คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2. - Again... -
Chapter 2.
Again…
Poppin bottles in the ice, like a blizzard
When we drink we do it right gettin slizzard
Sippin sizzurp in my ride, like Three 6~
โอ้ย-*- แ้วน้ำส้มหมไปเป็นแ้วที่ 5 แล้วนะอนนี้มันยัไม่ถึสอทุ่มรึ่ น่าเบื่อเป็นบ้า านยอลร้อเพลยัไม่ถึสามเพล ็มีพนัานมาระิบบาอย่า และเา็รีบเินออไป หึๆ.. อนนี้านยอลไม่อยู่ผม็อแอบแหุพ่อหน่อยละันเนอะ~
Now I'm feelin so fly like a G6
Like a G6, Like a G6
Now I'm feelin so fly like a G6
โอ้วว มันส์สุๆไปเลยาร่า อนนี้ผมแอบออมายืนโยเบาๆแถวๆที่เาเ้นัน ปล่อยัวไปับเสียเพล
“อ๊ะ!!” ผมรับรู้ถึพลัานบาอย่าที่โอบเอวผมไว้ “ยะ อย่ารับ” ผมพยายามที่ะผลัหน้าอบุลปริศนาที่อนนี้เริ่มะบเม้นบริเวลำออผม พยายามะผลัเาออ แ่้วยผมที่่วนี้ไม่่อยะมีแร ไหนะแรที่เาโอบเอวผมไว้อี
“วา!!” เสียานยอละโนเรียื่อผม และัหวะที่สายาอานยอลมอมารนี้พอี “มึเป็นใรวะ!!”
พลั่!!
านยอล่อยบุลปริศนา อนนี้ทัู้่ำลัันนัวเนียนลู้าเริ่มะแื่นัน
“านยอล พอแล้ว” ผมเินเ้าไปว้าแนานยอล่อนที่เาะ่อยไปอีที ้วยวามมืออที่นี้ ทำให้ผมมอเห็นนรหน้าไม่ันั
“มึออไปเลียร์ับู้านอ้วย” านยอลี้ไปที่บุลปริศนา่อนะเินลาผมออไป “ไปอยู่รนั้นไ้ไ บอแล้วใ่ไหมให้นั่ที่โ๊ะ!” านยอลพาผมออมา้านอแล้ว็บ่นผมุให่
“มีไรว่ามา” เสียให่ทุ้มที่ผมรู้สึุ้นเยอย่าบอไม่ถู พอผมหันลับไป ผม็ถึับนิ่็อ ลมหายใผมเริ่มิัเมื่อผมเผลอสบาอเานนั้น..
“มึนี้เอ ไอเี่ยฮุน!!” พูแ่นั้น านยอล็พุ่ัวไปหาเานนั้นอีรอบ แ่รั้นี้เาไม่ยอมานยอลเหมือน้าใน เสยลับเ้าที่ปลายาทำให้านยอลถึับหายลไปเลย
ผมรีบวิ่ไปว้าแนเานนั้น แ่ยัไม่ทันแยเา็สะบัแนทำให้ผมล้มลับเพื่อน เลือสีแสไหลลมาาหัวเ่า มันไม่ใ่แ่แผลเล็ๆนะสิ อนนี้ผมถึับไม่ล้าลุไปไหนเลย เ็บ็เ็บ
“มึล้าทำนอู มึาย!” านยอลถีบเ้าบริเวลำัวอเา ่อนะึ้นร่อมแล้วัหน้าเาอย่าไม่ยั้นผมยัลัว
“านยอล พอแล้ว” ผมะโนเพื่อเรียสิานยอล านยอละัเล็น้อย่อนะ่อยไปอีหนึ่หมัเน้นๆ แล้วลุึ้นมานั่ยอๆ้าๆผม “อโทษนะวา นายเ็บัวอีแล้ว” านยอลเอามือลูบหัวเ่าอผมเบาๆ
“หมัหนัเหมือนเิมนี่ หึ!” านยอลเยหน้าึ้นไปมอหน้านที่เาเพิ่ัไปแ่หน้าาเาับมีรอยแผลที่มุมปา และรอย้ำเล็น้อยเท่านั้นเอ “เอันอีแล้วนะ” เาหันมามอผม่อนะยยิ้มอย่าั่วร้ายออมา
