ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ลูกเป็ดตัวที่4
�
ตอนที่4
เช้าอันแสนสดใส สดชื่น รื่นรมณ์ ร่มรื่น ชื่นใจ (พอเถอะ บรรยายทำไม ไม่ใช่สาระ)�
จองมินเดินมึนๆเข้ามาพร้อมดงฮยอน ยังพ้นประตูโรงเรียนไม่เท่าไร ก็ได้พบกับคู่รักแห่งชาติยืนจีบกันไม่เกรงใจมนุษย์โลกคนอื่น ไอ้คู่รักต่างดาวเอ้ยยยยยยยยย
"ยอง มาเร็ว เค้าป้อน"
"อ้าาาาา" ยองมินอ้าปากรับขนมปังที่กวังมินส่งให้
"อร่อยมั้ยอ่าาาาาาาา"
"อืม อร่อยมากเลยยยยยยยยยย"
"กินอีกคำนะจ้ะ"
"อ้ามมมมมมมมมม" แหวะ หมั่นไส้
"อร่อยเน๊อะ"
"จริงด้วย กวังซื้อมาจากไหนอ่า"
"ป่าว เอามาจากตู้เย็นที่บ้านแหละ"
"ห๊ะ อะไรนะ" O[]o
"ตู้เย็นที่บ้านไง ทำไมอ่ะ" ^_^
"แก ไอ้โจกวังมิน!!!!!!!" =[]=
"อะ อะไร"o_o
"นั่นมันขนมปังที่ฉันเอาไว้ใช้ทำการทดลอง มันหมดอายุมาสองอาทิตย์แล้วโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" o[]o
"ห๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"
"ไม่ต้องมาทำแอคโค่ ไอ้เกรียน แกตายแน่ ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
และแล้วคู่รักแห่งชาติก็วิ่งไล่เตะกันไป โอ๊ย จองมินเพลีย
"ดงฮยอนนนนนนน ไอ้แก่!!!!!!" หืมมมมมมม ใครเรียกพี่เรา
"มะ มะ มินวู"
"ตกลงเรื่องที่นายจูบฉัน จะรับผิดชอบมั้ย"�
"ห๊ะ พี่จูบมินวูหรอ"
"ใช่/เปล่า"
"เปล่านี่จะไม่รับผิดชอบหรอฮะ!!!!!" มินวูกระชากคอเสื้อพี่ดงฮยอน
"ก็มันเป็นอุบัติเหตูนี่ พี่สะดุดอ่ะ ปากแค่โดนกัน มันไม่ใช่จูบนะ"
"เฮ้ยยยยยย พูดงี้ได้ไงวะ!!!!! พูดจาแบบนี้ เดี๋ยวให้พ่อมายิงทิ้งซะเลยนี่!!!!!"
"แว๊กกกกกกกกกกก มินวู ใจเย็น นี่พี่ชายฉนนะ"
"นายอย่ายุ่ง �ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ เคารพฉันหน่อย" ออกตัวแรงโคตร
"มินวู~" =[]= มันเป็นพี่สะใภ้กูไปแล้ว
"เดี๋ยวซิ พี่ พี่รับผิดชอบก็ได้ จะให้ทำไงอ่ะ"
"แต่งงานกัน"
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" สองพี่น้องประสานเสียง
"เสียงดังอะไรกัน หาเรื่องอะไรใครอยู่วะ มารน้อย" ฮยอนซองเดินมามองทั้งสามคนสลับไปมา
"ใครมารน้อย หุบปากไป ไอ้จอมมาร" มินวูแว๊ดกลับทันที
"โอ้โห ดุ กินหมาเข้าไปหรอ"�
"เฮ้ยยย ไอ้ปีศาจหมีควาย แกจะหาเรื่องฉันทำไมวะ"
"อ้าว ปากดี เดี๋ยวยิงแมร่งงงงง"
"เอาสิวะ"�
เมื่อฮยอนซองและมินวู ทำถ้ากระโจนใส่กันสองพี่น้องก็พุ่งไปห้ามทันที
"พอๆๆๆ พอแล้ว ไปเรียนกันเหอะมินวู" จองมินลากเพื่อนตัวเล็กออกไปจากเวทีมวย (เอิ่มมมม)
"ไปๆๆๆ ฮยอนซอง จะเข้าเรียนแล้วโว๊ยยยยยย" พี่ดงฮยอยเองก็เช่นกัน
ให้ตายเถอะสองคนนี้ นี่ถ้าไม่ห้าม สงสัยมันยิงกันตายแน่ๆเลย โอ๊ย จองมินเพลีย มีคนปกติอยู่ตรงไหนบ้างเนี่ย - -;;�
.............
