คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ ๑ สตรีขององค์รัชทายาท
บทที่ ๑
๑๒๙๐ ปี่อนริสศัรา...
เสียอึทึอานรื่นเริาัยนะเหนือีเรียในสรามีเรีย นั่นทำให้เ้าอพระพัร์รูปไ่และพระเศาสีน้ำาลแอเ้าายรัทายาทึ่แสพระปรีาสามารถในศึสรามที่สามารถเอานะมาไ้ ทั้ที่พระอ์ทรมีพระนมายุเพียสิบสี่ันษาเท่านั้น และนั่นทำให้อ์ฟาโรห์เิที่หนึ่ ทรเล็เห็นถึพระปรีาสามารถ ัานรื่นเริเพื่อเลิมลอวามสำเร็ในรั้นี้
เสียนรีที่เปลี่ยนไป ทำให้เ้าายราเมเสผินพระพัร์าารสนทนาอย่าทรพระสำราับพระราบิามาสนพระทัยนารำที่พาันมาเ้นรำในานรื่นเริ นารำนุ่น้อยห่มน้อยที่เห็นนินาไม่ไ้ทำให้อ์ฟาโรห์เิสนพระทัยไ้ ในะที่เ้าายราเมเสำลัทอพระเนร้วยวามประทับใ แม้ะทรพระเยาว์นั ทว่าพระปรีาสามารถอพระอ์นั้นเหนือวัยที่แท้ริมานั
“สนในารึลูาย้า”
เ้าายราเมเสมิไ้รัสอบพราปุาอพระราบิา ทว่าสายพระเนรที่ับ้อนั้นะลึไปั่วรู่เมื่อนารำอีนพาร่าบอบบาอัวเอออมาร่ายรำ แสลีลาอ่อน้อยประอบนรี และสะสายานมอทั่วท้อพระโรไ้อย่าไม่ยาเย็น
พระโอษ์หนายึ้นนเป็นรอยแย้มพระโอษ์ ทรพอพระทัยับารร่ายรำอหิสาวรหน้าเป็นอย่ายิ่ แม้พระพัร์มเ้มะยัสบนิ่ไม่่าาทุรั้ ทว่าสายพระเนรแพรวพราวยามเธอเยื้อายเ้ามาใล้ ทำให้พระวรายอเ้าายราเมเสเ้นไปามัหวะอนรี เเ่นเียวับพระทัยอพระอ์ที่เ้นนพระอ์ไ้ยินเพียเสียพระทัยอพระอ์เอ
วหน้ารูปไ่ มูโ่เล็ และริมฝีปาเป็นระับที่ยามแย้มยิ้มทำให้พระอ์มิสามารถละสามารถละสายพระเนรานา สะโพอนาม ร่าอรรอ้อนแอ้นยามโยไปามัหวะเสียนรี ทำให้สายพระเนรมเ้มมิสามารถละาร่าอนาไ้เลยสันิ เพียแรพบสบา ็ทำให้พระทัยอพระอ์สั่นไหว นามิใ่สรีนแรที่พระอ์พานพบ มิใ่หิสาวามนแรที่พระอ์เยใล้ิ ทว่านาลับเป็นสรีามเพียหนึ่เียวที่สามารถพิิใบุรุษานร์ในสนามรบ เพียรั้เียวที่ไ้เห็น นา็ิรึในหทัยอพระอ์เสียแล้ว
“เ้ามีนามว่าอะไร”
สิ้นพระสุรเสียอเ้าายรัทายาท นถูถามไ้แ่เยหน้ามอพระพัร์มเ้มที่สมเป็นบุรุษผู้พิิัยนะ มิมีสรีนใในินแนอียิป์ะหาล้าปิเสธวามปรารถนาที่พระอ์ประส์ หาไ้เอื้อนเอ่ยออาพระโอษ์นั่นแล้ว ็เป็นั่ำสั่ที่้อระทำาม เ่นเียวับที่นาะ้ออบพระปุาอพระอ์
“เนเฟอร์ารี...เนเฟอร์ารี เมริทมุ เพะ”
“เนเฟอร์ารี...ไพเราะมา ามสมับเ้าริๆ”
ใบหน้าาม้มลอย่าเินอาย ยิ่เห็นสายพระเนรที่ถูทาเปลือพระเนรให้เป็นสีเียว๑ ึ่ำลัับ้อนาทำให้สรีที่ำลัถวายสร้อยทอำรูปแมลวันึ่ถือว่าเป็นเหรียล้าหาที่เหล่านัรบะไ้รับหลัสรามเสร็สิ้น ยิ่รู้สึเินอายนั
“เหรียล้าหานี้เป็นอเ้า พ่อให้แม่อเ้าัเลือนารำที่ามที่สุ และให้นามอบมันให้แ่เ้า”
เ้าายราเมเสรับสร้อยอทอำึ่มีี้เป็นรูปแมลวันสามัวเรียันึ่เป็นารเปรียบเทียบว่าแมลวันนั้นไล่อมไม่เลิ เ่นเียวับนัรบที่ยืนหยั่อสู้อย่าไม่ท้อถอย ทหารโยส่วนให่ะไ้รับเเ่นเียวับเ้าายรัทายาท ทว่าวันนี้ไม่เพียไ้รับเหรียล้าหาเท่านั้น ยัไ้รับวามไว้วาใาพระบิาอี้วย
“เ้าพึพอในา ปรารถนานา ยิ่ว่าสรีใในินแนนี้รึ”
“พ่ะย่ะ่ะเส็พ่อ นาามมา...มาเสียน...”
