ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ลูกเป็ดตัวที่8 (100%)
ตอนที่8
ในโรงอาหารโรงเรียน จองมิน ดงฮยอนมินวูและ แฝดโจ กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ ดูเหมือนจะขาดใครไป..... ใช่แล้วล่ะ ปีศาจฮยอนซอง หายไปไหนกันนะ ตั้งแต่วันนั้น ฮยอนซองก็ไม่โผล่มาให้จองมินเห็นอีก โรงเรียนก็ไม่มา หายเงียบไปเลย ต้องยอมรับว่า จองมินรู้สึกใจหายแปลกๆเหมือนกัน
"ฮยอนซองไม่ติดต่อนายเลยหรอจองมิน"กวังมินถามเพราะเห็นว่าเพื่อนซี้ไม่มาโรงเรียนหลายวันแล้ว
"ไม่นี่ฮะ"ร่างเล็กตอบเรียบๆ"
"มันหายไปไหน ไปหาที่บ้านก็บอกว่ามันไม่อยู่ แปลกชะมัด"
"คิดถึงฉันกันล่ะซิ" พูดถึงมัน มันก็มา ชื่อ ฮยอนซอง ยังคงศักดิ์สิทธ์เสมอ
ทุกคนหันไปมองอย่างตกใจ หายหน้าหายตาไปหลายวันอยู่ดีๆก็มาไม่บอกไม่กล่าว
"จองมิน" ฮยอนซองเรียกร่างบางที่ยังดูอึ้งๆอยู่
"เอ่อ ฮะ"
อย่าว่าแต่จองมินที่ลุ้นว่าฮยอนซองจะพูดอะไร เค้าลุ้นกันทั้งโต๊ะ
หลังจากยืนนิ่งอยู่นาน ฮยอนซองกู...........คุกเข่าลงตรงหน้าคนตัวเล็ก
พรวดดดดดดดดด!!!!!!!!! มินวูพ่นน้ำในปากใส่หน้าดงฮยอนเต็มๆ
บร๊ะเจ้า!!!! ชิมฮยอนซองมันคุกเข่าให้คนอื่น
"พี่ทำอะไรน่ะ ลุกขึ้นนะฮะ"จองมินที่ตกใจไม่แพ้คนอื่นรีบบอกให้ฮยอนซองลุกขึ้น เพราะตอนนี้คนเริ่มมุงกันใหญ่แล้ว
"ฉันกำลังจะขอให้นายมาเป็น อ้อยใจ ของฉัน"
พรวดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!! โจทวินพร้อมใจกันพ่นน้ำใส่หน้าดงฮยอนซ้ำ เมื่อได้ยินคำว่า อ้อยใจ
"ใช้คำว่าหวนใจเถอะ" กวังมินบอก
"ทำไมวะ อ้อยมันก็หวานอยู่ดีล่ะ"
ยังคงยืนยันหนักแน่น เคยถามจองมินมั้ยว่าอยากจะเป็น อ้อยใจ รึเปล่า
"จองมินนี่ฉันจริงจังนะ" ฮยอนซองกลับมาสนใจคนตรงหน้าอีกครั้ง
"จริงจังอะไรกัน"ไม่รู้เพราะเขินหรือยังแกล้งงอนอยู่ จองมินไปสนใจจะมองฮยอนซองซักนิด คนตัวเล็กนั่งดูดน้ำแก้เก้อแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
"ก็......"