“หมายวามว่าไวะ” านยอลลุึ้นระาเสื้ออเา หมอนั่นทำแ่ยิ้ม่อนะหันมามอผม้วยสายาเ้าเล่ห์
“็ไม่รู้สินะ” เาทำหน้าวนๆอีรอบ ่อนะระามืออานยอลให้ปล่อยออาเสื้ออเา
“โอ เฮุน!!” วามรู้ใหม่ประับสมอผมเลยนะว่าไอหมอนี้ื่อเฮุน “มึบอูมาเี๋ยวนะว่ามึเอลู่หานไ้ยัไ” านยอลระาเสื้ออเฮุนอีรั้
“อยารู้็ถามลู่หานเอสิว่าันับเา ‘เอา’ ันท่าไหน” เฮุนแสยะยิ้มให้ับานยอล่อนะระาแนผมให้ลุึ้น “วันนี้ยืนัวเพื่อนนายแปปนะ ิถึสุๆเลยวะ”
“มึ!!” านยอลที่ำลัะเื้อมมือึ้น่อยหน้าเฮุน เา็เอาัวผมมาบัหน้าเาไว้
“่อยสิ ูอยาเห็นหน้าสวยๆอเพื่อนมึเป็นรอยแผลเหมอนัน เอ~ ถ้าในปามีรสเลือหน่อยะหวานเหมือนอนไม่มีเลือไหมนะ” เฮุนส่ยิ้มวนไปอีรอย านยอลทำไ้เพียยืนำหมัแน่น “อย่ามายุ่ แล้วะหาว่าูไม่เือน” เฮุนระาผมไปามแรอเา โอ้ย!! ผมเ็บาอยู่นะ!!
“นี้!! ้าๆหน่อยไม่ไ้หรือไ!” ผมที่วิ่ะเผลๆามหลัเาไม่รู้ว่าเพราะผมัวเล็หรือเพราะเาสูเินมนุษย์นอื่นๆ-*-
“หุบปาแล้วามมาเียบๆ” ยิ่ผมพูเายิ่เร่ฝีเท้าให้เร็วว่าเิมะผมะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่อยู่แล้ว
“โอ้ย! มันเ็บนะเว้ย” ผมโวยวายทันทีที่เฮุนเหวี่ยผมเ้ามาบนรถ เาปิประูใส่หน้าผม่อนะเินอ้อมไปที่ฝั่นับ “ันะลับไปหาานยอล” ผมเปิประูำลัะลไปแ่ับถูเฮุนระาไว้
“ทำไม มาอยู่ับผัวัวเอัแปปะายหรือไ?”
“ล้าพู นายไม่รู้ัื่อัน้วย้ำอย่ามาิไปเอหน่อยเลย” ผมสะบัแนให้ออามือปลาหมึอเา แ่บ้าิบ!! มือเาิาวา้าไว้หรือไทำไมมันเหนียวอย่านี้วะ
“อ๋อ น้อยใหรอ? ็ลู่หานไ เอ~หรือว่าัน้อเรียว่าวาน้อยเหมือนไอยอลนะ” เาเอื้อมมือมาเยาผมให้สบาับวามู่นั้น
“อย่ามายุ่ับันและานยอลอี แล้วนายอยาไ้อะไร็บอมา” ผมเสีย่ำล มอสบาที่แอบวูบไหวเล็น้อย
“หวันะู้นนี้เนี้ย นายเป็นเมียันนะ” เามอผม้วยสายาแปลๆ ในานั้นมีทั้วามเลีย วามแ้น ึ่ผม็ไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้เา
“านยอลมันเพื่อนัน มีแ่นายนั้นแหละอบิไปเอ” ผมอบ้วยเสียผยอ “อะ โอ้ย!” เฮุนเอามืออี้ามาแผลที่ผลล้มเมื่อี้นผมรู้สึแสบไปหม
“อย่ามาพยศให้มันมานันะลู่หาน ันมันไม่ไ้ใีเหมือนที่นายิเอาไว” ห้ะ!! ืออะไร ผมบออนไหนว่าเาใี ที่มันทำผมนี้ผมิว่ามันใีมานัสิ
“ันไม่เยบอเลยว่านายใี นายมันเลว เลวั้แ่รั้แร... โอ้ย!” าที่เฮุนแผล็เปลี่ยนมาเป็นิเล็บลบนแผล อนนี้ผมทั้เ็บทั้แสบ
“อย่าปาีให้มาลู่หาน ันยัไม่อยาอารม์เสียเพราะนาย” เฮุนผลัหน้าผม่อนะสาร์รถออไป เมื่อผมมอผ่านระ้า็เห็นานยอล..
