คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Two moons the first บัลลังก์รัก บัลลังก์เลือด >>> Intro
Two moons the first บัลลังก์รัก บัลลังก์เลือด
Intro
ไลซ่า เมืองเล็กๆที่เต็มไปด้วยความสงบสุขบนแผ่นดินที่แสนวุ่นวายของอาณาจักรเอ็กโซเรีย ผู้คนที่นี้แทบไม่เคยออกไปไหน พวกเค้าไม่เคยปราถนาความเจริญในเมืองหลวงหรือเมืองใหญ่ๆ ในเมืองที่แสนอบอุ่นนี่ พวกเค้าพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่ความสุขมักไม่ยั่งยืน ไม่ใช่กับเมืองนี้ แต่กับคนกลุ่มนึง ที่จะไม่มีวันได้สงบสุขบนดินแดนสวรรค์แห่งนี้ตลอดไป อนาคตที่พวกเค้าไม่คาดคิด จากเด็กตัวเล็กๆสู่ความยิ่งใหญ่ เรื่องราวที่เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความรักและความแค้น ที่ไม่มีวันจบ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
……..
………………….
“พี่ลู่ฮาน พี่อย่าไปรังแกมันสิ”เด็กชายผิวขาวละมุนใบหน้าเรียบนิ่งในวัยเพียงแค่10ปีกำลังเอ่ยร้องห้ามเด็กสาวเจ้าของใบหน้าหวานสวยที่กำลังเงื้อมมือถืออิฐก้อนใหญ่เตรียมทุ่มลงบนเจ้านกน้อยที่แสนโชคร้ายบนดินเปียกชุ่มริมแม่น้ำ
“เจ้าไม่ต้องยุ่งเลยเซฮุน นกปีกหักมันทรมาน ข้าจะปลดปล่อยมัน”
“พี่จะบ้าหรือไง! เรารักษามันได้นะ ถ้าพี่ฆ่ามัน ข้าจะไปฟ้องแม่!”
“ปากมากนัก นี่ข้าเป็นพี่ของเจ้านะ”
“ข้าไม่มีพี่แบบนี้หรอก พี่มันจิตใจโหดร้าย ไม่เคยพบเคยเห็น ข้าจะบอกเรื่องนี้กับแม่”เซฮุนหันหลังเดินไปไม่สนใจพี่ของตนอีก
“เซฮุน!”
“โอ๊ย! พี่ลู่ฮาน ข้าเจ็บ” เซฮุนถูกลู่ฮานจิกทึ้งผมแล้วลากไปริมน้ำ
“ข้าไม่ใช่พี่ของเจ้าใช่หรือไม่ ตอบ!”
“พี่ พี่จะทำสิ่งใด”คนเป็นน้องเริ่มหวาดกลัวเล็กๆ เซฮุนไม่ชอบยืนริมน้ำเช่นนี้ เค้าว่ายน้ำไม่เป็น เค้าไม่ชอบมันเอาเสียเลย
“ข้าเองก็ไม่ปรารถนาน้องแบบเจ้าเช่นกัน!”ลู่ฮานใช้แรงที่มีทั้งหมดเหวี่ยงเซฮุนลงไปในแม่น้ำใหญ่ แล้วเดินหนีไปอย่างไม่แยแส ใบหน้าหวานเหยียดยิ้มสะใจอย่างปิดไม่มิดก่อนจะหายลับไป ทิ้งให้คนที่อยู่ในน้ำดิ้นรนอย่างทรมาน
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
ใครก็ได้ ช่วยข้าที ข้ากลัวเหลือเกิน พี่ลู่ฮานช่างโหดร้ายนัก ขอสาบาน หากข้ารอดไปได้ ข้าจะไม่มีวันนับถือคนๆนั้นเป็นพี่อีก ไม่มีวัน
“ช่วย….ด้วย”เรี่ยวแรงเริ่มหมดลงอย่างช่วยไม่ได้ เซฮุนดิ้นเอาตัวรอดมานานเกินกว่าจะฝืนต่อไปได้ ร่างกายเริ่มหยุดทำงานลงช้าๆก่อนจะค่อยๆจมลงในแม่น้ำ
ตู้ม!!! เสียงดังราวกับของหนักบางอย่างกระทบลงบนผิวน้ำ เด็กน้อยเซฮุนปรือตาขึ้นมอง ร่างของใครบางคนกำลังว่ายตรงมาทางเค้าก่อนจะคว้าเอาร่างที่อ่อนแรงของเค้าขึ้นไปสู่ผิวน้ำ
“แค่กๆ แค่กๆ”
