ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Favorite Emotional [MarkNior Got7] *END*

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : คู่เเข่ง 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.35K
      35
      1 พ.ย. 58


    ตอนที่ 3


    คู่เเข่ง







    จินยองไปถามที่รักเเกที ว่าตัดต่อไปถึงไหนเเล้ว" ยองเเจเอ่ยถามเพื่อนร่างบางหน้าตาน่ารักของตนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือนวนิยายอยู่ที่โต๊ะเรียนในตอนเช้า จินยองหันมาทำหน้าเหรอหรา ในใจพลางคิด ใครกันที่ยองเเจพูดว่าเป็นที่รักของเขา


    ใครที่รักเรา" ดวงตาเเป๋วมองกลับไปด้วยความพาซื่อ มือบางหยิบที่คั่นหนังสือมาคั่นหน้าที่ตนอ่านค้างไว้ ชเวยองเเจได้เเต่ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน โถ่ จินยองเพื่อนฉัน นี่ซื่อหรืออะไรเนี่ย!




    ไปถามมาร์คให้หน่อย ว่าตัดวิดีโอไปถึงไหนเเล้ว" ยองเเจยอมบอกออกไปเเบบตรง จินยองก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่ปากอิ่มจะบิดคว่ำลงพร้อมกับคำพูดเบาๆที่หลุดลอดออกมาว่า


    'ไปถามเองสิ มาร์คไม่ใช่ที่รักเราซักหน่อย'












    -------------------












    จินยอง ขอยืมยางลบหน่อย" ผมส่งยางลบไปให้มาร์คที่นั่งอยู่ด้านหลังโดยไม่หันไปมองอีกฝ่าย ไม่ใช่ว่าตั้งใจเรียนอะไรนักหนาหรอก เพียงเเต่เเค่มันรู้สึกเเปลกๆ



    เเปลกๆ ตรงที่ผมไม่กล้าสู้หน้าหรือสบตากับอีกฝ่ายเลยต่างหาก



    จินยอง" ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อหยิบยางลบหากทว่ามาร์คกลับยื้อมันเอาไว้ไม่ยอมปล่อยมันมาให้ผม มาจนถึงตรงนี้คงไม่มีทางเลือกเเล้วสินะ ทำยังไงดี ไม่อยากหันไปเลย T_T




    ขอบคุณครับ" ผมหันไปคว้ายางลบในมือของอีกฝ่ายคืนมาด้วยความรวดเร็วเเบบเงอะๆงะๆ เอ มันเป็นยังไงกันนะไอ้ความรวดเร็วแบบเงอะๆงะๆเนี่ย ลิ้นของผมมันคงจะพันกันไปใหญ่โตเเล้วสินะ อีกคนเป็นเเค่เพื่อนร่วมห้องเเท้ จะพูดครับต่อท้ายคำพูดไปทำไมกัน ฮืออออ นี่ผมทำอะไรลงไป ในสายตาของมาร์ค ผมคงจะดูเป็นพวกเสล่อมากเเน่ๆเลย :(




    ดวงตากลมเบิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขาพึ่งสังเกตเห็นรอยปากกาสีเเดงบนก้อนยางลบของตน



    เเล้วจินยองจะไม่ใจสั่นเลย ถ้ารอยรอยนั้นไม่ใช่รูป 'หัวใจ' สีเเดงที่มาร์ค ต้วนเป็นคนวาดให้



















    วันนี้นยองเป็นไรอะ เเลเหม่อๆ" เเบมเเบมเอ่ยขึ้นมากลางโต๊ะอาหารในช่วงพักกลางวัลที่พวกเขากำลังนั่งรับประทานอาหารกัน จินยองคาบช้อนค้างเอาไว้ที่ปากอย่างน่ารักจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาอดที่จะหันมามองไม่ได้ ยองเเจหันไปทำตาขวางใส่พวกผู้ชายเหล่านั้นจนสุดท้ายต่างคนต่างก็ลนลานเดินผ่านไปในที่สุด


    เราปล่าวเหม่อนะเเบมเเบมอะก็พูดไปนั่น" มือบางเขี่ยข้าวในจานไปมาราวกับอาหารตรงหน้ามันไม่ถูกปากเอาเสียเลยทั้งๆที่ก่อนลงมาจากห้องเรียนก็พึ่งบอกไปว่าอยากกินเมนูนี้เเท้ๆ


