คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter7 [WARNING!]
อน่อไปนี้ัอยู่ในเรท น.18
ผู้ไม่มี Y สายเลือ วรหลีเลี่ยัวอัษรสีม่วทั้หม
Chapter7
หลัาที่ผมับท็อปนอนอยู่รนั้นอีพัหนึ่ พวเา็้อออมา เพราะว่าเ็ๆเริ่มะเลิเรียนันแล้ว ึ่พวเรา็ยัไม่อยาทำัวเป็นนาามรัเ็อะไรแบบนั้น
เวลานี้ผมำลั้อนท้ายเาอีแล้ว และพวเา็ำลัมุ่หน้าไปทาไหนสัทาที่ผมไม่รู้
...มันือบ้านรับทุท่าน...
....บ้านอนายท็อป...
ในวันนี้ ผมไ้มีประสบาร์เ้าบ้านนรวย่อันถึสอนเลยทีเียว นอาบ้านไอุ้ายึรีแล้ว บ้านนายท็อปนี่็รวยใ้ไ้เลยทีเียว
เาเปิประูเ้าไป่อนะหันมาวัมือให้ผมามเ้าไป
บ้านอเาไม่ไ้ให่โอะไรมามาย แ่็เรียบหรููีอย่าลัว ท็อปแวะหยิบระป๋อน้ำสอสามระป๋อ่อนะเินนำ่อไป ผมเินามเาึ้นไป้าบน แล้วเา็เินเ้าห้อๆหนึ่
แน่นอนรับ...ห้อนอนอเา
ภายในห้อนอนอท็อปมีเสื้อทีมบาสัๆหลายัวแวนไว้ เหรียราวัลมามายถูห้อยเอาไว้ โ๊ะทำานอเา แม้ะรอยู่มา แ่ผม็พอะมอเห็นว่าโยส่วนมา็มัะเป็นอสะสมเี่ยวับบาสทั้นั้น
“โอะ!” ผมร้อออมาเมื่อเห็นแผ่นเพลอนัร้อที่ผมอบพอี “นาย็อบนนี้หรอ”
“อืม...ใ่”เาอบลับพร้อมับระพริบาปริบๆับท่าทีอผม แหะๆ ็เห็นมันูออะบ้าบาสนานี้ ไม่ิว่าะอบนัร้อับเาเหมือนันนี่หน่า ็เลยะลึๆนิหน่อย
“นายอยาฟัไอพอใ่ไหม”ท็อปถามผม ึ่ผม็พยัหน้าอบเาไปทีหนึ่ ท็อปยื่นบาอย่าในมือมาให้ผม โอ้...ไอพอสีำอเา “ฟัอัน่อนไ้ไหมล่ะ”
“ไ้ๆ”ผมอบลับ่อนะรับผมพร้อมับยิ้มให้ “อบใ”
“อืม...ไม่เป็นไรหรอ”ท็อปว่าพร้อมับเสหน้าไปทาอื่น แล้วแ้มอเา็ึ้นสีเรื่อๆึ้นมาอีรั้ นายนี่มันี้อายริวุ้ย
“นายเนี่ยอบหน้าแนะ”ผมพูึ้น ทำให้ท็อปสะุ้นิหน่อย่อนะ่อยๆหันมาทาผมพร้อมับเาหัวแ้เ้อ
“แหะๆ มันัมาเลยหรอ”
“็แๆอะ”ผมอบเาลับไปะที่ำลัสำรวเพลในไอพออท็อป อืม...นายนี่็มีรสนิยมในารฟัเพลีเหมือนันนะ ผมเปิเพลรอหู่อนะล้มัวลนอนบนเียอเาอย่าถือวิสาสะ อ่า...สบายีริๆ
“ื่มไรไหม”ท็อปถามพร้อมับูระป๋อเรื่อื่มในมืออเาึ้น...ระป๋อเบียร์...
