คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7. - Origin -
Chapter 7.
Origin
(Sehun’s Part)
อ่า~ สวัสีรับ เอันอีแล้วนะ:) ผมรู้ว่าอนนี้พวุอาะไม่พอใผมไม่มา็น้อยับารระทำอผมที่มันูรุนแรึ้นสินะ แ่ผมสนที่ไหนละ:)
ถ้าุมาเป็นผม ุ็ะรู้เอและว่าที่ผมทำมันยัไม่ถึเสี้ยวนึอที่ไอานยอลทำไว้ับผมเลย!!
ปาร์ านยอล!! มัน้อเ็บว่าที่มันทำับผมสอเท่า!!
แล้วถ้าถามว่าแ้นานยอลแล้วทำไม้อทำร้ายลู่หาน? ็เพราะว่าลู่หานเนี้ยือนที่ไอานยอลมัน ‘รั’ ไ เล่นานมันไม่เ็บเท่าเล่นานนที่มันรัหรอว่าไหม??:)
เล่นานมัน มาสุมัน็เ็บแ่ัว แ่ถ้าเล่นานนที่มันรัเนี้ยไม่่าอะไรับายทั้เป็นหรอ:)
มันน่าสนุีะายที่เห็นมันระวนระวายใเวลาผมส่รูปลู่หานไปให้มันแล้วมันทำอะไรไม่ไ้ ไ้แ่เืออยู่หน้าโทรศัพท์:)
ทำไมานยอลถึไม่ล้าทำอะไรผมนะหรอ? มันอาะละอายใับารระทำที่มันทำใน ‘อี’ หรือไม่็อาเพราะพี่สาวอมัน ปาร์ ยูรา นที่แอบอบผมมาั้แ่ผมเรียนมัธยมปลายปี1 ที่ผมเอ็เยบอไปแล้วว่าเธอหลผมหัวปัหัวปำแ่ไหน ปาร์ ยูรา ือเหยื่อั้นี เพียแ่ผมบอว่าถ้ามันามมาพี่สาวมันอาะมีรอยอะไรๆไปให้มันู่าหน้า แ่นั้นมัน็ไม่ล้าแล้ว ไอยอลนะมันทั้รัและหวพี่สาวอมันมา มันเลยลำบาใเมื่อ้อทิ้พี่สาวมา่วยนที่ัวเอรั แ่็นะเลือย่อม้นว่าน้ำ
อ่า~ ่อนที่ผมะโนนเอาทุเรียนมาเวี้ยใส่(?) ผม็อยาให้ทุนฟัในมุมผม่อนแล้วัน แล้ว่อยมาิว่าที่ผมทำไปมันมาไปไหม....
2ปี่อน
วันนี้เป็นารเปิเทอมวันแรในารใ้ีวิมัธยมปลายผม ผมเินเ้าไปในโรเรียนที่อยู่ในภายใ้ารูแลอรอบรัวผม็เห็นไอพี่ที่รัหูาอผมยืนุยับใรันอยู่
“านยอลลลลล” ผมเินไปอพี่ายที่โระสนิทอผม “บไปแล้วไม่ใ่หรอลับมาทำไม” ผมถามวนๆพลายัิ้วส่ไปให้ ที่ริผมับานยอลนี้มันสนิทันมานลายเป็นเพื่อนรัันไปแล้ว ทั้ที่เาะแ่ว่าผม็เถอะนะ
“เอ้าไอนี้ ัน็ลับมาลาน้อๆอันสิ” านยอลโบมือบ้ายบายให้ับรุ่นน้อนนั้น “อินมันยัไม่มาอีหรอ” านยอลมอหาไอเพื่อนัวีอผม ไม่รู้ทำไมานยอลับไออินมันไม่่อยสนิทัน ุยันไม่่อยะถูอมั้
“โอ้ย ปล่อยมันไปเหอะถ้ามันมาทันเ้าแถว็ปาิหารแล้ว” ผมยัไหล่ใส่านยอลเบาๆ่อนที่สายาอผมะไปสะุับใรนนึ...
