ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ลูกเป็ดตัวที่2
�
ตอนที่2
"ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
ร่างเล็กสะดุ้งตื่นจากที่นอน พระเจ้านี่มันฝันร้ายชัดๆ พ่ฮยอนซองอะไรนั่นมาบอกว่าเราเป็นแฟน เฮ้ออออ ฝันเหมือนจริงมาก ยังสะเทือนใจไม่หายเลย
แต่จะว่าไป มันเหมือนจริงจนเริ่มไม่แน่ใจว่าฝันรึเปล่า เอาไงดี ถ้าไปถามพี่ดงฮยอนแล้วมันไม่จริง พี่ก็จะหาว่าเราบ้า เพ้อเจ้อ และอื่นๆอีกมากมาย�
จะทำไงดี�
ทำไงดี
ทำไง
ทำไง
"จองมิน!!!"
"ฮะ อะไรฮะ"สะดุ้งเฮือก�
"ลงไปได้แล้ว ถึงโรงเรียนแล้ว"
"อะ อ้าว" จองมินลงจากจักรยานเพื่อให้ดงฮยอนนำไปจอดเข้าที่
สายตาของร่างเล็กกวาดมองไปรอบๆโรงเรียน
ไม่มีอะไรผิดปกติ�
เคาอาจจะฝันจริงล่ะนะ
"นาย!!!"�
หืมมมมมมมม เสียงนี้ เสียงแบบนี้ ตะโกนแบบนี้ มัน มัน มัน�
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชิมฮยอนซอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่ต้องถามใคร
จองมินไม่ได้ฝัน
นี่มันเรื่องจริง
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
"นาย" มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ร้องไห้ได้มั้ย T_T
"ฮะ"
"เตรียมตัวรึยัง"�
"อะไรฮะ" เตรียมตัวอาร๊ายยยยยยย ยังต้องการอะไรจากจองมินอี๊กกกกกกกกกก
"เปิดตัว"ว่าแล้วฮยอนซองก็ดึงจองมินไปโอบทันที
"ทุกคนฟัง!!!!!!" เฮ้ย! อะไร ตะโกนทำไม�
"นี่คือแฟนของฉัน ชื่อว่า.... โทดที นายชื่ออะไร" อ๊ากกกกกกกก ไอ้บ้าาาาาาาาา บอกว่าเราเป็นแฟน แต่ไม่รู้จักชื่อได้ยังไง ไอ้คนทุเรศ ไม่บอกหรอกเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่มีทาง!!!!!!!!!!!!
"จองมินฮะ"T_T บอกทั้งน้ำตา
"อ้อ ใช่ นี่คือจองมิน เป็นแฟนของฉัน ทุกคนช่วยกันดูแลเค้าด้วย ..... แค่นี้แหละ" สิ้นเสียงของฮยอนซอง นักเรียนคนอื่นๆ ก็เริ่มซุบซิบกันทั่ว
"นี่!!!! ฉันพูดเสร็จแล้ว ทำไมไม้ปรบมือ" ปรบมือทำไมวะ แกบ้าหรอ ไอ้พี่หล่อ
แปะๆๆๆๆๆๆๆ เสียงปรบมือดังสนั่น
เออดี คนพวกนี้นี่ก็นะ ไม่ได้มาหาเสียงนะเว้ย ไม่ต้องปรบมือ เข้าใจจองมินกันบ้างม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ดีใจจนจะร้องไห้เลยล่ะสิ" ใครบอกแก ไอ้บ้าเอ้ยยยยยย
"ฮะ ดีใจมากเลย"ToT
"นายก็ไปเรียนได้แล้ว ไว้ว่างๆจะแวะไปหา" ไม่ต้องมาโว๊ยยยยยยย
"ฮะ" T_T
"เออ แล้วนายอยู่ห้องอะไร"�
"ห้องD ฮะ"
"โง่!!!!!! ขี้เหร่แล้วยังโง่อีก"
"อ้าว พี่ว่าผมทำไมน่ะ พี่ฉลาดนักหรอ"
"ฉันอยู่ห้องA"
"......" หล่อแล้วยังฉลาดอีก บร๊ะ!