"จองมิน นายเลิกกับไอ้ฮยอนซองนั่นไปเลยนะ"
"ฉันก็ถูกพีฮยอนซองฆ่าตายน่ะสิ ว่าแต่ ยังไงเค้าก็แก่กว่า นานน่าจะเค่รพ เค้าหน่อยนะ"
"มันทำตัวน่าเคารพที่ไหนกัน ผ่านมากี่ปีก็เหมือนเดิม แมร่งเลว" มินวูยังโวยวายอย่างโมโห
"นายรู้จักกันอยู่แล้วหรอ"
"ก็ใช่สิ มันเป็นคู่หมั้นของพี่สาวฉันนี่"
"......." คู่หมั้น มีคู่หมั้นแล้วหรอ
"เอ่อะ" มินวูที่เหมือยเพิ่งรู้สึกตัวว่าพูดอะไรไป ก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้จองมิน
บรรยายมาคุหนักกว่าเดิมร้อยเท่า จองมินเริ่มโกรธซะแล้ว จองมินโกรธ นี่มันเรื่องมหัศจรรย์เลยนะ ไม่น่าเชื่อ
มีคู่หมั้นอยูแล้วแท้ๆ ยังจะมายุ่งกับเค้าอีก ไอ้ชิมฮยอนซอง!!!!!! ไอ้เจ้าปีศาจหมีป่าจำศีล!!!!!!!!!!!!!
พักกลางวัน จองมินกับมินวูก็ไปยังโรงอาหารเป็นปกติ ที่โต๊ะ ฮยอนซองก็นั่งรอเค้าอยู่เป็นปกติ
"นั่งสิ"
"......" จองมินนิ่ง
"นี่ ฉันบอกให้นั่งไง"
"ไม่" จองมินเถียงค้าบบบบบบบบบบบบบบ เจ๋งป่ะล่ะ
"หนึ่ง"
"......"
"สอง"
"......."
"สาม!!!!!!" ฮยอนซองกระชากแขนเล็กให้นั่งลงบนเก้าอี้
"โอ๊ยยย เจ็บนะ"
"แล้วเป็นบ้าอะไร คิดจะดื้อกับฉันหรอ"
"แล้วพี่ล่ะ เป็นบ้าอะไร"
"อะไร ฉันเป็นบ้าอะไร" ฮยอนซองขึ้นเสียง
"ก็พี่นะ..."
ผั๊วะ! เสียงปริศนาดังขึ้น พร้อมกับฮยอนซองที่หน้าทิ่มลงไปกับโต๊ะ�
แว๊กกกกกก ใครตบหัวชิมฮยอนซอง กล้าอะไรขนาดเน๊!!!!!!!!!!!
"เสียงดังเป็นคนป่าเลย อย่าไปบอกใครนะว่าเป็นคู่หมั้นฉัน อายเค้า" หญิงสาวหน้าตาสะสวย ผมยาว รูปร่างดี พูดขึ้น
"เธอ!!! ยัยผีบ้าโซยู" ฮยอนซองง้างหมัด
"พูดจากับฉันให้มันดีๆหน่อยไอ้หมีควายป่า"
"อะไรคือหมีควายป่า?"กวังมินที่นั่งอยู่ถามขึ้น
"ก็หมีควายกับควายป่าไง เอามารวมกันก็เป็นไอ้ชิมฮยอนซองนี่แหละ"หญิสาวบอกขำๆ แล้วนั่งลงข้างๆมินวู
"ทำไมวันนี้พี่ลงมกินข้าวข้างล่างได้ล่ะ"
"อยากมาดูหน้าแฟนของคุณคู่หมั้นน่ะ เห็นใครๆก็พูดถึง แต่เค้าว่าขี้เหร่นี่"
"เอ่ออออออ" จองมินเพลีย
"เอ่ คนนี้หรอ" โซยูชี้ที่จองมิน
"ใช่ มีปัญหารึไง"ฮยอนซองบอกแล้วโอบจองมินไว้แน่น
"กรีี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักมากอ่ะ ไม่เห็นขี้เหร่เลย โอ๊ยยยย น่ารัก อยากได้"
"ห๊ะ" จองมินเพลียอะเกน
"ตบกันก่อนเลย"ฮยอนซองรีบบอก
"พี่ควบคุมตัวเองหน่อยได้มั้ยเนี่ย" มินวูก็คงจะเพลียเช่นกัน
"ก็น่ารักนี่ ไม่เหมือนยัยดำโบราที่มาคอยอ่อยไอ้หมีควายนี่ ยัยนั่นมันน่าตบให้หน้าพัง
จริงๆ แร๊ดดดดดด แรดอ่ะ ต้องระวังไว้ให้ดีนะจ้ะ" โซยูบอกพร้อมกับจับมือจองมิน
"ปล่อยเว้ย"