นๆนั้นไม่ใ่นที่รูปร่าผอมเพรียว แ่็ไม่ไู้อ้วนนูน่าเลีย แลเป็นนมีน้ำมีนวลน่าับฟั ใบหน้าหวาน วาลมโที่มีประายเวลาหัวเราะเล่นับเพื่อนมูโ่รั้นเิึ้นเมื่อถูเพื่อนัใ เรียวปายิ้มเป็นรูปสี่เหลี่ยมเมื่อถูเพื่อน้อ มันทำให้นนั้นยิู่น่ารัึ้นไปให่
บ้าริ! เ้าอยู่ที่นี้มา9ปี ทำไม่ถึไม่รู้ว่ามีนในโรเรียนน่ารันานี้ นี่เาไปมุหัวอยู่ที่ไหนมาวะ!!
{นัเรียนใหม่ทุน อให้มารายานัวที่ึรับรอ พร้อมใบเอสารยืนยัน อให้มารายานัว่อน 8.00 น. ส่วนนัเรียนเ่าใรสนใะเปิมรมรุาร่าแบบออนุาิส่ภายในเือนนี้ อบุ่ะ}
ผมเห็นนๆนั้นโบมือลาเพื่อน่อนะเินไปยัึรับรอ เ็ใหม่หรอวะ!! ็ไม่แปลหรอ ถ้าเ็เ่านี้สิแปลน่ารันานี้ ผมะไม่เยเอไ้ไ
“านยอลไว้เอันนะ” ผมบอลาานยอล่อนะรีบเินออมา
“เฮ้ย! เี๋ยวิ รีบไปไหนวะ” ผมไ้ยินเสียสถบามมาทีหลั มีหรอผมะสนใ อนนี้ผมเินมาเามาเรื่อยๆ ในมือ็มีแผนที่โรเรียนอยู่ โรเรียนผมมันเวอร์ ั้แ่อยู่มาเนี้ย บาห้อบามุมผมยัไม่เยรู้เลยว่ามีอยู่ริๆ-*- แล้วนัเรียนใหม่อย่าเาละ ะไปไ้หรอ~
ผมเห็นเาูใบแผนที่่อนะมอรอบๆพร้อมยมือึ้นเาหัวยิๆ โถ่ๆ สสัยะหลสินะนสวย:)
“อ่า สวัสีรับ มีอะไรให้ผม่วยไหมเอ่ย?” ผมเินนำหน้าหล่อๆอผมไปถามนที่ำลัมอแผนที่อย่าๆ
“แฮ่ๆ สวัสีฮะ พอีผมเป็นเ็ใหม่ ยัไม่่อยรู้เส้นทาเท่าไหร่ พอะบอผมไ้ไหมรับว่าึรับรอไปทาไหน” น้ำเสียที่ีเป็นมิรไหนะรอยยิ้มที่น่ารัน่าหยินั้นอี “แผนที่มันไม่ไ้่วยอะไรผมเลย” เาสบัแผนที่ไปมาทำหน้าุ้มออย่าน่ารั
“อ่าไ้รับ เี๋ยวผมพาไป” ผมส่ยิ้มไปให้่อนะเินนำหน้าเาเล็น้อย “เ้าใหม่ใ่ไหม ปีไหนหรอรับ?” ผมะลอให้นัวเล็ว่าเินมา้าๆผม
“มัธยมปลายปีสอฮะ แล้ว??”
“เท่าันๆ ไม่้อพูฮะ็ไ้นะิวๆ^^” ผมหันไปยิ้มให้ับนัวเล็อีที โอ้ย! ผมัะทนไม่ไหวแล้วนะ “แล้วนายื่อ??”