    ปล่อยมันเเบม คนกำลังมีความรักส์" เสียงซี๊สปากตรงท้ายประโยคของยองเเจเรียกรอยยิ้มขบขันจากเเบมเเบมได้เเต่นั่นไม่ใช่สำหรับจินยอง ความรงความรักอะไรกัน


    ยองเเจนั่นเเหละมั่วที่สุด เราไม่ได้มีความรักซักหน่อย เกิดมาเคยมีคนมาจีบกับเค้าที่ไหนหน้าตาเราก็ธรรมดา สงสัยคงต้องโสดเเบบนี้ไปจนตายเเน่ๆเลย งือออออ" หัวกลมๆซุกไปกับเเขนตัวเอง จินยองปล่อยเสียงน่ารักๆออกมาก่อนจะเงยหน้ามองยองเเจกับเเบมเเบมที่นั่งอยู่อีกฝั่งด้วยเรียวปากเบะบึ้ง



    เเบมเเบมอยากจะตบหน้าผากตัวเองซักฉาดใหญ่ๆ อะไรของจินย๊องงงงงง นี่มาบอกว่าตัวเองหน้าตาธรรมดา โอ๊ยยย อยากจะบินกลับไทยไปไหว้พระดำน้ำปลูกปะการังซักรอบ เเค่ท่าเบะปากเมื่อกี้คนรอบโรงอาหารก็เเทบตายกันเป็นเถือกเเล้วมั้ง ดูนั่น พี่ชยอนูนั่งเลือกกำเดาไหลอยู่ ส่วนวอลพินนี่ก็ทำหน้าฟินเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ชั้น7 มีใครไม่ชอบจินยองมั้งวะครับผม เห็นมีเเต่คนพูดถึง นี่จินยองบ้านอยู่หลังเขาหรือไม่สนใจข่าวสารกันเเน่ โว๊ะ!



    นายอะ น่ารัก คนชอบก็เยอะเเยะไป แต่ที่ไม่มีเเฟนหนะ ก็เพราะ...”



    จินยองงี่~~” นั่นประไร



    ยองเเจกับเเบมเเบมได้เเต่เบ้ปากมองบนหลังจากที่ได้เห็นบุคคลที่สี่นั่งลงบนโต๊ะอาหารทั้งๆที่ไม่ได้รับเชิญเเต่อย่างใด


    ทำไมตัวเขี่ยข้าวงั้นหละ ไม่อร่อยเหรอ ให้เค้าป้อนไหม" จินยองยกมือขึ้นห้าม อิม เเจบอม เเทบไม่ทัน ไม่บ่อยนัก ที่อีกฝ่ายจะมานั่งร่วมโต๊ะด้วย


    ไม่ต้องหรอกตัว เค้าเเค่อิ่มเเล้วงะ" จินยองหันไปมองอีกคนอย่างอ้อนๆ เพราะถ้าไม่ทำเเบบนี้ พี่เเจบอมก็จะบังคับให้เขาทานมันให้หมด


    น่ารักจัง" เเจบอมบิดเเก้มจินยองอย่างหมั่นเขี้ยว เห้อ ทำไมน้องถึงได้น่ารักเเบบนี้นะ นี่คนหรือตุ๊กตา ฮึ้ย!



    ง่าาา~ จะบมเก๊าเจ็บ เก๊าอยากกินหนม ไปซื้อเป็นเพื่อนหน่อยจิ" เเจบอมมองน้องจินยองที่เอานิ้วชี้ทั้งสองข้างมาจิ้มกัน ให้ตายเถอะจินยอง! ไปเรียนไอ้ท่าทางพวกนี้มาจากไหน อยู่ด้วยกันทุกวัน ทำไมยิ่งโตน้องมันถึงได้ยิ่งน่ารักเเบบนี้ เเล้วเเบบนี้จะไม่ให้หวงได้ไง!
















