คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : You make me smile.
ตอนที่
2
You make me smile
“นี่มาร์ค นายถ่ายให้มันดีๆหน่อยได้ปะ เอาแบบครึ่งตัวอะครึ่งตัว”
“โอ๊ย! ช่วยถ่ายที่มุมหน้าฉันจะไม่อวบได้ปะ”
“ฮึ่ย! รูปนี้หน้าดำ ไม่ไม่
ขอแบบด้านหลังเบอร์ระดับสิบจากร้อยอะใจป๊ะ”
หลังจากที่เรานัดมาทำงานกัน
ผมก็ไม่เห็นไอ้คนที่เรียกตัวเองว่าผู้กำกับอย่างยองแจมันจะทำอะไรนอกจากบอกให้มาร์คถ่ายรูปให้
เขาว่าจะเอาไปเปลี่ยนโปรเฟส...
มันถ่ายมาเป็นร้อยกว่ารูปจนกล้องมาร์คเม็มจะเต็มละมั้งนั่น!
“โอ๊ย! ทำไมรูปนี้ฉันอ้วนวะ กล้องนายแม่ง...”
‘แชะ’
ไม่ทันตั้งตัวแต่อย่างใด
มาร์คหันเลนซ์กล้องคู่ใจมาทางร่างบางบนเก้าอี้ที่จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่พร้อมกับลั่นชัตเตอร์อย่างเอาแต่ใจ
ไม่แม้แต่จะถามความสมัครใจใดๆของคนที่ถูกถ่ายซักนิด
“ถ่ายจินยองก็ออกมาน่ารักดีนี่
นายนั่นแหละที่หน้าตาไม่ดีเอง” มาร์คว่าพร้อมหันรูปแมวน้อยในกล้องให้ชเวยองแจดู
มันก็แค่รูปจินยองตอนกำลังง่วง
เดี๋ยวนะ...?!
เมื่อกี้ไอ้มาร์คต้วนมันว่าผมว่าอะไรนะ...
นายนั่นแหละที่หน้าตาไม่ดีเอง งั้นรึ?
ใช่สิ! ก็ไม่ใช่จินยองนี่ แค่นั่งหน้าง่วงเฉยๆยังน่ารักเลย เห้อะ
จำไว้นะมาร์คต้วน
ถ้าแกคิดจะจีบเพื่อนฉันขึ้นมาจริงๆละก็
ยองแจคนนี้นี่แหละ
จะขอสมัครเป็นหัวหน้าฝ่ายค้านเอง!
โอ๊ย
พูดแล้วมันหัวร้อนโว๊ย! หน้าตาที่พ่อแม่ให้มา
ไม่ว่าจะส่องกระจกซักกี่คราก็มั่นหน้าว่าดูดี
กลับต้องมาถูกไอ้บ้าเอลเอปากหมาสันดารเถื่อนอย่างไอ้มาร์คว่าอย่างนั้นรึ?
จ้า หล่อมั้ง
ชิ๊
------------- #มนอีโมชั่น -------------
"โอ๊ย! เหนื่อยจริงโว๊ยยยย"
“ขาฉันเหมือนจะขาดออกจากกัน" ผมมองยองเเจกับเเบมเเบมที่บ่นกันออกมาไม่ขาดปาก
ย้อนกลับไปเมื่อ40 นาทีที่เเล้ว
“ฉันว่าตอนขึ้นไปบนหอคอย พวกเราเดินขึ้นกันดีมะ จะได้ถ่ายบรรยกาศระหว่างเดิน เห้ยฉันว่าไอเดียนี้ปัง" ยองเเจเอ่ยขึ้นมาขณะที่พวกเรายังจดๆจ้องชั่งใจว่าจะขึ้นไปบนหอคอยด้วยกระเช้าลอยฟ้าดีไหม เพราะราคาของมันค่อนข้างที่จะเเพง(มาก)
“ยองเเจ เราว่าขึ้นกระเช้าเถอะ มันสูงอะ เราขี้เกียจเดิน" เเบมเเบมพูดคัดค้านออกมาในขระที่เขากับมาร์คได้เเต่ยืนนิ่งราวกับไม่อยากจะเเสดงความคิดออกสิทธิ์ออกเสียงอะไร
จินยองหันหน้าไปมองกับชายหนุ่มข้างตัว มาร์คที่มองจินยองอยู่ก่อนเเล้วค่อยๆยกมือขึ้นกอดคอก่อนจะกระชับวงเเขนให้คนตัวบางกระเถิบเข้ามาใกล้กับตัวเองมากขึ้น