สายพระเนรร้อนแรทอพระเนรามร่าามอรรอ้อนแอ้น สายพระเนรที่ไม่เพียมีวามปรารถนาร้อนแรไป้วยวามใร่ ทว่าลับมีวามอ่อนโยนที่ทอประายอยู่ในนั้น
“หาปรารถนานา พ่อะัารให้เป็นอวัแห่ัยนะอเ้า และเ้ามิปิเสธสิ่ที่พ่อหยิบยื่นให้”
เ้าายราเมเสไม่เพียะปิิในพระทัย ทว่ายัแสออ้วยแววพระเนรอบพระทัยที่พระราบิาทรพระราทานอวัล้ำ่าแ่พระอ์ ผู้เป็นพระราบิาทรพระสรวล้วยวามปลาบปลื้มพระทัยนัที่ไ้หาู่รอที่้อพระเนร้อพระทัยพระราบุรอพระอ์ึ่ะไ้้าวึ้นเป็นอ์ษัริย์ในภายภาหน้า
พระวรายแร่ผุลุ เยื้อย่าออาท้อพระโร ให้เหล่าบริวาร นาำนัล ุนนา และเหล่าทหารผู้ล้ารื้นเรับารเลิมลอที่พระราบิาอพระอ์เอทรมีรับสั่ให้ัึ้น
“ท่านพี่ทรแน่พระทัยแล้วหรือเพะที่ะให้ลูายอเรา...”
“ราเมเสไ้เลือแล้ว พี่ไม่ั้าน และน้อ็ิเหมือนพี่ มิใ่หรือ”
“เพะ หานั่นือสิ่ที่รัทายาทอท่านพี่ไ้เลือแล้ว น้อ็มั่นใในสิ่ที่ลูายอน้อเลือเ่นันเพะ”
แม้เ้าายราเมเสะยัทรพระเยาว์นั ทว่า็ไ้เวลาแล้วที่เ้าายรัทายาทำ้อมีู่ีวิ เพื่อแสถึอำนา หาไร้ึู่่รอ...บัลลั์และราวศ์อาะสั่นลอน ้วยุนนาที่มัให่ใฝ่สูหวัะล้มราบัลลั์ เพื่อสถาปนานเอเป็นฟาโรห์ และั้ราวศ์ใหม่ เ้าายรัทายาทที่ไรู้่รอนั้น็เปรียบเสมือนนัรบที่ไร้อาวุธ แม้ะมีพละำลัมามายเพียใ ทว่าารไร้ึ่อาวุธู่ายที่เปรียบั่เพื่อนยา ็ไม่สามารถฟาฟัน หรือเอานะเหล่าศัรูไ้ เเ่นเียวับารบริหารบ้านเมือ หาไร้ึู่่ิ ที่ปรึษา และำลัใ ยามเิปัหา เผิวามท้อแท้ ใรเล่าะ่วยพยุผู้ปรอแผ่นิน เรียำลัใอบุรุษผู้ึ่เป็นเ้าีวิอทุีวิในินแนอียิป์ หาไม่ใู่่ีวิแล้ว ็มีเพียผู้นที่มีแ่วามละโมบที่ปรารถนาะไ้ึ่ารเป็นให่เหนือทุผู้น เป็นเ้าอินแนอียิป์แ่เพียผู้เียว
พระวรายแ็แร่เยื้อย่าอย่าส่าาม สายพระเนรที่ถูวาเส้นอบพระเนรเป็นสีำ๒ำลัับ้อร่าอรรที่รารึพระทัยเพียแรพบ พระพัร์มเ้มปรารอยยิ้มพึพอพระทัย
แม้มิเยประทับใสรีใั้แ่แรเห็น ทว่านาที่ยืนมอวาวบนท้อฟ้าบนระเบียเบื้อพระพัร์ทำให้พระอ์มิสามารถละสายพระเนรไ้เลยสันิ
สายพระเนรที่ับ้อมาลอเวลา ทำให้เ้าอร่าอรรไ้แ่นิ่ัน นลุเรียวแทบะทั้ร่า ่อนะยืายเ็มวามสู ไม่ล้าที่ะผินหน้ามอยุพราแห่แผ่นินอียิป์
“อย่าลัว้า ้ามิเยทำร้ายสรี ยิ่สรีที่ามเเ่นเ้า...้ายิ่มิิทำร้าย” เอ่ยพลาแย้มพระโอษ์ ประทับเียสรีที่ทรหมายปอ
“านเลิมลอในวันนี้ อ์ฟาโรห์ทรมีรับสั่ให้ัึ้นเพื่อฝ่าบาท แล้วเหุใพระอ์ึไ้มาประทับ้านนอานรื่นเริเ่นนี้ล่ะเพะ”
“แล้วนารำแสนสวยอย่าเ้าเล่า...เนเฟอร์ารี”
สายพระเนรแพรวพราว้มทอพระเนรร่าอรรที่เยหน้มามอพระอ์เพียรู่ ่อนะเสสายามอไปยัวาวพร่าพราวบนฟาฟ้าที่มืมิ
“วาวในืนมืมิามมาเพะ หม่อมันื่นอบวาว ให้มอทั้ืน็มิเบื่อเพะ”
“วาวหรือะามสู้วามามอเ้าไ้” ยุพราแห่อียิป์ไม่ละสายพระเนราร่าเล็ที่ยืนเีย้า
เนเฟอร์ารีมิไ้รู้ัวเลยว่าแสาวบนฟาฟ้าำมืนั้นพราวระยิบ เปล่แสไ้ไม่เท่าวามามอัวนาเอ มิรู้เป็นเพราะสิ่ใ หรืออะไร ที่ทำให้พระอ์ประทับใ มิว่าเทพ หรือเทพีอ์ใไ้เนรมิ สร้านาึ้นให้มีรูปลัษ์ และรูปร่าามและส่าถึเพียนี้ พระอ์นึอบพระทัยเทพหรือเทพีอ์นั้นยิ่นั และสิ่ใที่พระอ์้อารแล้วล่ะ็...ไม่มีวันที่ใระปิเสธไ้อย่าแน่นอน!