“แบฮยอน พยอนแบฮยอน” นัวเล็ยิ้มอบ อ่า~ นบ้าอะไรน่ารัะมั “แล้วนายื่อ??”
“อ๋อ เฮุนนะ โอ เฮุน”
วันนี้ผมับอินเราำลัะไปิน้าวันที่โรอาหาร วันนี้เห็นมันบ่นับผมเป็นรอบที่ล้านว่าอยาินาัมยอน ัวำแล้วยัอบินอะไรำๆอี-*-
“เฮุน~” แบฮยอนหันมาทัทายผม อนนี้เรารู้ัันมาเือบะเือนแล้วมั้ ผมรู้และว่าเา็สนใผมอยู่ไม่น้อย “ุยไร้วยหน่อยสิ” แบมอผมอายๆ่อนะเินนำออไป
“เอาเว้ย เพื่อนูะสละโส็วันเนี้ยและ:)” ไออินหันมายิ้มล้อๆใส่ผม
“ลแล้วมึ” ผมแล้ีหน้ารึม่อนะเินามแบออไป อนนี้เราหยุันอยู่รหน้าห้อน้ำาย ึ่อนนี้เียบมา แทบะไม่มีนอยู่เลย้วย้ำ
“แบมีอะไรับเราหรอ?” ผมถามแบที่ยืนหันหลัให้ผมอยู่ ู็รู้ว่าเาำลัอาย.. น่ารัีเหมือนัน:)
“ะ ือเฮุน” แบหันหน้ามาสบาับผม วาที่หวานอยู่แล้วอนนี้มันหวานหยเยิ้มมาว่าเิมเสียอี เฮ้อ ถ้าผมเผลอฟันในโรเรียนะเป็นอะไรไหมเนี้ย
“ือ..” แบมอหน้าผมอย่าั่ใมืออเาประสานันทั้สอ้า ูเลิลั่แปลๆ มัน็น่ารัี:) “ือว่าัน” แบ้อนาึ้นมามอผม “ันอบนนาย..”
็อ!!
ผมไม่ิเลยว่ามันะเร็วนานี้ แบบออบผม ใ่รับ แบบออบผม!! โอ้ยผมิว่าผมำลัะลอย ิสิว่ามันฟินแ่ไหน นที่เราหมายาั้แ่วันแรที่เอันมาบออบเนี้ย
“หืม? พูอะไรนะ” ้วยวามอยาแล้นัวเล็้วยแล้วอยาฟัให้แน่ใอีที้วยว่าที่เาพูมาริหรือเปล่า ไม่อยาีใเ้อนะรับ
“ะ ะ ็” แบฮยอนหลบสายาผมเสมอไปทาอื่น “ันอบนาย” เสียแผ่วเบาเอ่ยอีรั้ ถึมันะแผ่วเบาแ่ผม็ไ้ยินมันเ็มสอหู
“อะไรนะรับ ผมไม่ไ้ยินเลย” ผมอแล้เาอีนิเหอะนะ เวลาเห็นนัวเล็ประหม่านี้มันน่ารัริๆ
“็บอว่าอบ” นัวเล็เสยาึ้นมามอหน้าอผม พู้วยเสียที่ัว่าเิม “อบนายริๆนะ:)”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววว” เสียไออินลอยมาแ่ไล ผมหันไปเห็นไออินยืนพิเสาอยู่ และส่ยิ้มะล่อนมามอที่ผมับแบฮยอน
