ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อผู้ดูแลวิญญาณขอร้องให้ฉันเป็นตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 30 พ.ค. 67


    บทนำ

     

    ท้องฟ้าสดใสสีครามและท้องทะเลเล่นแสงแพรวพราวสวยงามราวกับภาพวาดประจักษ์ตรงหน้าผู้คนให้ได้เชยชม แม้อากาศจะร้อนสมเป็นฤดูร้อนแต่ทุกอย่างก็ช่างเหมาะแก่การพักผ่อนในวันหยุดยาวนี่เสียจริง

    ด้วยความที่อากาศร้อนระอุเช่นนี้จึงไม่มีใครคาดคิดเลยว่าจะมีไอ้หน้าโง่ที่ไหนไม่รู้ดื่มเหล้าจนเมาขาดสติแล้วขับรถพุ่งชนฝูงชนที่กำลังเดินเล่นบนฟุตบาท

    “กรี๊ดดดดดดด!”

    “ถังถังระวัง!!”

    ปี๊บบบบ!! ปี๊บ!!! ปี๊บบบบบบ!!!

    “ไป๋ลี่ถัง!!!!”

    “เรียกรถพยาบาลที!”

    ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เสียงอึกทึกครึกโครมดังไปทั่วบริเวณจนหญิงสาวเจ้าของชื่อ ‘ไป๋ลี่ถัง’ รู้สึกรำคาญ เจ้าหล่อนอยากตะโกนบอกให้หุบปากสุดเสียงแต่ก็ทำไม่ได้...ทำไม่ได้แม้กระทั่งขยับปลายนิ้ว เพียงแค่หายใจเบาๆ เธอยังเจ็บไปทั่วทั้งร่าง

    “ยายโง่! บีบแตรแล้วทามมายม่ายหลบหว่า!”

    “แก! ทำผิดแล้วยังไม่สำนึกอีก!”

    “ช้านม่ายผิดเว้ย!”

    [ไอ้เวรนี่...ไม่สำนึกเลยสินะ! ถ้าฉันลุกไปซัดหน้าแกได้ฉันทำไปแล้ว ไอ้หอกหัก!]

    ไป๋ลี่ถังได้แต่สบถด่าคู่กรณีในใจไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้อย่างใจนึก ทุกลมหายใจเข้าออกช่างทรมานจนไม่อยากหายใจอีกต่อไป

    “ถังถัง...เธอต้องไม่เป็นอะไร”

    เพื่อนรักของเจ้าหล่อนเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย

    ในใจไป๋ลี่ถังอยากปลอบเพื่อนของเธอเหลือเกิน แต่ทุกอย่างก็เริ่มเลือนลางลงเรื่อยๆ เสียงที่ดังจนน่ารำคาญก็เริ่มไม่ได้ยิน แม้แต่เสียงเพื่อนๆ ตรงหน้าก็ไม่ต่างกัน อาการที่เคยเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัวเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว…

    [แปลกมากเลย...แดดก็ร้อนแท้ๆ แต่ทำไมไม่รู้สึกร้อนเลยสักนิด เหมือนจะหนาวขึ้นเรื่อยๆ เลย]

    “...ไม่...ไหว...แล้...ว”

    ไป๋ลี่ถังพึมพัมออกมาเสียงเบาหวิวยิ่งกว่าสายลมที่พัดผ่าน

    “ไม่นะ! ไป๋ลี่ถัง! เธออย่าหลับนะ!”

    “ลี่ถัง! ไป๋ลี่ถัง!”

    เพียงเสี้ยววินาทีเดียวหญิงสาวก็ปิดเปลือกตาลงและไม่รับรู้ถึงสิ่งใดอีก…

    .

    .

    .

    “ไป๋ลี่ถัง...ลืมตาได้แล้ว เธอต้องไปทำภารกิจ”

    เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยเรียกหญิงสาว แต่ไป๋ลี่ถังทำเพียงขมวดคิ้วงุนงงและพูดทวนคำด้วยความสงสัยอยู่ในใจ

    [ภารกิจ?...]

    “ใช่ ภารกิจ”

    [ภารกิจอะไร]

    “เธอช่วยลืมตามาคุยกันก่อนเถอะ!”