“วามามอเ้าเปล่แสแ่ับวาวเหล่านั้น มีหรือ้าะมิเห็นวามามอเ้า และแสแห่วามามอเ้า็ทำให้้าปรารถนาะมีเ้าเป็นู่ิ และู่ีวิอ้า”
เ้าายราเมเสเยใบหน้าามอเนเฟอร์ารีให้นาสบับสายพระเนรมเ้ม เพียไ้สบับสายพระเนร เนเฟอร์ารี็รู้แล้วว่าำลัไ้รับสิ่ใ มิมีสรีใ หรือใระปิเสธพระประส์ออ์ยุพราผู้เรียไรผู้นี้ ทั้พระพัร์มเ้ม และพระราำรัสหวานหู ะมีสรีใมิหวั่นไหว แม้แ่เนเฟอร์ารีเอที่ไ้แ่วาฝันว่าะมีโอาสไ้เห็นพระพัร์มเ้มใล้ิสัรั้ แ่มิเยิเลยว่าะไ้มาว่าที่วาฝัน เมื่อพระอ์มิเพียพระราทานวามใล้ิ ยัทอพระเนรัวนา้วยวามปรารถนาเเ่นบุรุษที่พึมี่อสรีที่หมายปอ
“เ้าเป็นนารำที่ามมาในสายาอเหล่าบุรุษ แ่้าเห็นแ่ัวเินว่าะให้บุรุษใไ้ยลวามามอเ้า โยเพาะท่วท่ายามเ้าร่ายรำเ้าับัหวะ ้ายิ่มิปรารถนาให้มันผู้ใไ้เห็น”
“พระ...พระอ์...หม่อมัน...”
“อย่าปิเสธวามามอัวเ้า...เนเฟอร์ารีอ้า”
พระพัร์มเ้มโน้มเ้าหาุมพิหน้าผาหอมรุ่นอสรีที่พระอ์ทรหมายปอ ราวับะีราอให้นาไ้รู้ว่าานี้ไปนนิรันร์...นาะเป็นสรีเพียหนึ่เียวที่อยู่ในวหทัยอพระอ์
เนเฟอร์ารีะันิ่ าที่เยอยู่ในำหนัอนารำ มิเยมีโอาสไ้ร่ายรำในานพิธีใๆ มิเยไ้ใล้ิ หรือไ้แสฝีมือที่ถูฝึมาอย่าหนั ทว่าเพียไ้แสฝีมือ ท่วท่าร่ายรำที่ถูฝึั้แ่ยัเยาว์ ้วยบิาและมารานำนามาทิ้หน้าพระราวั เป็นเหุให้นามาอยู่ในารูแลอพระราวั และถูฝึปรือให้เป็นผู้ที่มอบวามสำราในานเลิมลอในท้อพระโร ทว่าอนนี้...ทุอย่าำลัะเปลี่ยนแปลไป ะาแห่ีวิอเนเฟอร์ารีำลัเปลี่ยนไป เพียเพราะ...พระราำรัสเียวออ์ยุพราแห่อียิป์
เ้าายราเมเสไ้รับพระราภาริให้มีส่วนร่วมในารปรออาาัรอียิป์ไปพร้อมๆ ับพระราบิา แม้ะมีภาริหน้าที่เ็มไม้เ็มมือเพียใ พระอ์็มิลืมว่าวหทัยอพระอ์นั้นเลือสรีใมาเป็นู่ิ เป็นำลัใ เเ่นที่พระรามาราไ้ทรประทับเีย้าพระราบิาอพระอ์
แม้วันพระราพิธีอภิเษสมรสไ้ำหนวันเวลาแล้ว หลัพบหน้าเนเฟอร์ารีในพระราพิธีเลิมลอเมื่อหนึ่ปีที่แล้ว ทว่าสำหรับบุรุษผู้ปรารถนาะไ้เียนาที่หมายาในเร็ววัน ็ูะ้าเินไป แม้เนเฟอร์ารีะย้ายาำหนันารำมาสู่ำหนัอพระรามาราเพื่อเรียนรู้เรื่อราว่าๆ ภายในพระราวั เพื่อเป็นพระายาในเ้าายรัทายาทแห่อาาัรอียิป์ และพร้อมที่ะเป็นพระราินีเีย้าอ์ฟาโรห์ในภายภาหน้า
“มาแล้วรึราเมเส เี๋ยวนี้แวะมาหาแม่ทุวัน มิใ่เพราะัวอแม่ระมั นบานที่นี่สินะที่ทำให้เ้าายรัทายาทมาหาแม่ไ้ทุวัน”
“เส็แม่น้อยใ้าระนั้นหรือ”
“ใระไปบัอาน้อยใอ์รัทายาทไ้เล่า”
เ้าายราเมเสแย้มพระโอษ์ให้พระรามาราอพระอ์ ่อนประทับบนั่ไม้อย่าีที่ปูพรมนสัว์เนื้อนุ่ม สรีที่เ้าายรัทายาทปรารถนาะมาพบเอ และปลูวามรัวามสัมพันธ์ให้นาุ้นินับพระอ์เสียที เนเฟอร์ารีเินออมาา้านใน นั่ลทำวามเารพผู้มีศัิ์สูว่าอย่าเารพ
“เส็แม่เสร็านแล้วหรือ”
“ะไล่แม่ทาอ้อมรึราเมเส” สบพระเนรพระราบุรเพียนเียว้วยรอยแย้มพระโอษ์เ้าเล่ห์ “เหุใลูมิวนนาไปเินเล่นในสวนสัหน่อยเล่า”