    ทำไมวันนี้จะบมมานั่งกินข้าวโต๊ะเค้าอะ" จินยองดูดนมกล้วยในมืออย่างอารมณ์ดี วันนี้เป็นวันที่อากาศสดชื่นจริงๆ


    ก็นายไม่ระวังตัวเลยนี่ เล่นทำท่าน่ารักๆเเบบนั้นรู้ไหมว่าพวกผู้ชายโต๊ะอื่นมองกันด้วยสายตาเเบบไหน" เเจบอมจิบกาเเฟในมือเข้าไปก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ


    น้องของเขาคงจะน่ารักมากเกินไป ถ้าไม่ได้เขาคอยตามคุมนะ ป่านนี้คงจะถูกไอ้พวกเสื่อสิงที่ไหนมาขย้ำไปกินเเล้วหละ


    จะบมก็เวอร์ไป ไม่มีหรอกอะไรเเบบนั้นหน่ะ" จินยองยิ้มน้อยๆในความขี้หวงของพี่ชายตรงหน้า พวกเขาสองคงนั่งเล่นกันอยู่ใต้ต้นไม่ใหญ่ จินยองรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆกับเเจบอม พอๆกับเเจบอมที่อยากมีจินยองไว้ในสายตาเพื่อดูเเล











    มาร์คมองภาพทั้งหมดเหล่านั้นลงมาจากห้องเรียนชั้นสอง เรียวปากยกยิ้มขึ้นมุมปากอย่างร้ายกาจ ไอ้ตี๋นั่นมันเป็นใครวะถึงได้มาเก่ะเเกะจินยองเเบบนั้นเเล้วยองเเจกับเเบมเเบมไปไหน ทำไมถึงทิ้งเพื่อนไว้เเบบนั้น


    มาร์คหลับตาลงข่มอารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นของตัวเองให้สงบลง อะไรกัน ทั้งๆที่ก็มั่นใจว่าตัวเขาเองก็สืบมาดีเเล้วเเท้ๆว่าจินยองยังไม่มีเเฟน เเล้วไอ้ตี๋ที่มันนั่งอยู่ข้างๆจินยองนั่นคืออะไร


    เขาเผลอกำขอบหน้าต่างจนเเน่น ยิ่งจินยองยิ้มเเละหัวเราะมากเท่าไหร่ มาร์คก็ยิ่งอารมณ์เสียมากเท่านั้น


    เพราะว่าตัวเขาที่กำลัง 'ชอบ' จินยองอยู่ ไม่อยากให้รอยยิ้มนั้นเป็นของใคร


    มันจะผิดไหม ถ้าเขาอยากจะหวงรอยยิ้มๆนั้น



    ไว้ให้กับตัวเองเพียงคนเดียว












    ----------------













    โอ๊ย! เลิกเดินตามไหม เป็นไร ริดสีดวงเหรอ เดินตามอยู่นั่น ขาก็สั้นพี่ไปหาที่นั่งเหอะ!” ยองเเจคิดว่าตอนนี้ตัวเองกำลังจะประสาทเสียไม่ก็หัวระเบิดจนสมองไหลออกมากองรวมกันที่พื้นในอีกไม่ช้า


    เขาบอกเเบมเเบมว่าจะมาเข้าห้องน้ำ เเล้วอะไรคือการที่ไอ้รุ่นพี่ 'หวัง เเจ็คสัน' เดินตามเขาไม่หยุดไม่หย่อนเเบบนี้วะ!


    ยองเเจมองค้อนขวับขณะที่ตัวเองกำลังปลดปล่อยสายน้ำให้ไหลออกมาจากปืนขนาดใหญ่ เเจ็คสันเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะรูดซิบกางเกงลงพร้อมปลดเบาลงในโถข้างๆกันกับตัวเขา


    โถในห้องน้ำมีเป็นสิบ ทำไมจะต้องมายืนฉี่ข้างๆเขาด้วยวะชเวไม่เข้าใจ



    โห ของนายนี่ไม่ใช่เล่นๆเลยนะ" สิ้นประโยคนั้นยองเเจเบิกตาโพลงก่อนที่ทั้งสองขาของตัวเองมันยกขึ้นถีบใครอีกคนที่เหมือนจะลืมไปเเล้วว่าเขามีอายุมากกว่าตนโดยอัตโนมัติ


    โอ๊ย!”


    ไอ้โรคจิต! หน้าตาก็ไม่ดี นิสัยก็ไม่ดีอีก! ใครได้เป็นเเฟนโชคร้ายตาย!!!” ยองเเจเดินกระทืบเท้าออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ กว่าหนึ่งอาทิตย์เเล้วที่ตนถูกรุ่นพี่คนนี้เดินตาม



    เเรกๆก็คิดว่าเอออาจเเค่บังเอิญ


    เเต่มีอยู่วันหนึ่ง จู่ๆพี่เขาก็เดินเข้ามาเเนะนำตัวเองเสร็จสรรพพร้อมทั้งบอกว่ารู้จักผมอยู่เเล้ว อยากจะชวนมาเข้าชมรมฟันดาบ


    ฟันดาบพ่อง!