"ไปเรียนไป เดี๋ยวจะยิ่งโง่"
"มินวูก็อยู่ห้องเดียวกับผมนะ ทำไมพี่ไม่ว่าล่ะ"
"มินวูน่ะ เค้าน่ารัก อยู้ห้องZ ยังไม่น่าเกลียดเลย แต่นายมันขี้เหร่ไง"
"คนอื่นก็อยู่กัน เยอะแยะ"
"ก็คนอื่นน่ะ.......เค้าไม่ได้เป็นแฟนฉันไง ฉันเลยไม่สนใจ"
"เอ่อ......" แฟนหรอ เต็มปากเต็มคำ เขินเป็นนะเว้ยเฮ้ย
"ไปเรียน นับหนึ่งถึงสาม"
"ห๊ะ"
"หนึ่ง"
"เดี๋ยวสิฮะ"
"สอง"
"ไปแล้วๆ"จองมินวิ่งปรู๊ดขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่จองมินเข้าไปในห้องเรียน ตลาดสดก็กลายเป็นวัดดอนทันที เงียบสงัดเหมาะแก่การนั่งสมาธิระลึกชาติ =_=
"ไง หยอง" มินวู ฉันมีชื่อนะ นอกจากพี่ฮยอนซองแล้ว นายก็ไม่รู้จักชื่อฉันใช่มั้ย T_T
"อืม"จองมินนั่งลงในที่ของตัวเอง
"ดูเหมือนเรื่องทีนายเป็นแฟนฮยอนซองจะดังไปทั่วโรงเรียนแล้วนะ"
"ห๊าาาาาาาาา"
"แหม มีเพือนเป็นคนดัง ฉันทำตัวไม่ถูกเลยนะเนี่ย ฮึ ฮึ ฮึ"
"ดูนายสนุกนะมินวู"
"บันเทิงกว่านี้ไม่มีอีกแล้วล่ะ ฮึ ฮึ ฮึ " ฉันเกลียดเสียงหัวเราะของนายมากมินวู ToT�
ณ โรงอาหาร�
"ช้า!!!" ฮยอนซองมองจองมินที่เพิ่งเดินมาถึง
"ขอโทดฮะ" T_T
"กินข้าวซักที ฉันรอนานมากแล้วนะ หิว"
"พี่หิวก็กินซิฮะ รอผมทำไม"T^T
"ฉันอยากกินข้าวกับแฟน" อ๊ากกกกก มามุขนี้อีกแล้ว มุกแฟนเนี่ย เขินนะเฟ้ยยยย
บรรยากาศที่แสนโรแมนติก
"คือ...."จองมินมองข้าวแฉะๆในจานตัวเอง นี่กินได้แน่เราะ
"กินซิ อร่อยนะ"
"คือ คือ ผม"
"ทำไม! นี่ฉันซื้อให้ นายจะไม่กินหรอ!!!! อยากตายรึไง!!!" แว๊กกกก จะโหดทำม๊ายยยย
"กะ กะ กินจ้ะ กิน อ้ามมมมม" ToT�
"ยองมิน ไก่ชิ้นนั้น ฉันจองแล้ว" กวังมินโวยวาย
"ตลก ไม่เห็นมีป้ายติด"
"มี แต่นายกัดเข้าปากไปแล้ว"
"เว่อร์ไปไอ้เกรียน"
"ว่าใครวะ"
"ว่าแก"
"เฮ้ย"
"ทำไม"
จะต่อยกันแล้ววววววววววววว ไหนว่าเป็นแฝดและเป็นแฟนกันไงล่ะ โอ้ยยยยยยยยย
จองมินเครียด คนรอบตัวมีแต่คนไม่ปกติ จะว่าไปคนปกติก็
มินวู ที่กินข้าวด้วยหน้าตาแบบนี้ =_=
พี่ดงฮยอนก็ v_v
ที่จริง ต้องบอกว่าสองคนนี้ก็ ไม่ปกติเป็นเรื่องปกติอยูแล้วล่ะนะ เฮ้ออออออออออ
.....................................
.......................................................