เายืนมอ้วยสีหน้า...เียแ้น??
---------- 30% ----------
- Oh condo -
อนนี้ผมโนเฮุนลาเ้ามาในลิฟท์ หมอนั้นไม่พูอะไรัำ เอาแ่ลาๆๆอยู่นั้นแหละ ผมนนะเว้ยไม่ใุ่๊า ิาลาไปไหน็ไ้
“หยุเี๋ยวนี้ นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ับัน” ผมผลัเาออแ่็นะ ผลัสุแรยัไหมอ็ทำเหมือนผมแ่ไปสะิเท่านั้น
“นายลืมไปแล้วหรอว่าันมีสิทธิ์อะไร?” เฮุน้มหน้าให้มาอยู่ในระับเียวับผม “เือนวามำันหน่อยไหมละ!!” เฮุนโน้มใบหน้าลมาูบหนัๆนผมแสบไปหม ผมเม้มปาแน่น เฮุนบีบาผมแน่น เริ่มใ้ฟันเี้ยวันเ็บแสบไปหม แ่ยัไผม็ไม่ยอมให้เาลุล้ำเ้ามา่ายๆหรอ!!
เฮุนผละออาผมำลัะอ้าปา่าเา แ่มัน็เหมือนเปิโอาสให้เสือร้ายอย่าเา เาูบลมาผมที่ยัไม่ทันั้ัว้อเาะแนเาไว้ าเริ่มอ่อนลเรื่อยๆ เฮุนลมือมาโอบรอบเอวผมแล้วรัให้ผมเ้าใล้เามาว่าเิม เาผละออและเลื่อนหน้ามาไว้ที่เรียวอระหแทน
“อื้อ หยุนะ!!” ผมผลัเฮุนออไปสุแร เหมือนรั้นี้เาะไม่ไ้เรียมัวไว้เาเลยระเ็นไปิลิฟท์อีฝั่นึทันที
“พยศนัใ่ไหม ไ้”
ิ๊~
เมื่อลิฟท์เลื่อนึ้นถึที่หมาย ประูลิฟท์ยัไปเปิออี เฮุน็ลาผมออาลิฟท์ พาผมไปหยุที่ห้อ 1204 รหัสบาอย่า่อนะเหวี่ยผมเ้าไป้าใน
“โอ้ย! เ็บนะ” เฮุนเหวี่ยผมไประแทับั้นวารอเท้า เฮุนเินเ้ามาอย่าไม่รีบร้อนอะไร ่อนะเ้ามาระา้นแนให้ผมลุึ้นามแร
“ไม่ มันยัไม่เ็บหรอ เี๋ยวนายะไ้เ็บมาว่านี้อี หึ!!” เฮุน้อนัวผมึ้นไว้ในอ้อมแนเินเ้าไปในห้อนอน่อนะเหวี่ยผมลบนเีย
อุ๊!!
ุแปลๆ ุนแทบะพูไม่ออ...
เฮุนร่อมผมเอาไว้ ่อนที่ะ้มหน้าลมาูบผมอย่าหนัหน่ว ไม่รู้ว่าเพราะุหรืออะไร ผมถึปล่อยให้เาทำับผมนานี้ เฮุนย้ายาริมฝีปามาที่เรียวอระห บเม้มนมันึ้นเป็นรอยแๆ
รอยที่แสนสปร....
ผมำผ้าปูที่นอนแน่น พยายามห้ามน้ำาไม่ให้ไหลออมา เฮุนใ้ริมฝีปาปลระุมอผมทีละเม็ๆ แถมยับเม้มทุที่ๆยัไม่มีร่อรอยอเา พอปลเม็สุท้ายเสร็เา่อนเลื่อนหน้าึ้นมาูุนยอออผม
“อ๊า” ผมเผลอหลุเสียที่หน้าเลียออไป แ่เฮุนไม่สนใ เาทั้บ ทั้เม้ม ทั้ันผมรู้สึเสียว่านไปทั้ัว “ยะ หยุเี๋ยวนี้นะ”
“หืม??” เฮุนเยหน้าึ้นมามอผมเล็น้อย “ใรหยุไ้อนนี้มัน็โรเ่แล้ว” เฮุนถอเสื้ออัวเอออเผยให้เห็นล้ามเนื้อาวๆอเา โน้มัวลมาูบผมอีรั้ มันทั้ร้อนแรและนุ่มละมุนไปพร้อมๆันผมพยายามผลัเาออแ่เาลับไม่ระิเลยันิ เาลมือลไปปลระุมาเผมออ ผมพยายามาให้เ้าหาันแ่เา็ับาผมแยออาันอยู่ี “อ๊ะ!!” ผมัลิ้นเฮุนแรๆไปทีนึ
“หยุทำแบบนี้ัที ปล่อยันเี๋ยวนี้”
เพี๊ยะ!!!
