คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : BOSS(ED)
BOSS(ED)
ผ่านมาเือนว่าแล้วที่แบฮยอนทำานเป็นเลาที่บริษัทอเ้านายที่้อะเลมเาลอเวลา พยายามหลอล่อัวนให้แบฮยอนไป้วยัน แ่อโทษเถอะ
ิว่าเาามไม่ทันหรือยัไ
านยอลัรอนัวเล็ที่ลานอรถั้แ่ที่เห็นว่ารถบีเอ็มสีาวันสวยเ้ามาอ
เาไม่เ้าใเหมือนันว่าทำไมเลาเาถึไ้ับรถแพะนานั้น เาล่ะปวหัว
บาทีแบฮยอน็ูเหมือนะเล่น้วย แ่พอเาริั อีฝ่าย็ทำับเาราวับไม่เยรู้สึอะไร้วย
“ุเลา”
“อ่า มาแอบทำอะไรที่ลานอรถรับ”
แบฮยอนลั้นำ
ท่านประธานเาไม่ใ่ัวเล็ๆ
ิว่าเาไม่เห็นหรือไว่าอีฝ่าย่อนอยู่หลัเสารอัหวะออมา
านยอลเาท้ายทอยแ้เิน ให้ายเถอะ หมมาะมั
“วันนี้เราไปูหนัันนะรับ”
“เรื่ออะไรรับ”
“ไม่รู้สิ ็่อยไปเลือ”
“อิู่อน”
“ิู่อนอีแล้ว”
เาวนแบฮยอนหลายรอบแล้ว
บารั้็ไป บารั้็ไม่ไป เาเาอารม์อีฝ่ายไม่ออ ไม่รู้สิ
านยอลิว่าแบฮยอนเป็นเลานเียวที่ปิเสธำวนอท่านประธาน
มันมีแ่่วแรๆเท่านั้นแหละที่เาแ่อยาเลมุเลา
แ่พอเวลาผ่านไปเา็รู้ว่าแบฮยอนไม่ใ่นที่เาะไ้มา่ายๆ
เาเริ่มประหม่าที่ะัวน มีวามาหวั ึ่ับนอื่นเา็ไม่ไ้อะไรมา
‘เาำลัริั’
ไม่รู้สิ
แบฮยอนือนที่น่ารัมาๆ แ่บามุม็ูสวยนรีหัวใ
เหมือนเาเป็นลูไ่ในำมือ
เาแล้วยโอาสับอีนและแบฮยอนะมีวิธีแ้เผ็เาเสมอ
เาำลัีบแบฮยอน
แ่ให้าย ุเลาใแ็ะมั
นัวเล็มัะยิ้มบาและในวาสุสาวยามปั่นหัวเา
ทำเหมือนว่าเาือนไร้่าทีุ่เ่าอวามรัอย่าหมท่า
ึ่นอย่าเาลับอยาอยู่ในสภาพนั้นะอย่านั้น
นัวเล็เหมือนะไม่อบเาแ่บาที็ให้วามหวัเา
แบฮยอนเินเ้าไปนั่ที่โ๊ะทำานัวเอ
เหลือบามอผู้่วยเลาที่แ่ัวรัรูปนลัวเ้าหล่อนะหายใไม่ออ
“าแฟ่ะุานยอล”
“ุานยอลไม่อบาแฟใส่นมไม่ใ่เหรอ”
แบฮยอนแล้ถาม
เมื่อเห็นเธอพยายาม้มัวเพื่อให้ท่านประธานเห็นอะไรัๆ านยอลระแอม่อนะยาแฟึ้นื่ม
นัวเล็ียิ้มให้โมี ่อนที่เธอะระแทเท้าออไป
“หึเหรอรับ”
“อะไรทำใหุ้ิอย่านั้น”
แบฮยอนเลิิ้วมอนหลัวเอที่ำลัมอเาอย่าสนใ
เาไม่ไ้รู้สึอะไรไปมาว่าไม่อบที่เห็นผู้หิทำัวแบบนี้
เาไม่อบริๆที่พวเธอลศัิ์ศรีัวเอเพื่อนที่ไม่ิะรัษา
“โธ่ นี่ผมีบุนะ”
“รับ”
านยอลหน้าเสียเมื่อแบฮยอนนิ่เยเหมือนไม่ไ้สนใเาเลย
ไม่สนใอยาะเป็นแฟนเา นัวเล็หันลับไปทำานเมื่อท่านประธานไม่พู
แ่มือให่ลับึเ้าอี้ล้อหมุนให้หันไปหาและวาแนั้นลไป
“ไม่อยาเป็นแฟนผมเหรอ”
“ไม่รับ”
“แบฮยอน”
“ุไม่อยาเป็นแฟนผมหรอ เื่อสิ”
นัวสูนิ่ไปเมื่อเห็นว่าวาเรียวนั่นริัแ่ไหน
แบฮยอนันแนอีนออเบาๆแล้วหันเ้าอี้ลับทาเิม
พอเห็นว่าานยอลลับไปนั่แล้วแ่ยั้อเาอยู่็เลยถอนหายใเบาๆแล้วหันไปหา
“ุานยอล ผมน่ะ
ิะมีรั้แรับู่แ่านในืนเ้าหอเท่านั้น”
“...”
“...”
“ว่าไนะรับ 555”
เสียหัวเราะเียบล เมื่อนัวเล็ูเหมือนะไม่ำ้วย านยอลเม้มปา
เารู้สึราวับทำวามผิร้ายแร แบฮยอนูไม่สบอารม์ริๆ
“เพราะุิว่ามันลไรับ
ผมเลยไม่อยาเป็นแฟนุ”
“ผมอโทษ”
“ถ้าะบับผมห้ามทำอะไรมาว่าูบ
ผมบอไว้่อนว่าไม่มีารให้ไปนอนับใรทั้นั้น นอย่าุทนไม่ไ้หรอ”
“ผมทำไ้นะ เื่อสิ”
“...”