    หน้าชเวนี่เเลรักกีฬาเน๊อะ คาบพละนี่ยังโดดไปห้องพยาบาลเเทบทุกคาบ โลกใบนี้นี่มันมีคนบ้าสติไม่เต็มอยู่เยอะเเยะจริงๆ โอ๊ย! เพลียใจ!











    คยอมสงสัยอะไรก็เอามาถามพี่ได้เลยนะ"ยองเเจเดินออกมาจากห้องน้ำเเล้วก็ต้องเจอกับเเบมเเบมที่กำลังคุยกับรุ่นน้องใบหน้าคุ้นตาอย่าง 'คิม ยูคยอม'


    ก็ไอ้น้องคนเนี่ย ต้องมีเรื่องมาหาเเบมได้ทุกวัน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นให้สอนการบ้าน เเจว่ามันเป็นการจีบที่ nonsense มากกกกกกก โอ๊ย! ใครๆเขาก็ดูออกหรอกว่าอยากจีบเเบมเเบม





    จินยองก็มีมาร์ค เเบมก็มียูคยอม


    เเล้วชเวหละ ชเวมีใคร TT_______TT





    นี่ไอ้หน้าจืด เเกเตะฉันเเบบนั้นได้ไง ถ้าขาหักบาดเจ็บไปทำไงฮะ มาเคลียกันหน่อยดิ๊ไอ้หน้าม้าเเตก"


    โอ๊ย! ไอ้พี่สั้นนี่ก็ตายอยากตายเย็นจริงๆ!


    โอ๊ย! พี่ชอบผมใช่มะ"


    คือที่ตามตื้อผมอยู่เนี่คือพี่ชอบผมใช่มะ พี่อยากได้ผมใช่มะ"




    เเจ้คสันมองรุ่นน้องตรงหน้าด้วยสายตางุนงง อะไรกันที่อยู่ดีๆก็หันมาพูดตะคอกใส่หัวเขาป่าวๆแบบนั้น




    โอเค ผมรู้ว่าพี่ชอบผม จริงๆก็ไม่ได้เเปลกใจเท่าไหร่"


    ผมชินละ กับการเป็นฝ่ายถูกชอบ" ยองเเจพูดจบก็สะบัดหน้าวิ่งไปหาเพื่อนของตนที่ยืนรอโดยที่ข้างๆก็มีคิมยูคยอมยืนอยู่



    เเจ็คสันอ้าปากค้างตาโตราวกับสิ่งที่พึ่งได้ฟังมาเมื่อครู่เป็นเรื่องช็อกโลก


    นี่ชเวยองเเจเป็นโรคเจ้าชายหรือไงวะ ทำไมถึงได้ขี้มโนเเล้วก็หลงตัวเองได้ถึงขนาดนั้น ตัวก็อ้วน หน้าก็กลม หึ่ย! คนอย่างเขาจะไปชอบได้ยังไง




    ยองเเจ บอกเลยนะ นายหน่ะ ไม่ใช่เสป้กฉันโว๊ย!













    งั้นผมไปก่อนนะฮะพี่เเบม เดี๋ยวดึกๆผมจะทักไปหานะครับ" ยูคยอมโค้งลาเเบมเเบมก่อนจะเดินเเยกไปยังทางเชื่อมของตึกพวกม.ปลายปีหนึ่ง


    นี่เเบมเเบม ถามจริง เเกกับยูคยอมนี่ คุยๆกันอยู่ปะ"


    ฮะ! นี่นายไปเอาความคิดผิดๆนั่นมาจากหนายยยยย" เเบมเเบมตกใจที่อยู่เพื่อนของตนก็ถามออกมาอย่างนั้น