“้ามิเยทราบมา่อนเลยว่าพระราินีทูยาะทรมีวามิให้ลูายเ่นนี้”
“มิโปรที่แม่เสนอหรือราเมเส”
“โปร แ่ลูสัาับเนเฟอร์ารีว่าะเล่นเเนับนาในวันนี้”
“เเนรึ? อบเล่นเเนเหมือนันรึเนเฟอร์ารี”
พระสุรเสียเอ็นูอพระราินีทูยาทำให้อีนารำยิ้มรับ พยัหน้าน้อยๆ พลารับำ แว่วเสียรับำหวานับพระทัยนฟั และนรอำอบยิ่นั
“เ้าไปเอาระานเเนสิ” สุรเสียทรอำนาอยุพราแห่อียิป์ออำสั่ับนาำนัลึ่วาเรื่อื่ม และอว่ายามบ่าย
“เพะ”
“หม่อมันไปเอามาเอะีว่าเพะ ให้นาไ้ถวายานพระราินี หม่อมันเอ็เสร็านแล้ว้วย”
“ไม่้อหรอเนเฟอร์ารี เ้าวรรู้ัวว่านี่ือหน้าที่เ้าหรือไม่”
เนเฟอร์ารีไ้แ่ะัเมื่อถูพระราินีทูยาำหนิรๆ เ้าายราเมเสสบพระเนรับอ์ราินี สรีึ่ไม่เพียเป็นพระราินีอฟาโรห์เิ ทั้ยัทรเป็นพระรามาราอพระอ์อี้วย และพระอ์ทรทราบีอยู่แล้วว่าานฝ่ายในเป็นหน้าที่อพระราินีออ์ฟาโรห์ึู่แลอาาัรในเวลานั้นๆ และเวลานี้...พระราบิาอพระอ์ทรเป็นอ์ฟาโรห์แห่อียิป์ หน้าทีู่แลานฝ่ายในึเป็นอพระรามาราอพระอ์...พระราินีทูยา
“เพะพระราินี”
เนเฟอร์ารีทรุายลนั่บนที่นั่ึ่่ำว่าอ์ยุพราึ่ทอพระเนรสรีเบื้อพระพัร์้วยสายพระเนรที่นับวันะร้อนแรมาึ้นทุที...ทุที...
“เส็พ่ออลูยัรารำทรานอยู่รึเปล่าราเมเส”
“เห็นะมิใ่ เส็พ่อเส็ลับพร้อมลู น่าะพัผ่อนในห้อบรรทมพ่ะย่ะ่ะ”
“แม่ะไปูพ่ออลูเสียหน่อย เล่นเเนให้สนุ แล้วอย่าลับำหนัอลู่ำมืนั แม่ะมิยอมให้ผู้ใล่าวหาสรีผู้ะมาเป็นพระมเหสีออ์รัทายาท หรือเอาไปนินทาลับหลั เ้าใำพูอแม่ใ่หรือไม่ราเมเส”
“พ่ะย่ะ่ะเส็แม่”
“ระานเเนเพะอ์รัทายาท”
“มาเถอะเนเฟอร์ารี ้าให้เ้าเริ่ม่อน”
เเนือารละเล่นระานึ่สามารถเล่นไ้สอน เป็นระานึ่ถูีเป็นสี่เหลี่ยมสามสิบ่อ แบ่เป็นสามแถว ึ่แ่ละแถวมีสิบ่อ ลัษะล้ายล่อสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีาสี่าสลัเป็นรูปเท้าสิโ โยทั้สอฝ่ายะมีหมาใ้เป็นัวเิน โยฝ่ายหนึ่ะไ้รูปทรรวย และอีฝ่ายะไ้รูปทรหลอ้าย มีฝ่ายละห้าัว โยผู้เล่นะทอยระู้อนิ้วเพื่อเสี่ยทายนับแ้มเหมือนลูเ๋าว่านเอะเินไ้ี่่อ ึ่ะเินไ้รั้ละัว ทว่าเมื่อสลับ้า ะเินัวเินใหม่็ไ้ โยารเินนั้นะเินา่อแรในแถวแร ไปถึ่อสุท้ายในแถวแร แล้วเินในแถวที่สอ และแถวที่สามามลำับ
ใน่อแ่ละ่อบนระานเเนนั้นมีทั้่อโี และ่อโร้าย ึ่มีารสลัและลยาเป็นรูป่าๆ เ่น่อที่ยี่สิบเ็เป็นอัษรรูปน้ำ ถ้าผู้เล่นฝ่ายใมาล่อนี้ะ้อทอยอีรั้ให้ไ้สี่แ้มเท่านั้นถึะเิน่อไ้ หาทอยไ้แ้มำนวนอื่น ะ้อถูับถอยลับไปยั่อที่สิบห้าึ่มีอัษรอั์ที่หมายถึารเิใหม่ ึเปรียบไ้ว่าน้ำแล้วไปเิใหม่ ึ่ผู้เล่นะ้อถอยลับไปว่ารึ่ระาน นอา่อที่ยี่สิบเ็แล้ว ยัมี่ออื่นๆ อีที่มีิา ถ้าผู้เล่นฝ่ายใสามารถเอาัวเินทั้ห้าัวออาระานไ้หม่อน ถือว่าเป็นผู้นะ
เนเฟอร์ารียิ้มว้าเมื่อารเินระานไปเรื่อยๆ นสามารถวาารเินา่อไปอเ้าายราเมเสไ้ ้วยัวเินอเธออยู่ใน่อเียวันทั้สามแถว
“แล้ว้าะเิน่อไ้อย่าไร”
“พระอ์ทรยอมให้หม่อมันนะสิเพะ”