“ิแล้วว่าพวแ้อมีัมธิันแน่ๆ” อินเินมาบบ่าผมเบาๆ “ีนะที่ันเ้นส์แร ไม่ั้นบยอนน้อย็เสร็ัน :P” อินหัวเราะออมา่อนะหันมามอผมอีรั้ “ยัไ็ีใ้วยนะ ูแลเพื่อนันีๆนะเว้ย” อินบบ่าแบ่อนะเินออไป มึิว่ามึเป็นพระเอนิยายหรือไ-*-
“เออ อนนี้เราบันหรือยัอะ?” ผมหันไปถามแบ
“เอ่อยัมั้”
“ั้น......” ผมับมือแบฮยอนึ้นมาแนบหน้าอผม “เป็นแฟนอผมนะรับ”
“อะ อื้อ เป็น็เป็น” แบเ้ามาสวมอผม เฮ้ยยย ทำไมัวนุ่มนิ้วแบบนี้ เฮุนะไม่ทนนะรับแบ “รัเฮุนนะ” แบอผมแน่นึ้นอี
“รัแบเหมือนันรับ:)”
“เฮ้ย ไอน้อรั” พี่หูาเินมาทัทายผมที่นั่ิน้าวอยู่ับอินที่โรอาหาร
“ว่าไ” ผมหันไปทัทายไอพี่หูาส่วนอินมัน็แ่พยัหน้าทัทายเท่านั้น ไอพี่หูานั่ลร้ามับผม “บแล้วลับมาทำไมเหม็นี้หน้า:P” ผมหันไปแลบลิ้นใส่ไอพี่หูา
“หนอยยย ใ่สิเี๋ยวนี้ันมันไม่สำัแล้วนี้ ไหนๆแฟนใหม่แ โม้อะเ้” านยอลหยิบโทรศัพท์ึ้นมาอะไรบาอย่า่อนะเ็บมันลไป
“เฮุนนน แบมาแล้ว” เสียหวานๆัลั่นมาแ่ไล แบวิ่มาอผมทา้านหลั่อนะเอามูโ่รั้นอเามาถูไถที่แ้มอผม
“มาถึ็อ้อนันเียวหมั่นไส้:(” อินเบะปาใส่ผม่อนะ้มลไปแทับสาวๆมัน่อ(มั้) “ไป่อนนะ มีธุระ” อินเ็บอใส่ระเป๋าลวๆ่อนะเินออไป
“อ่าว หวานนลืมันเลย น่าน้อยใ” ผมหันไปหาไอพี่หูาที่เรียร้อวามสนใาผม
“อะไร เี๋ยว่อย” ผมแล้ยมือึ้นมา่อยนรหน้า “นี้แบฮยอนแฟนัน แบฮยอนนี้านยอลรุ่นพี่ที่โรสนิทอัน”
“อ่าสวัสีรับผมแบฮยอน” แบ้มหัวให้านยอลเล็น้อย่อนะเยหน้าึ้นมายิ้มละลายหัวใส่ให้านยอล เฮ้ย!! ไม่ไ้ๆผมหว
“อย่ายิ้มี้ิ หวนะ” ผมหันไปทำหน้าไม่พอใใส่แบฮยอน แบ็หัวเราะให้แล้วเอื้อมมือมายำ (?) แ้มอผมเล่นนสาแ่ใ
“โห่ หวานอีและหมั่นไส้ ไปีว่า บายนะแฟนไอฮุน” านยอลโบมือบ้ายบายผมับแบฮยอน่อนะเินออไป
“เอ้อ ฮุนวันนีแบมีนัับเพื่อนนะ ไม่ไ้ลับ้วยัน ยัไ็ไป่อนนะ” แบหันมายิ้มให้ผม่อนะาไปอีน มอมอไปที่ไอานยอลที่ยืนุยับใรันที่หน้าาสวยราวับผู้หิ ่อนะเินออไปาโรเรียน
ใเ้นแปลๆอีแล้วนะไอฮุน...
