ขอโทษได้ไหม ถ้าไม่สายไป

ลำดับตอนที่ #1 : กรรมใดใครก่อ?

"คำว่า ขอโทษ อย่าเก็บเอาไว้เลย เพราะเราไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง

อย่ากลัวที่จะพูดมันออกไป ดีกว่ามานั่งเสียใจ ในวันที่สายเกิน"

1

"รริน....น้ำชอบหวานใจอะ ช่วยน้ำหน่อยน้า"

ประโยคนี้ดังเข้ามาในโสตประสาทฉัน ขณะที่ฉันกำลังจะตักไอติมเข้าปาก และมันก็ทำให้ฉันเกือบสำลักไอติมนะเนีย

"ฮะ! ว่าไงนะน้ำ"ขอฟังให้ชัดๆอีกสักทีเถอะ ก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่ออะนะ ว่าคนอย่างน้ำจะไปชอบใคร ไม่ใช่ว่าน้ำน่าตาไม่ดีนะ คิ้วเข้มๆ ตาแป๋วๆ ผิวขาวๆ

ฉันกับน้ำรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะครอบครัวเรารู้จักกัน ก็ไม่เชิงรู้จักกับครอบครัวของน้ำหรอกนะ พ่อกับแม่ของฉันรู้จักกับ ลุงกับป้าของน้ำต่างหาก แล้วพอดี พ่อกับแม่ของน้ำต้องไปทำงานที่เมืองนอก ท่านทั้ง2เลยเอาน้ำมาฝากไว้กับคุณป้า นั่นแหละเราก็เลยรู้จักกัน แถมบ้านเรายังอยู่ติดกันอีกต่างหาก สนิทกันจนถึงขั้นแทบจะกินหัวกันอยู่แล่ว เหอๆ -- --' ไม่เกี่ยว สนิทกันมากจนบางทีฉันลืมไปเลยว่าน้ำเป็นผู้ชาย...

น้ำเป็นคนขี้เหงา แถมยังขี้อ้อน ปกติถ้าดูเผินๆนะ จะดูเป็นคนเฮอามากๆ ยิ้มง่าย หัวเราะง่าย แต่ขี้อาย พูดไม่ค่อยเก่ง แต่สำหรับฉันนะ การที่เค้ายิ้ม หัวเราะอยู่ทุกๆวัน เป็นการปิดบังความเหงาต่างหาก

"น้ำ ชอบ หวานใจ" น้ำเน้นย้ำอีกครั้ง แก้มที่เคยขาวๆบัดนี้กลายเป็นสีชมพูระเรื่อ เขินเป็นกับเค้าด้วย... 

"หวานใจ...เพื่อนรินเหรอ" ยัยหวานใจ เพื่อนซี้ฉันเอง จัดว่าเป็นคนสวยนะ ตาโตๆ คิ้วโกง ปากแดง แต่หวานไม่ขาวมากหรอก

"อื้ม"หน้าพยักหน้า ก้มหน้าหลบใหญ่เลย ขี้อายชะมัด

"โธ่...กะแล้วเชียวที่ชวนริมากินไอติมแบบนี้เพราะกะจะให้ช่วยเรื่องหวานใช่มั้ยล่ะ" อยู่ๆวันนี้น้ำก็มาชวนฉันกินไอติม แถมยังจะเลี้ยงอีก โลกนี้ไม่มีใครทำอะไรไม่หวังผลจริงๆเล้ย

"ป่าวๆๆ....ไม่ใช่ ใม่ช่ายน้า ตัวเองอย่าโกรธน้ำเลยนะค้า"น้ำรีบปฏิเสธแล้วก็เอานิ้วมาจิ้มๆที่แขนฉันเป็นการง้อ

"ไม่ใช่แต่ก็มีส่วน"ฉันหันไปทำหน้าดุใส่น้ำ

"^^...แฮ่ๆ แล้วตกลงเจ้าหญิงน้อยจะช่วยเจ้าชายให้สมหวังรึเปล่าค๊าบ"

"^^ จ้าๆช่วยก็ได้ แต่!"