ผมหน้าหันไปามแรบอเฮุน
เ็บ.....
“ล้าัูหรอ” เฮุนบีบาผมแน่น “พยศนัใ่ไหม ไ้!” เฮุนถอเ็มัอเาแล้วเอามามัที่อมืออผมมัไว้ับหัวเีย ่อนะเินออไปนอห้อ
ัพัเาเินลับมาพร้อมยาแปูนหนึ่เม็อมมันเ้าปา่อนที่ะประบูบผมยัเม็ยาเ้ามา ใ้ลิ้นอเาันให้มันลอผมไป
“แ่ๆ” ผมสำลัยาอเานมูแ เามอผมอย่าเ้าเลห์่อนะเินไปนั่ที่โฟาร้ามเีย
“ฮัลโหลไอานยอล” เฮุนแสยะยิ้มมาทาผม “วาอแมันพยศเินไปหน่อยนะ ันเลยำเป็น้อมีไอเทมเสริมเล็น้อย”
(ไอสารเลว มึใส่ยาปลุเ็ส์หรอ!!) เสียอานยอลทะลุออมาทำให้ผมถึับสะอึ
ยะ ยาปลุเ็ส์!!
“็ไม่รู้สินะ ั้นแ่นี้่อนละันเี๋ยวะรอปราบวาอแ เอ้อ อย่าามมาเียวนะ ถ้าแามมาันไม่รับประันวามปลอภัยอพี่สาวแ โอเนะ บายเพื่อน~” เาวาสายาานยอล่อนะหยิบ PSP สีำึ้นมาเล่นเม
โอะ!!!
ร้อน!! ทำไมในัวผมมันร้อนไปหมนานี้!! วามร้อนในัวผมที่่อยๆเพิ่มึ้นทีละนิๆ ไม่ไหวแล้ว
“โอะ!! ยาออฤทธิ์ไวีนิ” เฮุนวา PSP ่อนะเินมาที่เียนอน นั่ล้าๆผม
“ูบันหน่อยสิ” ผมปรือาไปมอเฮุน ยาปลุเ็ส์อเาะทำานแล้วละ ผมทรมานมานะอนนี้ อยาะปลปล่อยมันะายแล้ว
เฮุนยัมอผมนิ่เย ไม่ทำอะไร ผมเลยันัวลุึ้นยื่นหน้าไปูบเาเบาๆ รั้นี้เป็นรั้แรที่ผมเริ่มรุล้ำเา่อน เฮุนยันิ่เย ไม่มีารโ้อบ ไม่มีอะไรเลย นอาปล่อยให้ผมูบไปอย่านั้น อนนี้ผมะทำอะไร็ไม่ไ้ มือผมถูมัอยู่ที่หัวเีย ผมถอนูบออมา มอหน้าเา้วยสายาอ้อนวอน บว้วยาหยาเยิ้มอผมเพราะฤทธิ์อยา
“นายบอเอนี้ว่าให้หยุ” เฮุนแสยะยิ้มมาให้ผม โอ้ยแล้วไม่ใ่เพราะไอยาเวรนี้หรือไที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมทรมานะายแล้วนะ
“ไม่หยุแล้ว” ผม้อนาึ้นไปมอเาอีรอบ ทำให้ผมเห็นวามวูบไหวในาอเา “นะ...”
“นายะมาโทษันทีหลัไม่ไ้นะ นายยั่วันเอ”
Cut NC :)
--------------------------------------------
สวีั สวัสี วันนี้็มาอัพให้แล้วนะ NC ็ไปหาเอาในไบโอทวินะ
็ยัไ็ฝา้วยนะ NC าๆเพิ่แ่รั้แร
เม้นเป็นำลัใ้วยนะ:)
ไรท์หน้าลิ.
ความคิดเห็น