- 5 วัน่อมา -
“เฮ้ย! ไอฮุนมึยับับแบอยู่ปะ?” ไออินวิ่สุแรีนมาหาผมที่นั่ฟัเพลอยู่ใ้ึเรียน
“ปาเสีย บิวะ ทำไมอะ” ผมึหูฟัออ่อนะหันไปมอหน้ามันที่อนนี้ผมเาอารม์มันไม่ออเลย “มีอะไร” ผมเสียให้่ำล
“็เมื่อี้ ่อนเ้ามาโรเรียนูเห็นแบนั่อยู่ในร้าน้าวหน้าโรเรียนับใรไม่รู้ ูเห็นับาเลยนะว่าเาำลัป้อนัน” อินนั่ลร้ามผม่อนะเล่าให้ฟั บ้าไม่ริหรอ...
“มึมอผิเปล่าอิน” เอารๆผม่อน้าที่ะเื่อใแบมาๆเลยนะ เมื่อวัน่อนผมยืนแอบแบอยู่้าโรเรียน แล้วมีไอพวเรียนๆมาอเบอร์แบ ‘มีแฟนแล้วอโทษนะ’ เพียแ่ประโยนั้นมัน็ไม่ยาเลยที่ผมะเื่อใแบ
“ผิไ้ไวะ ็ไอที่ยิ้มปาเหลี่ยมๆมัน็มีไม่ี่นปะวะ ูำหน้าไ้” อินยืนยันหนัแน่น
“ุยไรันอยู่หนุ่มๆ” แบเินมาทัทายผมับอินที่เพิุ่ยเรื่ออเาอยู่
“แบ มีนบอฮุนมาว่าเห็นแบิน้าวับนอื่นอยู่หน้าโรเรียน” มันมาอีแล้ว.. นิสัยที่แ้ไม่่อยะไ้อผม ิอะไร็ถามออไปเลย
“อ๋ออ พี่ายแบเอ เพิ่ลับมาา่าประเทศเมื่อวาน เาเลยอาสามาส่” แบนั่ล้าๆผม่อนะเอาหัวมาบที่ไหล่ว้าอผม
“แ่แบเยบอฮุนนะว่าแบเป็นลูนเียว” ผมหันไปถามแบอีรั้ ะไ้ระ่าไปเลย ไออินะไ้ไม่สนใอี
“าิแบเอ เ้าอมาอยู่ที่บ้านแบไม่เื่อเี๋ยวโทรไ้นะ” แบว้าระเป๋าออมา่อนะเปิหาโทรศัพท์อเา
“ไม่้อๆ เื่อหรอน่า” ผมอแบไว้หลวมๆส่วนไออิน็มออย่าไม่่อยเื่อเท่าไหร่ แ่มัน็ไม่ไ้พูอะไรออมา
“วันนี้อนเย็นแบ้อไปิน้าวับรอบรัวไหน พี่ายเพิ่ลับมาว่าะไปเลี้ยันะหน่อย” แบยิ้มให้ผม่อนะหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเล่นรอเวลาเรียน
“บเพื่อนันไ้ันไม่ว่า ถ้าทำเพื่อนันเสียใละน่าู” อินพึมพำเบาๆให้พอไ้ยิน ผมหันไปมออิน้วยสายาไม่พอใหน่อยๆ แบ็บอไปแล้วว่าพี่ มันิมาอะไรนัหนา รู้น่าว่าเป็นห่วเพื่อนสุหล่อ (?)
“อินไม่อบอะไรแบหรือเปล่า” แบเยหน้าาโทรศัพท์แล้วหันไปุยับอิน นั้นสิผมเห็นอินมันอบแะแบ ไม่็ูไม่่อยะไว้ใแบเท่าไหร่
“เรา็ไม่อะไรหรอ แ่แบอะแหละทำัวให้เราับพิรุธเอ” อินแสยะยิ้มใส่แบ “แล้วที่ป้อน้าวันเนี้ย าิริหรือเปล่า็ไม่รู้”
“มันะมาไปแล้วนะ ิม อิน!!” แบฮยอนบโ๊ะเสียั่อนะลุออไป
“แบฮยอน!!”
