ขำขำอย่าเครียด

ลำดับตอนที่ #2 : จดหมายใคร แล้วไงต่อ

    เมื่อได้ดอกไม้ก็ไปที่บ้านดา แต่เห็นดาออกไปกับเวจิตะ
 จึงมาที่ร้านของอิมมี่และนำดอกไม้ให้อิมมี่แทน บอลโกกลับบ้านก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทันใดนั้น!!!!......................
    เช้าวันรุ่งขึ้น อิมมี่มาเปิดร้าน ก็เจอกระดาษใบหนึ่ง เธอหยิบขึ้นมาอ่าน ทันใดนั้น....
ดาก็มา ทั้งคู่เริ่มสนทนากันเรื่องจดหมาย
ดา   :เธอได้จดหมายอะไรอ่ะ
อิมมี่:ไม่รู้!!เขียนภาษาอะไรอ่านไม่ออกเลย
ดา   :ก็เธออ่านกลับหัวนี่
อิมมี่:อ้าว
ในจดหมายมีความสำคัญว่า บอลโกจะไปจากหมู่บ้านนี้นั่นเอง เมื่ออ่านจบอิมมี่รีบออกไปตามหาบอลโก แต่ก็ไม่ทัน เธอกลับไปที่บ้านบอลโก เห็นบอลโกด้วย แต่เธอไม่สนใจ
รีบเดินกลับบ้านตัวเอง ทั้งที่ในใจอิมมี่อยากจะพบ แต่เธอก็ตัดใจได้  
(ซึ้งตรงไหนฟะ)    ดาจะมาที่บ้านของอิมมี่ เห็นบอลโก เธอจึงเข้าไปถาม
ดา      : เธอจะไปแล้วเหรอ
บอลโก:...............
ดา      : เป็นไร
บอลโก: ฉันเหมือนคนไม่มีกำลัง และหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย
ที่ขาดอากาศจะหายใจ ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ
เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้ว กับเธอ ไม่มีเหลือสักอย่าง .... อยากตาย