“อืม”ผมอบลับ่อนะยื่นมือไปรับ ผมลุึ้นนั่่อนะเปิมันแล้วระลอไป นายท็อปเอ็นั่บนเ้าอี้พร้อมับ่อยๆระเบียร์เ้าปาไปเรื่อยๆ
“นายอยาลับบ้านเมื่อไหร่็บอแล้วัน”ท็อปว่าพร้อมับมอออไปนอหน้า่าที่ยัปิม่านเอาไว้อยู่
“ไม่อะ ปิันลับบ้านเย็นะาย”
“อืม...ันรู้”เาอบผมลับไป แล้วพวเรา็เียบันไปอีรั้ ็มันไม่รู้ะพูอะไรแล้วนี่หน่า ัวผมเอับเา ็ไม่ไ้สนิทอะไรันนานั้นั้แ่แรแล้ว้วย นบันี้ผม็ยัๆในวามสัมพันธ์ระหว่าผมับเา ะว่าเป็นเพื่อน มัน็ไม่ใ่ ะว่าเป็นแฟน ็ไม่ใ่ = =
ผมอบไม่ไ้เหมือนันแฮะว่าผมับท็อปเป็นอะไรัน
ผมรู้แ่ว่า ผมอยู่ับเาแล้วผม็รู้สึโอเ ไม่ไ้รู้สึรำา ไม่ไ้รู้สึรัเียอะไร ผม็เลยไม่ว่าอะไรเวลาที่เาพาผมไปไหนมาไหน...
...หรือบาที ่อให้อยาว่า ผม็...ว่าไม่ออะแล้ว -////-
น่าแปลทีเียว... มันเป็นเรื่อที่ผมไม่่อยเ้าใ ผมเอไม่ใ่เย์.... ผมิว่านะ ผมไม่เยอบผู้ายมา่อนทั้ีวิ แ่...ผม็ไม่ไ้ยะแยเวลาที่ถูท็อปูบเลยแม้แ่น้อย ผมไม่อาอธิบายัวเอไ้ว่าผมเป็นอะไรันแน่ แ่ในเมื่อ...เาไม่ไ้ทำให้ผมรู้สึแย่ -////- ผม็ไม่มีเหุผลที่้อปิเสธเา....ล่ะมั้
“ิอะไรอยู่หรอีย ทำไมหน้าแล่ะ”ท็อปถามผมึ้นพร้อมับยิ้มำน้อยๆ
“...เปล่า” ะให้ผมบอว่า ผมำลัิเรื่อระหว่าผมับเาอะหรอ ไม่มีวันพูะหรอ
“หรอ... ั้นเป็นไ้รึเปล่า” เาถาม้วยน้ำเสียิะำๆ = = แบบนี้มันใแล้ันัๆ ท็อปวาระป๋อเบียร์่อนะเินเ้ามาใล้ผมมาึ้น เาเอามือแะหน้าผาอผม แ่มือเาลับเป็นฝ่ายที่เย็นเสียมาว่า ็...นะ ับระป๋อเบียร์มานี่หน่า
“ร้อนนะเนี่ย”
“มือนายแหละเย็น” ผมอบลับไป้วยน้ำเสียปลเล็น้อย ท็อประุยิ้มึ้นมาที่มุมปา่อนะนั่ล้าๆผม ทำไมผมรู้สึว่าาเามันูลอยๆีพิลึนะ แถมูเื่อมๆเยิ้มๆ้วย
...น่าลัว... = =””
“นายแหละ ไม่สบายรึเปล่า”ผมถามเาลับไปพร้อมับเอื้อมมือไปะแะหน้าผาเาบ้า แ่ท็อปลับว้า้อมือผมไว้่อน าโๆมๆนั้นับ้ออยู่ที่ใบหน้าผมโยที่ริมฝีปาอเา็เริ่มประทับูบลบนมืออผม
เอิ่ม...ผมัรู้สึไม่ปลอภัยแล้วสิ
“ท็อป...”ผมพยายามึมือลับ แ่เา็ไม่มีท่าทีะยอมปล่อยมือผมแม้แ่น้อย ท็อปยัับ้อใบหน้าผม้วยสายาหวานๆที่ทำให้ผมหายใไม่ทั่วท้อ แล้วเา็โน้มหน้าเ้ามา...
