ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลูกเป็ดตัวที่3 (100%)
�
ตอนที่3
"นายกลับยังไงน่ะจองมิน" มินวูถามในขณะที่กำลังเดินลงไปข้างล่าง
"ก็กลับกับพี่ดงฮยอนไง"
"อ๋อ ฉันนึกว่าไอ้จอมมารฮยอนซองแฟนนายจะไปส่งซะอีก"
"นี่!!!!! อย่าพูดชื่อนี้นะ นายรู้มั้ย ชื่อนี่มันอาถรรณ์มาก ให้ตายสิ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" จองมินอยากจะร้องให้ ชื่อฮยอนซองนี่มันส่งผลต่อระบบประสาทมากจริงๆ ได้ยินแล้วไมเกรนขึ้นเลยเถอะ T_T�
"จองมิน!!!!!!!!" นั่น! ยิ่งกว่าอาถรรณ์ พูดถึงปุ๊ป มาถึงปั๊ป อ๊ากกกกกกกกกกกก จองมินอยากตาย จะเอาหัวจุ่มชักโครกซะ อย่าห้ามผมนะฮะ ToT�
"จ๋าาาาาาาาาาาาาา" YoY
"กลับบ้านกัน" ฮยอนซองเดินมายืนดักอยู่ตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว
"คือ ผมต้องกลับกับพี่ดงฮยอน นั่นไง พี่ดงฮยอนมาแล้ว"
จองมินกำลังจะวิ่งไปหาพี่ชาย แต่ไม่ทันมินวูซะแล้ว เมื่อเพื่อนสุดน่ารักกำลังฉุดกระชากพี่ชายของตัวเองไปต่อหน้าต่อตา
"ไปเร็วเข้า นายต้องไปส่งฉันที่บ้าน" อ้าว เพื่อนเรา�
"อะไรนะ ทำไมพี่ต้องไปส่งนายด้วยฮะมินวู" พี่ดงฮยอนฮะ อย่าไปยอมนะ
"เพราะฉันไม่มีรถกลับ"
"แต่พี่ต้องไปกับจองมิน"
"น้องนายเค้าจะไปกับแฟนน่ะ ไม่เห็นรึไง" เปล๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา ไม่ไปโว๊ยยยยยยยยย
"เอ่อออออ" ดงฮยอนมองมาทางน้องชายของตัวเองที่ยืนทำหน้าขอความเห็นใจอยู่ไม่ไกลนัก
"พี่ฮะ~" จองมินยืนทำปากพะงาบๆ ดงฮยอนพิจารณาดูแล้ว จึงได้ความว่า
"ก็ได้ ดูเหมือนจองมินจะอยากไปกับฮยอนซองนะ" เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! ไอ้พี่!!!!!!!! กูเปล่าเลยยยยยยยยยยย (จองมินหยาบคายนะคะ)
"เห็นมั้ยล่ะ ไปกันได้แล้ว ไหนรถนาย"
"นั่น"ดงฮยอนชี้ไปที่จักรยาน
"อะไรน๊าาาาาาาาา!!!!!!!! จักรยาน โอ๊ยยยยยยยยยยย บ้านนอกมาก ชนบทเหมือนหน้านายเลย!!!!!!!" มินวูโวยวาย
"อ้าว ก็พี่มีแต่จักรยานนี่ จะให้ทำไงล่ะ" ToT
"กลับรถฉัน"
"ไหนว่าไม่มีรถกลับไง"
"อย่าพูดมาก ตามมาเร็วๆเข้า คนขับรถรอนานแล้ว"ว่าแล้วมินวูก็ออกแรงลากดงฮยอนไปทันที
"ทีนี้เราจะไปกันได้รึยัง"ฮยอนซองสะกิด�
"แต่ว่า ผมต้องเอาจักรยานกลับ"
"งั้นนานก็ไปส่งฉันที่บ้าน แล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง"
"ห๊าาาาาาาา!!!!!!"
