คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม....มาเจอสุดที่ร้ากกกก ( มีการเปลี่ยนชื่อนิดหน่อยน้า..)
กึก....กึก....กึก....
(เสียงก้อนหินกระทบหน้าต่าง)
" โอ๊ย..เสียงอะไรเนี่ย คนจะหลับจะนอน"
สาวน้อย พูดพลางพลิกตัวไปมาบนเตียง
กึก!!!!!!!!
"เฮ้ย!!....อะไรกันเนี่ย"
เธอกระโดดขึ้นจากเตียงด้วยความตกใจ
เดินไปที่หน้าต่างระเบียงห้องแล้วกระชากประตูออก ตะโกนไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนระเบียงบ้านข้างๆ.......เฮ้อ!!เนี่ยละนะข้อเสียของการมีเพื่อนบ้านที่ระเบียงห้องอยู่ใกล้กัน
"คิม !! นายเลิกขว้างก้อนหินใส่กระจกบ้านคนอื่นซักที่ได้มั้ย..... กำลังหลับสบายอยู่เลยนะ"
"อ้าว...ตื่นแล้วเหรอยัยข้าวต้ม ขี้เซา ฉันกะว่าถ้าอีก 5 นาที เธอยังไม่ตื่น ฉันจะขว้างให้กระจกแตกไปเลยนะ" คิมพูดพลางหัวเราะฉันที่กำลังงัวเงีย
"พอ พอ เลยนะ....เฮ้อ..ว่าแต่มีอะไรถึงปลุกฉันแต่เช้าเนี่ย"
"ยัยบ๊อง นี่มันวันเปิดเทอมแล้วนะ นี่เธอลืมเหรอ"
"อ๊าย......ตายๆๆๆ ลืมสนิทเลย รอฉันก่อนนะเดี๋ยวไปแต่งตัวก่อน"
"ไม่เอาอ่ะ...เดี๋ยวฉันไปสายเธอยิ่งอาบน้ำนานๆอยู่"
"นายเนี่ยนะกลัวไปโรงเรียนสาย...โรงเรียนเข้ากี่โมงนายรู้รึเปล่า?? "
"รู้สิ.........เรื่องแค่เนี้ยเอง.........อืม....."
"ว่าไง...........กี่โมง"
"ก็...........10 โมงไง...."
"เฮอะ.........ถ้างั้นฉันว่านายกลับไปนอนต่อดีกว่ามั้ย"
"ก็มันไม่รู้นี่น่า........ไม่รู้ล่ะฉันไปดีกว่า"
"อ้าว!!!.......รอก่อนดิ"
ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปข้างล่าง
"ไปก่อนนะค้า คุณพ่อ คุณแม่........"
"เดี๋ยวก่อนสิ ข้าวต้ม กินข้าวก่อน"
"อ๊าย.....ไปทันแล้วค่ะแม่ สายแล้วๆๆ....เอ๊ะ..ว่าแต่ทำไมนายยังไม่ไปโรงเรียนอีกเนี่ย ข้าวปุ้น"
"เฮอะ......พี่ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ตัวเองวิ่งช้าจะตาย" น้องบ้าเอ๊ย คนอุตส่าห์เป็นห่วง
"ช่างนายละกัน....ไปก่อนนะคะพ่อ แม่"
ฉันรีบวิ่งมาที่หน้าบ้าน พลางมองหาตาบ้าคิม หน้าบ้าน แต่ไม่เห็นใครเลย
"นี่นายทิ้งฉันไปก่อนจริงๆเหรอเนี่ย...........อย่าให้เจอนะ..."
"บ่นอะไรอยู่ได้คนเดียวเนี่ย เหมือนคนแก่เลย.........จะไปโรงเรียนรึยัง"
ฉันหันไปมองต้นเสียงเห็นนายคิมยืนพิงกำแพงอยู่......แหวะ เท่ห์ตายหล่ะ
"นี่ ยืนเก๊กอยู่ได้.....จะไปโรงเรียนสายแล้วนะ"
"เฮ้ๆๆ ฉันเป็นคนปลุกเธอนะยัยขี้เซา....นอนอยู่ได้"
อั๊ก !!!