    เขากับยูคยอมเราเป็นเเค่พี่น้องกันเฉยๆ



    ก็เเค่ยูคยอมมาถามการบ้านในข้อที่ตัวน้องทำไม่ได้เฉยๆ



    เเค่นั้นเองจริงๆ



    เเหม่~ จ้าาาา มองไปนี่นึกว่าเดตกันอยู่เหอะ รอบตัวนี่เป็นประกายสีชมพู" ยองเเจทำมือเป็นเอฟเฟ็คถึงบรรยกาศวิ้งวับระหว่างีุ่นน้องกับเพื่อนของตนอย่างออกรส เเบมเเบมตีไหล่เพื่อนสนิทของตนไปทีนึงก่อนจะพากันเดินไปที่ห้องเรียนเพราะว่าใกล้หมดเวลาพักกลางวันเข้าไปเต็มที



    เห้ย!” คนทั้งสองร้องอุทานออกมาเเทบจะพร้อมกันเมื่อภาพที่เห็นคือ








    นายเป็นใครวะมายุ่งกับจินยอง"


    เเล้วมันจะทำไม"


    พี่เเจบอมใจเย็นๆฮะ"











    ---------------------












    พี่เเจบอมตั้งใจเรียนนะฮะ" จินยองพูดขึ้นหลังจากที่เเจบอมเดินมาส่งตัวเองที่หน้าห้องเรียนเป็นที่เรียบร้อย ฝ่ามือน้อยๆยกขึ้นโบกมือลาพี่ชายตัวโต


    เเจบอมยิ้มรับก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวคนน่ารักน้อยๆด้วยความเอ็นดู


    เดี๋ยวเย็นนี้เค้ามารับนะ" เเจบอมทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะเดินออกไป จินยองหมุนตัวเดินเข้ามาในห้องเรียนที่ยังไร้ผู้คน เพราะส่วนใหญ่ยังใช้เวลาพักกลางวันอันน้อยนิดกันอย่างคุ้มค่า คือถ้าไม่ออดดังก็อย่าหวังว่าตัวจะถึงห้อง


    นั่นใคร" จินยองตกใจจนไล่บางสะดุ้งน้อยๆ


    มะ...มาร์ค" เเละยิ่งตกใจมากขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นร้อยๆเท่าเมื่อเจ้าของเสียงปริศนานั้นไม่ใช่ใคร หากเเต่เป็นคนที่เขาพยายามหลบหน้ามาตลอดทั้งวัน


    นั่นใคร" มาร์คยังคงถามย้ำซ้ำๆในประโยคๆเดิม เเขนเเกร่งวางเท้าคร่อมทับร่างบางที่นั่งตัวลีบอยู่บนโต๊ะ เหมือนเห็นลูกเเมวตัวน้อยๆกำลังจนมุมอยู่ตรงผนังห้อง ใบหน้าหวานที่กำลังฉายเเววกังวลด้วยการเม้มปากอิ่มเข้าหากันพร้อมด้วยสายตาหลุบต่ำ


    มาร์คยื่นหน้าเข้าไปใกล้ในจังหวะที่สามารถสัมผัสได้ถึงไอร้อนๆจากลมหายใจของกันเเละกัน


    จินยองหลับตาเเน่นปี๋ ทำไมสถานการณ์เเบบนี้มันถึงได้เกิดขึ้นกับเขาซ้ำเเล้วซ้ำเล่าแบบนี้นะ


    ถ้านายไม่ลืมตานายก็จะโดนทำโทษ" มาร์คกดจูบไปเร็วๆที่บริเวญหางตาที่ขึ้นรอยย่นคล้ายหนวดเเมวของจินยองอย่างน่ารัก


    งือ~~” จินยองลืมตาขึ้นพร้อมทั้งเบะปากงอง้ำอย่างขัดใจ มือบางยกขึ้นลูบบริเวณที่ตนพึงถูกฉวยโอกาศด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวของมาร์ค


    มาร์คมองปฎิกริยาของคนตรงหน้าก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา


    น่ารักจัง


    เเต่ถ้านายไม่ตอบ ฉันก็คงต้องทำโทษอีกนั่นเเหละ" จินยองรับยกมือขึ้นปิดใบหน้าด้านข้างของตน หากทว่าเป้าหมายของผู่ล่าใครคราวนี้กลับไปไม่เเก้มกลมสีชมพูอ่อนของเเมวน้อยเเต่อย่างใด


    เเต่สิ่งที่มาร์คมุ่งไป นันก็คือ ริมฝีปากอิ่มตึงสีเเดงสดคล้ายเยลลี่รสสตอเบอร์รี่ของจินยองต่างหาก