“หึ! แ่นี้็รับวามริไม่ไ้” อินแสยะยิ้มอีรั้่อนที่ะ้มลไปเล่มโทรศัพท์่อ
“มึนี้ริๆเลยนะไออิน” ผมบหัวไออินอย่าเ็มรั (?) ่อนะวิ่ามแบฮยอนไป ัว็เล็วิ่ไวิบ หายไปไหนแล้ว็ไม่รู้
ผมวิ่อ้อมไปที่สวนหลัึ็ยัาไม่เอ เินเลาะามึมาเรื่อยๆ มอไปนอรั่วโรเรียน็เห็นร้านาแฟ ฮะ เฮ้ย! นั้นมันานยอลนิ
ผมเินไปมอผ่าน่อำแพ็เห็นานยอลมันเินเ้าไปในร้าน นั้นมันพี่หน้าสวยนิ!
ุ๊บๆๆๆ
เอาอีแล้ว หัวใผมเ้นแรอีแล้ว อนนี้ผมเห็นพวเาำลันั่ิบาแฟันิวๆ พี่หน้าสวย็ินเ้๊อโแลอย่าเอร็อร่อย
เฮ้ยยย!! ไม่อยาะเื่อ!! นอย่าไอพี่านยอลเนี้ยนะมันะทำแบบนี้ ็ไอพี่านยอลเอื้อมมือไปเ็ราบ๊อโแลที่ิอยู่ที่ปาอพี่หน้าสวยเนี้ยสิ โอ้๊อมันยอมา! มีอะไรเอาไปล้อมันนลูบวแล้ว:)
“ฮึๆ” เสียสะอื้อแผ่วๆัออมาาอึ เฮ้ย! ลืมไปว่ามาามหาแบ ผมรีบวิ่ามเสียสะอื้นไป็เอับแบที่นั่อเ่าสะอึสะอื้นอยู่ที่ำแพึนั่สะอึสะอื้น
“แบ” แบหันมาหาผม่อนะ็น้ำาออลวๆ
“มะ มีอะไรเฮุน” แบหันหน้าไปทาอื่น่อนะปาน้ำาที่ไหลอาบออมา
“เป็นอะไร” ผมลไปนั่้าๆแบ “เราเป็นแฟนันนะ มีอะไรเล่าให้ฮุนฟับ้าสิ” ผมโอบแบ่อนะเาลมาที่อว้าๆอผม
“็เพื่อนเฮุนไม่อบแบ แบ็ไม่รู้เหมือนันว่าะทำยัไ” ผมนั่อปลอบแบ “แบทำอะไรผิอะ ทำไมเพื่อนฮุนถึเลียแบนานี้” ผมไ้แ่นั่อแบที่ร้อไห้หนัมา ปลอบน็ไม่่อยเป็น ผมเลยไ้แ่นั่ฟัแบเียบๆไปเรื่อยๆ
อ่า หยุมันไว้่อน ่อนที่อินะโนทุเรียนเวี้ย (?) เหมือนับผม ั้นผมอเริ่มเลยแล้วันว่าทำไมผมับไอานยอลถึแหััน!!
