คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : ข้อยกเว้นที่ชื่อจินยอง
ข้อยกเว้นที่ชื่อจินยอง
ว่ากันด้วยเรื่องรายงานวิชาภาษาเกาหลี
รายงานฉบับนี้ อาจารย์เขาสั่งให้เราทำเรื่อง ‘แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวในเกาหลี’
โดยในรายงานต้องมีรูปภาพประกอบ ซึ่งเป็นรูปที่พวกเราถ่ายกันเอง
และต้องมีรูปสมาชิกประกอบอยู่ในภาพด้วย
ทั้งนี้
ครูยังอยากให้พวกเรา ทำวิดีโอนำเสนอถึงสถานที่สำคัญๆในที่ที่เธอแนะนำด้วย
โดยให้ระยะเวลาทำเป็นเวลา1เดือน จับกลุ่มกลุ่มละ 4
คน ส่งรายชื่อครบเรียบร้อย หวังเป็นอย่างยิ่ง
ว่าพวกคุณจะส่งให้ตรงเวลานะคะ
รู้สึกถึงความอ่อนล้าทันทีที่อ่านข้อความสรุปงานที่ครูเขียนเอาไว้ยาวเหยียดในไลน์กลุ่ม
จำเป็นต้องเยอะขนาดนี้ไหม
ถามใจตัวเองดู...
รายงาน+วิดีโอพาเที่ยว...
แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว
เห้อออออ
Jaejae เชิญคุณเข้าร่วมกลุ่ม
“งานกลุ่มเกาหลี”
ผมมองการแจ้งเตือนในโทรศัพท์ของตัวเองอีกครั้ง
ก่อนที่จะกดจิ้มไปที่ปุ่มเข้าร่วม
Jaejae: เนียร์
แกเชิญไอ่คุณชายเข้ากลุ่มทีดิ๊
Bammy: พนัน100นึง มาร์คไม่เข้าแน่นอน ขนาดไลน์กลุ่มห้องยังไม่ยอมเข้าเลย นับประสาอะไรกับงานกลุ่ม
Pepi_Juju: ลองชวนก่อนละกัน
ถ้าไม่เข้าก็ช่างเขา
ผมกดเพิ่มสมาชิกที่มุมบนขวาก่อนจะไล่หารายชื่อไลน์ของมาร์ค
ช่างใจเล็กน้อย
แต่สุดท้ายก็กดเพิ่มเข้าไป ในใจก็แอบลุ้นระทึกหน่อยๆว่าอีกฝ่ายจะเข้าร่วมไหม
10 นาทีผ่านไป....
20 นาที.....
45…
1 ชั่วโมง
“คงไม่เข้าแหละ
เห้อ ทำไมนายถึงได้เย็นชาแบบนี้นะ” ร่างบางบ่นออกมาคนเดียวพลางยู่ปากซบหน้าลงกับหมอนใบโปรดสีขาวบนเตียงนอน
เพราะความง่วงที่เริ่มเกาะกินร่างกาย
จินยองตัดสินใจวางโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียงนอน ก่อนจะหลับตาลงฝังตัวเองเขาสู่ความฝันอันแสนหวาน
---------- #มนอีโมชั่น
----------
“มาร์ค ทำไมทำแบบนี้
ทำไมไม่รับโทรศัพท์เรา ไลน์ไปก็ไม่อ่าน ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ”
“ใช่สิ ก็นายได้เราแล้วนี่
นี่กะจะฟันแล้วทิ้งเหรอ”
“หึ นายมันก็ได้แค่นี้แหละ
ความรักที่เป็นของจริง ชาตินี้ ฉันขอให้นายไม่เจอมัน!!”
ผมดันมาเข้าห้องน้ำในจังหวะที่ไม่ดีเท่าไหร่เสียนี่สิ
โถ่ว.. อุนจิ มาปวดไรตอนนี้ ดูสิเนี่ย
เลยกลายเป็นผู้เสือกโดยไม่ได้ตั้งใจเลย
เอาไงดี
เดินออกไปแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีไหม หรือว่าจะรอให้ข้างนอกไม่มีคนก่อนค่อยเดินออกไปดี
แต่ก็อดคิดถึงเรื่องที่ได้ยินเมื่อกี้ไม่ได้เลย
มาร์คเป็นคนแบบที่ผู้ชายคนนั้นว่าจริงๆงั้นเหรอ...
โอ๊ย ช่างเขาเถอะจูเนียร์
เขาจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของเขา เลิกเก็บเรื่องของคนอื่นมาคิดได้แล้ว!
