ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 January
1 January
“ื่นไ้แล้วรับ”
แบฮยอนปีนึ้นไปบนเียเพื่อปลุนรัไปทำานเหมือนทุวัน หลัทำอาหารเ้าเสร็ แบฮยอนเรียม้าวับไ่น่ายๆไว้เป็นอาหารเ้า และทำ้าวล่อมื้อเที่ยให้นัวสูเอาไปทานที่ทำาน
“อือ แปปนึ”
“ให้อี 10 นาทีนะพี่านยอล”
“เหลือเฟือรับเมีย”
แบฮยอนเบิาว้าเมื่อโนึลไปนอนราบบนเีย มอมือให่ที่
ริรอนระุมเสื้อนอนนหมแถวภายในพริบา
“อือ ไม่เอารับ เี๋ยวพี่ไปทำานสาย”
นัวเล็ืนัวออน้อยๆ เมื่อนัวสูทำท่าะถอาเนอนาสั้นที่ใส่อยู่ออ ไม่ไ้อยาัใ แ่เพราะรู้ว่านรัะไม่หยุ่ายๆเหมือนปาพู แ่สุท้าย้ถูันให้นอนลับที่เิม พร้อมับาเนอนที่ถูถอออ
“วันนี้พี่อนุาให้เราไปทำานแล้ว ็อราวัลหน่อย”
“อือ ่อยลับมาทำ็ไ้รับ”
านยอลไม่ฟั ทั้ยัรั้ใบหน้าเล็ๆให้รับูบไ้ถนัถนี่ ส่วนมือหนา็ลูบไล้ไปามผิวาวเนียนนุ่มมือ ลาไปามุอ่อนไหวทำให้เ้าัวเล็ละลายาเียให่
“ว่าเราะลับ็ึ”
านยอลว่าะเลื่อนายไปที่หน้าาอนรั ้มลูบ้นาาวอย่าทะนุถนอม้วยวามรัใร่ แบอยอนเห็นแบบนั้น็นใที่ะห้าม เลยปล่อยัวปล่อยใไปับบทรัที่นัวสูมอบให้
านยอลหยิบุลุมอาบน้ำมาสวมให้นัวเล็ที่ำลัอุ้มระเอยู่ ่อนะปล่อยให้นรัลยืนับพื้น แล้วลับเ้าไปอาบน้ำ้วยวามรวเร็ว ส่วนแบฮยอนัารเอาอาหารเ้าให้นรัไปินที่ทำานแทน เพราะว่าอนนี้มันสายเ็มทน
“ทีหลัะไม่ใอ่อนให้เร็ว สายแล้วเนี่ย”
“เอาหน่า พี่ไปสาย็ไม่มีใรไล่พี่ออหรอ”
แบฮยอนฟาเ้าให้้วยวามหมั่นไส้ ่อนะ่วยัเสื้อับผูเนไทให้นัวสู ที่ำลัใส่เ็มั านยอลยิ้มน้อยๆให้าแ่นรัทีู่แลันมาว่า 7 ปี นัวเล็็ยัเป็นภรรยาที่น่ารัเสมอมา
“รีบไปทำานเลยรับ”
แบฮยอนยื่นสูทัวนอพร้อมับล่ออาหารให้นรั ะเินมาส่ที่ประู านยอลอไม่ไ้ที่ะรั้เอวบาเ้ามาูบเร็วๆ่อนะรีบวิ่ไปที่รถ
“เี่ยวพี่โทรหานะ”
นัวเล็โบมือลา ส่ายหัวให้ับนรัที่ว่าะไปทำาน็เล่นเอาเาเหนื่อยไปหม แบฮยอนเินเ้าไปอาบน้ำใหม่ ่อนะเ้าไปนอนในห้อ่อ่อนออไปทำานอนเย็น
18.00 น.