“านยอลวันนี้รบร้อยวันทีู่บับแบ ะไปัที่ผับมึ มึะมาปะ” ผมุยับไอานยอลเรื่อวันรบรอบอผมับแบฮยอน เวลาผ่านไปไวเหมือนโห แปปๆ็รบร้อยวันที่ผมบับแบแล้ว ถึแบับไออินะไม่่อยถูัน็เหอะนะ
[เี๋ยวู่อนแล้วัน (านยอล ไปิน้าวัน) แปปนึนะวา อาะเ้าไปมั้นะ เพราะไม่น่าะิอะไร]
“แหม่ๆ เมื่อี้เสียใร ใ่พี่หน้าสวยที่วันบ่อยๆหรือเปล่า” ผมแล้หยอานยอล วันนั้น็เพิ่ล้อไปที มันบอว่ามันแอบอบเาแ่เาไม่รู้ เป็นไ้แ่เพื่อน โรป๊ออะฮ่าๆ
[ล้อไ้ล้อีนะมึ.. เอันอนเย็นๆเว้ย] านยอลวาสายไปะไปิน้าวับไอุพี่หน้าสวยแน่ๆเลย มันน่าหมั่นไส้
- Park Club -
“ยินี้วยนะไอฮุน ไม่อยาเื่อว่าะบันนานนานี้” ไออินเินมาพูยิ้มๆใส่ผม แ่็นะไ้แธนิแะหน่อย็ยัี “บันนานๆนะเพื่อน” ไออินบบ่าผม่อนะเินออไป
ที่ริานวันนี้็แทบะไม่มีใรเลยนะ มีแ่ผม แบ ไออิน านยอล เพื่อนไออินอีสอ (แม่มั่วมาินเหล้าฟรี) แล้ว็พี่ฮยอนุแ่นั้นเอ
“แปปนะมึเี๋ยวมา” านยอลเินออไป ว่าแ่แบ็เพิ่เินออไปเมื่อี้เอ ไออิน็หายไปไหนไม่รู้อนนี้เลยมีแ่ผม พี่ฮยอนุ เพื่อนอิน แล้ว็เพื่อนแบที่นั่อยู่
“อ่าว ไอยอลลืมโทรศัพท์” ผมหยิบ iphone สีำอมันมาเล่น เฮ้ย! แอบูที่มันุยับพี่หน้าสวยีว่า!!
้วยวามที่ผมเป็นนมารยาทีมา (?) ึเปิไลน์อมันู ว่าแ่เฮ้ย!! นี้มันแบนิ ไวว่าวามิ มืออผมมันเ้าไปในห้อแทอแบ
Baekhyuns* : สวัสี ใ่พี่านยอลหรือเปล่า??
Real Park* : อ่าใ่รับ แฟนไอฮุนหรือเปล่า?
Baekhyuns* : อ๋อ ใ่แล้วววว
Real Park* : อ่า ็ว่าหน้าุ้นๆ
Baekhyuns* : พรุ่นี้พี่ว่าไหม?
Real Park* : หืมมม?? พรุ่นี้หรอว่านะ ทำไม?
Baekhyuns* : มาิน้าวเ้าเป็นเพื่อนแบหน่อยสิ
Real Park* : อ่าวแล้วไอฮุนละ?
Baekhyuns* : เฮุนไม่ว่าะ วนแล้วไม่ไป
พออ่านมาถึรนี้ิ้วผมเริ่มระุเบาๆ วนผมไปิน้าว? ผมไม่ไป? อนไหน? เฮ้ย ผมว่ามันเมไม่โอเแล้วไ พออ่านไปเรื่อยๆ ็เห็นว่าทั้สอนเยไปไหน้วยันบ่อยมา แทบะทุอาทิย์เลยมั้ อ๋อ! ที่ผมวนแล้วไม่่อยะไป็เพราะอย่านี้เอสินะ หึ!
ผมเินไปที่ห้อน้ำ ให้เาเลยนะว่า ‘มัน’ ทัู้่้อแอบไปทอสะพานอยู่ในนั้นแน่นอน
ผมเินเ้าไป้าใน็้อะัอยู่หน้าประูเมื่อเห็นานยอลเินมาล้ามือ แ่สิ่ที่ทำให้ผมะัือ แบฮยอนที่วิ่มาอานยอลไว้าทา้านหลั!
“แบอย่าทำแบบนี้ แบเป็นแฟนไอฮุนมันนะ” านยอลผละแบออ่อนะหันไปประันหน้าับแบ
“แ่แบรัพี่านยอล..” ผมแทบทรุลไปนั่ับพื้น.. เพียไม่ี่ำที่เอ่ยออมาาปาแบฮยอน ‘รัานยอล’ ล้าพูแบบนี้ไ้ยัไ?
