[SJ Short Fic ] Summer Night Love :: Kibum x Donghae [NC-17]

เนื้อเรื่อง

Note : ฟิคเรทเรื่องแรกครับผม อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ก็ต้องขออภัยไว้ด้วยนะครับ ^ ^

Short Fiction :: Summer Night Love

Couple :: Kibum x Donghae

Rate :: NC-17

******************





"ทงเฮ... เราคบกันมากี่เดือนแล้วนะ"

"ยี่สิบสี่เดือน"

"ทำไมมันผ่านไปเร็วจัง..."

บทสนทนาเล็กๆเริ่มขึ้นที่หน้าจอโทรทัศน์ บนโซฟานุ่มๆตัวยาวมีสองร่างกำลังนั่งอย่างผ่อนคลายด้วยท่านั่งขัดสมาธิของคนร่างสูง และท่านั่งกอดเข่าของคนร่างบาง โดยมีถุงขนมเลย์รสบาร์บีคิวเป็นตัวขั้นกลาง

"ทำไมพูดแบบนั้นหล่ะคิบอม ไม่รักกันแล้วเหรอ" ร่างบางถามขึ้นพร้อมกับช้อนตามองเจ้าของประโยคร้าวฉานกลายๆที่ติดจะเป็นนิสัยของคนๆนี้ไปเสียแล้ว

"เปล่า" คนถูกถามปฏิเสธเสียงอ่อน ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายพ่นลมหายใจบางๆออกมา ตามด้วยประโยคตรงๆจนคนฟังถึงกับทำตาโต

"ก็... เรายังไม่เคยมีอะไรกันเลยนี่"

"ห๊ะ!!! หมายความว่ายังไงห๊ะคิบอม" ร่างบางเอ่ยสวนขึ้นทันควัน ประโยคที่พูดเมื่อกี๊ มันไม่ใช่คำพูดธรรมดานะนั่น

"ก็อย่างที่บอก สองปีที่ผ่านมาเราไม่เคยมีอะไรกันเลย ไม่รู้เหมือนกันนะว่าฉันอยู่มาได้ยังไง ทั้งๆที่นายออกจะน่าจับกดซะขนาดนี้" คิบอมตอบกลับไม่วายแอบแซวคนน่ารักข้างๆทั้งดวยคำพูดและสายตาจนคนถูกแซวใบหน้าเริ่มขึ้นสีระเรื่อ

"ทะลึ่งน่า!!! เรื่องแบบนี้จำเป็นซะที่ไหน" ทงเฮก้มหน้างุดลงกับเข่า ภาพคนสวยเวลางอนน่ารักเสียจนคนมองกลั้นใจไม่ไหว ขโมยหอมแก้มเนียนไปอีกหนึ่งครั้ง

"เอาเถอะ ทงเฮไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างใบหู ก่อนจะขโมยหอมแก้มไปอีกครั้ง

"แต่ถ้าพร้อมเมื่อไหร่" ขโมยหอมแก้มอีกที

"ฉันจะทบต้นทบดอกทั้งสองปีให้เลย" ว่าจบก็หอมแก้มเข้าให้อีกครั้ง ก่อนเจ้าตัวจะอันตรธานตัวเองเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้คนสวยที่กำลังหน้าแดงลูบแก้มตัวเองป้อยๆ แต่ก็แอบยิ้มออกมาคนเดียวโดยที่ไม่มีใครรู้

จะมีใครรู้มั้ย ว่าไอดอลที่หลายๆคนชื่นชอบ ซุปเปอร์จูเนียร์ คิม คิบอม กับซุปเปอร์จูเนียร์ อี ทงเฮ เค้าทั้งคู่รักกัน

รักกันที่ไม่ใช่แค่ฐานะเพื่อน

รักกันที่ไม่ใช่แค่ฐานะเพื่อนร่วมวง

รักกันที่ไม่ใช่แค่ฐานะพี่น้อง

แต่เป็นความรักในฐานะ 'คนรัก'

"ทงเฮ คืนนี้มานอนด้วยกันนะ" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆหูพร้อมทั้งสัมผัสอบอุ่นจากคนร่างสูงที่สอดมือเข้ามาทางข้างหลัง กอดเอวบางไว้หลวมๆพร้อมทั้งเกยคางแหลมลงกับไหล่บาง จนคนที่ไม่ทันระวังเผลอทำช้อนที่อยู่ในมือหลุดลงในหม้อต้มซุปร้อนๆ