    มาร์คกดจูบเเรงๆไปที่ริมฝีปากสีเเดงระเรื่อด้วยความรวดเร็วพร้อมทั้งดูดดึงริมฝีปากรสหวานจนเกิดเสียงดังน่าอาย เรียกจังหวะการเต้นของหัวใจให้อีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี



    'จุ๊บ'


    เสียงๆนี้ดังขึ้นหากทว่ากลับดังก้องอยู่ในใจของจินยองซ้ำไปซ้ำมาเเม้ว่ามาร์คจะถอนริมฝีปากออกไปแล้วก็ตาม







    ไอ้เเห้งเเกร่น! เมื่อกี้เเกจูบจินยองเหรอวะ" ราวกับภาพสโลโมชั่น เเจบอมที่เดินกลับมาเพื่อจะบอกกับจินยองว่าวันนี้ให้เเวะซื้อของที่ซุปเปอร์ก่อนกลับบ้าน เเต่พอเดินเข้ามาในห้องเรียนของคนเป็นน้อง เขาก็ต้องชะงักค้างราวกับถูกของเเข่งๆตีเข้าที่กลางศีรษะ


    น้องชายที่เขาเฝ้าหวงดูเเลประคบประหงบมา17ปี กลับต้องมาถูกไอ้เเห้งที่ไหนก็ไม่รู้ จูบ!


    'จุ๊บ' เสียงๆนั้นดังขึ้น ราวกับเสียงของมีกที่เฉื่อนตัดขั้วหัวใจของเเจบอม เเต่ในอีกในนึง มันก็เหมือนกรรไกรที่ตัดเส้นความอดทนของเขาทิ้ง


    เเจบอมไม่รังเรเลยที่จะคว้าเเขนของผู้ชายคนนั้นให้หันมาพร้อมทั้งประเคนหมัดหนักๆใส่ใบหน้าที่พระเจ้าทรงปั้นมาอย่างไม่คิดจะออมเเรงเลยซักนิด


    'ปัก' ตัวของมาร์คเซไปตามเเรงกระเเทก เขารู้สึกเจ็บที่บริเวณมุมปาก เเล้วมันก็จริงเมื่อมีเลือดติดออกมาตอนยกนิ้วขึ้นไปเเตะ ดวงตาคู่คมมองรุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตานิ่งเรียบ


    มึงกล้ามากนะมาจูบจินยองงี่ของกู วันนี้เเหละ มึงได้กลับไปนอนซมหยอดน้ำข้าวต้มใน--” มาร์คต่อยหมัดหนักๆสวนกลับไปที่ใบหน้าของเเจบอมทั้งๆที่เจ้าตัวยังพูดไม่จบประโยคดีด้วยซ้ำ


    เเจบอมเช็ดเลือดที่ออกมาจากมุมปากก่อนจะปาดทิ้งพร้อมทั้งเเสยะยิ้ม


    มันก็นานเเล้วเหมือนกันที่เขาไม่ได้ประมือกับคนที่หมัดหนักพอๆกับเขา



    กูให้มึงเลือก"


    ระหว่างเลิกยุ่งกับน้องกู"


    หรือว่าตาย"



    พูดมาก" มาร์คปากระเป๋าหนังสือที่อยู่ใกล้มือของตัวใส่หน้าอีกฝ่ายอย่างเเรง เเจบอมที่เริ่มขาดสติ กระโจนเข้ามาคว้าคอเสื้อพร้อมชกหมัดหนักๆใส่มาร์คอีกครั้งหากทว่ามาร์คกลับเบี่ยงตัวหลบทัน



    จินยองพยายามจะเเยกทั้งสองคนออกจากกันหากทว่าทั้งคู่กลับผลักตัวเขากระเด็นออกมาจากสมรภูมิรบหลังห้อง


    วอลพิน เจ ยองเค มาช่วยเราเเยกสองคนนี้หน่อย" ด้วยความร้อนใจ จินยองเข้าไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมห้องสามคนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้อง ทั้งสามคนมองไปที่เจบีกับมาร์คเเล้วก็เเทบจะส่ายหน้าออกมาไม่ทัน


