คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP.2 เติมเลือดเข้าร่าง
และแล้ววันศุกร์ที่เราสาวๆงูพิษรอคอยก็มาถึง เราตั้งใจจะออกจากหอตอน 22.00 น. ลืมบอกไปว่าพวกเราทุกคนอยู่หอเดียวกันทั้งหมด แค่อยู่กันคนละห้องเท่านั้น ก็ไปมาหากันสะดวกดี แต่เบสท์และเพื่อน ๆ อยู่คอนโดแถวมหาลัย เขาเลยบอกว่าเดี๋ยวเจอกันที่ร้านเลยทีเดียว
ตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 21.00 น. ฉันยังมีเวลาแต่งหน้าทำผมอีกเยอะแยะ เพราะร้านเหล้าก็ไม่ได้อยู่ไกลจากหอเท่าไหร่นัก วันนี้ฉันเลยมาห้องอีลูกหมู ให้ลูกหมูแต่งองค์ทรงเครื่องให้ เอาแบบเฟี๊ยซๆ แต่ไม่ต้องเล่นใหญ่มาก เดี๋ยวประชาชนที่ร้านเหล้าจะตกใจเอา
ฉันเลยใส่เสื้อสีดำที่เป็นสายเดี่ยวเปิดไหล่ คว้านคอที่เกือบจะลึกแต่ก็ไม่ลึกมาก แล้วก็ใส่กางเกงขาสั้นสีดำเข้าชุดกับเสื้อที่ใส่ ประมาณนี้พอ กลัวเล่นใหญ่ละกลายเป็นจุดสนใจ แต่แน่นอนว่า ชุดอาจจะเบา แต่หน้าต้องแน่น แน่นไปดาวอังคาร แน่นไปสู่จักรวาล
ลูกหมูรวบผมฉันไว้เป็นหางม้าข้างหลัง แล้วขยำนิดขยำหน่อย ให้ดูผมหล่นๆ ดูรกๆนิดนึง จะได้ดูเซ็กซี่ ฉันก็งงว่ามันจะเซ็กซี่ยังไง เหมือนมัดผมละนอนหลับทับผมตัวเอง จากนั้นก็แต่งหน้าแบบน้อยแต่มาก ทาปากสีแดงเลือดนก จริงๆอยากให้ทาสีแดงเลือดหมูไปเลยด้วยซ้ำ เดี๋ยวมีใครหาว่าฉันเป็นโลหิตจางอีก หลังจากแต่งหน้าทาปากโดยรวมได้ลุคที่ fierce ถูกใจฉันไม่มากเกินไม่น้อยเกิน เป็นงูที่เติมเลือดแล้ว มีพลังที่จะออกล่าคืนนี้!
22.15 น. ที่ร้าน X PUB
ตอนนี้ฉันและสาวงูพิษมาถึงร้านล่ะ แต่ยังไม่เห็นพวกเบสท์ พวกเราเลยเข้าไปนั่งในร้านก่อน ระหว่างนั้นก็สั่งเครื่องดื่มกับของกินมากินกรุบกริบ ร้านนี้จริง ๆ เป็นร้านนั่งชิล แต่ด้วยความที่คนมันเยอะ ร้านมันเลยเปลี่ยนเป็นโหมดไม่ชิลล์ซะงั้น ฉันใช้เวลานี้สำรวจกลุ่มเป้าหมายซะหน่อย จะได้รู้ว่าวันนี้จะนั่งรถกลับหออย่างผู้ชนะ หรือบินเป็นนกกลับหออย่างที่มีใครบางคนสบประมาทไว้
ขณะที่ฉันกำลังกวาดสายตามองนู่นมองนี่ ทำเป็นมองซ้ายที ขวาทีไปเรื่อย พวกเบสท์ก็เดินเข้ามาที่โต๊ะของพวกเรา แต่ยังไม่ทันได้นั่ง หนึ่งในเพื่อนกลุ่มเบสท์ ชื่อ ไบรท์ ก็รีบแว้งกัดฉันทั้งที
“โอโห วันนี้อะไรเข้าสิงให้นาวมันแต่งตัวงี้อะ มึงไม่กลัวคนอื่นตกใจไง แต่งมาแน่นขนาดเนี้ยอะ ฮ่าๆๆ”
“ก็วันก่อนเพื่อนมึงบอกว่าเพื่อนกูเป็นโลหิตจางไง วันนี้มันไปเติมเลือดมาล่ะ เป็นไงอ่ะ เผ็ชป้ะ”
ลูกหมูเพื่อนรัก แสดงหน้าที่เพื่อนที่ดีโดยการออกปากแทนฉัน ฉันก็ทำได้แค่ยิ้มแห้งในใจ
“เผ็ชจ้า เผ็ชมาก สีปากเหมือนกินพริกหม่าล่าไปยกสวนอะ”
เอ๊ะ ไอไบรท์นี่ยังไงอะ หน้าตาก็ดีทำไมต้องกวนตีนด้วย จริง ๆ แล้ว กลุ่มเบสท์เนี้ย หน้าตาดีทั้ง เบสท์ ไบรท์ พีท แล้วก็ ปืน คือก็ไม่ได้ดีเลิศเลอเทพบุตรอะไรขนาดนั้น แค่ได้รับการยกยอปอปั้นให้พวกนี้อยู่ในตำแหน่ง Sexy Boy ของมหาลัยเท่านั้นเอ๊ง คนพวกนั้นหารู้ไม่ ว่าไอพวกนี้อะ มันหล่อแต่รูป!!!