เหมือนเดิมจ้ะ อ่านแล้ว เม้นไม่เม้นก็แล้วแต่ศรัทธาค่าาาาาาาาาาาา แต่ถ้าสงสารไรเตอร์ จะใจดีเม้นให้ก็ไม่ว่ากันนะคะ แล้วเจอกันตอนหน้าเน้อออออออออออ
�
ตอนที่2
"ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
ร่างเล็กสะดุ้งตื่นจากที่นอน พระเจ้านี่มันฝันร้ายชัดๆ พ่ฮยอนซองอะไรนั่นมาบอกว่าเราเป็นแฟน เฮ้ออออ ฝันเหมือนจริงมาก ยังสะเทือนใจไม่หายเลย
แต่จะว่าไป มันเหมือนจริงจนเริ่มไม่แน่ใจว่าฝันรึเปล่า เอาไงดี ถ้าไปถามพี่ดงฮยอนแล้วมันไม่จริง พี่ก็จะหาว่าเราบ้า เพ้อเจ้อ และอื่นๆอีกมากมาย�
จะทำไงดี�
ทำไงดี
ทำไง
ทำไง
"จองมิน!!!"
"ฮะ อะไรฮะ"สะดุ้งเฮือก�
"ลงไปได้แล้ว ถึงโรงเรียนแล้ว"
"อะ อ้าว" จองมินลงจากจักรยานเพื่อให้ดงฮยอนนำไปจอดเข้าที่
สายตาของร่างเล็กกวาดมองไปรอบๆโรงเรียน
ไม่มีอะไรผิดปกติ�
เคาอาจจะฝันจริงล่ะนะ
"นาย!!!"�
หืมมมมมมมม เสียงนี้ เสียงแบบนี้ ตะโกนแบบนี้ มัน มัน มัน�
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชิมฮยอนซอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไม่ต้องถามใคร
จองมินไม่ได้ฝัน
นี่มันเรื่องจริง
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
"นาย" มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ร้องไห้ได้มั้ย T_T
"ฮะ"
"เตรียมตัวรึยัง"�
"อะไรฮะ" เตรียมตัวอาร๊ายยยยยยย ยังต้องการอะไรจากจองมินอี๊กกกกกกกกกก
"เปิดตัว"ว่าแล้วฮยอนซองก็ดึงจองมินไปโอบทันที
"ทุกคนฟัง!!!!!!" เฮ้ย! อะไร ตะโกนทำไม�
"นี่คือแฟนของฉัน ชื่อว่า.... โทดที นายชื่ออะไร" อ๊ากกกกกกกก ไอ้บ้าาาาาาาาา บอกว่าเราเป็นแฟน แต่ไม่รู้จักชื่อได้ยังไง ไอ้คนทุเรศ ไม่บอกหรอกเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่มีทาง!!!!!!!!!!!!
"จองมินฮะ"T_T บอกทั้งน้ำตา
"อ้อ ใช่ นี่คือจองมิน เป็นแฟนของฉัน ทุกคนช่วยกันดูแลเค้าด้วย ..... แค่นี้แหละ" สิ้นเสียงของฮยอนซอง นักเรียนคนอื่นๆ ก็เริ่มซุบซิบกันทั่ว
"นี่!!!! ฉันพูดเสร็จแล้ว ทำไมไม้ปรบมือ" ปรบมือทำไมวะ แกบ้าหรอ ไอ้พี่หล่อ
แปะๆๆๆๆๆๆๆ เสียงปรบมือดังสนั่น
เออดี คนพวกนี้นี่ก็นะ ไม่ได้มาหาเสียงนะเว้ย ไม่ต้องปรบมือ เข้าใจจองมินกันบ้างม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ดีใจจนจะร้องไห้เลยล่ะสิ" ใครบอกแก ไอ้บ้าเอ้ยยยยยย
"ฮะ ดีใจมากเลย"ToT
"นายก็ไปเรียนได้แล้ว ไว้ว่างๆจะแวะไปหา" ไม่ต้องมาโว๊ยยยยยยย
"ฮะ" T_T
"เออ แล้วนายอยู่ห้องอะไร"�
"ห้องD ฮะ"
"โง่!!!!!! ขี้เหร่แล้วยังโง่อีก"
"อ้าว พี่ว่าผมทำไมน่ะ พี่ฉลาดนักหรอ"
"ฉันอยู่ห้องA"
"......" หล่อแล้วยังฉลาดอีก บร๊ะ!