"เร็วเซ่!!!!!!!!!!!!!!!" ฮยอนซองตะคอกหนึ่งทีก่อนจะเดินไปนั่งที่เบาะคนซ้อน
"แล้วววววววว ให้ผมปั่นหรอ"�
"ใช่ เพราะฉันปั่นจักรยานไม่เป็น"
โอ๊ยยยยยยยยยยย หล่อซะเปล่า ปั่นจักรยานไม่เป็น จองมินอยากจะบ้า ตัวก็หนัก บ้านก็ไกล ปั่นกันน่องโป่งพอดี ดูซิ พี่ดงฮยอนนั่งรถหรูกลับบ้าน ในขณะที่เราต้องปั่นจักรยานซ้อนหมีป่าไปส่งที่บ้าน T_T
"ตัวนายหอมจัง"
"หือ" จองมินเพิ่งรู้สึกตัวว่า ฮยอนซองกำลังกอดเอวเค้าแน่นเลย
"นายตัวเล็กจังเลยนะ"
"นะ นะ นี่ นี่พี่มากอดทำไมเนี่ย"
"ก็ฉันกลัวตก มีปัญหารึไง อยากตายหรอฮะ!!!"
"เปล่าจ้ะ ไม่มีปัญหาเลย กอดเลยจ้ะ แน่นๆเลยจ้ะ เดี๋ยวตกนะจ๊ะ" T_T
"ดีมาก เดี๋ยวจอดตรงนี้นะ" ฮยอนซองชี้ไปที่ประตูบ้านหลังใหญ่
"พี่ฮะ นั่นบ้านหรือโรงแรม"
"บ้านสิ"
"ใหญ่เว่อร์!!!!!!!!!!!!!!!!!!! บ้านพี่ทำงานผิดกฎหมายใช้มั้ย ถึงรวยขนาดนี้น่ะ"
"เดี๋ยวตบปากแตก พูดเพ้อเจ้อ บ้านฉันทำงานสุจริต" ตบปากแตก? ไอ้โหด แกเป็นมาเฟียหรอ�
"ทำไมต้องโหดด้วยล่ะ ชิ! ผมจะกลับแล้ว บายนะฮะ"
"เดี๋ยว" ฮยอนซองดึงมือจองมินเข้ามาแล้วกระทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากเล็กๆของอีกคน
"อื้ออออออ" จองมินที่ได้สติเริ่มผลักหน้าของฮยอนซองออกไป
แต่คนตัวใหญ่ไม่ได้สะเทือนอะไรซักนิด ยังคงมอบจูบที่แสนหวานให้แก่ร่างเล็กไม่หยุดหย่อน ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากบางแล้วกวาดหาความหวานจากทุกซอกทุกมุมอย่างเชี่ยวชาญ ขาเล็กของจองมินเริ่มสั่นจนทรงตัวไม่อยู่ แขนเอื้อมไปกอดรั้งใหล่กว้างอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะเริ่มหมดอากาศหายใจอย่างช่วยไม่ได้�
"อ่าาา แฮก แฮก แฮก " จองมินหายใจหอบทันทีที่ฮยอนซองถอนจูบออก รีบสูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด
"เป็นการขอบคุณน่ะนะ"�
"ใครสอนให้ขอบคุณกันแบบนี้ล่ะ"
"คิดเอง กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวดึก"
"รู้แล้ว" จองมินรีบขึ้นคร่อมจักรยาน เตรียมพุ่งทะยานออกไป
"เดี๋ยว" อะไรอีกว้าาาาาาาาาาาาา
"อะไรฮะ"
"มะกี้นี้ จูบแรกของฉันเลยนะ"�
"ห๊ะ!" พูดเป็นเล่น จูบเก่งขนาดนั้น เป็นจูบแรกหรอ ไอ้จอมมาร(ติดมาจากมินวู)ฮยอนซอง แกโกหกแล้ว
"ไม่เชื่อรึไง อยากตายใช่มั้ย" ขู่อีกแล้ว คิดว่าจะใช้มุกเดิมับจองมินคนนี้ไปได้ตลอดหรอ!!!!!!!!
"ปะ เปล่า เชื่อจ้ะ จูบแรก มันเป็นพรสรรค์ล้วนๆ" Y.Y
"ไปซะทีสิ ฉันจะเข้าบ้านแล้ว"
"ฮะ ไปแล้วววววววววววววววว" จองมินรีบปั่นจักรยานออกมาทันที นี่เค้าต้องทำบาปอะไรไว้กับไอ้จอมมารจอมปีศาจนั่นแน่ๆ ทำไมซวยอย่างนี้วะ!!!!!!!!!!!!
..............................
...........................................
