คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“นายคือปาร์คจินยองใช่ไหม”
ของเหลวรสหวานสีแดงสดถูกสาดออกจากแก้วน้ำด้วยฝีมือของหญิงสาวตรงหน้าทั้งๆที่ยังไม่ทันได้ตอบอะไร คราบน้ำเหนียวเหนอะหนะเกาะเต็มไปทั่วทั้งใบหน้าและลำตัว เสื้อนักศึกษาสีขาวตัวบางเปรอะเปื้อนจนไม่เหลือคราบความดูดีที่อุตส่าห์ปั้นแต่งมานานกว่าสองชั่วโมงในตอนเช้า
อะหือ นังไฮยีน่าป่า สาดมาเต็มรักเลยนะ เอาซะกูเหนียวไปทั้งตัวเลย
“ยองแจ!! เห้ยตัวเปียกหมดแล้ว แจ็คสันๆๆ พายองแจไปล้างตัวก่อน เดี๋ยวตรงนี้กูจัดการเอง” ทันทีที่ผมเห็น ‘ยองแจ’ เพื่อนสนิทที่เรียนอยู่คณะเดียวกันโดนผู้หญิง ‘ของมาร์ค’ สาดน้ำแดงใส่หน้ามาแบบเต็มเหนี่ยว ทั้งๆที่ตอนก่อนจะสาด เขาเรียกหาผมแท้ๆ สงสัยคงจะสาดผิดคน
โถ่วยองแจ...
เกิดเป็นมึงนี่ซวยจริงๆ...
“คนที่เธอสาดน้ำใส่ไปเมื่อกี้นี้นะ ชื่อชเว ยองแจ ส่วนปาร์คจินยองนะ คือฉันเอง” ผมลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับสาวเจ้าตรงบริวณม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะอักษรศาตร์ถิ่นของผม
“ฉันจะไม่อ้อมค้อมนะ อย่ามายุ่งกับมาร์คของฉันอีก นายคงจะอาศัยความใกล้ชิดจากการเป็นเพื่อน มาอ่อยมาร์คสินะ”
ผมยืนฟังเธอพูดพล่ามไร้สาระอยู่ได้ซักพัก แต่พอได้ยินประโยคที่ว่าผมอ่อยมาร์คเท่านั้นแหละ
ผมนี่ทรุดลงนั่งหัวเราะกับโต๊ะเลยครับพี่น้องครับ!
“555555 เธอนี่ตลกวะ 5555” ผมยังคงนั่งหัวเราะต่อไป ท่ามกลางสายตานับสิบคู่ที่กำลังมองมาทางเรา เหมือนมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ทั้งๆที่เรื่องแบบนี้เกิดออกจะบ่อยจนผมเริ่มจะชินได้ละ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เด็กในสังกัดเพื่อนสนิทของผมมาโวยวายตีโพยตีพายสาดน้ำใส่หรือว่าดักตบ
มันเกิดขึ้นบ่อยๆตั้งแต่เราอยู่ม.ปลายแล้ว
“นี่นาย ขำอะไร เห็นฉันเป็นตัวตลกเหรอ!!!” โอ๊ะโอ แย่แล้วสิ ดูเหมือนผมกำลังทำให้สุภาพส้นตีน (สตรี) ท่านนี้มีน้ำโหนะ
“เธอนี่ตลกดีนะ มาบอกว่าฉันอ่อยไอ้บ้ามาร์คเนี่ย!”