"โอ้ยย!! คิบอม มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงอีกแล้ว เห็นมั้ย ช้อนมันหล่นลงไปแล้ว แล้วจะหยิบขึ้นมายังไงหล่ะเนี่ย" ทงเฮบ่นอุบ สองมือเรียวหยิบนู่นฉวยนี่สะเปะสะปะ หากแต่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดจากอีกคนไม่ไปไหน ใบหน้าหวานเริ่มเป็นสีชมพู ไม่รู้ว่าเพราะความร้อนจากหม้อต้นซุปหรือเพราะอ้อมแขนนี้กันแน่

เห็นแบบนี้เจ้าของมือซุกซนได้ทีค่อยๆลูบไล้หน้าท้องเรียบเบาๆผ่านชายเสื้อผืนบางพร้อมทั้งทิ้งสัมผัสหนักๆเบาๆจากปลายนิ้ว

เพล้ง!!!

มือเรียวที่กำลังเอื้อมหยิบจานกลับพลาดหล่นลงมาแตกอย่างไม่ทันตั้งตัว เศษแก้วกระจัดกระจายไปตามทาง หากแต่ยังโชคดีที่ร่างบางนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บ

"ทงเฮไม่เป็นไรใช่มั้ย" แขนแกร่งกระชับอ้อมกอดมากขึ้น ก่อนจะพลิกตัวต้นเหตุหลับมาสำรวจดูรอยแผลที่อาจเกิดขึ้น

"ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร" ทงเฮพูดด้วยหน้าตาตื่นเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆก้าวเดินออกมาจากบริเวณอ่างล้างจาน

"ขอโทษนะ เดี๋ยวฉันเก็บกวาดให้" พูดจบแขนเรียวห็ตั้งท่าจะหยิบไม้กวาดซึ่งตั้งพิงอยู่ที่มุมห้อง หากแต่กลับถูกดึงเข้ามาหาอีกคน คิบอมกอดปลอบทงเฮเบาๆก่อนจะก้มลงจูบซับเรือนผม ตาหวานช้อนขึ้นมองสบกับตาสีเข้มด้วยแววตาตัดพ้อ

"ช่างเถอะ ทงเฮไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ทีหลังทำอะไรก็ระวังตัวให้มากกว่านี้หน่อยนะ เข้าใจมั้ย" ว่าจบก็ประทับจูบลงบนหน้าผากสวย แล้วจึงพากันเดินออกมาจากห้องครัว

และแล้วอาหารมื้อเย็นของทั้งคู่ก็หนีไม่พ้น ...พิซซ่า...

หน้าร้อน อากาศช่างร้อนอบอ้าว วันนี้ก็เป็นอีกวันที่อากาศสุดแสนจะร้อนจนแทบอยากจะกระโดดลงน้ำเย็นๆแล้วแช่อยู่ในนั้นสักสองสามวัน หากแต่ที่ใจกลางกรุงโซลแห่งนี้ ความคิดที่จะกระโดดลงน้ำเย็นๆนั้น ลืมไปได้เลย

ยิ่งตอนกลางคืนแบบนี้ ความร้อนก็ยังไม่ทุเลา สิ่งเดียวที่จะทำได้ในตอนนี้ 'กระหน่ำเปิดแอร์'

"ห้องนอนเย็นแล้ว แบบนี้ทงเฮก็นอนได้แล้วใช่มั้ย" ถามขึ้นหลังจากง่วนอยู่กับการกดปุ่มปรับอุณหภูมิเครื่องแอร์คอนดิชันเนอร์รุ่นโบราณให้ทำงานตามใจร้อนๆของคนแถวนี้ให้ทัน ทงเฮพยักหน้าหงึกๆแทนคำตอบ ก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงนุ่ม

"โอ้ยย!!!" เสียงใสร้องขึ้นพร้อมทั้งมือเรียวเกาะกุมบนไหล่บางเบาๆ ความปวดแล่นพล่านผ่านหัวใจทำให้รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณไหล่ข้างซ้าย นิ้วเรียวสัมผัสได้ถึงของเหลวอุ่นข้น เมื่อแตะขึ้นมาดู จึงรู้ว่าของเหลวนั้นคือเลือด

"ทงเฮ" คิบอมกระโจนลงบนเตียง ดึงมือเรียวออกจากบริเวณไหล่ที่คาดว่าน่าจะมีบาดแผลอยู่บริเวณนั้น สีแดงสดค่อยๆเปียกซึมลงบนผืนผ้าสีขาวที่เป็นเสื้อของคนร่างบาง มือหนาแหวกคอเสื้อออกอย่างแรง ปรากฎรอยแผลเป็นทางยาว หยดเลือดซึมปากแผลค่อยๆไหลลู่ลงบนเนินอก

