คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.1 เปิดตัวสาว ๆ งูพิษ
ตืด ตืดด ตืดดด ตืด ตืดด ตืดด
เสียงโทรศัพท์ที่เปิดโหมดปิดเสียงไว้ สั่นเป็นจังหวะต่อเนื่อง บ่งบอกถึงเวลาที่คนบนเตียงจะต้องตื่นไปมหาวิทยาลัยได้แล้ว แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนบนเตียงจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อมไปมหาลัยวันแรกสักนิด...
เวลาผ่านไป ราว 10 นาที คนบนเตียงก็เบิกตาโพลง เด้งตัวขึ้นจากที่นอนอย่างไม่สนใจว่าผ้าห่ม หมอนข้าง และ น้องวิช(Wish) เจ้าตุ๊กตาหมีเน่าตัวนุ่มนิ่มของนางจะกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง
‘โอ้ยตายละ อีก 20 นาทีเข้าเรียน จะทันได้ไงวะเนี่ย’
คนตัวเล็กในชุดนอนแขนยาวขายาวสีชมพูคิดกับตัวเองในใจ ยิ่งวันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเรียนมหาวิทยาลัย ปี 3 ของเธอ ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดตัวเอง ว่าวันแรกก็นอนตื่นสายซะแล้ว
9.45 น. ข้อความในแอพลิเคชั่นไลน์ของเธอเด้งขึ้นรัว ๆ ไม่ต้องเปิดดูเธอก็สามารถรู้ได้ทันที ว่าเป็นต้องเป็นแชทในกลุ่มเพื่อนของเธอแน่นอน
{ กลุ่มแชท : เหล่างูพิษ2018 }
bbambiee : อยู่ไหนกันละเนี้ย พราว ลูกหมู นาว อาจารย์เข้าล่ะนะ
proudnatcha : กำลังไปจ้าแม่ รอหนูแปป
lookmooja : กูกำลังไปเหมือนกันจร้า
bbambiee : เคๆ แล้วนังนาวล่ะ เงียบไลน์ไม่ตอบงี้ อย่าบอกว่ายังไม่ตื่น
ฉันเห็นข้อความเหล่านั้น รีบพิมพ์ตอบพร้อมกับอมยิ้มในใจ คิดถึงยัยพวกนี้ใจจะขาด ปิดเทอมก็แยกย้ายไปทำนู่นทำนี่ แทบจะไม่ได้เจอกันเลย พอเปิดเทอมปุ๊บ คนที่เป็นเหมือนแม่ประจำกลุ่มอย่างแบมบี้ ก็เร่งตามยิก ๆ ไม่เคยทำหน้าที่แม่ประจำกลุ่มบกพร่องเล้ย
{ กลุ่มแชท : เหล่างูพิษ2018 }
Ma-Now : แหม ทำเป็นรู้ทัน ตื่นแล้วย่ะ แต่ไปสายหน่อยแหละ ตื่นสายจ้า
ฉันพิมพ์ข้อความเสร็จก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเตรียมวิ่งออกจากหอพัก เพราะกลัวไปเรียนไม่ทัน หน้าก็ไม่ได้แต่ง ผมก็ยุ่งเพราะการนั่งวินมอเตอร์ไซค์ไปเรียน โถ ชีวิตเปิดเทอมวันแรกของฉันมันจะแย่อะไรตั้งแต่จุดเริ่มต้นขนาดนี้ หรือมันจะเป็นลางบอกเหตุถึงความยุ่งเหยิงในปีนี้กันนะ....
