SF EXO มากคน มากความ [All x Baekhyun]

ลำดับตอนที่ #1 : flower boy นายคือดอกไม้ของฉัน [KrisBaek] (100%)

�flower boy นายคือดอกไม้ของฉัน [KrisBaek]


ทำไมต้องคริสแบค: ไม่รู้ค่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา กรุ๊ปเคและกรุ๊ปเอ็ม ได้อัดรายการร่วมกัน และในงานนั้น ได้มีการพูดถึง โมเม้น คริสแบค กันเป็นอย่างมาก ดังนั้น ไรเตอร์จึงจับเอา สองคนนี้มาลองแต่งคู่กันดู ยังไงก็ติดตามนะจ๊ะ


คำเตือน: ฟิคเกรียน หยาบคาย เด็กและเยาวชนควรได้รับคำแนะนำ ไรเตอร์อินดี้

"เฮ้ย หมิน มึงว่ากุหล่อป่ะ"ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่งแสนเย็นชา เอ่ยถามเพื่อนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ
�
"อืม"

"มึงเต็มใจตอบป่ะเนี่ย"

"เออ มึงหล่อมาก"

"กูไม่ได้ถามว่ากูหล่อมากมั้ย กูถามว่ากูหล่อหรือเปล่า"�

"โอ๊ย ไอ้เหี้ย!"

"อ้าว มึงด่ากูไมเนี่ย กูเสียใจนะ"

"เสียใจห่าไร อย่ามาทำใจตุ๊ดไอ้คริส พูดเรื่องหล่ออยู่ได้ น่ารำคาญสัด"�

"มึงหยาบคายมาก มึงไม่ควรเกิดมาหน้าตาน่ารักเลย" คริสบอกงอนๆ

"ตุ๊ด!"ซิ่วหมินบอกแล้วแดินหนีไปทันที สวนกับลู่ฮาน�เพื่อนสนิทสุดน่ารักอีกคนท่กำลังเดินมา

"อ้าว ซิ่วหมินมันจะไปไหน"

"ไม่รู้ แม่งบอกรำคาญกู"

"เรื่องไรวะ"

"กูถามว่ากูหล่อมั้ย"

"อ๋อ เออ อย่าถามกูล่ะ เดี๋ยวกูจะรำคาญอีกคน" ลู่ฮานบอกเพลียๆ

"ไรวะ พวกมึงเพื่อนกูป่ะเนี่ย กูเซนซิทีฟนะเว้ยเรื่องนี้อ่ะ กูได้ตำแหน่งฟลาวเวอร์บอยของมหาลัยมาตลอด พอไอ้เด็กปีหนึ่งเข้ามา แม่งเอาตำแหน่งกูไปหน้าตาเฉย"

"ก็ไม่ได้หน้าตาเฉยนะ หน้าตาน้องเค้าน่ารักดี"

"อย่ากวนตีนครับมึง" =_=

"ฮ่า ฮ่า โทษที กูเห็นมึงเครียดไง แต่ก็นะ เด็กมาใหม่ ใสกว่า น่ารักกว่า มันก็ต้องยอมรับ อีกอย่าง เดี๋ยวนี้เค้านิยมผู้ชายแบ๊วๆเว้ย มันหมดยุคคุณหลวงของมึงแล้วคริส ชีวิตมึงสิ้นแล้ว" ลู่ฮานตบบ่าคริสเบาๆ

"กูทำใจไม่ได้ กูรับม่ายด๊ายยยยยยยยยยยย"

"มึงอย่ามาตุ๊ด อิคริส"

"สัด!"