"โอ๊ย!!! อย่าเอากระเป๋ามาตีคนอื่นสิ"
"นายก็เลิกบ่นซะทีสิ"
แล้วเราก็เดินมาจนถึงป้ายรถเมล์ วันนี้มีแต่นักเรียนโรงเรียนเราทั้งนั้น...ไม่ได้ไปโรงเรียนตั้งนานคิดถึงเพื่อนเหมือนกันนะเนี่ย.......โดยเฉพาะคนๆนั้น
"นี่ๆ ยัยเตี้ย...เลิกทำหน้าเคลิ้มๆซะที รถมาแล้วเดี๋ยวก็ตกรถหรอก"
ตาบ้าเอ๊ย.......เสียบรรยากาศหมด......พอฉันขึ้นรถเมล์ไปได้ซักพักก็มีใครคนหนึ่งขึ้นรถแล้วมานั่งเก้าอี้ข้างหน้าติดกับฉัน.....ใช่แล้วเค้านั่นเอง...แบงค์...คนที่ฉันแอบชอบมาตั้งแต่ขึ้นมัธยมปลายปี 1...ฉันนั่งแอบมองเค้าอยู่นาน
"ข้าวต้ม........นี่ ข้าวต้ม" คิมเอานิ้วมาจิ้มๆที่ไหล่ฉันฉัน
"ยัยข้าวต้มมัดดดดดด!!!!!!" แล้วตานั่นก็ตะโกนใส่หูฉัน
"โอ๊ย!! อะไร....ไม่ต้องตะโกนก็ได้ แล้วใครชื่อข้าวต้มมัดฮะ"
"แหม....นึกว่าเธอจะลืมว่ายังมีฉันนั่งอยู่ข้างๆเธอนะ"
"เฮ้อ....."
"นี่....เธอรู้รึเปล่าว่ามีคนลือว่าแบงค์ของเธออ่ะเป็นเกย์"
"นายจะบ้าเหรอ!!!"
"เฮ้ย!!! พูดเบาๆดิ เข้านั่งอยู่หน้าเธอนะ"
"ไม่มีทาง...แบงค์ไม่มีทางเป็นเกย์แน่ๆ"
"จริงๆ...มีพยานยืนยันหมอนั่นมันเป็นเกย์"
"อย่ามาพยายามใช้มุขนี้หลอกฉันเลย....มันไม่ได้ผลหรอก"
"ที่ฉันบอกเธอเนี่ย เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาหลายปีหรอกนะ ใจร้ายจริงๆ ไม่เห็นความดีของเพื่อน" คิมว่าพลางทำหน้าเศร้า
"แบงค์เค้าไม่ได้เป็นเกย์นะ.....ฉันยืนยันได้"
"ฉันก็ยืนยันอีกคนนะ"
เสียงใครบางคนพูดขึ้นมา พอฉันเงยหน้ามองก็เห็นแบงค์กำลังหันหน้ามาทางพวกเรา
".....ว่าฉันไม่ได้เป็นเกย์"
"เอ่อ........ฉัน...." ฉันกำลังจะขอโทษแบงค์ แต่เค้าก็เดินลงจากรถไปเพราะเรามาถึงโรงเรียนพอดี
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
ฉันหันมาหาตาบ้า คิม....นี่นายกำลังหัวเราะอยู่เหรอเนี่ย
"นี่ นายคิดว่ามันตลกมากเลยรึไง" ฉันว่าพลางทุบ คิมด้วยความแค้น
อั๊กๆๆๆๆๆๆ
"โอ๊ย!! ฉันขอโทษแล้วๆ ฉันล้อเล่นนิดหน่อยเองอ่ะ...ก็เห็นเธอมองมันอยู่ได้ น่ารำคาญ"
"ฮึ ...ทำไม...นายอิจฉาเหรอ เห็นว่าเค้าหล่อกว่าล่ะสิ"
"เฮอะ...ฉันว่าฉันหล่อกว่า นายแบงค์ของเธอตั้งเยอะ....เธอน่ะนะมีคนหล่อๆดีๆอยู่ใกล้ๆกลับมองไม่เห็นดันหลงผิดไปชอบคนที่หล่อน้อยกว่า"
"แหวะ.......ถ้าอย่างนายเรียกว่าคนดีๆหล่อๆแล้วละก็....ฉันยอมหลงผิดก็ได้"
"อะไรนะ!!!"
"นี่!!!.......ฉันโกรธนายอยู่นะ"
"ข้าวววต้มมมมอ่า......"
"ฉันไปดีกว่า...เห็นหน้านายแล้วเซ็ง"
ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นตึกเรียนไปห้องเรียนของตัวเอง
ความคิดเห็น