ไบรท์มองมาทางฉันวูบนึง ด้วยสายตาเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง หึ ซึ่งฉันว่าความรู้สึกนั้นมันก็คือความรู้สึกของคนที่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะพ่ายแพ้สิ่งที่ตัวเองเคยสบประมาทฉันไว้ เพราะวันนี้ฉันต้องไม่นกแน่ ๆ ลางสังหรณ์จากเจ้าแม่จ้อจี้มันบอก
“ว่าแล้วก็ดื่มกันเหอะ วันนี้ไม่เมาไม่กลับบอกเลย”
แบมบี้พูดขึ้น แบมบี้เนี้ย เห็นเด็กเรียน เป็นแม่คอยเจ้ากี้เจ้าการคนในกลุ่มยังงี้ เรื่องแบบนี้นางก็ไม่เคยยอมแพ้น้า คอแข็งใช่ย่อย คนที่คออ่อนปวกเปียกคือฉันเองต่างหาก กินแค่คอกเทลแก้วเดียวก็เมาแล้ว เบียร์หนึ่งขวดคือเมาแอ๋ ยิ่งถ้ากินเบียร์สลับกับกินเหล้าบอกเลยว่าเมาอย่างหมา แน่นอนว่าวันนี้ฉันจะเมาเลเวลที่เบาที่สุดนั้นก็คือเมาดิบ กินน้อย ๆ แต่นั่งนาน ๆ นั่งสวย ๆ พอ ฮิฮิ
“เอ้า ชน”
“หมดแก้ววว”
“หมดจริงป้าวเนี้ย”
“ใครโกง ขอให้ไม่มีผัว”
“มีแต่คนอ่อนเท่านั้นแหละที่จะโกง ฮ่าๆๆๆ”
เสียงเพื่อนๆของฉันและเพื่อนๆของเบสท์ดังผสมกัน พวกนี้คอแข็งราวกับเหล็ก ยังคงดื่มไม่หยุด หมดก็สั่งมาอีก ดื่มอยู่นั้น แต่ตอนนี้บอกเลยว่าฉันยังสบายมาก เพราะ ฉันจะไม่หลงกลดื่มแก้วไหน ๆ ทั้งนั้น
“อึก อิ นาว เมิงจาม่ายกินจริงๆหรอว้า”
เสียงลูกหมูเรียกชวนฉันให้ดื่ม
“ไม่เอา ถ้าฉันเมาฉันก็ไม่ได้ผู้สิวันนี้”
“โอ้ยยยย นั่งจืดแบบนี้อะ ไม่ได้หรอก ผู้ชายเค้าจะกล้าเค้าหาตอนมึงกรึ่มๆ เท่านั้นแหละ”
คราวนี้แบมบี้บอกฉันบ้าง ฉันก็เลยคิดว่าเอาว่ะ สักแก้ว สองแก้ว พอกรึ่มๆ แหละมั้ง
“ต้องยังงี้สิโว้ยยยย”
“เอาอีก เอาอีก”
“ชนนนน”
เสียงไอ้ไบรท์ดังขึ้น หลังจากแก้วแรกผ่านไป อาการของฉันก็เริ่มช้าขึ้นนิดหน่อย ตาหนักๆ ถ้าให้เดาตอนนี้มันคงเยิ้มๆหน่อย แล้วหน้าฉันก็ต้องเริ่มแดงแล้วแน่ ๆ เพราะ เมื่อไหร่ที่ฉันดื่มแอลกอฮอล์หน้าฉันมันจะแดงก่อนตลอด