"โอ๊ะ หวงจริง จับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้"
"คือ....พวกคุณเป็นคู่หมั้นกัน แล้วทำไม"
"คู่หมั้น ก็คือคู่หมั้น เค้าอยากให้หมั้น ฉันก็หมั้น นึกถึงความเป็นจริงสิ ใครจะแต่งงานกับม๊านนนนนนนน" โซยูทำหน้ายี้ใส่ฮยอนซอง
"แล้วใครอยากแต่งงานกับเธ๊ออออออออออ" ฮยอนซองยี๊กลับทันที�
โอ๊ย สองคนนี้ จองมอนเพลียอะเกนแอนด์อะเกน
"ฮยอนซอง" หญิงสาวสองคนเดินตรงเข้ามาหาพวกเค้า คนนึงผิวเข้มดูคมๆกับอีกคนที่ผิวขาวสว่างและดูท่าทางเรียบร้อย
"มากันแล้ว ยัยโบราแรดมาก กับยัยดาซมแรดเงียบ" โซยูบ่นพึมพำแล้วลุกขึ้นไปขวางทั้งคู่เอาไว้
จองมินได้แต่มองดูสองคนนั้นอย่างงงๆ ในขณะที่ฮยอนซองก็กอดร่างเล็กแน่นขึ้น พร้อมกับกระซิบเบาๆ
"ไม่ต้องห่วง โซยูจัดการได้"�
..................
...............................
วิ้ววววววววววววววววววว ฮ่า ฮ่า ขออนุญาตยืมสมาชิกจากซิสต้ามาร่วมสร้างความบันเทิงแก่ทุกคนนะคะ เจอกันตอนหน้าน้าาาาาาาาาาาาาาา
ตอนที่4
เช้าอันแสนสดใส สดชื่น รื่นรมณ์ ร่มรื่น ชื่นใจ (พอเถอะ บรรยายทำไม ไม่ใช่สาระ)�
จองมินเดินมึนๆเข้ามาพร้อมดงฮยอน ยังพ้นประตูโรงเรียนไม่เท่าไร ก็ได้พบกับคู่รักแห่งชาติยืนจีบกันไม่เกรงใจมนุษย์โลกคนอื่น ไอ้คู่รักต่างดาวเอ้ยยยยยยยยย
"ยอง มาเร็ว เค้าป้อน"
"อ้าาาาา" ยองมินอ้าปากรับขนมปังที่กวังมินส่งให้
"อร่อยมั้ยอ่าาาาาาาา"
"อืม อร่อยมากเลยยยยยยยยยย"
"กินอีกคำนะจ้ะ"
"อ้ามมมมมมมมมม" แหวะ หมั่นไส้
"อร่อยเน๊อะ"
"จริงด้วย กวังซื้อมาจากไหนอ่า"
"ป่าว เอามาจากตู้เย็นที่บ้านแหละ"
"ห๊ะ อะไรนะ" O[]o
"ตู้เย็นที่บ้านไง ทำไมอ่ะ" ^_^
"แก ไอ้โจกวังมิน!!!!!!!" =[]=
"อะ อะไร"o_o
"นั่นมันขนมปังที่ฉันเอาไว้ใช้ทำการทดลอง มันหมดอายุมาสองอาทิตย์แล้วโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" o[]o
"ห๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"
"ไม่ต้องมาทำแอคโค่ ไอ้เกรียน แกตายแน่ ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
และแล้วคู่รักแห่งชาติก็วิ่งไล่เตะกันไป โอ๊ย จองมินเพลีย
"ดงฮยอนนนนนนน ไอ้แก่!!!!!!" หืมมมมมมม ใครเรียกพี่เรา
"มะ มะ มินวู"
"ตกลงเรื่องที่นายจูบฉัน จะรับผิดชอบมั้ย"�
"ห๊ะ พี่จูบมินวูหรอ"
"ใช่/เปล่า"
"เปล่านี่จะไม่รับผิดชอบหรอฮะ!!!!!" มินวูกระชากคอเสื้อพี่ดงฮยอน
"ก็มันเป็นอุบัติเหตูนี่ พี่สะดุดอ่ะ ปากแค่โดนกัน มันไม่ใช่จูบนะ"
"เฮ้ยยยยยย พูดงี้ได้ไงวะ!!!!! พูดจาแบบนี้ เดี๋ยวให้พ่อมายิงทิ้งซะเลยนี่!!!!!"