ในห้องสำหรับจัดแสดง เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักกำลังซ้อมเปียโน โดยมีลิงค้างบ่างชะนีและอีแอบไอ้แอบทั้งหลายมายืนมุงดูอย่างคลั่งไคล้

"ดูซิ น่ารักจังเลยอ่ะ" เสียงชะนี่ที่หนึ่ง

"น้องแบคฮยอน ยิ้มหวานมากกกกก" เสียงชะนีที่สอง

"โอ๊ย เล่นเปียโนไพเราะมาก ระทวย" เสียงชะนีที่สาม

" แมร่งน่าซั่ม"เสียงบุรุษ

"เฮ้ย!!!!!!!"เสียงวงแตก


"น่าหมั่นไส้ชิบหาย แค่เปียโน ใครๆก็เล่นเป็นวะ" คริสที่กำลังซ้อมดนตรีคู่ใจอยู่ห้องข้างเอ่ยกับเพื่อนทั้งสอง

"ว่างๆกูจะพามึงไปปล่อยวัดไอ้คริส หัดสงบจิตสงบใจบ้างเถอะ"

"ไม่เคยจะเข้าข้างกูหรอกมึงอ่ะเชี่ยหมิน"

"เอาน่าคริส มึงก็ปล่อยวางแล้วซ้อมต่อเหอะ" ลู่ฮานบอก�

"เปียโนก็งั้นๆ ต้องอย่างกูนี่ สมฐานะ เท่ห์ ดูดี มีโปรไฟล์"คริสยังคงอวดอ้างตัวเองต่อไป

"ตีฉิ่งเนี่ยนะ สง่างามมากอ่ะมึง"ลู่ฮานมองฉิ่งที่อยู่ในมือคริสด้วยสายตาเอือมระอา

"อย่าดูถูก ฉิ่งของกู หรูหรามีระดับประทับใจโว๊ยยยยยยยย"

"ต่อให้มึงฝังเพชรเพิ่มอีก ฉิ่งก็คือฉิ่ง เลิกเล่นเหอะ ไม่งั้นเลิกคนกู กูอาย"

"ไอ้หมิน มึงไม่เข้าใจ ฉิ่งมันทรงคุณค่าทางวัฒนธรรม คนอย่างมึงเข้าไม่ถึงหรอก"

"เพ้อเจอสัด"และแล้วซิ่วหมินก็ลุกหนีไปอย่างเช่นเคย

"หมิน กูไปด้วย" ลู่ฮานก็ตามไปติดๆ

ทิ้งกูกันหมด แม่ง พวกไม่เข้าใจวัฒนธรรม ตีฉิ่งเท่ห์จะตาย กูท่านคริสนะเว้ยเฮ้ย ทำไรก็ดูดี�

"ขอโทษครับ"

"หืม....ห๊ะ!" คริสถึงกับตกใจจนเก็บฉิ่งไม่ทัน แบคฮยอนศัตรูตัวฉกาจมาทำไรในห้องนี้

"คือ ผมได้ยินเสียงรุ่นพี่ตีฉิ่ง มัน....ไพเราะมาก ผมก็เลย อยากจะ คือ อยากลองเล่นดูบ้าง
สอนผมได้มั้ยครับ"

"ห๊ะ!" กูเจอแล้ว คนที่เข้าใจวัฒนธรรมเหมือนกู โอ้ แบคฮยอน นายมันช่างเป็นเด็กดี

"รุ่นพี่ครับ"

"อ่อ อ่อ มาดิ ฉันสอน"

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป�

ตอนนี้แบคฮยอนกำลังตีฉิ่งเป็นเพลงมาม่าของเอ็กโซ(ฉิ่งเนี่ยนะ)โดยที่คริสโอบอยู่ด้านหลังแล้วจับซ้อนมือเค้าเอาไว้�

เด็กอะไร ตัวห๊อมหอม ยิ่งดมยิ่งชื่นใจ สูดหายใจลึกๆ อ่าาาาาาาาาาา กลิ่นของแบคฮยอน .......... เดี๋ยวนะ แว๊กกกกกกกกกก นี่กูเป็นบ้าอะไร นี่มันศัตรูนะเฟ้ยยยยยยยยย�

"พอแล้วๆๆๆๆ ฉันขี้เกียจสอนแล้ว"

"อ้าว แต่ผมยังตีไม่คล่องเลยนะครับ"

"แต่ฉันขี้เกียจสอน"

"แต่ผมอยากเรียนต่อ"

"แต่ฉันเหนื่อยแล้ว"

"เหนื่อย ผมไม่เห็นรุ่นพี่จะทำอะไร นอกจากกอดผม เหนื่อยอะไรครับ"

