Two moons the first บัลลังก์รัก บัลลังก์เลือด [Fic EXO]

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ ๒ (100%)

   

ตอนที่ ๒


"แบค เร็วเข้า" ชานยอลตะโกนลงมาจากรถประจำทาง แบคฮยอนค่อยๆลุกขึ้นจากที่รอรถเดินเซมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ ใบหน้าน่ารักของคนตัวเล็กดูซีดเซียวผิดปกติ แม้แบคฮยอนจะดูเหนื่อยล้าแทบทุกเช้า แต่ชานยอลเพิ่งเคยเห็นแฟนของตัวเองดูแย่ขนาดนี้เป็นครั้งแรก

"นายดูเหมือนคนอดนอนเลยนะ ไหวรึเปล่าน่ะ"

"อืม ฉันไม่เป็นไรหรอก"ร่างเล็กยิ้มบางๆก่อนจะซบหัวลงกับไหล่ของอีกคน

แบคฮยอนอดนอนจริงๆ เซฮุนไม่เคยทำรุนแรงขนาดนี้ ปกติแล้วเซฮุนจะเป็นแค่แวมไพร์เอาแต่ใจ รั้นจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ เมื่อได้เลือดเท่าที่ต้องการก็จะหยุด แต่เมื่อคืนเค้าแปลงร่างเป็นปีศาจที่โหดร้ายแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เซฮุนไม่ปล่อยให้ร่างเล็กได้พักเลย เค้าเล่นสนุกกับร่างกายที่แสนงดงามนี่จนเกือบถึงเช้า

แค่คิดว่าร่างกายของตัวเองสกปรกขนาดไหน น้ำตาก็แทบจะไหลออกมา ............. นายจะต้องรังเกียจฉันแน่ๆชานยอล ถ้านายรู้ความจริงเข้า

ทังคู่จับมือกันแน่นตลอดทางเดินเข้ามาในโรงเรียน ร่างสูงไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรักของตัวเอง แต่เค้าแค่อยากจะปกป้องและเคียงข้างคนๆนี้ให้ถึงที่สุด ยิ่งในตอนนี้ที่แบคฮยอนดูอ่อนล้าเกินกว่าจะก้าวเดินได้เพียงลำพัง

มือเล็กๆนั้นเย็นชืดจนเค้าใจหาย ร่างเล็กอาจจะไม่สบายหรือเปล่า เป็นไข้ หรือเป็นหวัด เค้าอยากช่วยให้ดีขึ้น แต่แบคฮยอนก็เอาแต่บอกว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

...................................

"นอนพักที่นี่ล่ะนะ" ชานยอลพาแบคฮยอนมาที่ห้องพยาบาล เค้าไม่สามารถทนเห็นคนตัวเล็กที่ท่าทางเหมือนคนป่วยแบบนั้นในห้องเรียนได้

พูดตรงๆว่ามันทำให้เค้าเสียสมาธิในการเรียน เพราะเอาแต่คอยห่วงร่างเล็ก แถมแบคฮยอนเองก็ดูจะไม่ไหวแล้วจริงๆ

"แต่ฉันไม่ได้เป็นไรนะ"

"นายเป็น เป็นหนักด้วย นอนพักเถอะนะแบค"

"ไม่เอานะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่เอา"แบคฮยอนกลัวการอยู่คนเดียวในเวลาแบบนี้มากที่สุด

ถ้าตอนที่ชานยอลไม่อยู่ เซฮุนเข้ามาล่ะ มันจะเป็นยังไง จะเกิดอะไรขึ้น เซฮุนจะทำอะไรเค้าอีก 

"แบค.... นายจะไม่เป็นไร นอนเถอะ ถ้ามีเรื่องร้ายกับนาย ฉันจะมาช่วยทันที สัญญา" ร่างสูงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน จับร่างเล็กนอนลงแล้วห่มผ้าให้

"ยอล ฉัน..."

"ฉันอยู่กับนายเสมอนะ นอยเถอะ" ชานยอลหยิบเอาไอพอดของตัวเองวางไว้ข้างๆหมอนแล้วใส่หูฟังให้กับแบคฮยอน

คนตัวเล็กค่อยๆหลับตาลงช้าๆด้วยความอ่อนล้าบวกกับเสียงเพลงที่ดังคลออยู่ในหูของตัวเอง



ฉันจะขี่สายลมอันอ่อนโยนไปยังโลกของเธอ
ไปอยู่ข้างๆเธอ เธอถามว่าฉันมาจากที่ไหน
คำถามของเธอมันช่างไร้เดียงสา ฉันจึงตอบว่ามันเป็นความลับ
เพราะเพียงแค่เราเดินไปด้วยกันแบบนี้ ไม่ว่าที่ไหน มันก็เป็นดั่งสรวงสวรรค์
( Angel (in to your world) - EXO K )


"มือของฉัน มันเย็นเกินไปที่จะแตะต้องตัวนายตอนนี้ นายอาจจะตื่นก็ได้นะ" เซฮุนนั่งลงบนเตียง มองร่างบางที่กำลังหลับสนิทด้วยสายตาที่ไม่อาจรู้ได้ว่าเค้ากำลังสื่อความหมายอะไรอยู่