"แว๊กกกกกกกกกกก มินวู ใจเย็น นี่พี่ชายฉนนะ"
"นายอย่ายุ่ง �ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ เคารพฉันหน่อย" ออกตัวแรงโคตร
"มินวู~" =[]= มันเป็นพี่สะใภ้กูไปแล้ว
"เดี๋ยวซิ พี่ พี่รับผิดชอบก็ได้ จะให้ทำไงอ่ะ"
"แต่งงานกัน"
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" สองพี่น้องประสานเสียง
"เสียงดังอะไรกัน หาเรื่องอะไรใครอยู่วะ มารน้อย" ฮยอนซองเดินมามองทั้งสามคนสลับไปมา
"ใครมารน้อย หุบปากไป ไอ้จอมมาร" มินวูแว๊ดกลับทันที
"โอ้โห ดุ กินหมาเข้าไปหรอ"�
"เฮ้ยยย ไอ้ปีศาจหมีควาย แกจะหาเรื่องฉันทำไมวะ"
"อ้าว ปากดี เดี๋ยวยิงแมร่งงงงง"
"เอาสิวะ"�
เมื่อฮยอนซองและมินวู ทำถ้ากระโจนใส่กันสองพี่น้องก็พุ่งไปห้ามทันที
"พอๆๆๆ พอแล้ว ไปเรียนกันเหอะมินวู" จองมินลากเพื่อนตัวเล็กออกไปจากเวทีมวย (เอิ่มมมม)
"ไปๆๆๆ ฮยอนซอง จะเข้าเรียนแล้วโว๊ยยยยยย" พี่ดงฮยอยเองก็เช่นกัน
ให้ตายเถอะสองคนนี้ นี่ถ้าไม่ห้าม สงสัยมันยิงกันตายแน่ๆเลย โอ๊ย จองมินเพลีย มีคนปกติอยู่ตรงไหนบ้างเนี่ย - -;;�
.............
"จองมิน นายเลิกกับไอ้ฮยอนซองนั่นไปเลยนะ"
"ฉันก็ถูกพีฮยอนซองฆ่าตายน่ะสิ ว่าแต่ ยังไงเค้าก็แก่กว่า นานน่าจะเค่รพ เค้าหน่อยนะ"
"มันทำตัวน่าเคารพที่ไหนกัน ผ่านมากี่ปีก็เหมือนเดิม แมร่งเลว" มินวูยังโวยวายอย่างโมโห
"นายรู้จักกันอยู่แล้วหรอ"
"ก็ใช่สิ มันเป็นคู่หมั้นของพี่สาวฉันนี่"
"......." คู่หมั้น มีคู่หมั้นแล้วหรอ
"เอ่อะ" มินวูที่เหมือยเพิ่งรู้สึกตัวว่าพูดอะไรไป ก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้จองมิน
บรรยายมาคุหนักกว่าเดิมร้อยเท่า จองมินเริ่มโกรธซะแล้ว จองมินโกรธ นี่มันเรื่องมหัศจรรย์เลยนะ ไม่น่าเชื่อ
มีคู่หมั้นอยูแล้วแท้ๆ ยังจะมายุ่งกับเค้าอีก ไอ้ชิมฮยอนซอง!!!!!! ไอ้เจ้าปีศาจหมีป่าจำศีล!!!!!!!!!!!!!
พักกลางวัน จองมินกับมินวูก็ไปยังโรงอาหารเป็นปกติ ที่โต๊ะ ฮยอนซองก็นั่งรอเค้าอยู่เป็นปกติ
"นั่งสิ"
"......" จองมินนิ่ง
"นี่ ฉันบอกให้นั่งไง"
"ไม่" จองมินเถียงค้าบบบบบบบบบบบบบบ เจ๋งป่ะล่ะ
"หนึ่ง"
"......"
"สอง"
"......."
