ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC F(x) Amber X Krystal] Love never ends! รักนี้ไม่สิ้นสุด!

    ลำดับตอนที่ #3 : [FIC F(x) Amber X Krystal] Love never ends! รักนี้ไม่สิ้นสุด! [ตอนที่ 1] 100%

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 134
      3
      16 พ.ค. 58

    @ คฤหาส [บ้านมันเล็กไป] Liu

    หลังจากที่ฉันไปอยู่กับลูน่ามาเกือบหนึ่งอาทิตย์เพราะไม่รู้ว่าบ้านของคุณน้าอยู่ที่ไหน และในที่สุดฉันก็หาที่อยู่ของคุณน้าเจอเพราะยัยลูน่ามีคนรู้จักทำงานอยู่ที่นี่พอดีเลยขอที่อยู่มาให้ แต่กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่าจะขอที่อยู่ของคฤหาส Lui ไปทำไมเล่นคุยกันอยู่นานเชียวหล่ะ


    ติ้งหน่อง~~ #โปรดอ่านให้เป็นเสียงกริ่ง


    ติ้งหน่องๆๆ~~


    ติ้งหน่องๆๆๆๆๆๆๆ~~~


    ไม่มีสัญญานตอบรับจากคฤหาสที่คุณเรียกค่ะ กรุณากดกริ่งอีกครั้งค่ะ


    ติ้งหน่องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~~~


    มีคนขับรถกล๊อฟออกมาจากตัวบ้านที่อยู่ไกลจากประตูบ้านประมาณหนึ่งกิโล สองข้างทางตกแต่งด้วยโคมไฟสีสวยตลอดทาง


    "สวัสดีครับคุณคริสตัล เรียกผมว่าลู่ก็ได้ครับ ผมเป็นพ่อบ้านของที่นี่ มาดามกำลังรออยู่ในห้องรับรองครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องสัมภาระให้เองครับ เชิญบนรถกล็อฟเลยครับ"


    “ค่ะ” หน้าหวานชะมัดเลย ถ้าไม่บอกนึกว่าเป็นผู้หญิงนะเนี่ย คนสวยยังอายค่ะขอบอก


    โอ้โห ข้างนอกว่าอลังแล้วนะ ข้างในตัวบ้านมีเฟอนิเจอร์ตกแต่งสวยงามหจะรูหรา ชะมัดเลย ไหนแจกันหลายใบที่ทำจากทองแท้กับรูปภาพศิลปะหลายรูปตกแต่งรอบบ้านอย่างสวยงาม ราคาบ้านราวๆพันล้านนั่นอีก แหม! บ้านฉันก็สวยเหมือนกันนะ แต่ตอนนี้มันก็ไม่ใช่บ้านฉันอีกแล้วหล่ะ ):


    “หายไปไหนแล้วเนี่ย?”  ทางเดินนี่ก็ไกล้ไกล -..- อย่างกับกำแพงเมืองจีน เดินจนตะคริวกินแล้วเนี่ยยยย ทำไมไม่มีรถกล็อฟในบ้านหล่ะ รวยไม่ใช่เหรอ  แล้วพ่อบ้านลู่อะไรนั่น! ก็เดินเร็วซ่ะเหลือเกิน ตามไม่ทันแล้วเนี่ย


    “อ้าววว สวัสดีจ้ะคริสตัล น้ากำลังตามหาอยู่พอดี ^^ ” แหม คริสตัล หน้าตาดี บุคลิกดี น่าจับมาทำลูกสะใภ้ชะมัด


    “สวัสดีค่ะ คุณน้า (:”  ฉันพูดพร้อมกับโค้งให้คุณน้า อย่างสวยงาม ตามแบบฉบับผู้ดี ที่ได้เรียนคลาสมารยาทมาอยู่หลายปี คุณน้าดูเด็กกว่าในรูปที่พ่อให้ดูตั้งเยอะแหน่ะ ท่าท่างจะใจดีอีกด้วย


    “ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นเป็นสาวสวยเลยนะจ๊ะ แต่ก่อนยังมาวิ่งเล่นในบ้านน้าอยู่เลย” ฉันได้แต่ยิ้มรับเจือนๆ


    “เสียดายจังเลยยย พี่แอมเบอร์ออกไปข้างนอกเลยไม่ได้เจอกัน น้าอยากให้เรารู้จักกันเอาไว้ เผื่อจะได้แต่งกัน เอ้ย จะได้สนิทๆกันไว้หน่ะจ่ะ งั้นระหว่างที่รอแอมเบอร์กลับมา เราไปห้องรับรองกันเถอะจ้ะ”


    “แอมเบอร์? ใครเหรอคะคุณน้า” ชื่อคุ้นๆแฮะ หรือ จะคิดไปเอง จะไปรู้จักใครที่แอลเอได้ยังไงเล่าเพิ่งมาครั้งแรกนี่นา