“เมาแล้วป้ะวะ มึงอย่าไปมอมมันเลย ไม่มีใครพากลับพอดี”
คราวนี้เป็นเสียงของเบสท์พูดขึ้นบ้าง อยู่ ๆ วันนี้เค้าก็เงียบผิดปกติ พูดน้อยกว่าที่เคย แถมยังทำตัวขึงขังอีก หรือจะโดนสาวเท เลยมากินเหล้าย้อมใจ ? ฉันได้แต่เก็บความสงสัยไว้แล้วโต้กลับ
“ไม่เมา ไม่ต้องมายุ่ง มากับเพื่อนก็กลับกับเพื่อนได้ ”
เบสท์ไม่พูดไรอีก ทำเป็นหันหน้ามองอย่างอื่น
ไม่นานร้านก็เริ่มเข้าสู่จังหวะคึกคัก และตอนนั้นร่างกายของฉันที่ได้รับแอลกอฮอล์เข้าไปพอสมควร มันก็เริ่มรู้สึกอยากทำอะไรเกินสติสัมปัชชัญญะจะควบคุมอยู่ ทันใดนั้นก็มีผู้ชายสองคนเดินมาที่โต๊ะของเรา เค้าเดินตรงมาหาแบมบี้ กับลูกหมูที่ยังนั่งคอตั้ง ส่วนยัยพราวลุกไปเข้าห้องน้ำ ฉันรู้สึกคุ้น ๆ หน้าสองคนนี้นะ แต่ตอนนี้ก็นึกไม่ออกจริง ๆ ว่าชื่ออะไรหรือเป็นใคร
ฉันเบ้ปาก ยกแก้วน้ำสีอำพันดื่มคนเดียวเงียบ ๆ หลังจากที่เห็นว่าสองคนนั้นเขาเข้ามาขอชนแก้วกับแบมบี้แล้วก็ลูกหมูต่างหาก ทันใดนั้นเอง ที่นั่งข้างฉันซึ่งเป็นที่นั่งของยัยพราว ถูกผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งนั่งลง ฉันเงยหน้ามองเขา ก็พบว่าเป็นผู้ชายที่เข้ามาทักลูกหมูนั่นแหละ เขาโน้มหน้าลงมาพูดใกล้ ๆ หูของฉัน เพราะร้านเปิดเพลงเสียงดังมาก
“ขอนั่งด้วยคนนะครับ”
ฉันยิ้มตอบให้เค้าอย่างเป็นมิตร
“ได้เลย”
แล้วฉันก็ยกแก้วของฉันมาดื่มแก้เก้อ เอาไงดี พอทำท่าเหมือนจะมีผู้ชายเข้าหา ก็ทำตัวไม่ถูกซะงั้นอ่ะ
“ชื่ออะไรหรอ เราชื่อทินนะ”
“ชื่อมะนาว เรียกนาวก็ได้”
ทำไงดี เค้าเริ่มชวนคุยแล้ว ยิ่งตอนนี้เมา ๆ อยู่ด้วย หน้าฉันจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ไม่มั่นใจเลย
“เราอยู่วิศวะนะ อยู่ปี 3”
“ปี 3 เหมือนกันอยู่ นิ...”
ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบประโยค เสียงของคนใกล้ตัวฉันก็ตะโดนขึ้นมาอย่างเสียมารยาท
“กลับแล้วนะไปแดกเหล้าที่ห้องต่อ ใครจะไปก็ไป ไม่ไปก็ไม่ต้อง”
ท้ายประโยคเบสท์มองมาที่ฉันซะงั้น ทำไมอ่ะ พอเห็นมีผู้ชายเข้ามาทักฉันละทำเป็นเกรี้ยวกราดหรือไง ยี๋ ๆ หายเมาเมื่อไหร่แม่จะไปฟาดให้รู้แล้วรู้รอด
“ลูกหมู บี้ กับห้องกาน ม่ายหวายแล้ว อยากนอน”
ยัยพราวที่กลับมาจากห้องน้ำ ลุกขึ้นยืนดึงมือเพื่อนอีกสองคน ให้ทำท่าจะกลับ หลังจากเพื่อนของเบสท์ทำท่าจะลุกกลับเช่นกัน
“โหยไรเนี้ย ยังไม่สาแก่เลย”
ลูกหมูบ่นอุบเพราะนางยังไม่เมา ไม่ใดๆทั้งสิ้น ยังไม่เมาก็เท่ากับว่าการมาตี้ครั้งนี้ของเรายังไม่สัมฤทธิ์ผล
“งั้นไปกินต่อที่ห้องไอเบสท์กัน อยากร้องเกะด้วยๆๆ”
แบมบี้พูดจบลูกหมูได้ยินดังนั้นก็ตาลุกวาวกับข้อเสนอคาราโอเกะที่เพื่อนพูดขึ้น เพราะ ห้องของเบสท์เป็นห้องที่ใหญ่กว่าหอของพวกเราหลายเท่าตัว มีทีวีใหญ่โต จะดูหนังฟังเพลงอะไรสบายไปหมด
“งั้นไปกันเหอะป่ะ”
ยัยพราวโบกมือบ้ายบายไปทั่วด้วยความเมา แบมบี้และลูกหมูจึงบอกลาทินและเพื่อนของเขาอีกคน ฉันก็เลยลุกกำลังจะบ้ายบายตามมารยาท แต่ทินกลับจับที่สะกิดแขนฉันแล้วส่งโทรศัพท์มาให้
“ขอไลน์หน่อยได้ป่าว เมาขนาดนี้จะได้ถามว่าถึงห้องปลอดภัยมั้ย”
หืม ฉันคิดในใจ ก็ต้องปลอดภัยแหละหออยู่แค่นี้ แต่ถ้ามีคนเสนอมาแบบนี้เราก็ต้องสนอง ไหนๆก็ดูพูดจาดี ไม่น่าจะมีพิษภัยอะไร ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ของเขามาพิมพ์ไลน์ให้ไป
“ขอบคุณครับ”
“บ้ายบาย”
ฉันยิ้มให้ก่อนจะโบกมือแล้วเดินออกไปพร้อมเพื่อน ๆ พวกเรากำลังนั่งรถตรงไปยังคอนโดของเบสท์ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากร้านเหล้าเท่าไหร่
พอถึงคอนโดของเบสท์เราก็ขึ้นไปทันที พวกเรามาคอนโดมันบ่อยมาก เลยไม่ได้มีปัญหาในการขึ้นลง
ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในห้อง ฉันก็เห็นกลุ่มเพื่อนของเบสท์กำลังเตรียมแก้วเตรียมน้ำแข็ง สำหรับการตี้แอลกอฮอล์ที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่เบสท์ออกไปยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ฉันเลยไปแกล้งซะหน่อย ยังไงผลวันนี้ก็คือฉันชนะเห็น ๆ
“เป็นไง เห็นผลแล้วใช่มั้ย ว่ามีผู้ชายมาขอไลน์”
เบสท์หันมามองด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย เซ็งๆ มันเป็นอารมณ์ที่ฉันบอกไม่ถูก หรือเขาโกรธที่ฉันมีผู้ชายมาขอไลน์ มันเสียหน้าขนาดนั้นเลยรึไง คิดแล้วก็เคืองกลับ ฉันเห็นท่าทางไม่แยแสของมันแล้วหงุดหงิดเลยแกล้งประชดไปว่า
“ถึงห้องแล้ว ไหนๆ ก็ไลน์บอกเขาหน่อยดีกว่า เดี๋ยวผู้ชายเป็นห่วง”
ฉันแกล้งทำเป็นพิมพ์ไลน์ แต่อันที่จริงก็พิมพ์ตอบจริง ๆ เพราะคนชื่อทินก็ทักมาทันทีที่ห้องจากร้านเหล้า ว่าถึงห้องแล้วไลน์บอกด้วย
“….”
เบสท์มันก็ยังคงเงียบ ไม่ตอบอะไร ฉันก็เลยตอแยมันอีกว่า
"ทำไมต้องทำเป็นตึงขนาดนี้ด้วยเนี่ย พูดด้วยก็ไม่ตอบ!”
“ก็สูบบุหรี่อยู่จะให้ตอบไร”
เขาพูดเสร็จก็บี้บุหรี่ลงกับระเบียงเหล็กแล้วโยนมันทิ้ง จากนั้นก็เปิดกระจกเดินเข้าห้องไป
’อะไรวะ เรื่องแค่นี้ทำเป็นโกรธไปได้’ ฉันคิดคนเดียวในใจ
ความคิดเห็น