“แบบนี้มันะเป็นารเล่นิไหวพริบไ้อย่าไรเล่า แล้วะให้บุรุษแพ้สรี ้ายิ่มิเห็นสม”
“นี่ือารละเล่น มิใ่สรามนะเพะ ะยอมอ่อน้อให้หม่อมันเพียนิ็มิไ้หรือเพะ”
น้ำเสียและรอยยิ้มที่เหมือนะอ้อนอในทีทำให้บุรุษผู้ไ้ฟั้อยอมรับวามริที่ว่ามันทำให้รู้สึปิิ และปรารถนาะทำทุสิ่ทุอย่าที่นา้อาร
“แ่บุรุษะมิยอมพ่ายแพ้เพียเพราะำหวานอสรี ยิ่เป็นบุรุษนัรบ ยิ่มิวร”
“พระอ์ะมิทรยอมอ่อน้อให้หม่อมันหรือเพะ เ่นนั้น...หม่อมันอนำพระอ์ไป่อนหนึ่ัวนะเพะ”
ัวเินัวแรอเนเฟอร์ารีออาระานอย่า่ายาย ยิ้มว้าอย่าภาภูมิในฝีมืออัวเอ เ้าายราเมเสทอพระเนรรอยยิ้มอนั่น่อนะแย้มพระสรวลามอย่าไม่รู้พระอ์เอ ยิ่ทรไ้เห็นว่านาสนุ พระอ์็ทรสนุามไป้วย
“้าีใที่เ้าสนุ ล้าที่ะหยอล้อ้าเ่นนี้”
เนเฟอร์ารีเอียอมอพระพัร์มเ้มอย่าไม่มั่นในัว่าพระอ์ะทรโปรริหรือไม่ หรือมิไ้รู้สึเ่นไรอย่าที่นาเยเห็นมาลอ ทว่าพระพัร์ที่เ็มไป้วยรอยยิ้ม ทำให้นาล้าที่ะยับเ้าใล้พระอ์อีนิ แม้เป็นเพียวามรู้สึ แ่็มาพอแล้วที่ะเอ่ยถามอะไรบาอย่าที่้าาใ
“หม่อมันมีเรื่ออยาะถามพระอ์ ะทรอบหม่อมันหรือไม่...หม่อมันมิบัับเพะ”
“เ้าำลัะมาเป็นมเหสีอ้า ะเรใพระสวามีอเ้าในเวลาส่วนัวเ่นนี้ ้ามิิว่านั่นือสิ่ที่มเหสีอ้าวรระทำ หาสิ่ใที่เ้า้าาใ และเป็นเรื่อส่วนัวที่มิเี่ยว้อับราิบ้านเมือ ็ถามมาเถอะ”
สุรเสียสบายๆ ทั้ยัทอยระู้อนิ้วเพื่อเินในหมาอพระอ์เอนั้นทำให้นที่ลอบสัเยิ้มว้า นายอมรับว่าหาไม่เพราะท่าทาสบายอพระอ์ นามิล้าะเปิปาถามเรื่อนี้ับอ์ยุพราแห่อียิป์เป็นแน่
“พระอ์ทรโปรหม่อมัน และประส์ให้หม่อมันเป็นอพระอ์แ่เพียผู้เียวั้แ่วันแรที่พระอ์ทอพระเนรหม่อมันหรือเพะ”
“ใ่ ้าเป็นถึอ์รัทายาท พูแล้วมิืนำ”
สายพระเนรสบแน่นิ่ที่ใบหน้านถาม้วยวามริั เนเฟอร์ารีสบอบ่อนะ้มหน้าหลบสายพระเนรอย่าเอียอายเมื่อเห็นว่าพระอ์ไม่เพียแ่ริัในำพูแล้ว ยัแฝไป้วยวามหมายบาอย่าที่เ้าใไ้มิยาเมื่อพระอ์ือบุรุษ และนาือสรีที่บุรุษอย่าพระอ์ปรารถนา แล้วสิ่ใันเล่าที่บุรุษประส์าสรีที่พระอ์ทรโปร และพึปรารถนา เพียเท่านี้...นา็หมแล้วึ่้อสสัย มิมีำถามใๆ อี่อไป
ารเป็นที่ทรโปรอเ้าายรัทายาท ็เหมือนะาีวิไ้พลิผัน ไม่มีทาปิเสธไ้ และไม่มีสรีใที่ิะปิเสธ หาปิเสธพระราพิธีอภิเษสมรส สรีผู้นั้น็มิพ้นารลทั์ประหารีวิ ใระหาล้าปิเสธ และารไ้เป็นถึพระมเหสีอเ้าายรัทายาท นาหรือะล้าปิเสธไ้ มิใ่เพราะรััวลัวาย หรือเพราะ้อารยศาบรราศัิ์ สำหรับนาแล้ว...บุรุษรหน้านั้นยาะเอื้อมถึ บุรุษที่มิมีสรีใมิพึใ ทั้พระพัร์มเ้ม ทั้วามล้าหาสมายารี นามิมีทาปิเสธอย่าแน่นอน
สำหรับเนเฟอร์ารี นาอามิมั่นใในพระทัยอพระอ์ว่าะทรโปรนาไปอีนานเท่าไหร่ หรือพระอ์ะทรมิโปรนาเมื่อใ ทว่าารที่พระอ์ทรปรารถนานาเป็นุเริ่ม้น และทรพยายามที่ะื้อใอนา้วยารพาเพียรมาหา เพียเท่านี้...็ทำให้นายินยอมที่ะเป็นพระมเหสีอเ้าายรัทายาทแห่อาาัรอียิป์