เค้ามองดูคนตัวเล็กแล้วก็นึกถึงตอนที่เจอกันครั้งแรก



เซฮุนอายุ51ปี แต่เค้ากลับมีใบหน้าที่อ่อนเยาว์ราวกับเด็กหนุ่ม ใช่แล้ว เค้าคือแวมไพร์ ลูกชายคนเดียวของตระกูลโอ

ร่างกายของเซฮุนหยุดโตตั้งแต่อายุ16 เค้าเข้าเรียน ม.4 มานับครั้งไม่ถ้วน พ่อกับแม่ที่อยู่ต่างประเทศไม่เคยสนใจว่าเค้าจะเปป็นยังไง ทิ้งให้อยู่ในคฤหาสน์นี้กับคนรับใช้

และตอนนั้นที่พ่อบ้านของเค้าต้องเดินทางไปดูแลพ่อแม่ของเค้า พ่อบ้านบยอลก็พาเด็กน้อยน่ารักมาที่นี่ พร้อมกับฝากไว้ให้เค้าดูแล 

"ชื่ออะไรล่ะเรา" เซฮุนมอง

"แบค แบคฮยอนฮะ"

"อายุเท่าไรแล้ว"

"อืมมมม ห้าขวบ หรือสี่ขวบ หรือหกขวบ ผมไม่แน่ใจ" เด็กน้อยตอบพลางทำหน้าสับสนอย่างน่ารัก

"ฮึ ฮึ มีที่ไหนกัน ไม่รู้ว่าตัวเองอายุเท่าไร"

"มีสิ ก็มันจำไม่ได้นี่นา แล้วพี่ชายล่ะ อายุเท่าไรหรอ"

"ฉันหรอ.... ทายสิ"

"ไม่เอา ไม่ทายหรอก เดี๋ยวผิด"

"อะไรกัน ก็ได้ ฉันอายุ51แล้ว"

"โหหหหหหหหหหหหหห ทำไมพี่ชายไม่แก่เลยล่ะ"

"ฉันเป็นแวมไพร์"

"แวมไพร์ เหมือนลุงอ่ะหรอ เท่ห์จังเลย ผมก็อยากเป็นมั่งอ่ะ อยากเป็น อยากเป็น อยากเป็น" แบคฮยอนกระโดดไปมา

"อยากเป็นหรอ งั้นตอนนายอายุ15ห้า ฉันจะทำให้นายเป็นแวมไพร์ดีมั้ย"

"เย้ๆๆๆๆ ดีจังๆๆๆ สัญญานะพี่ชาย"

"สัญญาสิ"



เมื่อเด็กน้อยที่เค้าเลี้ยงมาด้วยตัวเองอายุ15 เซฮุนได้ลิ้มรสเลือดที่แสนบริสุทธิ์ของแบคฮยอนเป็นครั้งแรก จากนี้หากแบคฮยอนเป็นแวมไพร์ เค้าจะอยู่ด้วยกันไปตลอด

แต่ทุกอย่างผิดคาดไปหมด ไม่ว่าจะฝังคมเขี้ยวนั้นสักกี่ครั้ง แบคฮยอนก็ไม่เปลี่ยนเป็นแวมไพร์อย่างที่ควรจะเป็น

ในขณะที่เค้าเองที่ไม่เคยลิ้มรสชาติเลือดมนุษย์คนไหนกลับโหยหาแต่เลือดแสนหวานของร่างเล็กอย่างไม่รู้จักพอ ราวกับเป็นสิ่งเสพติด 

เมื่อร่างเล็กยังเป็นมนุษย์อย่างนี้ ก็จำเป็นที่ต้องใช้ชีวิตปกติ ต้องไปโรงเรียน ไปมีเพื่อน มีสังคม หรืออาจจะมีคนรัก ......

เค้ายังไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ แบคฮยอนเป็นของเค้า จะต้องเป็นของเค้าเพียงคนเดียวตลอดไป

"ฉันจะรั้งนายไปได้นานแค่ไหนนะ นายจะไม่เป็นของฉันตลอดไปอย่างนั้นหรอ...... ฉันยอมไม่ได้จริงๆ ฉันไม่มีวันยอมหรอก นายจะเป็นของฉันเพียงคนเดียว ถ้าไม่มีปาร์ค ชานยอล ฉันก็จะเหลือแค่ฉันเพียงคนเดียว" 

....................
...............................

เย้ๆๆๆๆๆๆ ได้พักแล้วล่ะ สองวันอ่ะ ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวไรเตอร์ก็ต้องเรียนพิเศษอีกค่ะ ใกล้เปิดเทอมแล้วด้วย เครียดเน๊อะ ฮืออออ T_T 

จบไปอีกตอนนะ เหมือนจะสั้นๆ ฮ่า ฮ่า ให้คิดว่าเป็นตอนน้อยอดีตแล้วกัน บทพูดน้อยเว่อร์ รีบพิมพ์จริงๆค่ะ ฮ่าาาา ขอบคุณรีดเดอร์ที่ติดตามนะคะ ขอบคุณคอมเม้นด้วย ไม่เม้นก็ขอบคุณเหมือนกัน ฮ่า ฮ่า เจอกันตอนหน้าค่าาาาาา