“โอ้ย ยัยนาว มาสักที”
เสียงบ่นนี้จะเป็นของใครไม่ได้ นอกจากแบมบี้
“สายนิดสายหน่อยน่า เดี๋ยวหลังจากนี้จะไม่เข้าสายสักคาบ แม่แบมบี้คอยดูเลยค่า”
ฉันทำท่ามุ่งมั่นพร้อมนั่งลงข้างแบมบี้
“อย่ามาทำเป็นพูดเลย ฉันรู้ยังไงแกก็สายเหมือนเดิม สายมาตั้งแต่ ปี 1”
“เอ้า รู้แล้วงั้นแกก็ทำตัวให้ชินได้ละ จะได้ไม่ต้องบ่น บ่นจนจะเป็นคนแก่แล้วเนี้ย”
ฉันแกล้งแซวเพื่อน แบมบี้ได้ยินแล้วก็หยุดบ่นทันที ไม่รู้ว่าหยุดบ่นเพราะกลัวแก่ หรือเหนื่อยจะบ่นกันแน่
ขณะเรียนฉันมองออกไปรอบ ๆ ห้อง แล้วก็สังเกตุได้ว่ากลุ่มเบสท์ไม่มาเรียนนี่นา แต่ก็ไม่แปลกกลุ่มเบสท์เนี้ย เรียนเป็นงานอดิเรก ส่วนงานหลักคือการอยู่หอ กิน เที่ยวกับเพื่อนต่างหาก
จริง ๆ แล้วเบสท์ก็เป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่มัธยม เราอยู่คนละห้องกัน กลุ่มเพื่อนคนละกลุ่ม แต่มาสนิทกันเพราะโรงเรียนสมัยมัธยมฉันมันแคบ เจอหน้ากัน คุยกัน ทำงานด้วยกัน ไป ๆ มา ๆ มันก็สนิทกันเอง จนกระทั่งมหาวิทยาลัย ก็ยังอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน
แต่เราทั้งสองคนก็ไม่ได้สนิทกันแบบที่ว่าจะเจอกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกมื้อเหมือนสาวๆกลุ่มงูพิษของฉันหรอกนะ แต่กับเบสท์ต่อให้ไม่ได้ใกล้ชิดขนาดนั้น แต่ฉันก็รู้สึกว่าความเป็นเพื่อนของเรามันก็ยังคงเท่าเดิม
ไม่เห็นหน้า ก็ไลน์ไปหาสักหน่อย ดูสิมีเหตุผลอะไรที่จะไม่มาเรียน แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเปิดแอพลิเคชั่น หน้าจอก็ปรากฏข้อความที่ยังไม่ได้ถูกเปิดอ่าน เป็นข้อความจากคนที่ฉันเพิ่งนึกถึงในใจนั่นแหละ...
B. : อยู่ไหน ไปเรียนยัง
Ma-Now : มาเรียนแล้วเนี้ย อยู่ไหนอะ ไม่มาเรียนหรอ จะโดดตั้งแต่คาบแรกเลย?
B. : หึ โดดไรล่ะ ออกมาหาไรกินแปปเดียวหาว่าโดดเรียนเลย?
Ma-Now : อ่าว มาเรียนก็ไม่บอก จะไปรู้รึไง!!!
B. : คนตั้งใจเรียน ก็ต้องมาเรียนอยู่แล้ว จริง ๆ ไม่บอกก็น่าจะรู้
ฉันเบ้ปากเบา ๆ พร้อมกลอกตามองบน กล้าพูดมาก คำว่าคนตั้งใจเรียน อี๋ ตั้งใจเรียนล่าสุดตอนอนุบาลรึเปล่าก็ไม่รู้ ฉันส่ายหัวหน่ายกับความกวนของเบสท์ ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วนั่งเรียนจนจบคาบ
ในที่สุดก็พักกลางวันสักที เวลาที่ดีที่สุดในแต่ละวันของฉันคือพักกลางวันและตอนเลิกเรียน เอาเป็นเวลาไหนก็ได้ที่ไม่ใช่เวลาเรียนมันก็คือเวลาที่ดีที่สุดแหละน่า..