“่ำมืป่านนี้แล้ว ้า้อลับเสียที หาไม่แล้ว...เส็แม่ไ้ริ้วที่้าทำให้เ้าเสียื่อ”
“เพะ” รับำพร้อมรอยยิ้มหวานที่ประทับ และรารึหทัยอพระอ์ยิ่นั
“เนเฟอร์ารี...เื่อำ้า ้ารอวันที่ะไ้มีเ้ามาเีย้า และหาวันนั้นมาถึ ้าะเปิใอ้าให้เ้าไ้ล่วรู้ว่า้านั้นรัเ้าเพียใ”
ถ้อยำหวานหูมิเท่าุมพิหลัมือที่อ่อนโยน อ่อนหวานนนไ้รับไ้แ่้มหน้า้วยวามเอียอาย พระหัถ์แร่เยหน้าอเนเฟอร์ารี สบนัยน์าลมใสที่ราวับะเปล่แสอนา้วยวามหลใหล ุมพิหน้าผาเนียนหอมรุ่น
“วันนี้...้าทำไ้เพียเท่านี้ แ่วันหน้า...อย่าห้าม้าที่ะแสวามรัอ้าแ่เ้า”
เ้าายราเมเสไ้แ่ัพระทัยปล่อยนาแล้วเส็ลับพระำหนั ลัววามรู้สึ และพระทัยอพระอ์เอมิน้อย มิเยมีสรีนใที่ะทำให้พระอ์ร้อนรุ่มทั้พระวรายและพระทัยไ้เท่านา มิมีสรีใที่ะามในสายพระเนรอพระอ์ไ้เท่านา น่าลัวยิ่นั! หาพระราพิธีอภิเษสมรสยัมิเิึ้นในเร็ววัน พระอ์อามิปรีาสามารถหัห้ามพระทัยอพระอ์เอเป็นแน่
รุ่นลิ่นนายัิรึไปทั้พระวรายและพระทัย แม้ะหลับพระเนร...พระอ์ยัเห็นหน้านวลผ่ออนา ยัไ้ยินเสียหวานหูอนา ยัรู้สึถึผิวเนียนนุ่มอนา อีนานเท่าไหร่...พระอ์ึะไ้แอบอิ มีนามาอยู่เีย้า และพระอ์บรรทมพร้อมเนเฟอร์ารี...นาอันเป็นที่รั
ผู้นราร่ำไปทั้พระราำหนัอพระราินีทูยาั้แ่เ้ารู่ เพื่อทำให้สรีผู้ที่ไ้เป็นเ้าสาวในพระราพิธีอภิเษสมรสามที่สุ สวยที่สุามพระบัาอพระราินีในอ์ฟาโรห์ที่สออราวศ์ที่สิบเ้าแห่อาาัรอียิป์ ึ่เป็นผลให้นาำนัลทุนเร่ันทำทุอย่าเพื่อให้ออมาั่พระราประส์อพระราินี
พระราพิธีอภิเษสมรสยิ่ให่สมพระเียริอ์ยุพราแห่อียิป์ เ้าายราเมเสทรพระอ์เ็มยศ ทรประับ้วยเรื่อประับทำาทอำ ทั้มุเ้าายรัทายาท เรื่อประับรัพระพาหาและ้อพระหัถ์ รอบพระศอประับ้วยเวเห์อันเป็นเรื่อประับอนิหนึ่ มีลัษะเป็นแผ่นประับอนาให่ ึ่ประับ้วยอัมีหลาสีบนพื้นโรที่ทำ้วยทอำโยเรียเป็นแถวห้าแถวรอบพระศอทับบนลอพระอ์ยาวถึ้อพระบาทึ่เป็นผ้าลินินสีาวา้า แนสั้นลุมพระัปประ(้อศอ) ึ่เป็นารนุ่พระภูษาหลายั้น้อนัน แ่สั้นยาวลหลั่นัน บนสุลอพระอ์ที่ยาวถึ้อพระบาท ้านในสุือพระสนับเพลาาสั้น
พระพัร์มเ้มแ่เพียพระเนรมเ้มเท่านั้น ึ่มีารวาพระน และเียนเส้นอบพระเนรบนและล่ายาวเินพระเนรเน้นให้มยิ่ึ้น เปลือพระเนรทาให้เป็นสีเียวเห็นไ้อย่าัเน
เ้าายรัทายาทยัประทับนิ่บนั่ที่นั่อพระอ์เอ แม้พระพัร์ะนิ่เรียบเพียใ ทว่าสายพระเนรอยแ่ะเฝ้ารอารปราัวอสรีอันเป็นที่รั เมื่อเสียนรีบรรเลารปราัวอสรีที่ำลัะมาเีย้า อ์ยุพราไ้แ่ทอพระเนรนิ่ไปยัทาเ้า
เมื่อร่าระหอ้อนแอ้นอเนเฟอร์ารีเยื้อย่าผ่านพระทวาร สายพระเนรมเ้มับ้อร่าอรรอย่าพึพอพระทัยนั ทั้ใบหน้าามทีุ่่อนในม่านลูปัึ่ปลุมเส้นผมยาวสลวยสีำอนา ร่าระหที่อยู่ในุทูนิยาวรอมเท้า ประับ้วยเรื่อประับลูปั และทอำ ผ้าลินินปัิ้นลาย้วย้ายทอนั้นามนัเมื่ออยู่บนร่าอสรีผู้โีที่ีวิำลัะพลิผัน าเนเฟอร์ารีึ่เป็นเพียนารำธรราลายเป็นพระนาเนเฟอร์ารี...พระมเหสีในอ์รัทายาทแห่อียิป์