“อย่....”ผมะร้อห้ามเาแ่เา็เ้าปิปาผมเสีย่อน มันผิปิ... ทุรั้เาะ่อยๆสัมผัสอย่าแผ่วเบา่อน แ่รั้นี้...เาบยี้ลมาอย่ารุนแรและเร่าร้อน นทำให้ผมรู้สึร้อนไปหมทั้ัว ปลายลิ้นร้อนๆที่ไล่วนเ้ามาทำให้ผมรู้สึถึรสาิอแอลอฮอล์าปาอเา
...แอลอฮอล์...
.......หรือว่า..........
............มันเมา.........
ิท!
“ท็อป...ปล่อย...”ผมพยายามะิ้น แ่...ผม็ไม่รู้เหมือนันว่าอนไหน...ผมำลันอนอยู่บนเียเาเป็นที่เรียบร้อย แถมมืออผมยัถูผู้วยเนไท... เนไทอผมเอ
มันเอาไปอนไหนเนี่ย!
“ท็อป...”
“ีย...อย่าิ้นไปเลย”ท็อปพึมพำเบาๆ้าหูผม้วยเสีย่ำๆอเา มือทั้สอ้าอเาสาละวนอยู่ับารถอเสื้ออผม หลัาัารสูทอผมออไป เา็ลมือปลระุมเสื้อเิ้อผม
“ท็อป!”ผมะโนเรียเา แ่เา็โน้มัวลมาูบผมอีรั้ มันรุนแรและล้ำลึนผมไม่สามารถวบุมัวเอไ้ ผมูบอบเาลับไป้วยสัาา นี่ัวผมเป็นอะไรอีแล้วเนี่ย
“อ๊า...ท็อป...”ผมเผลอราออไปะที่ท็อปพรมูบไปทั่วทั้อ...ออ...และไหล่ผม
เสื้อเิ้อผมถูปลออเป็นที่เรียบร้อย แผ่นออผมเปลือยเปล่าไร้ารปิบั ท็อป่อยๆเลื่อนลมาไลู่บไปทั่ว เาเหลือบนัยน์ามๆู่นั้นึ้นสบาผมแวบหนึ่ สายาที่ส่มาทำให้ใบหน้าผมร้อน่าไปหม ปลายลิ้นร้อน่อยๆไล่เลีย สร้าวามร้อนนแทบระเบิภายในร่าายผม
“อึ! ท็อป”ผมเม้มปาแน่นลั้นเสียรีร้อเอาไว้ในลำอ ผมำลัะรีร้อเหมือนพวผู้หิั้นหรอ โอ้...ไม่
“เป็นยัไบ้าีย”เสียนายท็อปที่ถามออมา ฟัูเ็ี่อย่าบอไม่ถู แ่ัวผมเอ็ไม่มีสิะอบอะไรแล้ว “ยัไม่เยเออะไรแบบนี้สินะ”
แล้วมันะมีใรที่ล้าทำแบบนี้อีเล่า!
ท็อปเอื้อมมือไปปลาเอผมเป็นอย่า่อไป ึ่านนี้...ผมัเริ่มห่วสวัสิภาพอัวเอมาึ้นทุที
“ท็อป...นายะทำอะไรน่ะ”ผมพึมพำถาม เสียอผมที่ัออมามันฟัูน่าอายยิ่นั -////- ทำไมมันแหบๆหอบๆอย่านี้ล่ะ
ท็อปเหลือบสายามาสบาผมอีรั้ สายาที่ทำให้ผมแทบรู้สึร้อน่าไปทั้ัว ให้ายเหอะ หมอนี่ร้อนแรเป็นบ้า... โว้ย นั่นวรเป็นำพูที่ผู้ายมผู้ายเรอะ!
เาึาเอผมออ ทิ้ไว้แ่าเั้นในที่...อนนี้ -////- ร่าายผมมัน็ูะแ็ันึ้นมาเสียแล้ว ท็อปสบาผมอีรั้้วยสายาทีู่ะื่นมับผลานัวเออยู่พอสมวร ให้ายเหอะ นี่นายำลัะทำให้ันบ้าายแล้วนะเว้ย!