“ฟังไว้นะครับคุณผู้หญิงคนสวย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ เสยผมขอตัวเองขึ้นเบาๆส่งสายตาเย้ายวนที่คิดว่า โหโคตรพ่อโคตรแม่ ไม่มึงหล่ออย่างนี้วะไปให้เธอคนนั้น ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ในประโยคที่เป็นตอนจบของเรื่องนี้ว่า
“ผมกับมาร์คนะ เราเป็นแค่เพื่อนกัน Just friend”
#มนเพื่อนกัน
“จินยองจ๋าาาาาาาาาา” แทบไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ในเมื่อเสียงๆนี้ ผมได้ยินมันมามากกว่าครึ่งชีวิตของตัวเอง
“ควยมาร์ค ไรมึง” ผมส่งเสียงเรียกอีกฝ่ายทันทีที่มาร์คเข้าชาร์ตที่หลังพร้อมทั้งล็อคคอไว้ ก่อนที่เจ้าตัวจะระดมจูบแก้มของผมซ้ำๆจนช้ำไปหมด
ห่านี่หน้าคณะนะ ทำไรเกรงใจเอฟซีมึงนิดนึง
“โอ้วโน๊ะมึง ทำอะไรเกรงใจพวกกูนิดนึง” แจ็คสันรีบเอ่ยห้ามปรามเมื่อเห็นว่ามาร์คยังไม่หยุดแกล้งร่างบางของเพื่อนตรงหน้า แถมยังมีหน้ามาซุกไซร้คอขาวนั่นต่ออย่างหน้าตาเฉย
“โอ๊ย!!! มาร์ค ปล่อยกูๆๆ อย่ากัดๆๆๆๆ เจ็บบบบบบ!!!! ปล่อยกูๆๆๆ” คนใต้ร่างของคราสโนว่าบอยอย่างมาร์คต้วนแผดเสียงร้องลั่น ร่างกายดิ้นขรุกขรักหวังเพียงให้หลุดออกจากอ้อมแขนกันแนนหนาราวคีมเหล็กของเพื่อนสนิท
“ไอ้พวกเหี้ย นั่งนิ่งอยู่ได้! มาเอาไอ้มาร์คออกไปจากตัวกู๊ว!!!” ผมเหลือทนกับเพื่อนในกลุ่มตัวเองจริงๆ สิ้นเสียงนั้น แจ็คสัน ยูคยอม ยองแจก็มาช่วยกันแยกผมกับมาร์คออก ผมยกมือขึ้นกุมบริเวณซอกคอของตัวเองเบาๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโหมดกล้องหน้าหมายจะใช้มันแทนกระจก
โหยไอ้เหี้ย!!!
แดงเป็นจ้ำๆเลย!! คอกูมีมลทิล!!
“555 ไหน ไง ขอกูดูผลงานตัวเองหน่อย” นั้นปะไร ยังไม่ทันแยกห่างจากมันได้เกินห้านาที อีบ้านี่ก็เขยิบมานั่งลงข้างๆ ยกแขนขึ้นมากอดคอของผมออกแรงขยับให้เข้าไปใกล้ตัวมันมากขึ้น
“โอ้ว สวยใช้ได้ ขอกูถ่ายรูปหน่อย” มาร์คเอามือไล้ตรงบริเวณรอยแดงที่มันเป็นคนทำไว้ ก่อนจะกดจูบเบาๆซ้ำลงไปอีกคราหนึ่ง แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเซลฟี่กับรูปคอของผมอย่างคนอารมณ์ดี
แหม่ อีกห่านเป็ด ชีวิตมึงบันเทิงเหลือเกินนะ
“เอ้อใช่ ยองแจ ทำไมนายใส่เสื้อนักกีฬาอะ ดูดิกางเกงขาลอยขนาดนี้ต้องเป็นของไอ้แจ็คแน่เลย เห่ยๆ พวกมึง แอบไปมีเลิฟไลน์กันไม่บอกต้วนใช่มะๆๆ” มาร์คยกมือขึ้นมาทำท่าปุ๊อิงๆพองลมเต็มแก้มเหมือนว่ามันน่ารักมากเสียเต็มประดา...
อย่าว่าแต่ปุ๊อิงเลยครับ คีโยมิทั้งเพลง มันก็เคยโคฟเวอร์ลงvineมาแล้ว แล้วจะไม่อะไรเลยเว่ย ถ้าคริปนั้นมันไม่บังคับให้ผมมาทำด้วย แล้วจะไม่อะไรเลยเว่ยยยย ถ้าคลิปนั้นมันไม่โด่งดังจนกลายเป็นที่พูดถึงไปทั่วมหาลัยนะ
สำหรับมัน ก็เพิ่มความฮ็อตไปสิ พี่มาร์คLA สไตล์ แล้วมาดูกูครับ หลังจากคริปนั้น ก็ไม่มีหญิงใดมาจีบผมอีกเลย จะมีก็แต่ผู้ชายมาจีบ
ฮือออออออออ ร้องไห้เสียใจเท่าไหร่ใครจะเข้าใจ
เกิดเป็นเนียร์แสนอดทน ใครเข้ามากี่คนก็หวังจะกดน้องกันทั้งนั้น
“เลิฟไลน์เหี้ยอะไรละห่าต้วน เพราะมึง เพราะมึงเลยยย” ยองแจปาก้อนขี้มูกที่ตัวเองพึ่งปั้นเสร็จหมาดๆใส่ไอ้คุณชายผมแดง มาร์ครีบขยับหนีมาหลบหลังผมทันทีด้วยสีหน้าสุดสะพรึ่ง
และเมื่อไหร่กัน จากมือที่เคยวางไว้ในตำแหน่งไหล่ของเพื่อนสนิท ค่อยๆเลื่อนมากอดหมับเข้าที่เอว
มาร์คไม่สามารถหาเหตุผลในการกระทำของตัวเองได้เลย และมันก็หน้าแปลกใจมาก ที่เขาเป็นแบบนี้เฉพาะกับจินยอง
หรือบางที เขาอาจจะแค่ทำเป็นมองข้าม ความรู้สึกบางอย่าง ที่มันก่อตัวขึ้นมาช้าๆ เมื่อนานมาแล้ว...