“บับผมนะ”
“ไม่รับ”
านยอลเียบปาเมื่อนัวเล็หันไปทำาน่อเป็นารบบทสนทนา
ูะโรธเานิๆ้วย ็ยัไล่ะเาเป็นผู้ายที่แยแยะไ้ระหว่าอารม์ับวามรั
“ุโรธเหรอ”
“เปล่ารับ”
ไม่อยาุย้วยแล้วริๆสินะ
แม้แ่อนอบ็ไม่ั้นมามอหน้าัน
แบฮยอนเป็นนที่แปลมาๆทั้ที่บอว่าะมีรั้แรอนวันเ้าหอ
แ่ทำไมถึไู้ร้อนแรแบบนี้
ือไม่ไู้ถูอีนนะ
แ่ท่าทา ารพู หรือารแ่ัวส่ให้แบฮยอนูเ็ี่มาทั้ที่ไม่ไ้ทำอะไรเลย
เินทีนพาันหันมออแทบหั
แบฮยอนถอนหายใหลัาทำานิ่อมาเป็นั่วโม
วันนี้เียบริๆ เป็นเพราะุานยอลไม่ไ้วนุยเหมือนปิ
แบฮยอนานรับเมื่ออีฝ่ายบอว่าะไปุยับลู้า้านอับผู้่วยเลาึ่เป็นหน้าที่อเธอ
เสียเาะประูัึ้นหลัผ่านไปสอั่วโม
เาไม่ไ้เยหน้าึ้นมอ ถึะแปลใทำไมท่านประธาน้อเาะประู้วย
หรือะบอเานัยๆว่าัวเอลับมาแล้ว
“แบฮยอน”
ในที่สุใบหน้าน่ารั็เยึ้นเพื่อมอผู้มาใหม่
าเรียวเบิว้า่อนะพยายามทำัวามปิ
นัวสูเินเ้ามาใล้โ๊ะนัวเล็แล้วโน้มหน้าลมานแทบิ
“มาหาุานยอลเหรอรับ”
“ใ่ แ่มาอยู่นี่ไ้ไ”
“ผมเป็นเลาอุานยอล”
“ลับไปทำานับผมเถอะนะ”
มือหนาลูบแ้มาวไปมา
ใื้นึ้นมาหน่อยที่ไม่ถูปัอออย่ารัเีย
เวลาสอเือนที่ผ่านมาเาใ้ไปับาริถึนรหน้า ทบทวนว่าัวเอทำอะไรไป
และรู้สึผิอยู่ลอเวลา
“ถ้าุอยาไ้รถืนผมะืนให้”
แบฮยอนล้วุแรถในระเป๋าาเแล้วส่ืนให้อีฝ่ายอย่าไม่ลัเล
เฮุนส่ายหน้าแล้วันมือเล็ลับไป เาไม่ไ้อยาไ้รถืน แ่เาอยาไ้โอาส
“ุยัโรธผมเหรอ”
“รับ”
เฮุนหน้าเสียเมื่อนัวเล็อบรเสียนน่าใ
เมื่อ่อนแบฮยอนยัถนอมน้ำใเามาว่านี้
าเรียวมอนาฬิาลุึ้นยืนเมื่อถึเวลาพัเที่ย
“ุานยอลไปหาลู้า ไม่นานลับ”
“แล้วุะไปไหน”
“ไ้เวลาพัเที่ยอผมแล้ว”
แบฮยอนเินไปที่ประูไม่ไ้หันไปหาอีนอี
มือเล็ำลัะผลัประูออไปแ่ถูสวมอา้านหลั
ร่าเล็พยายามิ้นให้ออาอ้อมอแน่นหนา
“ปล่อยผม ุเฮุน”
“ลับไปับผมนะแบฮยอน”
“แบฮยอน! เฮุน!”
แบฮยอนรีบเินออไปทันทีเมื่อเป็นอิสระ
านยอลมอเพื่อนที่ยืนอึ้อยู่ในห้ออย่าไม่เ้าใ
ทำไมมันถึไ้อเลาเาแบบนั้น แล้วูนัวเล็็ไม่สบอารม์เสีย้วย
“มึรู้ัแบฮยอน้วยเหรอ”
“อือ”
“ยัไ”
“แบฮยอนเยเป็นเลาู”
“แล้ว”
“ู็ีบเา รถเาู็ื้อให้”
านยอลมวิ้ว
มันเป็นเรื่อปิที่นแบบเาะื้ออให้นที่ามีบ
แ่รถันละหลายล้านนั่นไม่เินไปหน่อยเหรอ
“แล้วทำไมเาออวะ”
“ูผิเอ”
“...”
“ูพยายามปล้ำแบฮยอน”
“แล้วมึริัับเาปะวะ”
“็ริั แู่หึเา”
“...”
“วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ ูะอเาเป็นแฟน แ่เาลับะลับบ้าน่อน บอมีนั”
“...”
“ู็ระแว ิว่าเาไปหานอื่น”
“มึ็เลยปล้ำเา”
“อือ ูิว่าถ้าูทำ
แบฮยอน็ยอมเป็นแฟน ูริันะเว้ย ไม่ไ้ะหลอฟันเา”
“แล้วไ่อ”
“เารอไปไ้ วัน่อมา แบฮยอน็ลาออ”
TBC.
ุานยอละีบุเลาิไหม
โปริาม!!!
ความคิดเห็น