รักหลากสี

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

             แผ่นฟ้ากว้างที่มีเมฆเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทำให้เห็นสภาพท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งไร้สิ่งบดบัง

ความงามของผืนฟ้า คงมีแต่เครื่องบินเท่านั้นที่ลอยอยู่บนผืนฟ้าในขณะนี้ เครื่องบินที่บรรทุกผู้

โดยสารจากประเทศที่ทั้งโลกขนานนามว่า "เมืองผู้ดี" บินตรงถึงท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
        
           หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือ แนวสืบสวนสอบสวนที่ตนเองชอบเป็นชีวิตจิตใจด้วย

ความเพลิดเพลิน แม้สมาธิจะจดจ่ออยู่กับเรื่องราวการไขปริศนาฆาตกรรมในเล่ม แต่ใจของเธอตอน

นี้กลับลอยไปถึงบ้านแสนสุขของเธอแล้ว บ้านที่มีแค่คุณแม่ และคุณนมเท่านั้น คุณพ่อและคุณแม่

เธอหย่ากันก่อนที่เธอจะจำความได้ ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อจึงมีไม่มากนัก แม้ระยะหลังจะได้ข่าว

ท่านบ่อยก็ตาม
        
             ในตอนเด็กๆ เธออาจจะงอแงและสงสัยในเรื่องราวของคุณพ่อและคุณแม่เธออยู่บ้าง แต่วัน

เวลาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าแค่คุณแม่คนเดียวก็เกินพอแล้วสำหรับเธอ คุณแม่ผู้แสนใจดีและรักเธอที่สุด

ในโลก แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ตามใจจนเธอเสียเด็ก เธอจำได้ว่าเคยถูกท่านตีเพียงเพราะอ้อนคุณนม

ให้ไปซื้อจักรยานให้เหตุผลที่ถูกตีก็เพราะเธอตกลงกับคุณแม่ไว้แล้วว่าจะเก็บเงินซื้อเอง แต่ด้วย

ความที่เด็กข้างบ้านมีจักรยานขี่ก่อนเธอ ทั้งยังเยาะเย้ยว่า จักรยานที่ตนขี่อยู่นั้น คุณพ่อซื้อให้ เด็ก

ไม่มีพ่ออย่างเธอคงไม่มีทางมีจักรยานขี่หรอก เพียงได้ยินเท่านี้ เธอก็จัดการจนเด็กคนนั้นล้มลงและ

หัวแตก ตอนนั้นคุณแม่ไม่อยู่เธอจึงอ้อนคุณนมให้ซื้อจักรยานให้และขอร้องว่าไม่ให้บอกว่าเธอทำ

เด็กข้างบ้านหัวแตก แล้วเธอก็ออกไปซื้อจักรยานกับคุณนม เมื่อกลับมา แม่ของเด็กคู่กรณีเธอนั่งรอ

อยู่ในบ้านเรียบร้อยพร้อมคุณแม่ที่นั่งหน้าเรียบสนิท คุณแม่ของเธอไม่เถียงกลับไปซักคำแม้ว่าบาง

ครั้งคำพูดเด็กคนนั้นจะดูเกินจริงไปบ้าง เมื่อทั้งสองกลับไป คุณแม่ก็ร้องไห้และโทษตัวเองที่เลี้ยง

ลูกไม่ดีพร้อมทั้งตีเธอ 3ครั้ง แค่ 3ครั้งเท่านั้นในชีวิตเธอที่ถูกตี ไม่มีครั้งไหนเลยที่คุณแม่จะร้องไห้

และลงโทษเธอด้วยการตี ตอนนั้นไม่เข้าใจว่ามันจะเรื่องใหญ่อะไรกันหนักหนา แค่เด็กทะเลาะกัน 

แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็มาคิดได้ว่าคุณแม่ต้องการให้เธอเป็นเด็กที่รู้จักใช้เงิน อดออมและอดทน หลัง

จากนั้นฉันก็นึกไม่ออกว่าเคยทำท่านเสียใจอีกหรือไม่และก็นึกไม่ออกว่าท่านร้องไห้อีกเพราะฉันเมื่อ

ใด เพราะเราสองคนต่างก็เป็นแม่ลูกที่มีความสุขในโลก ความคิดในห้วงคำนึงของหญิงสาวผู้นี้สะดุด

ลง เมื่อเสียงปรกาศการลงจอดของเครื่องบินในอีกไม่ช้า เธอเก็บหนังสือลงกระเป๋าถือใบย่อมและ

พร้อมเดินทางกลับบ้านแสนสุขของเธอ เธอกำลังจะได้เหยียบย่างลงบนแผ่นดินเกิดของเธออีกครั้ง

หลังจากไปศึกษาวิชาอาชีพต่างแดนมาเป็นเวลา 3 ปี


"คิดถึงบ้านแสนสุขจัง" หญิงสาวพูดกับตนเองด้วยเสียงใสที่ฟังเพลินหู

'เลิฟ ลิลรณี ฐานันดร'





สวัสดีผู้อ่านทุกคนนะคะ
ขอให้มีความสุขกับเรื่องรักหลากสีนะคะ
จุ๊บๆ ^^