"เฮ้ย พูดดีๆ ใครกอดนาย"

"รุ่นพี่อ่ะแหละ กอดไม่พอ ยังแอบซูดหายใจฟื้ดๆๆด้วย"

"เปล่าโว๊ย" คริสรีบปฏิเสธ อ๊ากกกกก ไอ้เด็กนี่มันรู้ได้ไง

"เอาเถอะ ไม่สอนก็ไม่เรียนฮะ ผมไปฝึกต่อที่บ้านก็ได้"แบคฮยอนบอกแล้วหยิบฉิ่งของคริสไปด้วย

"เฮ้ย นั่นมันของฉัน"

"ยืมก่อน"

"ไม่ได้ มันมันฉิ่งฝังเพชรเชียวนะ"

"เยี่ยมเลย ผมขอยืมนะครับ"ร่างเล็กบอกอย่างยิ้มแย้ม

"ไม่ เอามานี่" และแล้วมหกรรมแย่งฉิ่งก็เริ่มขึ้น แย่งกันไปแย่งกันมาฉิ่งหลุดมือลอยละลิ่วออกไปนอกหน้าต่างเสียแล้ว

"เฮ้ยยยยยยยย ฉิ่งกู เพชรกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"อุ๊ย ทำไงอ่ะ"

"แก ไอ้แบคฮยอน แกตายยยยยยยยยยยยยยยยยย"
.......................


"แว๊กกกกกกกกกกก" แบคฮยอนใส่เกียร์ตีนหมา พาขาสั้นๆของตัวเองวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ในขณะที่คริสพยายามจะวิ่งตามไปแต่ลู่ฮานกับซิ่วหมินเดินมาขวางไว้พอดี

"เฮ้ย เรื่องไรกันเนี่ย" ซิ่วหมินถามงงๆ

"มึง....ไอ้เด็กบ้านั่น ไอ้เกรียนนั่น มันทำฉิ่งกูร่วงลงไปอ่ะ"

"ร่วงไปไหนวะ"

"นอกหน้าต่าง แล้วมึงดูดิ ข้างล่างแมร่งเป็นบ่อน้ำ โฮฮฮฮฮฮ เพชรกู!!!!!!!!!!!"

"โห กลายเป็นหัวใจมหาสมุทรไปแล้ว"ลู่ฮานบอกแล้วเดินมายืนกางแขนซ้อนหลังซิ่วหมิน

"มึงอย่าตลก นี่ไม่ใช่ไททานิค"�

"เอาน่า ร่วงแล้วก็ช่างมันเหอะ มึงสั่งทำเอาใหม่ก็ได้ รวยจะตายห่า ซื้อฉิ่งอันเดียว ขนรักแร้ไม่ร่วงหรอก"

"เชี่ยคริสมีขนรักแร้หรอวะ"ซิ่วหมินหันไปถามลู่ฮาน

"มีดิ มึงไม่มีไง"

"ไม่อ่ะ กูแว๊กซ์ออก"

"จริงอ่ะ เนียนเลยดิ"

"ก็ดีอ่ะ กูแว๊กซ์ขนขาด้วย"

"เฮ้ยไม่เจ็บหรอวะ"

"ก็นิดหน่อย กูตั้งใจจะไปแว๊กขนแนวขอบบิกินี่อยู่"

"เหี้ย!!!!!!!! เก๋สัด กูไปด้วย"

ซิ่วหมินกับลู่ฮานเม้าส์กันอย่างเมามันส์โดยลืมไปว่า กำลังพูดถึงเรื่อง ฉิ่งของคริสอยู่
"เฮ้ย!!!!!!!! บิกินี่เหี้ยไร อย่ามาตุ๊ด สนใจกูหน่อย กูกำลังเครียดนะเว้ย!!!!!"