ฉันกับสาวๆงูพิษเดินออกมาหาอะไรกินที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ซึ่งมหาวิทยาลัยของฉันมันก็จะมีโรงอาหารติดกับคณะเกือบทุกคณะ โรงอาหารก็เลยมีแต่คนคณะเดียวกันทั้งนั้น รุ่นพี่ รุ่นเพื่อน รุ่นน้องเต็มไปหมด
ตอนที่เรากินข้าวและเม้าท์มอยอย่างออกรส ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันนาน มันก็มีเรื่องให้ต้องอัพเดทกันนิดนึง โดยเฉพาะการอัพเดทว่ารุ่นน้องปี 1 เฟรชชี่ใส ๆ มีใครหน้าตาดี กรุบกริบให้ทางเราได้ไปแอ๊วน้องได้บ้าง
“โอ้ย น้องบีม คนนี้งานดีมาก กู F แล้วนะจ้า”
ลูกหมู สาวร่างชายใจหญิงคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้นมา ลูกหมูมันก็ชอบ F ผู้ชายไปเรื่อย F ในที่นี้ก็คือ CF หรือ Confirm เหมือนเวลาเราซื้อของออนไลน์ต่าง ๆ อีลูกหมูก็เลยชอบเอามาใช้ในการ CF ผู้ชายเข้าสต็อคของนาง ใคร CF ก่อนก็เหมือนได้เป็นเจ้าของคนนั้นถึงจะเป็นเจ้าของเขาฝ่ายเดียวก็ตาม 55555
“เอาไปเถอะ คนนี้ดีกว่า บอกเลยว่าฉัน F แล้ว น้องทอย โอ้ยยย คนนี้คือแบบน่ารักกรุบ ใจละลายมาก อิแม่อกจะแตก อยากช่วยเหลือทุนการศึกษาน้อง”
ยัยพราวก็ร่วม F อีกคน
“พราวมึง ช่วยเหลือทุนการศึกษาตัวเองให้รอดก่อน จะไปช่วยเหลือน้องเขาอะ”
ลูกหมูพูดจบทุกคนก็ขำพรืด พวกเราสาวๆงูพิษก็แบบนี้แหละ ชอบพูดแซวกัน แกล้งกัน แต่จริง ๆ พวกนี้เนี้ย เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมาก ลบความคิดแรกตอนฉันเข้ามหาวิทยาลัยไปได้เลย ที่ชอบขู่หนักขู่หนา ว่าเพื่อนแท้เจอได้แค่ตอนม.ปลาย มหาลัยเจอเพื่อนแท้ยาก ไม่จริงเลย เพื่อนที่ฉันเจอก็เพื่อนดี เพื่อนแท้เหมือนกัน อย่าเหมารวมสิ!
ระหว่างเม้าท์มอยรอเวลาเรียน เบสท์ก็เดินตรงมาที่ฉันและสาว ๆ งูพิษที่นั่งกันอยู่ อันที่จริงเบสท์ก็สนิทกับพวกกลุ่มเพื่อนฉันด้วย เจอกันบ่อยๆ ไปเที่ยวกันบ่อยๆ ก็เลยสนิทกัน
“วันศุกร์นี้ เปิดตี้เหล้าร้านกรุ้มกริ่มหน่อยมั้ย เปิดเทอมทั้งที”
มาปุ๊บ เบสท์ก็เปิดหัวข้อสนทนาทันที แน่นอน ว่าเพื่อน ๆ ของฉันต้องไม่ปฏิเสธการไปตี้ ไปเที่ยวแน่นอน ช่วงนี้ก็เพิ่งเปิดเทอม ยังไม่มีงานอะไร
“บวกๆ จ้า กรุ้มกริ่มก็ดีใกล้มอ ขี้เกียจเดินทาง”
ลูกหมูเป็นคนตอบรับการเชิญชวนนั้น พวกเราทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย แต้ฉันเนี้ยสิ แค่คิดว่าไปร้านกรุ้มกริ่มก็เซ็งแล้ว
เซ็งอะไรน่ะหรอ เก็ทฟีลมั้ยเวลาไปร้านเหล้า เราก็อยากจะเจอคนอื่น ๆ ทำความรู้จักกับคนอื่น ๆ บ้าง แต่การไปกับเบสท์ทำให้ไม่มีใครเข้ามาทำความรู้จักหรืออะไรใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะ เขาชอบทำตัวติดกับฉันแจ บอกร้านนี้ผู้ชายไม่หล่อหรอก อย่าหวังหาแฟนที่นี่เลย ฉันก็ถามมันกลับทุกครั้ง งั้นก็ไปร้านอื่นดิ เอาร้านที่ผู้ชายหล่อ ๆ ไม่ได้รึไง
“ทำหน้าหงิด เป็นไร ไม่ไปหรอ”
เบสท์ถามขึ้นมา แหม ทำเป็นถาม แต่ฉันเห็นนะว่าแววตามันมีความหมายบางอย่าง เหมือนจะยียวนฉัน
ได้!! คราวนี้ลูกแม่แดงกับพ่อตุ๊กอย่างฉันจะปฏิวัติบ้างล่ะ คราวนี้เราต้องได้ไปร้านอื่น!!!