"ไปเรียนไป เดี๋ยวจะยิ่งโง่"
"มินวูก็อยู่ห้องเดียวกับผมนะ ทำไมพี่ไม่ว่าล่ะ"
"มินวูน่ะ เค้าน่ารัก อยู้ห้องZ ยังไม่น่าเกลียดเลย แต่นายมันขี้เหร่ไง"
"คนอื่นก็อยู่กัน เยอะแยะ"
"ก็คนอื่นน่ะ.......เค้าไม่ได้เป็นแฟนฉันไง ฉันเลยไม่สนใจ"
"เอ่อ......" แฟนหรอ เต็มปากเต็มคำ เขินเป็นนะเว้ยเฮ้ย
"ไปเรียน นับหนึ่งถึงสาม"
"ห๊ะ"
"หนึ่ง"
"เดี๋ยวสิฮะ"
"สอง"
"ไปแล้วๆ"จองมินวิ่งปรู๊ดขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่จองมินเข้าไปในห้องเรียน ตลาดสดก็กลายเป็นวัดดอนทันที เงียบสงัดเหมาะแก่การนั่งสมาธิระลึกชาติ =_=
"ไง หยอง" มินวู ฉันมีชื่อนะ นอกจากพี่ฮยอนซองแล้ว นายก็ไม่รู้จักชื่อฉันใช่มั้ย T_T
"อืม"จองมินนั่งลงในที่ของตัวเอง
"ดูเหมือนเรื่องทีนายเป็นแฟนฮยอนซองจะดังไปทั่วโรงเรียนแล้วนะ"
"ห๊าาาาาาาาา"
"แหม มีเพือนเป็นคนดัง ฉันทำตัวไม่ถูกเลยนะเนี่ย ฮึ ฮึ ฮึ"
"ดูนายสนุกนะมินวู"
"บันเทิงกว่านี้ไม่มีอีกแล้วล่ะ ฮึ ฮึ ฮึ " ฉันเกลียดเสียงหัวเราะของนายมากมินวู ToT�
ณ โรงอาหาร�
"ช้า!!!" ฮยอนซองมองจองมินที่เพิ่งเดินมาถึง
"ขอโทดฮะ" T_T
"กินข้าวซักที ฉันรอนานมากแล้วนะ หิว"
"พี่หิวก็กินซิฮะ รอผมทำไม"T^T
"ฉันอยากกินข้าวกับแฟน" อ๊ากกกกก มามุขนี้อีกแล้ว มุกแฟนเนี่ย เขินนะเฟ้ยยยย
บรรยากาศที่แสนโรแมนติก
"คือ...."จองมินมองข้าวแฉะๆในจานตัวเอง นี่กินได้แน่เราะ
"กินซิ อร่อยนะ"
"คือ คือ ผม"
"ทำไม! นี่ฉันซื้อให้ นายจะไม่กินหรอ!!!! อยากตายรึไง!!!" แว๊กกกก จะโหดทำม๊ายยยย
"กะ กะ กินจ้ะ กิน อ้ามมมมม" ToT�
"ยองมิน ไก่ชิ้นนั้น ฉันจองแล้ว" กวังมินโวยวาย
"ตลก ไม่เห็นมีป้ายติด"
"มี แต่นายกัดเข้าปากไปแล้ว"
"เว่อร์ไปไอ้เกรียน"
"ว่าใครวะ"
"ว่าแก"
"เฮ้ย"
"ทำไม"
จะต่อยกันแล้ววววววววววววว ไหนว่าเป็นแฝดและเป็นแฟนกันไงล่ะ โอ้ยยยยยยยยย
จองมินเครียด คนรอบตัวมีแต่คนไม่ปกติ จะว่าไปคนปกติก็
มินวู ที่กินข้าวด้วยหน้าตาแบบนี้ =_=
พี่ดงฮยอนก็ v_v
ที่จริง ต้องบอกว่าสองคนนี้ก็ ไม่ปกติเป็นเรื่องปกติอยูแล้วล่ะนะ เฮ้ออออออออออ
.....................................
.......................................................
เหมือนเดิมจ้ะ อ่านแล้ว เม้นไม่เม้นก็แล้วแต่ศรัทธาค่าาาาาาาาาาาา แต่ถ้าสงสารไรเตอร์ จะใจดีเม้นให้ก็ไม่ว่ากันนะคะ แล้วเจอกันตอนหน้าเน้อออออออออออ
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น