"สาม!!!!!!" ฮยอนซองกระชากแขนเล็กให้นั่งลงบนเก้าอี้
"โอ๊ยยย เจ็บนะ"
"แล้วเป็นบ้าอะไร คิดจะดื้อกับฉันหรอ"
"แล้วพี่ล่ะ เป็นบ้าอะไร"
"อะไร ฉันเป็นบ้าอะไร" ฮยอนซองขึ้นเสียง
"ก็พี่นะ..."
ผั๊วะ! เสียงปริศนาดังขึ้น พร้อมกับฮยอนซองที่หน้าทิ่มลงไปกับโต๊ะ�
แว๊กกกกกก ใครตบหัวชิมฮยอนซอง กล้าอะไรขนาดเน๊!!!!!!!!!!!
"เสียงดังเป็นคนป่าเลย อย่าไปบอกใครนะว่าเป็นคู่หมั้นฉัน อายเค้า" หญิงสาวหน้าตาสะสวย ผมยาว รูปร่างดี พูดขึ้น
"เธอ!!! ยัยผีบ้าโซยู" ฮยอนซองง้างหมัด
"พูดจากับฉันให้มันดีๆหน่อยไอ้หมีควายป่า"
"อะไรคือหมีควายป่า?"กวังมินที่นั่งอยู่ถามขึ้น
"ก็หมีควายกับควายป่าไง เอามารวมกันก็เป็นไอ้ชิมฮยอนซองนี่แหละ"หญิสาวบอกขำๆ แล้วนั่งลงข้างๆมินวู
"ทำไมวันนี้พี่ลงมกินข้าวข้างล่างได้ล่ะ"
"อยากมาดูหน้าแฟนของคุณคู่หมั้นน่ะ เห็นใครๆก็พูดถึง แต่เค้าว่าขี้เหร่นี่"
"เอ่ออออออ" จองมินเพลีย
"เอ่ คนนี้หรอ" โซยูชี้ที่จองมิน
"ใช่ มีปัญหารึไง"ฮยอนซองบอกแล้วโอบจองมินไว้แน่น
"กรีี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักมากอ่ะ ไม่เห็นขี้เหร่เลย โอ๊ยยยย น่ารัก อยากได้"
"ห๊ะ" จองมินเพลียอะเกน
"ตบกันก่อนเลย"ฮยอนซองรีบบอก
"พี่ควบคุมตัวเองหน่อยได้มั้ยเนี่ย" มินวูก็คงจะเพลียเช่นกัน
"ก็น่ารักนี่ ไม่เหมือนยัยดำโบราที่มาคอยอ่อยไอ้หมีควายนี่ ยัยนั่นมันน่าตบให้หน้าพัง
จริงๆ แร๊ดดดดดด แรดอ่ะ ต้องระวังไว้ให้ดีนะจ้ะ" โซยูบอกพร้อมกับจับมือจองมิน
"ปล่อยเว้ย"
"โอ๊ะ หวงจริง จับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้"
"คือ....พวกคุณเป็นคู่หมั้นกัน แล้วทำไม"
"คู่หมั้น ก็คือคู่หมั้น เค้าอยากให้หมั้น ฉันก็หมั้น นึกถึงความเป็นจริงสิ ใครจะแต่งงานกับม๊านนนนนนนน" โซยูทำหน้ายี้ใส่ฮยอนซอง
"แล้วใครอยากแต่งงานกับเธ๊ออออออออออ" ฮยอนซองยี๊กลับทันที�
โอ๊ย สองคนนี้ จองมอนเพลียอะเกนแอนด์อะเกน
"ฮยอนซอง" หญิงสาวสองคนเดินตรงเข้ามาหาพวกเค้า คนนึงผิวเข้มดูคมๆกับอีกคนที่ผิวขาวสว่างและดูท่าทางเรียบร้อย
"มากันแล้ว ยัยโบราแรดมาก กับยัยดาซมแรดเงียบ" โซยูบ่นพึมพำแล้วลุกขึ้นไปขวางทั้งคู่เอาไว้
จองมินได้แต่มองดูสองคนนั้นอย่างงงๆ ในขณะที่ฮยอนซองก็กอดร่างเล็กแน่นขึ้น พร้อมกับกระซิบเบาๆ
"ไม่ต้องห่วง โซยูจัดการได้"�
..................
...............................
วิ้ววววววววววววววววววว ฮ่า ฮ่า ขออนุญาตยืมสมาชิกจากซิสต้ามาร่วมสร้างความบันเทิงแก่ทุกคนนะคะ เจอกันตอนหน้าน้าาาาาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น