ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ ๑
ตอนที่ ๑
"แบคครับ แบคฮยอน เฮ้!!! ที่รัก!!!!!!!!!" ชานยอลตะโกนสุดเสียง เพราะไม่ว่าจะเรียกเท่าไรคนตัวเล็กก็ยังคงเหม่ออยู่เหมือนเดิม
"เอ๊ะ นายเรียกฉันหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมถึงเหม่อแบบนี้"
"อ่าาาาา เปล่าจ้ะ" ^__^
"จริงสิ เดี๋ยวนายเข้าเรียนก่อนเลยนะ อาจารย์ให้ฉันช่วยไปดูเด็กปีหนึ่งที่เพิ่งย้ายมาน่ะ"
"ปีหนึ่ง ทำไมนายต้องไปล่ะ"
"ก็ฉันเป็นประธานนักเรียนนี่นา"
"แต่....." แบคฮยอนรู้ดีอยู่แล้วว่าเด็กปีหนึ่งที่เพิ่งย้ายมาเป็นใคร และแน่นอนว่าเค้าไม่ต้องการให้ชานยอลต้องไปเสี่ยงแบบนั้น
"ไปเถอะ แล้วฉันจะรีบตามไป นะ นะ นะ"
"อืม ดูแลตัวเองดีๆนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ ฉันไม่ได้ไปรบนะ นายไปเรียนได้แล้ว"
"อืม อืม อืม" ร่างเล็กเดินไปด้วยสีหน้ากังวล
"เดี๋ยวแบค!!" ชานยอลเดินตามมาก่อนจะดึงคนตัวเล็กมาจูบเบาๆที่มุมปาก ส่งรอยยิ้มที่แสนจริงใจให้แล้วรีบวิ่งไปทันที
..............
"มาพอดีเลยคุณปาร์ค ช่วยพานักเรียนใหม่ไปดูห้องทีนะ"
"ครับอาจารย์" ร่างสูงรับคำแล้วหันไปมองยังนักเรียนใหม่ที่ถูกกล่าวถึง
โหหหหหหหหหหห หล่อล้ำอ่ะ หล่อกว่าเราอีก แต่ดูเหมือนผีดิบไปหน่อยนะ เย็นยะเยือกเชียว
"ไง ฉันปาร์ค ชานยอลนะ อยู่ปีสาม เป็นประธานนักเรียน"
"อืม ฉันโอ เซฮุน ฉันเข้าปีหนึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่ห้าสิบพอดี"
"อะไรนะ นั่นมุกตลกของนายหรือไง เรียนมอสี่ครั้งที่ห้าสิบ นายอายุเท่าไร ห้าสิบรึไง" ชานยอลพูดอย่างติดตลกแล้วเดินนำไป
"หกสิบสี่ต่างหาก โง่จริงๆ"เซฮุนที่เดินอยู่ด้านหลังพึมพำออกมาเบาๆด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"เอาล่ะ ถึงตึกเรียนของนายแล้ว ขึ้นไปเองล่ะกัน ฉันก็ต้องรีบไปเรียน"
"อืม ขอบคุณ"
ร่างเล็กของแบคฮยอนเดินมาเข้าห้องน้ำเพียงลำพัง อาจเป็นเพราะนี่คือช่วโมงเรียน ทางเดินระเบียงนี่ถึงเงียบเชียบนัก เค้าไม่ได้อยากจะลุกออกมาระหว่างเรียนแบบนี้ แต่นั่งอยู่อย่างนั้นก็ไม่มีสมาธิ
มือเรียวเปิดก๊อกน้ำเบาๆแล้วเอามือไปรอง ให้สายน้ำได้สัมผัสกับผิวสวย
"ฉันรู้ความลับของนายแล้ว"
"อ๊ะ!!!!" ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว เมื่ออยู่ดีๆเซฮุนก็โผล่มายืนซ้อนด้านหลังเค้า
"ฉันได้กลิ่นหวานๆของนาย จากตัวผู้ชายคนนั้น" ร่างสูงพูดพลางใช้จมูกไล้เบาๆที่ซอกคอขาวของแบคฮยอน
"ฉะ ฉะ ฉัน คือ คือว่า......"