ในตอนเย็น คริสที่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง เดินมาเล่นมิวสิควิดีโอ ข้างบ่อน้ำ รำพึงถึงฉิ่งอันเป็นที่รักอยู่เพียงลำพัง
"สงสารแต่แม่ปลาบู่ อาศัยอยู่ ในฝั่งคงคา......ฮือออออออออ ฉิ่งจ๋า ไม่สิ เพชรจ๋า"

"ร่วงบ่อไปจริงหรอเนี่ย ทำไงดีนะ รุ่นพี่ต้องเกลียดเราแล้วแน่ๆเลย" เสียงใครพึมพำอะไร
เดินไปแอบดูในมุมมืด

"เฮ้ย แกมาทำอะไรวะ ไอ้เด็กเกรียน"�
นึกว่าใคร ที่แท้ก็แบคฮยอนผู้ฆ่าฉิ่งนี่เอง

"รุ่นพี่!"เตรียมวิ่งแต่เหมือนจะไม่ทันเพราะคริสคว้าตัวไว้ได้ก่อน

"อย่ามาหนีนะเว้ย แกนี่มันตัวซวยของฉันจริงๆเลย แย่งตำแหน่งฟลาวเวอร์บอยของฉันไปแล้วยังมาทำฉิ่งฉันหายอีก"�

"ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจเป็นตัวซวยของรุ่นพี่" แบคฮยอนน้ำตาคลอ ที่จริงแล้วเค้าแค่อยากจะหาเรื่องมาคุยกับคริสก้เท่านั้น แต่ไม่คิดว่ายิ่งจะทำให้สถานการแย่ลงไปอีก และที่สำคัญ คำว่า ตัวซวย มันสะเทือนใจมากเหลือเกิน

"ร้องไห้ทำไม เดี๋ยวก็มีคนหาว่าฉันรังแกนายหรอก ไอ้เด็กบ้านี่"

"ผมขอโทษ ฮือออออออออออ"

"เฮ้ย หยุดโว๊ย หยุดร้อง หยุด!!!!!!"

"ฮือออออออออออออ" อ้าว หนักกว่าเดิมอีก เอาไงดีวะ

"หยุดเห๊อะ"

"ฮืออออออออออ อุ๊บ" เสียงร้องไห้ของแบคฮยอนถูกกลืนหายไปในลำคอทันทีที่ริมฝีปากของคริสประทับปิดลงมาบนริมฝีปากบาง ก่อนที่จะเริ่มละเลียดทีละน้อยแล้วค่อยๆจูบให้หนักหน่วงขึ้น ลิ้นร้อนสอดเข้าไปลิ้มรสชาติแสนหวานในโพรงปากเล็ก

"อื้มมมมมมมมมม"มือสวยเกาะยึดอกกว้างไว้แน่น ร่างกายกำลังหมดแรง รู้สึกเหมือนกำลังถูกคริสสูบพลังออกไปจนหมด

ริมฝีปากผละออกจากกันช้าๆ ความเงียบเกินขึ้นไปทั่วบริเวณ

"คือ.....ผมชอบรุ่นพี่ ชอบมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแล้วครับ"

"ห๊ะ! นี่นายคิดลามกกับฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยหรอ"คริสเอามือขึ้นมาปิดตัวเองด้วยท่าทางหวาดกลัว ราวกับจะถูกแบคฮยอนทำไมมิดีมิร้าย ทั้งๆที่ตัวเองเพิ่งจะจูบร่างเล็กไปแท้ๆ

"ลืมเรื่องที่ผมพูดเถอะ"เมื่อเห็นท่าทางของคริส แบคฮยอนก็ถึงกับหมดอารมณ์จะสารภาพรัก

"แว๊ก เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆ เราคบกันเหอะ"

"หื๊อ!!!!!!!!!!!"

"อย่าให้พูดซ้ำนะเว้ย ฉันเขิน"

"รุ่นพี่พูดจริงหรอ"

"เออสิ"

"เย้ ผมดีใจที่สุดเลย" ร่างเล็กกระโดดกอดร่างสูงทันที

"นี่! เดี๋ยวก็โดดดูดน้ำหวานอีกหรอก มานัวเนียแบบนี้อ่ะ"

"ดูดน้ำหวาน???"