“ไปร้านอื่นบ้างได้มั้ย ร้านนี้ผู้ชายไม่หล่อ” ฉันพูดพร้อมมองหน้าเบสท์ตาแข็ง คราวนี้ล่ะวะ หน้าตาเราต้องดุดันไว้ก่อน มุ่งมั่น ไม่ยอมแพ้!!!
“เอาสิ ถ้าคิดว่าไปร้านอื่นแล้วจะได้ก็ลองดู” เบสท์ไหวไหล่ อย่างไม่แยแสอะไร ก่อนจะก้มลงมาพูดต่อหน้าฉันว่า
“หน้าซีดเหมือนคนเป็นโลหิตจางอย่างนี้อ่ะ คิดว่าจะมีคนจีบรึไง”
จบประโยคที่เบสท์พูดใส่หน้าฉัน เพื่อนทั้งโต๊ะก็ขำพรืดออกมา โถ่เว้ย มันก็ต้องซีดสิ วันนี้ฉันรีบออกมาเรียนไม่ได้แต่งหน้านี่หว่า
“งั้นไปร้าน X UP แล้วกัน อยากลองไปดูยังไม่เคยไปเลย” ฉันตอบกลับ และทำเป็นเมินประโยคที่เขาหาว่าฉันหน้าซีด หึ บอกแล้วว่าไม่แคร์ แต่วันไปร้านเหล้าบอกเลย ฉันใส่เต็มแน่นอน จะเอาให้หน้าสีสดเห็นชัดจากดาวอังคารเลย(เว่อร์!)
“เค เจอกันวันศุกร์ละกัน”
เบสท์พูดจบก็เดินกลับไปที่โต๊ะกินข้าวตัวเองที่อยู่ห่างจากโต๊ะฉันพอสมควร พอคิดที่มันว่าฉันว่าหน้าเหมือนคนเป็นโลหิตจางแล้วเจ็บใจ แต่ที่เจ็บใจกว่าคือมันบอกว่าฉันไม่มีคนจีบ ซึ่งมันไม่มีจริงๆ!!
“หน้าหงิดเชียวจ้าอีนาว เครียดเรื่องหน้าซีด หรือเครียดเรื่องหาผู้ดี ฮ่าๆๆๆๆ”
อีลูกหมูรีบกัดฉันทันทีเลย
“มึงคิดว่ากูเครียดอันไหนมากกว่ากันละจ้ะ ลูกหมูเพื่อนรัก”
ฉันแสร้งยิ้มตอบอีลูกหมู ซึ่งเพื่อนรักก็หัวเราะร่วนแล้วบอกว่า
“ไม่ต้องเครียดนะจ๊ะเพื่อน หน้าซีดก็ทาลิปไปก่อน ส่วนเรื่องหาผู้เนี้ย เดี๋ยวคราวนี้กูจะช่วยมึงเอง รับรอง แซ่บ!!!”
______________________________________________________________
Talk
.
.
หน้าพี่ก็จะสดประมาณนี้ น่ารักออก เพื่อนเบสท์มาว่าเพื่อนนาวเป็นโลหิตจางได้ยังไง
.
.
เรากลัวคนงงเรื่องการใช้สรรพนามของสาวๆกลุ่มงูพิษ เดี๋ยวใช้ฉันแกบ้าง มึงกูบ้าง คืออันนี้แต่งตามที่เราใช้จริงในกลุ่มน้า ว่าบางทีเราแกล้งทำเป็นพูดเพราะกับเพื่อนบ้าง พูดหยาบกับเพื่อนบ้าง ผสมๆกันไปเพื่ออรรถรสจ้า
.
.
.
แล้วทุกคนคิดว่าลูกหมูเค้าจะช่วยเพื่อนนาวยังไงน้า ช่วยชงให้น้องมะนาวได้กับเพื่อนเบสท์ไปเลยดี หรือหาผู้ใหม่ให้น้องมะนาวตัดหน้าเพื่อนเบสท์ดี เอ๊ะ ๆ ยังไงดี
ความคิดเห็น