"ผู้ชายคนนั้น ปาร์ค ชานยอล... มันแตะต้องของๆฉัน"เซฮุนมองร่างเล็กผ่านกระจกแล้วเอื้อมมือมาจับใบหน้าสวยเบาๆ
"อย่าทำอะไรเค้านะ เซฮุน"ตอนนี้แบคฮยอนยืนสั่นไปทั้งตัว ไม่อาจรู้ได้เลยว่าสั่นเพราะผิวเย็นๆของคนด้านหลังหรือเพราะความกลัว
"ฮึ ฮึ ฮึ วันนี้ฉันยังไม่ได้เลือดของนายเลยนะแบคฮยอน"
"ไม่ได้นะ ที่โรงเรียนไม่ได้นะ"
"ได้สิ"
กึง!
"อ้าว ทำไมประตูห้องน้ำล็อควะ นี่!!! แบคฮยอนนายอยู่ในนั้นรึเปล่า"
เสียงคุ้นหูของชานยอลดังมาจากหน้าห้องน้ำ
"ออกไปสิ แฟนนายมาตามแล้ว" เซฮุนบอกด้วยเสียงเย็นชาก่อนจะปล่อยตัวแบคฮยอนออกไป
"แบคฮยอน!!! อยู่รึเปล่า แบคฮยอน แบค อ๊ะ!!!"
"เสียงดังน่า"ร่างเล็กเดินออกไปหาชานยอลที่ยืนตะโกนเรียกเสียงดัง
"นายล็อคประตูทำไม มีอะไรรึเปล่า"
"เปล่า ฉันแค่เผลอไปกดล็อคน่ะ ไปเรียนกันเถอะ"
........................
ที่คฤหาสน์นั้น เหล่าคนรับใช้ทั้งหลายต่างพยายามเดินเลี่ยงห้องนอนของผู้เป็นนาย เพราะรู้ดีว่า เวลานี้นายน้อยของพวกเค้ากำลังทำอะไร
"คุณแบคฮยอนจะทนได้อีกนานแค่ไหน" หญิงสาววัยกลางคนพูดขึ้นกับชายที่ดูแก่กว่าเธอไม่มากนัก
"นายน้อยเป็นคนเดียวในสายพันธู์ของพวกเราที่ยังดื่มเลือดมนุษย์อยู่ เค้าจะกระหายกว่าใครทั้งหมด"
"ถึงจะมีลุงที่เป็นแวมไพร์ แต่คุณแบคฮยอนก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ที่แสนบริสุทธิ์เท่านั้น คุณพ่อบ้านก็ไปดูแลนายท่านกับคุณผู้หญิงไกลถึงอังกฤษ คงไม่คิดว่าปล่อยหลานไว้กับนายน้อยแล้วจะเป็นแบบนี้"
"เราทำอะไรไม่ได้หรอก อีกอย่างคุณแบคฮยอนเองก็ผิดจากมนุษย์ทั่วไป ถูกนายน้อยฝังคมเขี้ยวแบบนั้น แต่กลับไม่เปลี่ยนเป็นแวมไพร์เหมือนพวกเรา"
"นายน้อยถึงได้ถูกใจเป็นพิเศษ เฮ้อออออออ"
..................................
ในห้องกว้างที่ไม่มีใครกล้าเฉียดเข้ามาใกล้
"อ๊ะ อื้ออออออออ"
ร่างเล็กของแบคฮยอนกำลังถูกเซฮุนกอดอยู่ด้วยร่างกึ่งเปลือย
ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าเจ็บปวดจากการที่ถูกอีกคนฝังเขี้ยวเข้ากับซอกคอเพื่อดูดดื่มกับเลือดรสหวานฉ่ำของตัวเอง
เป็นดังเช่นทุกๆวัน เซฮุนจะลิ้มรสเลือดของเค้าอย่างหิวกระหาย ร่างเล็กที่ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะขัดขืน จำต้องปล่อยให้เป็นเช่นนี้อยู่ร่ำไป
เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา ดวงตาสีแดง กับเลือดสีแดงสดที่ไหลออกจากมุมปาก เค้ามองดูร่างเล็กที่กำลังจะหมดสติไป
"นายคือสมบัติของฉัน บยอน แบคฮยอน"
.............................................
.........................................................
เฮ้!!!!!! ที่รัก!!!!!!!!!!!!!!! (เลียนแบบมาจากชานยอล)
ไม่รู้เป็นไงมั้งเน๊อะ ไรเตอร์เพิ่งเคยแต่งฟิคแนวนี้เป็นครั้งแรกอ่ะ ดูไม่ค่อยได้เรื่องหรือเปล่า ยังไงก็ติชมกันบ้างนะ นะ นะ นะ
เจอกันตอนหน้าค่าาาาาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น