“รไหนที่นายรู้สึีที่สุีย”
“หือ??”ผมไ้แ่ร้อออลับไป้วยวามุน เายิ้มเ้าเล่ห์ออมา ให้ายเหอะ ผมไม่อบท็อปแบบนี้เลย มันเ้าเล่ห์เินไป มันทำให้ผมรู้สึหวาลัว
“รไหนที่ันสัมผัสนายแล้วนายรู้สึีที่สุ”เาพู่อ ่อนะโน้มหน้าลมาอีรั้
“รนี้” เาูบปาผมเบาๆแ่ลับร้อนแรอย่าไม่น่าเื่อ
“รนี้” เาโน้มหน้าลสัมผัสที่ออผมแผ่วๆ ลมหายใอุ่นๆที่เป่ารทำให้สิอผมระเิอย่าู่ไม่ลับ
“รนี้” เา้มลูบเบาๆที่แผ่นออผม ทำให้ผมสะุ้ึ้นมาเล็น้อยและ็ไ้แ่พยายามลั้นเสียราเอาไว้ สายาอเา...มันทำให้ผมแทบลั่
“หรือรนี้”เาพึมพำออมา้วยน้ำเสียเ้าเล่ห์่อนะุมพิผ่านเนื้อผ้าเบาบายัส่วนที่ร้อนที่สุ ทำเอาผมสะุ้เฮือ ทั่วทั้ายผมเหมือนะถูไฟเผาทั้เป็น เลือสูบีไปทั่วทั้ร่า้วยวามันสู ท็อปหัวเราะหึออมาเบาๆ
“ะเป็นรนี้สินะ”เาพึมพำออมา่อนะุมพิลไปเบาๆอีรั้ ผมบิัว้วยวามรู้สึทรมานอย่าสุึ้ โอ้พระเ้า นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมผมถึไ้มีปิิริยาอบสนอนานี้
ยิ่ท็อปเห็นปิิริยาอผม เา็ยิ่เหมือนะไ้ใ เา่อยๆึปราารสุท้ายอผมออ ่อนะ่อยๆไลุ่มพิเบาๆไปทั่วบริเว้นาอผม ลมาเลื่อนๆนวนให้ผมรู้สึเสียวไส้
ปลายลิ้นอุ่นลาผ่านบริเว้นา มานหยุที่ร่าายแ็ันอผม -///- น่าอับอาย น่าอับอาย น่าอับอาย ท็อปสบาผมแวบหนึ่้วยสายาเ้าเล่ห์
“ทรมานรึเปล่าีย”
แทบายแล้วแหละ!
ผมไ้แ่ะโนออไปอยู่ในใ เพราะผมเวลานี้วามอายมันำลัอุปาผมอยู่ ทำเอาผมพูอะไรไม่ออ หรือแม้แ่ะส่เสียอะไร ผม็ไม่สามารถะทำไ้...่อให้ผมะอึอัแทบระเบิอยู่แล้ว็าม
ท็อประุยิ้มออมาเล็น้อย
“ทรมานหรอ ะให้หยุไหม”
ไม่โว้ย! ไอ้บ้า!
“พูอสิ ีย พูอให้ัน่วยสิ”
ผมรู้สึถึอุหภูมิที่พุ่ปรี๊ึ้นามแ้มอผม วามอับอายำลัเล่นานผมอย่าั ทำไมพอหมอนี่มันเมา ยาอายมันหายไปไหนหมวะ แม่ ลายร่าเป็นไอ้หื่นเลย แล้วูผมสิ เป็นเหยื่อผู้เราะห์ร้ายโยแท้ริ ให้ายเหอะ นี่ผมอึอัะแย่แล้วนะ...
ทั้ร้อน...ทั้ทรมาน...ทั้อึอั...
ผมไม่ไหวแล้วริๆนะ....