กลับมาแล้วววววววววววววววววววว ฮ่า ฮ่า ขอบคุณทุกคนที่รออ่านอยู่นะคะ เจอกันตอนหน้าค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ตอนที่3
"นายกลับยังไงน่ะจองมิน" มินวูถามในขณะที่กำลังเดินลงไปข้างล่าง
"ก็กลับกับพี่ดงฮยอนไง"
"อ๋อ ฉันนึกว่าไอ้จอมมารฮยอนซองแฟนนายจะไปส่งซะอีก"
"นี่!!!!! อย่าพูดชื่อนี้นะ นายรู้มั้ย ชื่อนี่มันอาถรรณ์มาก ให้ตายสิ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" จองมินอยากจะร้องให้ ชื่อฮยอนซองนี่มันส่งผลต่อระบบประสาทมากจริงๆ ได้ยินแล้วไมเกรนขึ้นเลยเถอะ T_T�
"จองมิน!!!!!!!!" นั่น! ยิ่งกว่าอาถรรณ์ พูดถึงปุ๊ป มาถึงปั๊ป อ๊ากกกกกกกกกกกก จองมินอยากตาย จะเอาหัวจุ่มชักโครกซะ อย่าห้ามผมนะฮะ ToT�
"จ๋าาาาาาาาาาาาาา" YoY
"กลับบ้านกัน" ฮยอนซองเดินมายืนดักอยู่ตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว
"คือ ผมต้องกลับกับพี่ดงฮยอน นั่นไง พี่ดงฮยอนมาแล้ว"
จองมินกำลังจะวิ่งไปหาพี่ชาย แต่ไม่ทันมินวูซะแล้ว เมื่อเพื่อนสุดน่ารักกำลังฉุดกระชากพี่ชายของตัวเองไปต่อหน้าต่อตา
"ไปเร็วเข้า นายต้องไปส่งฉันที่บ้าน" อ้าว เพื่อนเรา�
"อะไรนะ ทำไมพี่ต้องไปส่งนายด้วยฮะมินวู" พี่ดงฮยอนฮะ อย่าไปยอมนะ
"เพราะฉันไม่มีรถกลับ"
"แต่พี่ต้องไปกับจองมิน"
"น้องนายเค้าจะไปกับแฟนน่ะ ไม่เห็นรึไง" เปล๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา ไม่ไปโว๊ยยยยยยยยย
"เอ่อออออ" ดงฮยอนมองมาทางน้องชายของตัวเองที่ยืนทำหน้าขอความเห็นใจอยู่ไม่ไกลนัก
"พี่ฮะ~" จองมินยืนทำปากพะงาบๆ ดงฮยอนพิจารณาดูแล้ว จึงได้ความว่า
"ก็ได้ ดูเหมือนจองมินจะอยากไปกับฮยอนซองนะ" เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! ไอ้พี่!!!!!!!! กูเปล่าเลยยยยยยยยยยย (จองมินหยาบคายนะคะ)
"เห็นมั้ยล่ะ ไปกันได้แล้ว ไหนรถนาย"
"นั่น"ดงฮยอนชี้ไปที่จักรยาน
"อะไรน๊าาาาาาาาา!!!!!!!! จักรยาน โอ๊ยยยยยยยยยยย บ้านนอกมาก ชนบทเหมือนหน้านายเลย!!!!!!!" มินวูโวยวาย
"อ้าว ก็พี่มีแต่จักรยานนี่ จะให้ทำไงล่ะ" ToT
"กลับรถฉัน"
"ไหนว่าไม่มีรถกลับไง"
"อย่าพูดมาก ตามมาเร็วๆเข้า คนขับรถรอนานแล้ว"ว่าแล้วมินวูก็ออกแรงลากดงฮยอนไปทันที
"ทีนี้เราจะไปกันได้รึยัง"ฮยอนซองสะกิด�
"แต่ว่า ผมต้องเอาจักรยานกลับ"
"งั้นนานก็ไปส่งฉันที่บ้าน แล้วค่อยกลับบ้านตัวเอง"
"ห๊าาาาาาาา!!!!!!"