    เจบี หรือ เเจบอม ขึ้นชื่อเรื่องความ MAD ฉันใด

    มาร์ค เอง ก็ขึ้นชื่อเรื่องความ BAD ฉันนั้น



    น๊าาา พวกนายช่วยเราหน่อยนะ นะ น๊าาาา เดี๋ยวเราเลี้ยงติม" เเต่คงเป็นเพราะจินยองลงทุนเกาะเเขนของวอนพิลพร้อมทั้งกระโดดไปมาอย่างออดอ้อนหละมั้ง เเละยิ่งได้ยินว่าอีกคนน่ารักชวนไปเดต(กินไอติม)พวกเขาทั้งสามคนจึงเเทบไม่ลังเลเลนที่จะตอบตกลงเเล้วไปช่วยจับทั้งสามคนเเยก







    นายคิดว่าจะจีบจินยองติดงั้นเหรอ"


    ฝันไปเถอะ" เพื่อนร่วมห้องทั้งสามช่วยกันเเยกเจบีให้เดินออกไปนอกห้อง ในขณะที่จินยองเองก็กันไม่ให้มาร์คพุ่งเข้าไปหาเจบี



    ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อขัดขวางนาย ไอ้กระจอกหน้าโง่!!



    มาถึงตรงนี้ยังดีที่มียองเเจกับเเบมเเบมที่เข้ามาช่วยกันกันมาร์คไม่ให้พุ่งเข้าไปหาเเจบอมอีกเเรง ทั้งสองยังคงทำท่าจะพุ่งเขาหากันตลอดเวลา จนโดอุนต้องลงไปกอดขาทั้งสองข้างของเจบีเพื่อล็อคตัวรุ่นพี่เอาไว้ ในขณะที่ยองเเจเองก็ขึ้ยขี้หลังมาร์คเพื่อรั้งไม่ให้เพื่อนของตนพุ่งเข้าไปต่อยรุ่นพี่เจบี



    จินยองมองไปเห็นขวดน้ำเปล่าของใครก็ไม่รู้วางไว้บนโต๊ะ เขาไม่ลังเลที่จะเปิดขวดออกพร้อมสาดน้ำเย็นๆใส่ใบหน้าของมาร์คเเละเจบี



    เลิกบ้ากันได้ยัง!” จินยองตะโกนขึ้นท่ามกลางทั้งสองคนที่ดูเหมือนจะสงบลงหลังจากที่เรียกสติของตนคืนมาได้



    เจบีเดินออกไปอย่างเสียอารมณ์ ส่วนมาร์คเองก็เดินมานั่งที่โต๊ะเรียนตัวประจำของตนอย่างต้องการจะข่มอารมณ์ของตนที่กำลังครุกกรุ่น




    ไอ้เเจบอมมันกล้ามากที่มาว่าเขาเเบบนั้น




    คงมั่นใจมากสินะ ว่าตัวเองจะจีบจินยองติด โถ่ ไอ้ตี๋เอ้ย! กลับบ้านไปช่วยเเม่ขายปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้เถอะ หึ! กระจอกบ้านมันสิ นี่เรียกเอลเอสไตล์ ไอ้พวกตาต่ำไร้รสนิยม




    เเละนี่จะเป็นครั้งเเรกที่คนระดับเขาจะยอมลดตัวลงไปเป็นคู่เเข่งด้วย



    ใช่



    เขาขอสาบานกับตนเอง ว่าจะต้องจีบจินยองให้ติดให้ได้!!!






















    -------100%--------

    #มนอีโมชั่น

    TBC.














    คอมพังพึ่งได้ เย่ๆๆๆๆๆ




    พรุ่งนี้ไรท์เปิดเทอมเเหละ 55555555555555 (คุณจะสัมผัสได้ถึงน้ำตาในเสียงหัวเราะของเรา T___T)



    ไหนใครอยู่ม.6 สู้ๆน๊าาา อ่านหนังสือมาเคลียดๆ อ่านฟิคเราคลายเคลียดก็ได้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะฮัพ 






    มาถึงจุดนี่ เอ พี่จะบมนี่คราย? ทำไมจินยองงี่ผู้น่ารักของเราถึงได้เเลสนี๊ดดดด สนิท เเจ็คยูคก็มา โอ้โหวววว พี่มาร์คก็นะ หื่นเสมอต้นเสมอปลาย ถถถถ



    เจอกันตอนหน้าคะ ≧▽≦



    รักรีดนะก๊ะ



    เม้นต์ให้เค้าเพื่อเป็นเเรงกดดันในการอัพโหน่ยจิ










    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×