    “ลูกน้าเองจ้ะ ทั้งหล่อ หน้าตาดี รับรองคริสตัลเห็นจะประทับใจตั้งแต่แรกพบเลยหล่ะ” พ่อไม่เห็นบอกเลยว่าคุณน้ามีลูกชายด้วย แต่ก็ช่างเถอะ


    “แล้วเรื่องเรียนของคริสหล่ะคะคุณน้า?” ฉันไม่อยากจะนั่งอยู่เฉยๆที่บ้านนี่หรอกนะ น่าเบื่อจะตาย


    “น้าจะให้คริสตัล ไปเรียนที่เดียวกับพี่แอมเบอร์จ้ะ จะได้ให้พี่เค้าช่วยดูแล” อยากไป โรงเรียนเร็วๆจังน้า


    “ค่ะ คุณน้า” พี่แอมเบอร์ เหรอ จะเป็นคนยังไงกันนะ บ้านนี้ใหญ่พอๆกับบ้านเก่าของฉันเลย คิดถึงบ้านจัง เฮ้ออ คุณพ่อก็ดันทิ้งหนีหายไปคนเดียว ทิ้งไว้แค่โน๊ตว่าให้ฉันมาอยู่ที่นี่ เอาเถอะ อย่างน้อยฉันก็ได้มาเรียนที่แอลเอตามที่ฝันไว้หล่ะนะ


    “งั้นเดี๋ยวน้าให้พ่อบ้านลู่นำทางไปห้องพักก่อน อีกสักพักพี่แอมเบอร์คงจะกลับมา”


    "ค่ะ" ฉันพูดพร้อมเดินตามพ่อบ้านลู่ไป


    “เชิญครับ” ห้องสีสมพูอ่อนตัดกับสีขาวเพื่อให้ดูอ่อนหวานและเรียบง่าย มีเตียงไซด์คิงอยู่กลางห้อง ทีวีรุ่นใหม่ล่าสุดอยู่ติดกำแพงตรงข้ามเตียง มีระเบียงมองออกไปเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ในตัวบ้าน


    “เชิญพักผ่อนตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมจะมาเรียกต้อนมื้อเย็นครับ” พ่อบ้านลู่ ยังไม่ไปอีกเหรอคะ ตกใจหมดเลย กำลังมโนเพ้อฝันอยู่แท้ๆ ฉันก้มหัวให้เขาเล็กน้อย


    “อ๊าาาาา~ เตียงนี่นุ่มสบายกว่าที่บ้านฉันอีกนะเนี่ย” ฉันกระโดดขึ้นเตียงกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างมีความสุข > < ไม่รู้ว่าาา พี่แอมเบอร์อะไรนั่นจะเป็นคนยังไงกันน้าาาา ^^ เอ๊ะ!! 6 โมงแล้วเหรอเนี่ย นอนเล่นแป้ปเดียวเอง ลืมดูเวลาไปเลย


    ก๊อกๆๆ


    “ขอโทษครับคุณคริสตัล ได้เวลารับประทานอาหารมื้อเย็นแล้วครับ” ฉันรีบเดินไปเปิดประตูให้พ่อบ้านลู่ทันที


    “ขอบคุณค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้พ่อบ้านลู่ พร้อมกับเดินตามไปเพื่อไปยังห้องอาหาร


    “ถึงแล้วครับ ห้องรับประทานอาหาร เชิญครับ” พ่อบ้านลู่พูดเสร็จก็เดินจากไป ฮู้ววววว ตื่นเต้นจังเลย ฉันได้สูดอากาศเข้าเพื่อให้ใจเย็น รวบรวมความกล้าก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป


    “คริสตัลมาพอดีเลย นั่งก่อนจ้ะ”คุณน้าที่นั่งอยู่หัวโต๊ะส่งยิ้มอย่างเอ็นดูมากให้ฉัน


    “ค่ะ”ฉันยิ้มรับแล้วเดินไปนั่งลงที่โต๊ะอาหารทางด้านขวาของคุณน้า


    “คริสตัล รอพี่แอมเบอร์ก่อนนะลูก พี่เค้าใกล้ถึงแล้ว” ฉันไม่แน่ใจว่าตาฝาดรึเปล่า แต่ฉันเห็นว่าคุณน้ายิ้มแบบมีเลิศนัยยังไงก็ไม่รู้ คิดไปเองรึเปล่านะ สงสัยจะนอนกลิ้งมากเกินไป


    “ค่ะ คุณน้า” 
    -----------------------------------------------------------amkimp----------------------------------------------------------------------
    # ขอโทษที่ลงช้านะคะรีดเดอร์ ไรท์ไม่ค่อยมีกำลังใจในการแต่ง กลัวเรื่องนี้แป้วมากเลยค่ะ ตอนนี้กำลังกลับมาแต่งต่อแล้วค่ะ ไรท์จะพยายามลงให้ตรงกับเวลาที่สัญญาไว้นะคะ
    # อย่าลืมติดตามกันนะคะ รักรีดเดอร์ทุกคน
    # แอมเบอร์จะได้เจอกับคริสตัลรึเปล่าน้าา ลุ้นๆๆๆๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×