“ชานยอล ชานยอล ถอดเอาเสื้อตัวนอกของเจ้ามาให้เซฮุนที”ร่างที่เปียกน้ำไม่แพ้เซฮุนเอ่ยปากสั่งเด็กชายอีกคนที่กำลังวิ่งเข้ามาดู
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้างแบคฮยอน”เด็กชายร่างอุ้ยอ้ายนามว่าชานยอลเอ่ยถามพลางถอดเสื้อส่งไปให้เซฮุนและคว้าเสื้อที่กองอยู่ที่พื้นส่งให้กับแบคฮยอนที่ดูเหมือนจะเป็นเสื้อที่ถูกถอดออกอย่างลวกๆตอนกระโจนลงไปช่วยเซฮุน
“ข้าไม่เป็นไร ข้าน่ะว่ายน้ำได้แกร่งเยี่ยงมนุษย์ปลา ดูเซฮุนเถิด เป็นอย่างไร ว่ายน้ำไม่ได้แล้วใยจึงทะลึ่งลงไปเล่นน้ำคลายร้อนแบบนั้นกันล่ะ”
“ข้าเปล่านะแบคฮยอน พี่ลู่ฮานต่างหาก”
เพียงเท่านี้ทั้งชานยอลและแบคฮยอนก็เข้าใจสถานการณ์ได้ทันที พวกเค้าเป็นเพื่อนกัน บ้านก็อยู่ไม่ได้ห่างกันสักเท่าไร ทำไมจะไม่รู้ว่าพี่ของเซฮุนนั้นร้ายกาจเพียงใด ลู่ฮานมักจะกลั่นแกล้งผู้อื่นเพื่อความสนุกของตนเสมอ ไม่ใช่แค่เซฮุน แต่ชานยอลเองก็เคยโดน เพราะรูปร่างอ้วนท้วนที่ลู่ฮานมักจะเอ่ยล้อว่าอัปลักษณ์ทำให้ชานยอลตกเป็นเป้าหมายของลู่ฮานเช่นกัน และที่แบคฮยอนไม่ลืมนั่นคือจุนมยอนผู้เป็นพี่ของตนที่ถูกลู่ฮานกลั่นแกล้งจนถึงทำร้ายอย่างรุนแรงหลายต่อหลายครั้ง พี่จุนมยอนนั้นอ่อนแอเกินไป นี่คือเหตุผลที่แบคฮยอนคนนี้ต้องเข้มแข็ง เค้าต้องปกป้องพี่ของตัวเอง
“ข้าว่าครั้งนี้มันแรงเกินไปหรือเปล่าเซฮุน ลู่ฮานรู้อยู่แล้วว่าเจ้าว่ายน้ำไม่เป็น แต่ก็ยังทำเช่นนี้ นี่มันเจตนาจะฆ่ากันให้ตายชัดๆ”
“พี่ลู่ฮานไม่เคยคิดว่าข้าเป็นน้องอยู่แล้วล่ะ ข้าขอบใจเจ้ามากแบคฮยอน เจ้าช่วยข้าไว้หลายต่อหลายครั้ง และครั้งนี้เจ้าช่วยชีวิตข้าไว้”
“จะให้ข้าปล่อยให้เจ้าตายได้อย่างไร จริงมั้ยชานยอล”แบคฮยอนหันไปถามชานยอลที่อยู่ข้างๆกัน
“อืม ใช่ๆ เราเป็นเพื่อนกันนี้ มีอะไรก็ต้องช่วยกันสิ”
“เรื่องเล็กน้อยน่า”
“แต่ครั้งนี้ที่เจ้าช่วยไว้คือชีวิตข้า แบคฮยอน ต่อจากนี้ไป ชีวิตข้าเป็นของเจ้าแล้ว ข้าขอสาบานว่าข้าจะมีชีวิตอยู่เพื่อเจ้าข้าตลอดไป”
เซฮุนเอื้อมมือไปบีบมือของแบคฮยอนแน่น ในขณะที่แบคฮยอนใช้มืออีกข้างคว้ามือของชานยอลไว้
เค้ายินดีที่เซฮุนอยากจะยืนข้างเค้า แต่เค้าเองก็เคยสัญญาว่าจะยืนข้างชานยอลด้วยเช่นกัน
ไม่มีใครรู้ว่า ต่อจากนี้ไป มันจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเค้า
TBC.
เราไม่เคยแต่งแนวนี้มาก่อนนะ
อาจไม่ค่อยโอเคเท่าไร
แต่จะพยายามทำให้ดีขึ้นในตอนต่อๆไปนะคะ
ฝากติดตามเช่นเดิมจ้าาาาาา
ในเรื่องนี้ เราขออนุญาตแต่งให้ แบคฮยอน ลู่ฮานและจุนมยอนเป็นผู้หญิงนะคะ
ไม่งั้นเกิดในเรื่องต้องท้องไส้ขึ้นมา เรากลัวจะคลอดลำบาก ไม่รู้จะไปออกทางไหน
โอเคนะ เข้าใจตรงกันนะจ๊ะ
ความคิดเห็น