“น่ารัก" ปลายจมูดโด่งเฉียดเเก้มบางไปไม่ถึงเซน จินยองหลับตาปี๋ ตอนนี้หัวใจข้างในกำลังเต้นรัวเเละเร็วมาก เขาไม่กล้าเเม้เเต่จะขยับตัว คำว่าน่ารักที่มาร์คบอกนี่มันหมายความว่ายังกัน
“อือ เราก็ว่าที่นี่น่ารักเหมือนกัน" จินยองตอบออกไปด้วยน้ำเสียงติดสั่นเล็กน้อย เขามองไปที่ยองเเจกับเเบมเเบมที่ยังเถียงกันไม่เสร็จ ถ้าถึงคั่นควักโทรศัพท์ออกมาใช้เครื่องคิดเลขคำนวณค่าใช้จ่ายกันเเล้ว เห็นทีสงครามนี้ยังคงอีกยาวไกล
มาร์คค่อยๆเลื้อยฝ่ามือหนาจากหัวไหล่บางมาหยุดอยู่ตรงที่เอวคอดเหนือสะโพกกลมนิ่มของอีกฝ่าย
เขากระชับเอวของจินยองให้ขยับเข้ามาเเนบชิดกับตัวเองมากยิ่งขึ้น เเละคราวนี้ดูท่าว่ามันจะไม่ใช่เเค่เฉียดเสียเเล้วสิ ในเมื่อปลายจมูกโด่งกดฝังลงไปบนเเก้มนิ่มที่มีกลิ่นหอมเฉพาะของจินยอง สายตาคมเหล่มองต่ำลงไปยังเยลลี่สีเเดงอมชมพูที่กำลังเม้มเข้าหากัน ไหนจะรอยเเดงจางๆที่เริ่มขึ้นเข้มขึ้นเรื่อยๆของเจ้าลูกเเมวตัวนี้อีก
“ไม่ได้หมายถึงที่นี่"
“เเต่หมายถึงนาย"
ปลายนิ้วเเกร่งเเตะลงตรงปลายจมูกรั้นได้รูป จินยองในตอนนี้เขินอายเกินกว่าจะสู้หน้าได้เเต่เอาใบหน้าซบลงกับบ่ากว้างเพื่อหลีกหนีจากสายตาเเวววับที่พร้อมจะฆ่าเขาได้ทุกเมื่อเเม้เพียงเเค่สบตาก็ตาม
มาร์คลูบหัวทุยของคนที่กำลังซบลงตรงบ่าของเขาด้วยความเอ็นดู
ให้ตายเถอะปาร์คจินยอง นายกำลังทำให้ฉันหิว
จินยองไม่รู้ว่าสุดท้ายมันจบลงที่ตรงไหนหรือประโยคอะไรถึงทำให้เเบมเเบมยอมเห็นด้วยกับไอเดียของยองเเจ
เเล้วตอนนี้พวกเขาก็กำลังเหนื่อยกันมาก
จินยองย่อตัวลงนั่งยองๆกับพื้น เเล้วยิ่งตอนนี้เป็นหน้าร้อนด้วยเเล้ว เขานี่อยากจะหลับตาเเล้วกลิ้งลงไปรอเพื่อนๆที่จุดเริ่มต้นจริงๆ
“น้ำ" มาร์คยื่นน้ำมาให้จินยอง หลังจากผ่านเหตุการณ์ชวนใจเต้นเมื่อกี้มา เเมวน้อยไม่มองหน้า ไม่สบตาเข่เลย อีกฝ่ายเว้นระยะห่างกับเขาอย่างเห็นได้ชัด
“ขอบคุณนะ" จินยองยิ้มรับก่อนจะเปิดฝาขวดน้ำเเต่ทว่าเพราะเเรงที่มีมันเสียไปกับการเดินเท้าขึ้นเขา หรือเพราะฝาขวดน้ำมันเเน่นเกินไปก็ไม่รู้
ฝามือบางหมุนบิดฝาขวดน้ำจนสุดเเรง รอยเเดงจางๆผุดขึ้นที่ข้อนิ้วจนมาร์คที่ลอบมองการกระทำนั้นมาซักพักทนไม่ได้ต้องเอื้อมมือไปฉวดขวดน้ำขวดนั้นมาช่วยเปิดให้
“อะ" มาร์คบิดเพียงครั้งเดียง เสียง 'เเกร็ก' อันเป็นสัญญานว่าฝ่าขวดน้ำได้ถูกเปิดออกก็ดังขึ้น จินยองเอ่ยขอบคุณมาร์คเป็นรอบที่สอง ร่างบางกระดกขวดน้ำจรดริมฝีปาก มาร์คได้เเต่ลอบมองความอิ่มติ่งที่เริ่มฉ่ำน้ำขึ้นมาหลังจากที่ได้รับความชุ่มชื่นเข้าไป