"แต่อะไรๆ"

"แต่ขอไอติมอีกนะกำลังอร่อยเลยแหละ" หิ้ววววววว ไม่ค่อยเลยฉัน

ไม่น่ารักปากจะช่วยน้ำเพราะความโลภส่วนตัวเลย คิดไม่ออกจริงๆว่าจะช่วยยังไง เรื่องแม่สื่อนี้ฉันไม่เก่งซะด้วยสิ...ไม่รู้จริงๆนะเนีย จนปัญญาจริงๆ...โอ๊ยๆคิดไม่ออก!

"รรินตอบข้อนี้ซิ"

"โอ๊ย คิดไม่ออกโว้ยยย!!"คิดไม่ออกก็ถามอยู่ได้

"รริน เธอเสียมรรยาทมาก ใช้ไม่ได้จริงๆ เป็นหัวหน้าห้องภาษาอะไร อะไรกันเด็กสมัยนี้เป็นกันแบบนี้หมดแล้วรึไง มันน่านัก ครูจะทำโทษเธอ"

ชะว๊าบ เสียงแหลมๆทะลุสมองฉันกระตุ้นให้ฉันตื่นจากห้วงความคิดทันที

"ขัดส้วมหญิง 2 อาทิตย์เข้าใจมั้ย"

"แต่ครูคะ"

"3อาทิตย์"

"ไม่เอาไม่เอา 2 อาทิตย์ก็ได้ค่ะ"

"1เดือน"

"เข้าใจแล้วค่ะ

โธ่แม้เจ้า ไม่น่าไปเถียงกับเจ้าแม่เลย เจ๊ใฝนะเจ๊ใฝ ทำไมครูเดี๋ยวนี้ชอบทำโทษด้วยการขัดส้วมอยู่เรื่อยเลย...กรรมใครก่อเนี่ย...เวรกรรมจริงๆเลย ต้องมานั่งขัดห้องน้ำ 1 เดือน เพราะน้ำนั่นแหละ นายน่าจะมาช่วยฉันขัดบ้างนะ

"ดีค๊าบเจ้าหญิงน้อย"อุ้ย ปากพระร่วง คิดถึงปุ๊บมาปั๊บ "หาตั้งนาน ว่าแต่มาทำอะไรในห้องน้ำ เอ๋ อย่าบอกนะว่านางมารกลับใจ อยู่ๆก็มาขัดห้องน้ำให้โรงเรียน หรืออยู่ๆอยากลองเปลี่ยนตำแหน่งจากหัวหน้าห้องมาเป็นภาโรง"

"ทำไมยะ คนสวยอย่างฉันมาทำความดีบ้างให้สมกับหน้าตา แล้วมันแปลกมากมั้ย"

"ก๊าก หน้าตารินสวยสมเป็นคนขัดส้วมจริงๆเลย"

"ก็เพราะน้ำนั่นแหละ มาขัดแทนเลย"

ได้แต่พูดนั่นแหละ มือก็ยังคงขัดๆถูๆตามระเบียบ

"อ่าว แล้วน้ำไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย"

"น้ำนั่นแหละ รินเลยต้องมาขัดห้องน้ำ"

"ม่ายข้าวจาย"คิ้วเข้มๆของน้ำขมวดเข้าหากัน ก่อนที่จะคลายออก แล้วเปลี่ยนมาเป็นฉีกยิ้มแทน"หรือมัวแต่แอบคิดถึงน้ำจนไม่เป็นอันเรียน แหม กิ้วๆ ชอบเค้าก็ไม่บอกนะตัวเอง"

"ตลกละ"ฉันว่าพร้อมกับขว้างแปลงขัดห้องน้ำใส่ แต่ด้วยความเร็ว น้ำคว้ามันไว้ได้ก่อน โธ่! อีกนิดเดียวก็จะโดนอยู่แล้ว น้ำโยนแปลงขัดห้องน้ำกลับมาให้ฉัน แค้นนัก!!

"แล้วนี่หวานใจคนสวยไม่อยู่เหรอ"น้ำเปลี่ยนเรื่อง

"ทำเวรอยู่ที่ห้องอะ เดี๋ยวคงมา"

"ริน...ริน อยู่ไหน" แหมวันนี้มันอะไรเนี่ย พูดถึงหวาน หวานก็มา

น้ำทำหน้าตื่นตกใจก่อนจะพรวดเข้าไปในห้องน้ำข้างๆห้องที่ฉันกำลังขัดอยู่ เอ้ยๆ แกเอ๋ย นี่มันห้องน้ำหญิงน้า!