พระราพิธีอภิเษเริ่ม้นึ้นเมื่อสรีผู้เป็นเ้าสาวในพระราพิธีเยื้อรายเ้ามายืนเบื้อพระพัร์อเ้าายรัทายาท ในมืออนาถือพานทอำึ่เป็นสัลัษ์ในารถวายัวเป็นพระายาอเ้าายรัทายาท ึ่ภายในพานทอำนั้นือพลอยเทอร์อยส์เป็นพลอยสีท้อฟ้า มีส่วนประอบเป็นอาลูมิเนียมฟอสเฟที่มีทอแผสมอยู่้วย ึ่เื่อว่าเป็นารแสถึวามื่อสัย์ และรัภัีที่พระนาะมอบให้แ่พระสวามีอพระนา
เ้าายราเมเสุมพระพาหาอพระนาเนเฟอร์ารีให้พระนาทรลุึ้นประทับเีย้าพระอ์ พระนาไ้แ่ประทับนิ่รอรับพระพราอ์ฟาโรห์และพระราินี ่อนะรอรับำอวยพรอบรราุนนา เมื่อผ่านพ้นารอวยพร ารเลิมลอึเริ่ม้นึ้นาเสียพิ และเหล่านารำที่่าพาันออมาร่ายรำ้วยท่วท่าที่าม
“เห็นเหล่านารำหวนให้ิถึเมื่อรั้ที่้าเอเ้า”
พระนาเนเฟอร์ารีเยพระพัร์ สบสายพระเนรม ่อนะแย้มพระสรวล ไม่ิว่าพระอ
์ะเป็นสรีผู้โีที่อ์รัทายาทะทรเลือมาประทับเีย้า บารั้ยัิว่านี่ือวามฝัน ที่หาื่นเมื่อใ พระอ
์็ะพบว่ามันเป็นเพียวามฝันที่แสนยาวนานอพระอ์
“้ามิอเ้ามาเินไป หาะอให้เ้ามอบวใอเ้าให้แ่้า ไม่เพียวามื่อสัย์ และภัี ้ามิเห็นแ่ัวสำหรับเ้ามาเินไป”
“หม่อมันมิล้าล่าวหาฝ่าบาทเ่นนั้นหรอเพะ พระอ์ืออ์ยุพรา หม่อมัน็แ่สรีัวเล็ๆ ะหาล้าปิเสธไ้อย่าไรเพะ”
“หามิิว่าอยู่่อหน้าุนนามามาย ้าะทำโทษเ้าับปาที่่าเราอเ้า”
“ฝ่าบาทะลโทษหม่อมันไ้ลหรือเพะ”
อ์ยุพราไ้แ่แย้มพระสรวลอย่านึัน ทว่าเสียนรีที่่อยๆ เียบล พร้อมเหล่านารำที่าไป ทำให้เ้าายรัทายาทรู้หน้าที่อพระอ์เอ พระอ์ประทับยืนเป็นารให้เียริสรีที่ะมาเียู่พระอ์ ปล่อยให้พระนาเนเฟอร์ารีเยื้อพระวรายผ่านพระอ์ ามพระราินีทูยาที่ทรพระำเนินนำพระนาเนเฟอร์ารี าม้วยเหล่านาำนัล
ลิ่นน้ำมันหอมาห้อพระบรรทม ทำให้พระนาเนเฟอร์ารีที่ถูส่ัวเ้ามาไ้แ่ยืนนิ่อยู่ลาห้อ สูลิ่นหอมิรึพระนาสิ ึ่ไม่เพียะ่วยทำให้ผ่อนลาย หาว่ายั่วยปลุอารม์ปรารถนาทาาย และนี่ือเหุผลที่มีารุน้ำมันระเหยให้หอมทั่วทั้ห้อหอ
เสียหับพระทวารทำให้พระวรายโปร่ระหหันามเสีย ่อนะแย้มพระโอษ์เมื่อทอพระเนรพระวรายแร่ที่ทรพระำเนินเ้ามาหา พระหัถ์แร่ับพระพาหาอพระนาเนเฟอร์ารีให้ประทับนั่เียันบนแท่นพระบรรทม
ลิ่นหอมที่ำายอยู่ทั่วห้อ ปลุเร้าอารม์และวามปรารถนาอทั้สอให้มีวาม้อารมิ่าัน หาว่าวาม้อารนั้นมิไ้รุนแร เร่าร้อน แ่่อยเป็น่อยไป พระโอษ์หนาไ้รูปย้ำบนพระโอษ์เป็นระับหวานอพระนาเนเฟอร์ารีั่ภมรหนุ่มำลัิมวามหวานาอไม้าม
“เ้า่าหวานนั”
พระพัร์หวานอพระมเหสีแปลั่้วยวามเินอาย นี่ือุมพิแรที่พระอ์ทรไ้รับาพระสวามี าบุรุษที่พระอ์ทรรั ทว่าไม่ทันไ้เรียมอ์เอ พระโอษ์หนาุมพิอีรั้ รั้นีู้ื่มยิ่ว่า ลึึ้ยิ่ว่า และหวานล้ำยิ่ว่ารั้แรนั
ุมพิหนัเรียพระโลหิอพระนาให้มารวมัวอยู่บนพระปราเนียนนร้อนเห่อ พระหัถ์แร่ไล้ไปามพระพัร์เนียนสวย ลาพระโอษ์ุมพิาพระพัร์ามสู่พระศอระห ่อนะปลลอพระอ์ัวยาวให้หลุพ้นาพระวรายามระห
“ฝ่าบาท...”