"คิบอม หาผ้ามาซับ" ทงเฮที่ยังคงมีสติร้องบอก หากแต่คนฟังยังคงจ้องแผลนั้นราวกับจะให้มันสลายไป ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อ ใบหน้านั้นก็ก้มลงดูดซับเลือดปากแผล ใบหน้าหวานเผลอร้องครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวดราวกับมันไหลเวียนในกระแสเลือด มือเรียวพยายามดันตัวอีกคนออก หากแต่กลับถูกฝามือใหญ่ตรึงไว้เหนือศีรษะแทน
เนิ่นนานที่ริมฝีปากนั้นยังคงก้มลงจัดการกับรอยแผล ความรู้สึกเจ็บแปลบแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ เรียวลิ้นชื้นไล้วนอยู่บนไหล่บางดูดเม้มเบาๆจนเป็นรอยเข้มข้น คิบอมค่อยๆเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยจากปากแผลที่ตอนนี้ไม่มีหยดเลือดเกาะพราวเหมือนตอนแรก หากแต่กลับเป็นรอยแดงช้ำขึ้นมาแทน

"ไปโดนอะไรมา" น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงถูกส่งมา หากแต่มือหนาที่กำลังลูบไล้ไปทั่วบริเวณแผลนั้นกลับไม่เหมือนรู้สึกเป็นห่วงเลยแม้แต่นิด สัมผัสจากปลายนิ้วมือของคิบอมทำเอาหายใจติดขัดได้ง่ายๆ ไหนจะลมหายใจที่รินรดอยู่บนลำคอระหงส์

"ส...สงสัย...จ...จะเศษจาน...ท...ที่แตก...ม...เมื่อกี๊" ปากบางพยายามกดเสียงไม่ให้สั่น หากแต่เสียงก็ยังคงสั่นอยู่ดี เพราะมือหนานั้นเริ่มรุกไล้เข้าไปใต้เสื้อตัวบางทีละน้อย พร้อมกับริมฝีปากที่กดจูบลงบนซอกคอขาวเนียน ดูดเม้มโลมเลียเหมือนกับที่ทำบนรอยแผล

"ทงเฮรู้มั้ย จูบที่ไหล่ มันทำให้รู้สึกอยากจูบให้สูงกว่านั้น" ว่าแล้วก็ก้มลงกดจูบลงบนลำคอขาวอีกครั้ง ทิ้งร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้

"แล้วรู้มั้ย จูบที่คอ มันก็ทำให้รู้สึกอยากจูบให้สูงกว่านั้นอีก" ลมหายใจที่คลอเคลียอยู่ที่ลำคอค่อยๆเลื่อนขึ้นมา และจูบลงบนปลายคางมน ไล้ขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงริมฝีปากบางได้รูป ที่เม้มติดกันจนเป็นสีแดงจัด

"ทงเฮ..." เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ เรียกอีกคนให้ลืมตาขึ้นมาสบตากันช้าๆ "ที่ทำไปทั้งหมด เพราะอยากจูบทงเฮ... ขอจูบได้มั้ย"

ไม่รอให้ตอบกลับ ริมฝีปากสีจางกดจูบลงบนปากบางอย่างรวดเร็ว ทิ้งความอ่อนหวานบนสัมผัสแรก ก่อนค่อยๆเลียลิ้นกดริมฝีปากบางเบาๆและค่อยๆแรงขึ้นแทรกเข้าควานหาความหอมหวานจากภายใน เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดโต้ตอบกันอย่างอ่อนโยน อ่อนนุ่ม แล้วค่อยๆร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

มือหนาจับข้อมือบางขึ้นพาดคอของตน แล้วค่อยๆไล้เรียวมือซุกซนไปใต้เสื้อตัวบาง ลูบไล้ทั้วผิวสัมผัส ลากผ่านหน้าท้องแบนราบ หน้าอกเรียบเนียน ยอดอกที่เริ่มแข็งขึ้นรับความต้องการ มือหนาบีบเบาๆ ในขณะที่ริมฝีปากยังคงแลกจูบร้อนแรง

กระดุมหน้าเสื้อบางค่อยๆหลุดออกทีละเม็ด เมื่อถึงเม็ดสุดท้าย กลับมีมือเรียวมาดึงไว้เสีย

"คิบอม ไหนบอกว่าจูบอย่างเดียวไง" ร่างบางท้วงถามเพราะสถานการณ์เริ่มเกินเลยไปกว่าที่ร่างสูงตรงนี้ขอ คิบอมยิ้มพร้อมทั้งกดจูบลงบนริมฝีปากบางอีกครั้ง