“ไ้โปร...”ผมพึมพำออไป โอ้...นั่นเสียอผมหรอเนี่ย... ผมเหยหน้า้วยอารม์ทรมานอย่าเป็นที่สุ น้ำาเริ่มะรื้นึ้นมาามเบ้าา้วยวามอึอัที่ท่วมท้น
ใบหน้าอท็อปูะึึ้นมานิหนึ่ เาละสายาไปาผมในทันทีแล้วปลายลิ้นร้อน็แลบเลีย แะหยอับร่าายอผม
“อึ!....อ๊า....ท็อป....”ผมราออมาแทบะในทันทีที่เาสัมผัสร่าายอผม ผมไม่สามารถวบุมอะไรไ้อี่อไป มือทั้สอ้าอผมิเ้าหาันแน่น้วยวามทรมาน ร่าายอผมแทบะแอ่นรับทุสัมผัสที่เาำลัหยิบยื่นให้ผม ทรมาน...แ่สุสม...
ริมฝีปาอุ่นประทับุมพิแผ่วเบา่อนะลืนินล้ำลึ วามร้อนที่เ้ารอบลุมยิ่โหมอารม์ผมให้แระเิออาันอย่าไม่อาวบุม ปลายลิ้นร้อนยัหยอเย้าับร่าายผมไม่เลิ นในหัวผมาวโพลนไม่เหลือึ่อะไรทั้สิ้น
“อ๊า.....ท็อป....ท็อป....”ผมราเสียัึ้นทุที นผมไม่อยาะเื่อเลยว่านี่ือผม...ที่ำลัราอยู่ สัมผัสที่เามอบให้ผม...มัน่าหอมหวานอย่าไม่น่าเื่อ
“อ๊า! ท็อป! ัน...!”ผมราออมาเสียัทำให้ท็อปผละออ่อนะพุ่เ้าูบผมพร้อมับเร่ัหวะในมืออเา วามื่ม่ำาปลายลิ้นบวับอ้อมออเา ทำให้ไม่นาน ผม็ปลเปลื้อทุอย่าออมานหมสิ้น ในหัวโล่และาวสว่าราวับำลัเินย่าเ้าสู่สวรร์
ผมหอบหายใถี่รั่วอย่าเหนื่อยอ่อนภายใ้อ้อมออท็อป สิอผมูเหมือนะไม่สามารถลับมาประอบรวมันเป็นรูปเป็นร่าไ้อี ผมรู้สึราวับหนัามัน่าหนัเหลือเิน หนัอย่าไม่อา้านทานไ้....
[Special T.O.P]
ผมยัูบีย่อไปอย่าเมามาย แ่ร่าบาภายใ้ผมลับไร้ปิิริยาอบสนอ ผมผละออาเา่อนะ้อหน้านรหน้าอย่าุน
“ีย...”ผมเรียเา แ่ไร้เสียอบรับ เปลือาู่นั้นปิวาู่ใสไว้เสียสนิท ที่อบายัมีรอยื้นอน้ำาอยู่เล็น้อย
หลับไปะแล้วหรอเนี่ย
ผมยิ้มำับัวเอ่อนะสำรวผลานที่ัวเอ่อรหน้า
ายล่ะหว่า ผมฝารอยไว้เยอะแยะนานี้เลยหรอเนี่ย ื่นมาีย้อโวยวายแน่เลย แล้วูสิ...เลอะเทอะไปหมเลย เฮ้อ...
“หึ...”ผมหัวเราะออมาเบาๆทีหนึ่้วยวามเอ็นู่อนะล้มัวลนอน้าๆพร้อมับเท้าแน้อมอใบหน้าที่หลับสนิทอร่าบา
หอมหวานเหลือเินนะีย
หอมหวานะริ
ผมึผ้ามาห่มมาลี่ห่มร่าบาไว้่อนะเยิบัวเ้าใล้พร้อมับโอบแนรอบเอวบาไว้ ผมปลเนไทออา้อมืออเา ่อนะรั้ร่าเาแนบิับร่าายผม
ผม้มลประทับุมพิแผ่วๆที่อออียอีรั้พร้อมับสูลิ่นหอมหวานาร่าบา
หอมหวานเหลือเิน
หอมหวานนอย่าเป็นเ้าอไปทั้หม
ทั้ายและใ....
[Special end]
ความคิดเห็น