“ราเมเส...เรีย้าสิเนเฟอร์ารี”
“ราเมเส...”
พระโอษ์หนาแย้มพระสรวลอย่าเปรมปรีิ์ พึพอพระทัยับพระสุรเสียหวานอพระมเหสียามเรียานพระนามอพระอ์ พระโอษ์หนาุมพิพระอัสาลมลึ พระวีหอมรุ่นั่สายน้ำลึอแม่น้ำไนล์ ยิ่ทำให้อ์ยุพรามิสามารถถอนพระพัร์าพระวีอพระนาไ้เลย พระหัถ์บอบบาอพระนา่วยพระอ์ปลพระภูษา ลอพระอ์ และพระสนับเพลาอพระอ์ เหลือเพียพระวรายที่เผยล้ามพระมัสาทุสัส่วน
พระพัร์มรูปไ่เรียวยาวออ์รัทายาทุบับพระอุระอพระนา พระอุลีสัมผัสยอพระถันอย่าหยอเอิน พระเนรหวานล้ำปรือทอพระเนรพระพัร์มเ้มที่สนพระทัยเพียพระถัน และพระวีอพระนาเป็นเหุให้พระนาเนเฟอร์ารีอุทธร์อ
พระโอษ์หนาทาบับพระโอษ์อพระนาเพื่อปิำร้ออ ปล่อยให้พระหัถ์อพระอ์ลาไปามพระวีนวลผ่อ สัมผัสลาพระวรายาม พระนาสะุ้เพียนิเมื่อสิ่ที่ถูเ็บไว้เป็นวามลับนั้นำลัถูเยม พระพัร์หวานแ่ำ้วยพระโลหิที่หล่อรวมันบนพระพัร์อพระนา
“เ้าามมาเนเฟอร์ารีอ้า” รัส่อนะลาพระโอษ์ุมพิไปทั่วพระวรายาม
เพียพระโอษ์แะถูลาพระวราย พระนาไ้แ่เอียพระพัร์ุับพระเนย พระำริว่าเปล่าอย่าที่มิเยทรเป็นมา่อน พระิวหาร้อนผ่าวอเ้าายรัทายาทหยอล้ออย่ามิยอมให้พระนาไ้พั เพียวาม่ำื้นมาเยือน อ์ยุพราแย้มพระโอษ์อย่าพึพอพระทัยที่สามารถปลุเร้าให้พระนาพร้อมสำหรับพระวรายแร่อพระอ์
“อ๊ะ!”
พระนาเนเฟอร์ารีร้อลั่นพลาัพระทน์แน่น วามรู้สึเ็บปวแล่นพล่านไปทั่วพระสรรพา์ อ์ยุพราุมพิับพระอัสสุลที่รินหลั่เพราะวามเ็บปว พระหัถ์ลูบไล้พระวีผ่อ สัมผัสยอพระถันอย่าอ่อนโยน ูับพระถันอพระนา ปลุวามปรารถนา ให้พระนาหลลืมวามเ็บปวเสียสิ้น ่อนะเริ่มบรรเลเพลรั นำพาพระนาให้ร่ายรำไปับัหวะ และท่วทำนอที่พระอ์ทรเสสรรเพื่อวามรัอพระอ์
เมื่อท่วทำนอแห่วามรับรรเลใล้ถึบทสุท้าย พระสุรเสียออ์ยุพราและพระมเหสี็ัสอล้อรับับราวเป็นบทเพลที่เทพีบาส์๓เป็นผู้บรรเล ่อนที่วามสุะมาเยือนพระวรายทั้สอที่เ็มไป้วยพระเสโท
“้ารัเ้า...เนเฟอร์ารี” รัสพร้อมุมพิพระโอษ์บาอพระนาอันเป็นที่รั
วามรัที่เ้าายราเมเสทรมีให้พระมเหสีนั้นมามายเสียนมิสามารถปล่อยให้พระนาห่าพระวรายอพระอ์ไ้แม้แ่รารีเียว ไม่เพียแ่ทรพระำริเท่านั้น พระวรายแร่แนบเียพระวรายหอมรุ่นั่สายน้ำอพระนาเนเฟอร์ารีไว้อีรา
-----------------------------------------
๑. ารแ่ให้เป็นสีเียวนั้นเิามาลาไท์ รีน(Malachite Green) เป็นสารประอบออิเนับทอแ พบไ้ในเหมือแร่แถบไนาย ึ่ะนำมาใ้โยารบเป็นผแป้่อนะผสมับไมันาสัว์ หรือาพื เพื่อใ้เป็นเรื่อสำอาในารทาเปลือา หรือที่เรียว่า อาย าโว์(Eye Shadow) ในปัุบัน
๒. ในอียิป์โบรามีารีเส้นอบา้วยสีำเมสเเมท(Mesdemet) ึ่เป็นสารประอบำมะถันในะั่วที่เรียว่า แอนิโมนี่ ัลไฟ์(Antimony Sulphide) หรือที่รู้ัันในอีื่อว่า าลีนา(Galena) พบมาในแถบอัสวานึ่อยู่ทาอนใ้ออียิป์) และายฝั่ทะเลี ในปัุบันเรียเรื่อสำอาที่ใ้ีเส้นอบาว่า อาย ไลเนอร์(Eye Liner)
๓. เทพีบาส์(Bast) หรือบาสเ็(Bastet) ทรเป็นเทพีแห่วามสุ วามสนุสนาน และารเลิมลอ รูปลัษ์เป็นเทวรูปสรีที่มีศีรษะเป็นแมว พระหัถ์ถือิสทรัมึเป็นเรื่อนรีนิหนึ่ ถือเป็นเรื่อหมายประำพระอ์
ความคิดเห็น