"เพราะจูบของทงเฮทำให้ฉันคลั่ง เพราะฉะนั้น ชดใช้ซะด้วยนะ" พูดจบพร้อมทั้งปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายของเสื้อออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนนุ่มภายใต้เสื้อนอนตัวบาง มือหน้าปัดป่ายเสื้อร่างบางออกก่อนจะจัดการถอดเสื้อของตนแล้วกองมันไว้ข้างๆเตียง สายตาสีเข้มโลมเลียร่างบางจนทนไม่ไหวที่จะส่งมือไปสัมผัสอีกครั้ง

ทงเฮที่หน้าขึ้นสีจัดเพราะความอายดึงตัวคิบอมมากอดไว้เบาๆปกปิดร่างกายจากสายตาคู่นั้นที่มองมาทีไร เป็นต้องใจสั้นทุกครั้ง

"อย่า...ม...มองนะ" ร่างบางเอ่ยเสียงแหบพร่า ไม่อยากให้เห็น เพราะคิดว่ายังไม่ดีพอ

"ทำไมล่ะ ทงเฮออกจะสวย" กระซิบเข้าเบาๆที่ใบหู ก่อนจะงับเล่นเบาๆ ทำเอาคนใจสั้นอยู่แล้วแทบหายใจไม่ออก

"บ้า!!!" ทุบเข้าที่ไหล่หนาแรงๆ แล้วจึงเปลี่ยนเป็นจิกเข้าแทน เพราะริมฝีปากนั้นค่อยๆซุกไซ้ลงบนซอกคอขาวเนียน ผ่านลงมาถึงแผ่นอกเรียบและเนินหน้าท้อง สองมือเอื้อมปาดกางเกงผ้าลินินให้ลงไปกองอยู่ที่ปลายขา แล้วจึงเริ่มต้นลูบไล้ต้นขาขาวเนียน แยกออกช้าๆ ส่งฝามือสัมผัสกระตุ้นส่วนอ่อนไหวที่เริ่มตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ...อาา...." ครางเสียงอ่อนเมื่อถูกปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออก พร้อมทั้งมือที่กระตุ้นส่วนอ่อนไหวช้าๆ

"คิบอม... ย...อย่าจับ" ไม่ทันเสียแล้ว มือหนากอบกุมส่วนนั้นไว้อย่างทะนุถนอม ก่อนจะไล้ขึ้นลงเป็นจังหว่ะช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊าาา...คิบอม....อาาาา...." ร่างบางบิดร่าไปมา มือหนาจึงเร่งจังหว่ะเร็วขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งของเหลวขุ่นสีขาวค่อยๆไหลออกมาจากส่วนนั้น ร่างบางหอบหายใจเหนื่อยอ่อน ใบหน้าแดงจัดนั้นดูยั่วยวนเสียเหลือเกิน

"คิบอม... จูบ... ขอจูบ" ร่างบางหอบกระเส่าพร้อมทั้งร้องขอ พายุอารมณ์ได้พัดพาคนทั้งสองไปสู่ห้วงแห่งความรักในอีกรสชาติ คิบอมมอบจูบเร่าร้อนให้อีกครั้ง ยาวนาน และเคลิบเคลิ้ม

"อาาา..." นิ้วชื้นค่อยๆเบิกทางทีละนิด แทรกผ่านหว่างขาเข้าไปช้าๆ ก่อนจะถอนออกเปลี่ยนเป็นยันกายเข้าไปแทน ความรู้สึกเจ็บปวดระคนเสียวซ่าน ทำเอาร่างบางครางแทบไม่เป็นภาษา

"อ๊ะ...อ๊าาา..." กระแทกกายเข้าหนักขึ้นเรื่อยๆ คิบอมรักทงเฮด้วยความรุนแรง ปลายนิวเรียวจิกหลังคนรักอย่างแรงจนห้อเลือด กระทั่งดำเนินมาจนสุดทาง

"อ๊าาาา..." คิบอมค่อยๆถอนออกจากทงเฮเบาๆ ด้วยกลัวว่าร่างบางจะเจ็บ หากแต่ร่างบางในตอนนี้เข้าสู่ห้วงนิทราไปเสียแล้ว

คิบอมจูบขมับคนรักเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ พลิกร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดทั้งที่เปลือยเปล่า ก่อนจะหลับไปด้วยกัน

""ทงเฮ... จะอีกสองปีหรือสิบปี... ฉันก็จะรักนายไปตลอด"

The End*


***********************************************************************************************************************

Amourais* Talk : จบแบบงงๆ - -* ฉากเรทไม่ค่อยประติดประต่อกันเลยอ่ะ เฮ้ออออ เอาไว้เรื่องหน้าจะพัฒนาฝีมือให้ดีกว่านี้นะครับ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นคร้าบผม