"ก็นี่ไง" คริสก้มลงประทับจูบแบคฮยอนอีกครั้ง

"รุ่นพี่" O/////O�

"ก็นายคือ ฟลาวเวอร์บอย นายก็ต้องเป็นดอกไม้สิ ฉันก็ดูดน้ำหวานจากดอกไม้ไง"

"บ้า" -/////-

"ฮึ ฮึ ดอกไม้ของฉัน" และแล้วคริสก็จัดการดูดน้ำหวานจากดอกไม้งามอีกรอบ

The End�

เดี๋ยวววววววววว ลืมเรื่องสำคัญไปเลย

ครั้งแรกที่เจอกัน

แบคฮยอน

ผมกำลังเดินไปโรงอาหาร ทันใดนั้นก็มีคนมายืนดักหน้าเอาไว้�ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง คนๆนี้สูงจังเลย�

บร๊ะเจ้า!!!!!!!!! หล่อจังเลย�

"นายคือแบคฮยอนใช่มั้ย"

"........." แว๊กกกกก พูดไม่ออก หล่อมาก เค้าเป็นใคร ทำไงดี ทำไงดี

"นี่ ชื่อแบคฮยอนใช่มั้ย" คนตรงหน้าผมถามซ้ำอีก ให้ตายเถอะมาม่า เค้าหล่อมากจริงๆ ผมอยากรู้จักเค้า เค้าชื่ออะไรล่ะ แล้วทำไมถึงรู้จักเรา โอ๊ยยยยย จะเริ่มบทสนทนายังไง ให้น่าประทับใจ เอาไง เอ่อออออ ใช่แล้ว ต้องแบบนี้......
�
"คุณ เป็นใครครับ"�

"..........." =[]= และแล้วเค้าก็วิ่งหนีไปเลย

อ้าวทำไม เค้าทำหน้าแบบนั้นล่ะ แล้วเค้าวิ่งหนีไปทำไม ผมพูดอะไรผิดหรอ ผมทำอะไรผิด แง๊!!!!!!!!!!!!!!!


คริส

ผมกำลังนั่งมองเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนึงอยู่ เค้าเพิ่งได้ตำแหน่งฟลาวเวอร์บอย แทนผมไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ให้ตายเถอะ เด็กนั่น น่ารักจริงๆ ท่านคริสอยากได้

เฮ้ย ลุกแล้ว จะไปไหนนะ�

เอาไงดีวะ จีบแมร่งเลยแล้วกัน

ผมรีบวิ่งไปดักหน้าเค้าทันที เค้าเงยหน้าขึ้นมามองผมช้าๆ โอ๊ยยยยยยยย ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งน่ารัก ตัวก็เล็กนิดเดียว น่ารักทั้งตัวเลย =..=

แล้วผมจะเริ่มจีบยังไงดี อืมมมมมม ใช่แล้ว ต้องแบบนี้......

"นายคือแบคฮยอนใช่มั้ย"

"......." เค้าเงียบครับ เค้าไม่ตอบ ทำไมล่ะ

"นี่ ชื่อแบคฮยอนใชมั้ย" ผมลองถามซ้ำ ดูเหมือนเค้าจะงงๆนะ ผมรออยู่ซักพัก ในที่สุดเค้าก็ทำท่าจะเอ่ยอะไรออกมา ผมตั้งใจรอฟังอย่างตั้งใจ

"คุณ เป็นใครครับ"

=[]= คุณเป็นใคร คุณเป็นใคร คุณเป็นใคร เค้าถามว่า ผมเป็นใคร เค้าไม่รู้จักผม

แก ไอ้คริส ไอ้คนไม่มีตัวตน โอ๊ยยยยยยยยยย สะเทือนใจมาก จำไว้เลยนะ แบคฮยอน ฉันจะงอนนายไปตลอดชีวิ๊ตตตตตตตตตตตตต
ฮือออออออออออ วิ่งร้องไห้ไปอย่างสง่างาม


จบล่ะ�

แค่นี้ ไม่มีสาระ กร๊ากกกกกกกกกกก

ฟิคเกรียนๆจ้ะ ไรเตอร์ก็บ้าบอ กล้าแต่งมา แถมยังทำร้ายท่านคริสแบบไม่มีชิ้นดี ฮ่าาาาา เอาฮาเน๊อะ กรั๊ก กรั๊ก กรั๊ก