"อยู่นี่จ้า...ตรงนี้ๆ"

"ใกล้เสร็จหรือยัง ให้ฉันช่วยมั้ย"มีน้ำใจจริงเพื่อนฉัน

"ก็อยากนะแต่มันมีแปลงขัดอันเดียวอะ"

"เอางี้ ฉันฉีดน้ำให้ แล้วแกก็ขัดไปละกัน"

งานเร็วขึ้นเยอะเลย แต่พอมาถึงตอนขัดกำแพงนี่สิ ยายหวานดันฉีดนี้ข้ามห้องไปโดนน้ำที่อยู่ห้องถัดไป แล้วแทนที่นายนั่นจะเงียบนะ ดันร้องออกมาอีก

"เฮ้ย แกได้ยินเสียงอะไรป่าว เสียงผู้ชายด้วยนะ"

"อะไร ไม่เห็นได้ยินเลย หวานคงหูฝาด"

"ไม่ๆๆ ฉันได้ยินจริงๆนะแก"

"ไม่มีหรอก"

"แกไม่เชื่อฉัน คอยดูนะ มันไม่ยุติธรรมสำหรับผู้หญิง ฉันขอฉีกหน้ากากไอ้โรคจิตที่มาแอบห้องน้ำผู้หญิงเอง เผยโฉมหน้าของแกออกมาเดี๋ยวนี้ระ"

น้ำ รินขอโทษนะ รินไม่สามารถเอาชนะความมุ่งมานะ และความยุติธรรมอันลึกซึ้งของหวานใจได้ มันทำตั่วยังกะเป็นเซเลอร์มูล(มูล=ขี้)แหนะ เหอๆ ขอให้นายโชคดี

เซเลอร์มูลกำมะลอ มีอาวุธเป็นไม้ปั๊บส้วม

"ออกมาเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต"หวานถีบประตู

"จะออกไม่ออก"

เงียบ...

"จะไม่ออกใช่มั้ย"

เงียบ....

"ไม่ออกฉันจะพังห้องน้ำละนะ"

"นับ 1-1นะ"

"1..."

โครม

ประตูหักกระเจิง โห แรงเยอะมาก ปกติ ไม่เห็นจะมีแรง ไปชาร์ตพลังมาจากไหนเนี่ย

เปิดประตูได้หวานก็ฟาดไม่ยั้งใส่น้ำ หรือ ไอ้โรคจิตในความคิดของมัน

"นี่แหนะๆๆ ไอ้โรคจิต แกต้องโดนแบบนี้ นี่ๆๆ"

ปัก ปึก ปัก อัก โอ๊ย เสียวแทน

"นี่พวกเธอ ทำอะไรกันน่ะ" เสียงดังอย่างกะระเบิดลง"เสียงคุณครูดังมาจากหน้าห้องน้ำ ซวยสุดใจ

สรุปแล้ว ฉันกับหวานโดนลากเข้าห้องพักครูแต่ก่อนหน้านั้น เราต้องมาช่วยกันแบก น้ำ ในสภาพที่สะบัดสะบอมสุดๆไปส่งห้องพยาบาลก่อน ฉันโดนให้ขัดห้องน้ำอีก 1 อาทิตย์ รวมทั้งหมดเป็น 1เดือนกับ1อาทิตย์ หวานก็โดน 1 อาทิตย์ข้อหาไปช่วยฉัน อยากช่วยมากนักก็ไปทำเลย ฮะๆ ขอโทษนะ แต่ก็ขอบคุณ มีเพื่อนแล้วววว

ส่วนน้ำ ครูบอกว่า ถ้าน้ำหายแล้ว จะให้ไปช่วยขัดด้วย ข้อหา เข้าห้องน้ำหญิง เป็นเวรกำจริงๆเลย...ซวยชะมัด โชคร้ายกันเจ้งงง

^^ ฝากด้วยนะค๊า
เม้นๆๆกันหน่อยน้า พรีส

^^ ฝากด้วยนะค๊า
เม้นๆๆกันหน่อยน้า พรีส

^^ ฝากด้วยนะค๊า
เม้นๆๆกันหน่อยน้า พรีส

^^ ฝากด้วยนะค๊า
เม้นๆๆกันหน่อยน้า พรีส