“กินไหม" จินยองยื่นขวดน้ำไปทางมาร์ค เมื่อเห็นว่าคนร่างสูงมองเขาตอนดื่มมันไม่วางตา
เเละในยามที่ลิ้นเล็กสีเเดงสดถูกส่งเเล่บออกมาเรียริมฝีปากที่เริ่มตึง มาร์คกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เขารับน้ำมาดื่มต่ออย่างต้องการสงบจิตสงบใจ
“โอ๊ยยยยย ตรงนั้นก็หวานจริงโว๊ยยยยย"
“หิวน้ำเน๊อะยองเเจเน๊อะ ทำไมไม่เห็นมีใครเอาน้ำมาให้เราบ้างเลยเพื่อนรัก"
“นั่นสิ นี่ตกลงพวกเรามาทำงาน หรือว่าพาพวกเขามาเดตเนี่ย สังคมตอบชเวที"
เรียวปากบิดคว่ำทันทีที่ถูกสองเพื่อนซี้ล้อ จินยองลุกขึ้นก่อนจะโถมตัวใส่สองเพื่อนรักที่นั่งพักอยู่ที่คั่นบันได
มาร์คตกใจในการกระทำนั้นของจินยองเอามากๆ นี่ถ้ายองเเจกับเเบมเเบมเกิดรับไม่ทันมันจะเป็นยังไง
“ง่าาา ไม่ล้อเราจิ หายเหนื่อยนะมาๆ เราจุ้บๆ" จินยองเเทรกตัวนั่งคั่นกลางระหว่างเพื่อนรักทั้งสองก่อนจะกอดคอรั้งให้ใบหน้าของยองเเจกับเเบมเเบมเข้ามาใกล้ๆกัน
ริมฝีปากอิ่มจูบประทับลงเร็วๆที่ข้างเเก้มของเพื่อนทั้งสอง มาร์คที่ตั้งท่าจะดุคนตัวบางที่เล่นอะไรไม่ระวังจำต้องหยุดชะงักไปเมื่อได้เห็นภาพน่ารักๆของเพื่อนรักทั้งสามคน เขาเเทบไม่รอช้า หยิบกล้องตัวเก่งที่คล้องไว้กับคอขึ้นมาถ่ายจินยองกับภาพน่ารักๆ การกระทำน่ารักๆ ที่ยิ่งทำให้อีกคนดูน่ารักมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
มาร์คว่าเค้าไม่ใช่คนยิ้มง่าย
เเต่ก็นั่นเเหละ ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกล้วนมีข้อยกเว้น
ตั้งเเต่เมื่อไหร่กันนะ
ที่จินยอง...ทำให้เขาเป็นคนยิ้มพร่ำเพรื่อเเบบนี้
--------------- 100% --------------
#มนอีโมชั่น
สังคมคะ เรากลับมาอย่างเป็นทางการเเล้วคะ ไหนใครคิดถึงมากอดกันๆๆๆๆๆ><
งุยยยย เราอยากได้รูปประกอบตอนนี้จังเลย ใครมีส่งมาให้ในเเท็ก #มนอีโมชั่นหน่อยจิ
เรารักรีดจัง ขนาดเราหายไปตั้งนานก็ยังไม่ทิ้งเรา ฮรืออออออ เราซึ้งใจ ไหนใครยังโสดยกมือขึ้นคะ เดี๋ยวเราจีบเอง555 ว่าไปนั่น
เจอกันตอนหน้านะคะ ต่อไปนี้จะมาอัพให้ไวขึ้นน๊าที่รักทั้งหลาย เพราะดัน #มนเพื่อนกัน จบเเล้ว มีฟิคเเก้บนอีกอัน เเต่ความสำคัญก็ยังให้เรื่องนี้มาก่อนนะ
ไรท์จะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน
ไม่นานจริงๆคะ พรุ่งนี้อัพโลยยยย
*อย่าเชื่อคำว่าพรุ่งนี้ของเลา ฮรือออ เกลียดตัวเองงง
ความคิดเห็น