    หญิงสาวค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นแล้วมองรอบๆ ที่มืดสนิทและว่างเปล่า ร่างกายไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ไม่มีบาดแผลหรืออาการบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองยังหายใจอยู่เช่นกัน ฝ่าเท้าไม่ได้แตะพื้น…ไม่สิ...ไม่มีพื้นให้แตะเลยต่างหาก เสมือนลอยอยู่ในห้วงอวกาศที่ไร้แสงดาวอย่างไรอย่างนั้น

    “เฮ้อ!…ลืมตาสักที”

    ก้อนแสงสีขาวนวลกลมลอยไปมาอยู่ตรงหน้าเธอถอนหายใจเสียงดัง

    “เข้าเรื่องเถอะ”

    ไป๋ลี่ถังเอ่ยเร่ง เพราะเธอไม่ชอบอะไรที่ยืดเยื้อให้รู้สึกรำคาญใจ

    “สมแล้วที่ฉันเลือกเธอ เธอต้องทำภารกิจสำเร็จแน่ๆ”

    หล่อนมองเจ้าก้อนแสงที่เหมือนหิ้งห้อยด้วยสายตาเฉยชา เจ้าก้อนแสงจึงรีบอธิบายที่มาที่ไปและเรื่องราวต่างๆ ให้เธอฟัง

    “ตอนนี้เธอตายแล้ว”

    “อันนี้ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้”

    “ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิ!”

    เจ้าแสงดวงน้อยโวยวายเสียงดัง ไป๋ลี่ถังจึงยกสองมือขึ้นทำท่ายอมแพ้ แสงดวงน้อยจึงกระแอมไอแล้วพูดต่อจากที่ค้างไว้

    “อะแฮ่ม!...ทางโลกหลังความตายของเราเล็งเห็นว่าวิญญานของเธอมีคุณสมบัติมากพอที่จะทำภารกิจสำคัญสำเร็จได้ ทางเราจึงดึงเธอมาเพื่อทำสัญญาวิญญาณ และฉันคือผู้ดูแลวิญญาณที่จะคอยดูแลและให้คำแนะนำระหว่างที่เธอทำภารกิจ”

    ไป๋ลี่ถังไม่ได้ตกใจมากนักกับเรื่องที่ได้ยิน เพราะยังไงเธอก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะรอดชีวิตอยู่แล้ว แต่คงมีเพียงเรื่องภารกิจที่เจ้าแสงดวงน้อยนี่กล่าวออกมาเสียมากกว่าที่น่าสงสัย

    “ในปรโลกขาดแคลนดวงวิญญาณมากขนาดนั้นเชียวเหรอ”

    เธอเอ่ยถามถึงสิ่งที่ตะขิดตะขวงใจมากที่สุด แต่ผู้ดูแลวิญญาณชั้นผู้น้อยได้แต่อำอึ้งกับคำถามเหนือความคาดหมายของเจ้าหล่อน

    “เอ่อ…คือ…”

    “ช่างเถอะ แล้ว…ฉันจะได้อะไร”

    หญิงสาวโบกมือไปมาอย่างไม่ยี่หระก่อนจะถามคำถามถัดไปอย่างไม่นึกใส่ใจอะไร

    “อะแฮ่ม! โดยปกติแล้วคนที่ไปทำภารกิจก็ขอใช้ชีวิตในที่ที่ไป เมื่อตายวิญญานก็แตกสลายไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่างๆ บางคนก็ขอกลับไปเกิดในภพภูมิที่จากมา บางคนก็ขอทำภารกิจไปเรื่อยๆ เพราะสนุก ทั้งนี้ก็แล้วแต่เธอจะเลือกเลย หรือจะขออะไรอย่างอื่นก็ได้ แต่เลือกแล้วเปลี่ยนไม่ได้นะ!”

    “ไม่เห็นน่าสนใจสักอย่าง”

    ฟังจบ เธอก็เบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยความเบื่อหน่ายยิ่งกว่าเดิม ในใจบ่นพึมพัมหวังแกล้งเจ้าแสงดวงน้อย

    [นึกว่าจะมีอะไรดีๆ ที่ไหนได้…ไม่มีอะไรน่าสนใจสักอย่าง]

    “ถ้าไม่ทำต้องไปรับกรรมในนรกนะ!”