“มึงฟังนะชายต้วน อีเด็กในสังกัดของมึงอะ แม่งมาอาละวาดจูเนียร์อีกแล้ว ฉันละอยากรู้จริงๆ ว่าสาวๆนายจะจงเกลียดจงชังอะไรมันนัก แต่เหมือนคนนี้จะไม่รู้ เลยสาดน้ำแดงใส่ผิดคน” แจ็คสันอธิบายออกมาด้วยทางทางสบายๆ มือกดเล่นมือถือไปเรื่อยเหมือนไม่สนใจ
“ฮะ อีกแล้ว? คนไหนวะ” มาร์ควางคางตัวเองเกยกับไหลเล็กๆของลูกแมวน้อยประจำกลุ่ม ทำไมกลิ่นตัวจินยองงี่มันถึงได้หอมแบบนี้นะ
หน้าแปลกที่คนอย่างเขา เป็นคนเบื่อง่าย อะไรที่ได้มาง่ายๆยิ่งเบื่อเร็วเข้าไปอีก
แต่กับจินยองคนเดิม หน้าเดิม กลิ่นเดิม ทำไมดมมาเป็นสามสี่ปีแล้ว ถึงไม่เคยเบื่อ
นี่สินะที่เขาเคยบอกว่า ความสัมพันธุ์ใด จะยั่งยืนเท่าความเป็นเพื่อน
“คนที่27ในเดือนนี้” จินยองพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ยังคงนั่งให้เขากอดอยู่เฉยๆไม่ขัดขืนอะไร เพราะรู้ดี ว่าถ้าเขาเมื่อย เดี๋ยวก็ผละตัวออกไปเอง
“อ้อ ฮันฮยองจินนะเหรอ เอาหน่า ฉันเลิกกับเธอไปแล้วตั้ง23ชั่วโมง เธอเป็นอดีตไปแล้ว” มาร์คโยกตัวของผมไปตามจังหวะการพูดของอีกตัวเอง
“ว่าแต่ นายเป็นอะไรปะ ฮยองจินว่าอะไรนายหรือเปล่า” มาร์คหมุนตัวให้ผมหันไปประจันหน้ากับเขา สายตาไล่มองคล้ายสำรวจไปทั่วตัว
“ไม่มีอะไรหรอก รูปแบบก็ประโยคเดิมๆ” เป็นอันเข้าใจกัน ว่ารูปแบบประโยคเดิมๆคืออะไร
‘เพราะนาย มาร์คเลยเลิกกับฉัน’
‘แกอ่อยมาร์ค’
‘แกมันหน้าด้าน แย่งของของคนอื่น’
โถ่ อยากจะอมพระมาพูดเถอะ ว่าผมกับมันนะ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ม.ปลายปีหนึ่ง รู้ไส้รู้พุงเห็นกึ๋นเห็นไตกันมามากมายแล้ว ถ้าจู่ๆจะมาทำตัวเป็นเพื่อนรักรักเพื่อนอะไรเทือกๆนั้นนะ แค่คิดก็แทบขย้อนของเก่าออกมาแล้ว
มาร์คมันเลิก ก็เพราะมันเบื่อ
คิดว่าตัวเองดีพอ ที่จะให้มันหยุดเเล้วหรือยังละ?
100% Intro
---------- #มนเพื่อนกัน ----------
6/5/2558
ชอบกดเม้นต์ ใช่กดเฟบ
รักรีดทุกคนนนนน
ความคิดเห็น