ลุ้นกันทั้งโรงอาหาร
"ก็.....จองมิน! แต่งงานกันเหอะ"
พรวดดดดดด!!!!!!!!!! ปิดท้ายด้วยจองมินที่พ่นน้ำใส่หน้าดงฮยอน
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย พวกแกเป็นช้างกันหรือไง พ่นน้ำใส่หน้าฉันอยู่ได้" ดงฮยอนที่เหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว ลุกพรวดมาวีนใส่ทั้งเพื่อน ทั้งน้อง ทั้งแฟน ของตัวเองอย่างโมโห
"โอ๋ๆๆๆๆ ใจเย็นๆน้าาาาาาาาา" จองมินรีบชิ่งจากฮยอนซอง ไปหาดงฮยอนทันที คนที่นั่งคุกเข่าอยู่เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่ได้รับความสนใจจากจองมินแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งที่โต๊ะกับคนอื่นๆ
"สรุปว่าแผนขอแต่งงานของฉันมันล่มไปเป็นท่า เพราะพวกแกเอาแต่พ้นน้ำใส่ไอ้ดงฮยอนมัน"
"มันล้มไปตั้งแต่ อ้อยใจ แล้วครับเพื่อน" กวังมินหันไปบอก
"ทำไมวะ อ้อยใจ ไม่ดีตรงไหน"
"นี่ถ้าจองมินตอบตกลง คงจะต้องกลายเป็น อ้อยใจ ไปตลอดชีวิต" คำพูดของยองมิน ทำให้จองมินอยากจะกดไลค์ให้ซักร้อยครั้ง
..........
"ขอชิมอ้อยใจ" กวังมินที่กำลังเดินตามหลังฮยอนซองกับจองมินร้องเพลงขึ้นมา
"อุ๊ย...ใครให้กัน"ยองมินท่เดินมาข้างๆก็ช่วยต่อด้วย
"โถ เพียงเปลือกมัน"
"รสคงไม่ทันเทียมเนื้อ"
เมื่อเห็นว่า คู่รักแฝดนรกร้องเพลงจีบกันอย่างน่าหมั่นไส้ ฮยอนซองที่ทนไม่ไหวแล้วจึงได้.......
"ขอชิมอ้อยใจ"หันไปร้องกับจองมิน
"ซากอ้อยเถอะฮะ กลับบ้านได่แล้ว"
"อะไรเนี่ย นายนี่ไม่มีอารมณ์โรแมนติกเอาซะเลย"
"กลับบ้าน" ดูเหมือนตั้งแต่จองมินแสดงด้านที่เอาจริงเอาจังให้ฮยอนซองได้เห็นด้วยการกล้าโกรธอีกคน ฮยอนซองก็ดูจะขู่บังคับร่างเล็กน้อยลง
"เออๆ กลับๆๆๆ เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านล่ะกัน ดงฮยอนเอาจักรยานไปส่งมินวูแล้วนี่"
"ฮะ ว่าแต่ พี่ไม่ได้เอารถมานี่ เราจะกลับยังไง"
"เออ นั่นสิ"
"เฮ้ออออออ พี่เคยนั่งรถเมล์มั้ย ผมไปส่งพี่ก่อนก็ได้"
"ก็....ก็ได้"
ที่ป้ายรถ ฮยอนซองเอาแต่พูดเรื่องที่จองมินต้องไปส่งเค้าอย่างหัวเสีย ทั้งๆที่เค้าตั้งใจจะไปส่งจองมินแท้ๆ
"เลิกพูดเถอะฮะ ไม่มีไรดีขึ้นมาหรอก"
"รำคาญรึไง อยากตายหรอ"
"ขู่อีกแล้วนะ อยากตายหรอ"
"......." =[]= ชิมฮยอนซอง ช็อคไปเลย นี่จองมินปีกกล้าขาแข็งขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย!!!!!!!!
"ไปเร็วฮะ รถมาแล้ว"จองมินลากมือคนตัวสูงที่ยังอึ้งอยู่ขึ้นไปบนรถ
"นี่"ฮยอนซองสะกิดจองมินที่นั่งข้างๆ
"หืม"
"ขอบคุณ"
"เรื่องไรฮะ"
"ที่มาส่งไง แล้วก็........ขอโทษด้วย เรื่องวันนั้น ฉันไม่ตั้งใจ ฉันแค่...."
"ไม่เป็นไรฮะ ไม่ต้องพูดหรอก" จองมินทำเป็นไม่สนใจ
เค้าไม่อยากนึกถึงเรื่องนั้นอีก ไม่ใช่ว่ายังโกรธแต่เค้าเขินต่างหาก แค่คิดว่าวันนั้นฮยอนซองกับเค้าเกือบจะ.... โอ๊ยยยย จองมินเขินนะฮะทุกคน!!!!!!!!!