ผมรออยู่ซักพักก่อนจะเปิดประตูเดินออกไป
ชะโงกดูพบว่าไม่มีใครอื่นแล้วก็ถึงกับระบายลมหายใจออกมาอย่างโลงอก
กึก
เสียงของส้นรองเท้าคัชชูที่จินยองสวมใสดังกึกกระแทกกับพื้นด้วยความตกใจ
ใครอีกคนที่เคยคิดว่าออกไปแล้ว ตอนนี้
กลับนั่งหย่อนขาอยู่บนอ่างล้างหน้าด้วยสีหน้ายากจะคาดเดา
น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก
เขาพยายามเดินตรงไปยังอ่านล้างหน้าตัวที่ไกลจากมาร์คที่สุด
เปิดก๊อกแล้วล้างมือเงียบๆอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาในสถานการณ์แบบนี้
แต่เพราะสายตาของมาร์คที่ถูกส่งมาอย่างไม่ปิดบังนั่นต่างหาก
ที่ทำให้ร่างบางรู้สึกประหม่าอย่างประหลาด รู้ตัวอีกที
ใบหน้าหล่อจัดนั่นก็ถูกยื่นเข้ามาใกล้เสียจนปลายจมูกโด่งนั่นแนบชิดกับแก้มกลมใส
แผ่นหลังที่ถูกอีกฝ่ายยืนซ้อนอยู่ หรือว่าจะลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารด
ไม่ว่าอะไรก็ตามทั้งหมดนี้ก็ล้วนแต่มีส่วนทำให้หัวใจเต้นแรงโครมครามในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"เเอบฟังเเบบนี้ไม่ดีเลยนะ ปาร์ค จินยอง..."
"!!!"
----------- #มนอีโมชั่น 20% TBC. -----------
“ฉันควรจะจัดการยังไงดี
กับคนที่มารู้ความลับของฉัน..”
มาร์คจัดการพลิกจินยองให้หันมาเผชิญหน้ากับตัวเอง
แขนแกร่งสองข้าง
ถูกส่งไปท้าวกับขอบอ่างล้างหน้าด้านหลังเพื่อเป็นการกักขังลูกแมวน้อยเอาไว้ภายใต้วงแขนของตัวเอง
อันที่จริงเรื่องแบบนั้น
เขาก็รู้กันทั่วนั่นแหละ sexมันก็เหมือนงานอดิเรกของเขานั่นแหละ
ถ้ามาคนมาเสนอแล้วไม่แย่จนเกินไปนัก เขาก็ใจดี ยินยอมที่จะรับขอเสนอนั้นไว้
แต่อย่าลืม
ว่ามันก็แค่ข้ามคืน
สิ่งที่ของเล่นเหล่านั้นจะไม่ได้
นั่นก็คือ ความสัมพันธ์ รวมทั้งข้อผูกมัด รวมแม้กระทั้ง
คำว่ารัก...
“เราขอโทษษษษ”
ผมยกมือของตัวเองขึ้นไหว้มาร์ค
หลับตาทั้งสองข้างอย่างหวาดกลัวคนตรงหน้า
“เราสัญญานะ
ว่าจะไม่บอกใคร จริงๆนะ เกี่ยวก้อยเลย” เมื่อเห็นว่าท่าทีของคนตรงหน้าที่ยืนคล่อมเขาไว้ไม่ยอมขยับ
จากที่สองมือบางยกมือขึ้นไหว้อย่างน่ารัก ก็เปลี่ยนเป็นยกมือขึ้นมาชูเป็นนิ้วก้อยส่งไปให้กับคนตรงหน้าแทน
มาร์คมองจินยองแว๊บหนึ่งก่อนจะค่อยๆส่งปลายนิ้วของตัวเองไปเกี่ยวก้อยสัญญากับอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย
ฟอดดดดดดดดด
“มะ...มาร์ค!!!”
ลูกแมวน้อยในอ้อมแขนเริ่มดิ้นเมื่อถูกอีกฝ่ายจู่โจม
มาร์คก้มลงหอมแก้มนุ่มนิ่มสีชมพูตรงหน้าอย่างเอาแต่ใจ
เมื่อถูกมือน้อยๆนั่นผลัก เขาจำต้องละตัวเองออกจากจินยองอย่างเสียดาย
ขืนเขารุกหนักไปมากกว่านี้ เห็นทีจะแตกตื่นตีตัวออกห่างเขาไปใหญ่
ค่อยๆเป็นค่อยไป
ยังไงเสีย อดเปรี้ยวไว้กินหวาน มันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว คุณว่าไหม
“มัดจำ”
“ถ้านายเอาเรื่องในวันนี้ไปเล่าให้ใครฟังละก็”
“มันจะไม่จบแค่หอม”
---------
#มนอีโมชั่น ----------
“แจกแจงงานโว๊ยยยยยยย”
ยองแจแหกปากดังลั่นดาดฟ้า เสียงของเจ้าตัวดังก้องไปทั่วจนคิดว่าถ้าเกิดลุงยามขึ้นมาด่าถึงบนดาดฟ้าก็คงไม่แปลกใจ
“แม่งโว๊ยยยยยยยยยยย
เป็นโรคเหรอๆๆๆๆๆๆๆๆ หราาาาาาาาาาาา 0.5หน่อยกิต
สั่งอลังการเว่อวังจริงโลยยยย”
“ยองแจบ่นจบยัง
รีบๆบอกมา หิวโว๊ยหิว” ผมตะโกนดักคอยองแจที่ทำท่าเหมือนจะเริ่มบ่นอีกหนึ่งชุดใหญ่
เพราะมันขี้บ่นแบบนี้ไง ถึงได้ไม่มีใครเอาซักที
“จริงๆก็
ถ้าใครบางคนแถวนี้ยอมเข้าไลน์กลุ่มละก็พวกเราก็คงไม่ต้องมาเสียเวลาแจกแจงงานแบบนี้หรอก
ใช่ไหมมาร์คต้วน” แบมแบมเอ่ยแซะมาร์คเบาๆ
แต่เมื่อมองไปทางร่างสูงที่ก่อนหน้านี้ยืนนิ่งอยู่คนเดียวตรงม้านั่งก็กลับปรากฎร่างหนาที่นอนแผ่หลายืดตัวยาวสุดเก้าอี้อย่างไม่สนใจใคร
“มาร์คต๊วนโว๊ยยยยยยยยยยยย!!!!”