านยอลำลั่อสายหานรั่อนะเ้าไปในานเลี้ย รอสายไม่นานเ้าัวเล็็รับสาย ่อนเาะสั่ให้อีนเปิล้อ เห็นเ้าัวอยุ่บนรถอ
มินอ็โล่ใ
“ไม่้อห่วหรอหน่า”
“าลับะโทรเ็อีทีเ้าใป่าว”
“รับทราบรับเ้านาย”
“อย่าผิสัาเียว”
“อือ รันะรับ”
านยอลถึับหลุโหมเรีย เมื่อเห็นเ้าัวเล็พูำนั้นพร้อมับสู่บมาให้ านยอลอยาเ้าไปึแ้มยืๆนั้นให้หายหมั่นเี้ยว
“รัรับ”
นัวสูวาสายพร้อมรอยยิ้ม แ่เามีแบฮยอน็มีวามสุในทุๆวัน มันเพียพอแล้วสำหรับเา อแ่ไ้อยู่้วยัน านยอลรู้สึเหมือนโลทั้ใบแล้ว
23.00 น.
หลัาที่พ่อึ้นไปพูเรื่อเาะึ้นเป็นประธานบริษัทเสร็านเลี้ย็ยัำเนิน่อไป มีบุลมามายเ้ามาแสวามยินี ่ออนนี้านยอลพะวถึนรัมาว่า ึ่อสายหาทันที
านยอลร้อนรนเมื่อถือสายรอนมันัไปสอสาย เป็นสัาว่าไม่มีนรับ แ่็โล่ใเมื่อสายที่สามเ้าัวเล้็มารับสายเสีย่อน
“เลิานหรือยั”
“ยัรับ พี่มินอใ้านะุ้มเลย 555”
“นี่มัน 5 ทุ่มแล้วนะ ยัมีนไปทาน้าวเหรอ”
“รับ ็ทานันหมแล้วแหละ แ่พวเายันัุ่ยัน่อ แบ็ยั้อทำาน แ่ไม่เินเที่ยืนแน่นอน”
“ให้มินอไปส่นะเ้าใเปล่า พี่้อลับบ้านวันนี้ แ่พี่ะโทรเ็”
“รับทราบรับท่านประธาน แบไป่อนนะ หมเวลาพัแล้ว”
านยอลวาสาย มอสัาเือนแบเอรี่่ำ ึมอหาเลาให้เธอ่วยไปาร์แบเอรี่ให้หน่อย เพราะว่ามันะไม่เหลือพอให้โทรหานรัอนเลิาน
01.00 น.
ล่วเ้าวันที่ 2 มราม ในที่สุานเลี้ย็เลิลา านยอลำลัหัวเสียเพราะามหาเลาัวเอไม่เอ อยู่ีๆเธอ็หายัวไปหลัเาฝาโทรศัพท์ เพราะอนนี้มันน่าะเลยเวลาเลิานแบฮยอนแล้ว
“ุานยอลรับ ุูมีเธอรีบลับบ้านเพราะลูเธอไม่่อยสบายนะรับ เธอฝาโทรศัพท์มาให้นะรับ”
านยอลโล่ใเมื่อเห็นโทรศัพท์ัวเอ ำลัะโทรออหานรั แ่ันสะุที่ำนวนสายโทรเ้า ับ้อวามที่ส่มาาแบฮยอน
5 Missed call
‘ทำไมไม่รับสายละรับ’ 00.01 น.
‘อโทษนะรับที่ผิสัา แ่ที่ร้านมีปัหา พี่มินอเลยมาส่ไม่ไ้’ 00.02 น.
‘อย่าโรธนะรับ เี๋ยวยอมให้ลโทษ’ 00.03 น.
‘พี่านยอล ทำไมไม่รับสายละ แบลัว’ 00.08 น.
‘เหมือนมีนเินามั้แ่ลารถไฟฟ้าเลย’ 00.09 น.
‘อือ ่วย้วย แบลัว’ 00.10 น.
“แๆ ถ้าเห็น้อวามอย่าในะ เาแยไปอีทาแล้ว แบิมาไปเอ” 00.12 น.
านยอลถอนหายใเมื่อเห็น้อวามสุท้าย เ้าใหายแทบแย่ รีบโทรหานรัทันที แ่นแล้วนเล่า็ไม่มีใรรับ หรือว่าแบฮยอนะหลับไปแล้ว
านยอลแทบโยนโทรศัพท์เมื่ออยู่ๆเ้าัวเล็็โทรเ้ามา เารีบรับสาย้วยวามเร่รีบเพราะวามเป็นห่วนรั
“สวัสีรับ ผมหมวิมอิน ุ่วยมาที่เิเหุไ้หรือเปล่า”
TBC.
ิามอน่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น