"ฉันชอบนายนะ"
"ห๊ะ....รู้แล้ว พี่เคยบอกแล้วฮะ"
"ฉันตั้งใจพูด ช่วยตั้งใจฟังหน่อยได้มั้ย"
"ก็มันเขินนี่"
"ก็อย่าเพิ่งเขินสิ จะมาเขินตอนกำลังพูดทำไม ฟังให้จบก่อนแล้วค่อยเขิน"
"........."อะไรวะ เขินก็ไม่ได้ เอาใจยากจริง
"ฉันชอบนายมากๆ ไม่รู้ว่าทำไม เห็นครั้งแรกก็ชอบเลย มันเหมือนกับตกหลุมรัก เอ.... หรือรักแรกพบนะ นั่นแหละ สักอย่างอ่ะ ฉันชอบนายมาก มากจนจะเป็นบ้า ฉันไม่เคยชอบใคร ก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงกับคนที่ชอบ หวังว่านายจะเข้าใจฉัน ถ้าฉันจะทำตัวแปลกๆ หวังว่านายจะเข้าใจว่ามันเป็นเพราะ นายเป็นคนแรกที่ฉันชอบ และจะเป็นคนเดียว ตลอดไป"
"........." เงียบ จองมินก้มลังเขินจนจะกระอักเลือด(?) เกิดมาเพิ่งเคยมีคนพูดแบบนี้กับเค้า แล้วคนที่พูดคือชิมฮยอนซองด้วย
"เขินอยู่รึเปล่า"
"ห๊ะ เอ่อ....."
"อย่าเพิ่งเขิน"
"ยังไม่จบอีกหรอฮะ"
"จบแล้ว....แต่ว่า จูบก่อน แล้วค่อยเขิน"
พูดจบริมฝีปากหนาก็ประกบเข้ากับริมฝีปากบางน่ารักนั้นทันที ฮยอนซองกำลังมอบจูบที่หวานที่สุดให้กับจองมิน จูบที่อ่อนโยน ถนุถนอม จูบที่ละเลียดช้าๆอย่างใจเย็น จูบที่บอกว่าฮยอนซองรักจองมินมาจริงๆ
แจ่ม ดะ แดม แจ่ม ว๊าววววววววว ณ บัดนาว นั้นโดนใจ
โทรศัพท์ของฮยอนซองดังขึ้นขัดจังหวะเลิฟซีนบนรถเมล์แสนโรแมนติก
"ใครว้าาาาาาาาาา"ร่างสูงหัวเสียอย่างแรง ส่วนจองมินนั้น ตอนนี้แทบจะสิงกระจกรถอยู่แล้ว นี่ถ้ากระจกเปิดได้ ร่างเล็กคงกระโดดลงไปแน่นอน
"อืม ว่าไง"
"อะไรนะ!!!!!!!!"
"ที่ไหน"
"ได้ๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"
ฮยอนซองวางสายแล้ววิ่งลงจากรถโดยที่ไมารอจองมินเลยซันิด ร่างเล็กได้แต่งงๆว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะหันไปมองนอกรถ ก็เห็นว่าร่างสูงโบกเท็กซี่ไปแล้ว
เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น รีบขนาดที่ลืมเราที่นั่งข้างๆไปเลย มันเกิดอะไรขึ้นนะ
ไม่นานนักมือถือของร่างเล็กก็มีสายเข้ามาเช่นกัน
"ว่าไงฮะพี่ดงฮยอน"
"ห๊ะ พี่โซยูโดนรถชน!!!!!!!!!!!!"
................................................
ไรเตอร์มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว ฮี่ ฮี่ จะดราม่าดีมั้ยจ๊ะตอนหน้า เดี๋ยวไรเตอร์ลองคิดดูก่อนเน๊อะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจอกันตอนหน้าค่าาาาาาาาาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น