ขึ้นครับ มันขึ้น แค่ไม่เข้าไลน์กลุ่มนี่งึดแล้วนะ
คนเขาคุยงานกันอยู่มาหลับใส่
แม่งโว๊ยยยยย
หงุดหงิด หงุดหงิดดดด
“-_-” มาร์คทำเพียงลืมตาขึ้น
ก่อนจะจ้องยองแจที่เมื่อกี้ว๊ากแหกปากเสียงดังใส่
แค่สายตาคมดุที่มองมา
ยองแจก็คิดนะว่า
กรูไม่น่าไปว๊ากแม่งเลย
ถ้ามันต่อยกรูหละ
ซวยแล้วไงกู ซวยแล้วว๊อย!!
“เออ
เข้าเรื่องเถอะ หิว” จินยองที่ยืนนิ่งดูสถานการณ์มาซักพักเอ่ยขึ้นก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งข้างๆมาร์คต๊วนเพื่อเป็นการคั่นกลางระหว่างสงครามทางสายตาเล็กๆน้อยๆของยองแจกับมาร์ค
“เสาร์นี้
เจอกันที่สวนนัมซาน เราจะไปถ่ายงานกันที่หอคอยโซลทาวเวอร์”
“แบมแบมกับจินยอง
นายเป็นพิธีกร”
“ฉันจะเป็นคนวิดีโอกับเขียนบทเอง”
“มาร์ค บ้านนายมีกล้องไหม”
“…” ผมมองมาร์คที่นิ่งเงียบไม่สนใจในสิ่งที่ยองแจถาม
โอยยย จะตั้งแงอะไรกันนักนะ นี่เราจะแจกแจงงานไปจนถึงชาติหน้าเลยหรือไงกัน
หิวอะหิว
“มาร์ค
บ้านนายมีกล้องไหม อยากให้เอามาทำงานหน่อย ได้ไหมอะ”
“นะ”
จินยองส่งมือข้างหนึ่งไปจับที่ขามาร์คเบาๆ
แววตากลมใสกับใบหน้าน่ารักที่กำลังออดอ้อนเขาอยู่ในตอนนี้
บอกที
ว่าผมควรทนไหม
“ได้สิ” คำตอบตกลงจากปากของมาร์คที่ไม่ได้เป็นกันบ่อยๆ จินยองส่งยิ้มตาหยีแทนคำขอบคุณ
ชั่วแวบหนึ่งที่จู่มาร์คก็เกิดยกมือขึ้นไป หมายจะลูบหัวเพื่อนรุ่นเดียวกันตรงหน้า
มาร์คระบายยิ้มออกมาขณะที่โยกหัวของอีกคนไปมา
เส้นผมนุ่มลื่นสีดำอมน้ำตาลหน่อยๆกับหน้าม้าพอสีคิ้วนั้น
มีใครเคยบอกจินยองไหมว่าผมทรงนี้มันเข้ากับเขามากแค่ไหน
ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ
คนเรา
“งือออ
อย่าเล่นหัวเราดิ เดี๋ยวผมเรายุ่ง” ร่างบางยู่หน้าก่อนจะจัดทรงผมของตัวเองให้เข้าที่เหมือนเดิม
เพราะมัวแต่สนใจจัดผมให้เข้าที่จนไม่ทันได้สังเกตสายตาเอ็นดูที่มาร์คส่งมาให้ยามที่เจ้าตัวเผลอ
ยองแจกับแบมแบมมองภาพตรงหน้าก่อนจะหันมาส่งสายตาเข้าหากัน
ว่าคู่นี้แม่ง....
เยสแน่นอน!!! แบมแจฟันธง!!
--------- #มนอีโมชั่น -------
100%
TBC.
รอไรม์หน่อยน๊าาา ขอไรท์ดัน #มนเพื่อนกัน ให้จบก่อนอีกเเค่สี่ห้าตอนก็จบเเล้ว ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเเล้วก็เม้นต์ให้มากๆนะคะ อาจจะอัพน้อยเปอร์เซนต์ เเต่สัญญาว่าจะอัพทุกอาทิตย์ 5555
ความคิดเห็น