"เร็วเซ่!!!!!!!!!!!!!!!" ฮยอนซองตะคอกหนึ่งทีก่อนจะเดินไปนั่งที่เบาะคนซ้อน
"แล้วววววววว ให้ผมปั่นหรอ"�
"ใช่ เพราะฉันปั่นจักรยานไม่เป็น"
โอ๊ยยยยยยยยยยย หล่อซะเปล่า ปั่นจักรยานไม่เป็น จองมินอยากจะบ้า ตัวก็หนัก บ้านก็ไกล ปั่นกันน่องโป่งพอดี ดูซิ พี่ดงฮยอนนั่งรถหรูกลับบ้าน ในขณะที่เราต้องปั่นจักรยานซ้อนหมีป่าไปส่งที่บ้าน T_T
"ตัวนายหอมจัง"
"หือ" จองมินเพิ่งรู้สึกตัวว่า ฮยอนซองกำลังกอดเอวเค้าแน่นเลย
"นายตัวเล็กจังเลยนะ"
"นะ นะ นี่ นี่พี่มากอดทำไมเนี่ย"
"ก็ฉันกลัวตก มีปัญหารึไง อยากตายหรอฮะ!!!"
"เปล่าจ้ะ ไม่มีปัญหาเลย กอดเลยจ้ะ แน่นๆเลยจ้ะ เดี๋ยวตกนะจ๊ะ" T_T
"ดีมาก เดี๋ยวจอดตรงนี้นะ" ฮยอนซองชี้ไปที่ประตูบ้านหลังใหญ่
"พี่ฮะ นั่นบ้านหรือโรงแรม"
"บ้านสิ"
"ใหญ่เว่อร์!!!!!!!!!!!!!!!!!!! บ้านพี่ทำงานผิดกฎหมายใช้มั้ย ถึงรวยขนาดนี้น่ะ"
"เดี๋ยวตบปากแตก พูดเพ้อเจ้อ บ้านฉันทำงานสุจริต" ตบปากแตก? ไอ้โหด แกเป็นมาเฟียหรอ�
"ทำไมต้องโหดด้วยล่ะ ชิ! ผมจะกลับแล้ว บายนะฮะ"
"เดี๋ยว" ฮยอนซองดึงมือจองมินเข้ามาแล้วกระทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากเล็กๆของอีกคน
"อื้ออออออ" จองมินที่ได้สติเริ่มผลักหน้าของฮยอนซองออกไป
แต่คนตัวใหญ่ไม่ได้สะเทือนอะไรซักนิด ยังคงมอบจูบที่แสนหวานให้แก่ร่างเล็กไม่หยุดหย่อน ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากบางแล้วกวาดหาความหวานจากทุกซอกทุกมุมอย่างเชี่ยวชาญ ขาเล็กของจองมินเริ่มสั่นจนทรงตัวไม่อยู่ แขนเอื้อมไปกอดรั้งใหล่กว้างอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะเริ่มหมดอากาศหายใจอย่างช่วยไม่ได้�
"อ่าาา แฮก แฮก แฮก " จองมินหายใจหอบทันทีที่ฮยอนซองถอนจูบออก รีบสูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด
"เป็นการขอบคุณน่ะนะ"�
"ใครสอนให้ขอบคุณกันแบบนี้ล่ะ"
"คิดเอง กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวดึก"
"รู้แล้ว" จองมินรีบขึ้นคร่อมจักรยาน เตรียมพุ่งทะยานออกไป
"เดี๋ยว" อะไรอีกว้าาาาาาาาาาาาา
"อะไรฮะ"
"มะกี้นี้ จูบแรกของฉันเลยนะ"�
"ห๊ะ!" พูดเป็นเล่น จูบเก่งขนาดนั้น เป็นจูบแรกหรอ ไอ้จอมมาร(ติดมาจากมินวู)ฮยอนซอง แกโกหกแล้ว
"ไม่เชื่อรึไง อยากตายใช่มั้ย" ขู่อีกแล้ว คิดว่าจะใช้มุกเดิมับจองมินคนนี้ไปได้ตลอดหรอ!!!!!!!!
"ปะ เปล่า เชื่อจ้ะ จูบแรก มันเป็นพรสรรค์ล้วนๆ" Y.Y
"ไปซะทีสิ ฉันจะเข้าบ้านแล้ว"
"ฮะ ไปแล้วววววววววววววววว" จองมินรีบปั่นจักรยานออกมาทันที นี่เค้าต้องทำบาปอะไรไว้กับไอ้จอมมารจอมปีศาจนั่นแน่ๆ ทำไมซวยอย่างนี้วะ!!!!!!!!!!!!
..............................
...........................................
กลับมาแล้วววววววววววววววววววว ฮ่า ฮ่า ขอบคุณทุกคนที่รออ่านอยู่นะคะ เจอกันตอนหน้าค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น