    “คิดว่าฉันกลัวเหรอ”

    ผู้ดูแลวิญญาณข่มขู่เสียงน่ารัก แต่มีหรือที่ไป๋ลี่ถังจะกลัว เธอเหลือบมองเจ้าแสงดวงน้อยด้วยหางตาอย่างเย็นชา

    “ขอร้องล่ะ...ช่วยฉันหน่อยนะ ตั้งแต่รับหน้าที่นี้มาฉันทำผลงานได้น้อยกว่าคนอื่นอีก แถมวิญญาณก่อนหน้าเธอหลายๆ ดวงยังไม่ยอมทำภารกิจให้สำเร็จจนฉันโดนตำหนิตั้งหลายครั้งหลายหน เพราะงั้น…ได้โปรดเถอะนะ นะ น้าาาา~”

    เมื่อผู้ดูแลวิญญาณเห็นท่าว่าตนคงสู้ไป๋ลี่ถังไม่ไหวจึงใช้ไม้ตายสุดท้าย

    …นั่นคือการขอร้องอ้อนวอนให้เธอเห็นใจ พร้อมสาธยายสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับตนเองให้อีกฝ่ายฟัง แต่ไป๋ลี่ถังกลับถอนหายใจและกลอกตาไปมาอย่างนึกรำคาญเขาเสียอย่างนั้น

    “โง่ ถ้าอยากให้ใครช่วยทำงานให้ก็ต้องมอบสิ่งล่อตาล่อใจมากกว่านี้มาเสนอสิ อย่างเช่น ทรัพย์สิน เงินทอง สุรา นารี ชีวิตอมตะไม่เจ็บไม่ป่วยอะไรก็ว่าไป”

    “แต่ว่าตายไปแล้วนะจะเอาของพวกนั้นไปทำไม”

    “แล้วคนตายโลภไม่เป็นหรือไง หัดมีเล่ห์เหลี่ยมซะบ้าง”

    พูดจบเธอก็ดีดเจ้าแสงดวงน้อยกระเด็นห่างออกไปไกล

    “ฉันเจ็บนะ!”

    เจ้าแสงดวงน้อยโวยวายเสร็จก็ลอยกลับมาหาไป๋ลี่ถังเหมือนเดิม ทำให้เธอนึกขำกับท่าทางเช่นนี้จนอยากกลั่นแกล้งอีกหลายๆ ครั้ง

    “เหอะ! ทำเป็นสำออย”

    “เธอ!...”

    “ฉันจะช่วยก็แล้วกัน”

    ยังไม่ทันที่เขาจะได้ต่อว่าอะไรไป๋ลี่ถังก็ตอบตกลงทำสัญญาวิญญาณฉบับนี้ ทำให้เขาเปลี่ยนท่าทีเป็นดีใจอย่างรวดเร็วและลอยเด้งไปเด้งมาเหมือนลูกปิงปองที่ถูกตีโต้ไปมาไม่มีผิด เห็นท่าทางแบบนี้แล้วหญิงสาวก็อดขำไม่ได้จริงๆ

    “จริงเหรอ! พูดจริงเหรอ! ยกเลิกไม่ได้แล้วนะ!”

    “อื้อ ก่อนหน้านี้ฉันยังใช้ชีวิตไม่เต็มที่เลย ตอนนี้มีโอกาสได้กลับไปใช้ชีวิตอีกครั้งก็จะใช้ให้เต็มที่”

    ไป๋ลี่ถังตั้งเป้าหมายการใช้ชีวิตในโลกใบใหม่อย่างแน่วแน่ แต่ยังไม่ทันได้นึกคิดอะไรไปมากกว่านี้ก็โดนผู้ดูแลวิญญาณดับฝันเสียก่อน

    “เอ่อ...แต่ภารกิจที่เธอไปทำต้องตายอีกรอบนะ”

    “ว่าไงนะ! ต้องตายอีกรอบงั้นเหรอ! จะเกินไปแล้วจริงๆ!”

    “กะ...ก็...”

    “เฮ้อ...ช่างเถอะ ยังไงก็คงไม่ได้ไปถึงแล้วตายเลยหรอกใช่ไหม”

    ไป๋ลี่ถังถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ผู้ดูแลวิญญาณจึงรีบตอบปฏิเสธทันควันเพราะกลัวหญิงสาวจะเปลี่ยนใจ

    “ไม่ๆๆ”

    “งั้นก็ว่ามา”

    “เธอต้องเป็นตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ”

     



     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×