“พูออมาไ้ยัไแบ เรานะเป็นแฟนฮุนมัน แล้วะมารัพี่ไ้ยัไ”
“แบรัพี่านริๆนะ” แบฮยอนว้าแนานยอลเอาไว้ “ที่แบบับเฮุนเพราะเห็นว่าเาเป็นนที่มีอิทธิพลในโรเรียน แ่ับพี่านพี่ือรัแรพบอแบนะ” อ๋อ ทั้หมมันเป็นเพราะผลประโยอแบล้วนๆเลยสินะ หึ!
แบโน้มอานยอลลมาูบ ูบที่ทำให้ผมทนไม่ไหวเินออไปทันที
“โว์นี้มันสนุสุๆเลยเนอะ บยอน แบฮยอน!” ผมเินปรบมือเ้าไป ทำให้แบฮยอนับานยอลผละออาันทันที
“เฮ้ย เี๋ยวเฮุนมันไม่ไ้เป็นอย่าที่มึินะ” านยอลเินเ้ามาหาผม ่อนะทำหน้าาใสื่อ
“ไม่มีเหี้ยอะไร! แล้วในมือถืออมึมันืออะไร” ผมเวี้ยโทรศัพท์ไอานยอลสุแรน iphone อมันแระเ็นไปนละทิศนละทาัน “ูโ่ให้มึหลอูมา3เือนว่าๆเลย สนุไหมละพวมึ” ผมวาาไปมอแบฮยอนที่หลบาผมไปแล้ว “ทำแบบนี้ับูไ้ยัไ หลอใหู้รัมาั้นาน ปามึูยัไม่เยแะเลย้วย้ำมันเป็นใรวะ!” ผมเินไประาแนแบฮยอน่อนะเย่าอย่าบ้าลั่
“เฮ้ย ไอฮุนมึ...”
“อย่ามาเสือ มีนัิหลัอยู่ยัไม่เียม” ผมหันไป่าไอานยอลที่เหมือนะเินเ้ามา่วยแบฮยอน “เหมาะันีนิ แม่ั่ว้วยันทัู้่ แอบไป้วยันมาแทบะทุอาทิย์เลยนิ” ผมหัวเราะให้ับวามโ่อัวเอ “สุสัน์วันรบรอบ100วันอเรานะแบฮยอน” ผมหยิบล่ออวัเล็ๆออมา่อนที่ะเวี้ยใส่แบฮยอน
“อ๋อ ส่วนมึ ูะลืมไปแล้วันนะว่าเราแม่เยเป็นเพื่อนรััน” ผมเินระแทไหล่ไอานยอลออมา
“เฮุนแบอโทษ” แบะโนไล่หลัผมมา ผมหันลับไปมอหน้าแบที่อนนี้มีแ่ราบน้ำา
“ไม่้อพูว่าอโทษ ถ้ามึไม่ไ้รู้สึอย่านั้นริๆ”
แ่็นะ... ผมมัน็แ่นอ่อนแอนนึ ไม่รู้ทำไมพอผมเินออมาาพวมันไม่ี่้าว น้ำาอผมมัน็ไหลออมา โอ เฮุน แม่น่าสมเพศริๆ
บทเรียนรั้ให่ที่มันสอนให้ผมไ้รับรู้วามริอโลอย่านึ..
รัแท้แม่ไม่มีริ!!
(End Part)
-------------------------------------------------
ฮัลโหล เทสสสสสสส
้อราบออภัยริๆไม่ไ้อัพให้เลย
ัเ็มเลยละัน อัพให้ละ 100% เบยยย
แอบน้อยใเบาๆว่าเม้นน้อยแ่ไม่บอหรอ (หราาาาาาา555)
ยัไ็เม้นเป็นำลัใเ้า้วยนะ.__.
ไรท์หน้าลิ.
ความคิดเห็น