คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Chapter 21 : เตรียมตัวก่อนสอบปลายภาค
Chapter 21 : เตรียมตัวก่อนสอบปลายภาค
'จะสอบแล้วต้องตั้งใจติวกันหนักหน่อยนะ'
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
"นี่ๆชิออนจั-"
"ไม่ใช่ฉันนะ!"
"เอ๊?"โอชาโกะจังเอียงคอสงสัยเมื่อได้รับปฏิกิริยา
เลิ่กลั่กมาก ล่อกแล่หนักมาก พิรุธกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว~
ตั้งแต่นิตยสารตัวนั้นถูกปล่อยออกไปก็มีแต่คนสนใจเรื่องนี้โดยเฉพาะการค้นหาตัวตนของนางแบบปริศนาที่ถ่ายงานคู่กับยามาดะ ฮิซาชิคนนั้น
พอมีใครยกหัวข้อเรื่องพวกนี้ขึ้นมาทีไรชิออนก็หลุดสะดุ้งมันซะทุกครั้ง ได้แต่ท่องในใจว่าห้ามโป๊ะแตกๆ
"เปล่าๆ เอ่อ...โอชาโกะจังมีอะไรเหรอ?"
เจ้าตัวถามถึงเรื่องของมือสังหารฮีโร่ที่กำลังเป็นหัวข้อหลักไปต่างกัน สุมิเระเท้าคางครุ่นคิดสักครู่
"เขาเป็นคนที่มีอุดมการณ์หนักแน่นจนหน้านับถือเลย แต่ว่านะ...การเอารากฐานของตัวเองมาชี้คนอื่นว่าควรจะเป็นยังไงน่ะ...มันดูไร้เหตุผลเกินไปหน่อยน่ะ"
"ก็จริงนะ"
ช่วงเช้าก็เป็นเหมือนกับทุกครั้งคือคาบเรียนปกติทั่วไป แต่ชิออนรู้สึกเสียวสั่นหลังแปลกๆกับคาบครูมิดไนท์ชะมัดเพราะเจ้าหล่อนจ้องมาที่เธอทีก็หัวเราะคิกคักๆทีจนรู้สึกอึดอัด
ครูมีอะไรกับหนูหรือเปล่าคะ?
ฝ่ายมิดไนท์ผู้หัวเราะคิกคักแทบจะตลอดการสอนคาบเช้านึกย้อนกลับไปเมื่อไม่นานมานี้ที่เธอพึ่งเข้าไปในห้องพักครู่'พวกนายทำอะไรล่ะนั่น?'
ภาพของอีเรเซอร์เฮดที่ใช้เท้ายันร่างของไมค์ซึ่งถูกผ้าไฟเบอร์รัดไว้ราวกับดักแด้ แถมปล่อยออร่าทะมึนออกมาอีกต่างหาก
เจ้าตัวไม่พูดอะไรเพียงโยนปกนิตยสารที่มีนายแบบเป็นบุคคลคุ้นเคยมาให้กับหล่อนซึ่งพอสังเกตดูอย่างละเอียดก็ต้องร้องอ่อ
'อ...อีเรเซอร์ เพื่อน...calm downก๊อน'
'หุบปาก=_=*'
แหม่ๆแม่สาวน้อยมากเสน่ห์~
เป็นอีกครั้งที่ชิออนหลุดสะดุ้งโดยไม่ทราบสาเหตุ
เข้าคาบบ่ายก็เป็นเวลาของวิชาพื้นฐานฮีโร่โดยมีออลไมท์เป็นผู้สอน เพราะพึ่งจบจากการฝึกงานมาทำให้ฮีโร่อันดับหนึ่งอยากให้เรียนอะไรสนุกๆมากกว่า
โดยสถานที่ก็คือ'สนามฝึกแกมม่า'เป็นเขตโรงงานที่แออัดวกวนราวกับเขาวงกต กติกาคือจะแบ่งคนออกเป็น4กลุ่มทะยอยแข่งกันทีละกลุ่ม เมื่อออลไมท์ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือก็ให้พวกเราที่รออยู่ด้านนอกเข้าไปตามเสียงสัญญาณ
ใครไปถึงก่อนก็เป็นผู้ชนะ
ซึ่งในรอบแรกนับว่าเป็นทีมรวมบุคคลที่รวดเร็วที่สุดของห้องมาไว้ด้วยกันคือเซโระ, อาชิโด้, อีดะ, โอจิโร่และมิโดริยะ
เมื่อออลไมท์ส่งสัญญาณราวนักเรียนก็พุ่งตัวเข้าไปในสนาม
หลายคนลงความเห็นว่าเซโระมีสิทธิ์เข้าเส้นชัยเป็นคนแรกด้วยข้อได้เปรียบของอัตลักษณ์
แต่คนอื่นๆก็ไม่แพ้กัน ต่างคนต่างใช้อัตลักษณ์ของตนเองไม่เว้นแม้แต่มิโดริยะที่ดูจะพัฒนาขึ้นมากโข
แต่สุดท้ายผู้ชนะก็คือเซโระนั่นแหละ0.0
ต่อมาก็กลุ่มที่สองซึ่งจะแตกต่างจากกลุ่มอื่นตรงที่มีจำนวนคนถึงหก เพราะมีเธอเข้าไปเป็นเศษด้วยหนึ่ง(เจ็บปวดรวดร้าวจริงๆนะ)
โดยกลุ่มที่สองมีดังนี้ อาโอยามะ, คามินาริ, โชจิ, บาคุโก, ยาโอโยโรสุและเธอเอง
"เอาล่ะนะReady go!!"สัญญาณจากออลไมท์ดังขึ้นทุกๆคนพุ่งออกจากจุดของตนทันที
"เดี๋ยวนะ! ยัยนั่นวิ่งบนกำแพงได้เหรอ!?"มิเนตะร้องขึ้น
สิ่งที่ทุกคนเห็นคือร่างของสุมิเระวิ่งไต่กำแพงไปมายังกับวิ่งบนพื้นดินปกติทั้งๆที่มันไม่ใช่เลย ราวกับละทิ้งกฎฟิสิกส์ลงถังขยะไปแล้ว
ทว่าที่เธอทำอยู่ก็ไม่นับว่าเป็นการฉีกกฎฟิสิกส์ซะทีเดียว เพียงแค่ใช้จังหวะจากการบิดเบือนของพอร์ทัลให้เป็นประโยชน์ก็เท่านั้น
ช่วงที่ฝึกกับเมียร์โกซังหากวิ่งเท้าเปล่าด้วยกำลังขาอย่างเดียวก็ไม่มีทางตามอัตลักษณ์กระต่ายของอีกฝ่ายได้เลย ด้วยเหตุนี้ชิออนจึงใช้อัตลักษณ์มาปิดข้อเสียเปรียบตรงนี้
ชั่วพริบตาที่พอร์ทัลเปิดออกหากเธอวิ่งต่อไปโดยไม่ชะลอตัวมันก็สามารถวิ่งต่อไปได้และเมื่อผลของการบิดเบือนมิติใกล้หมดลงสุมิเระก็แค่เปิดพอร์ทัลขึ้นมาใหม่ทำเหมือนเดิมซ้ำๆก็กลายเป็นการเคลื่อนไหวที่น่ามหัศจรรย์อย่างที่เป็นอยู่นี่แล้ว
เพราะออลไมท์จะเปลี่ยนตำแหน่งทุกครั้งหลังจบการทดสอบรอบก่อนๆสุมิเระจึงไม่สามารถคำนวนระยะทางที่เจ้าตัวอยู่ได้ ทำได้เพียงวิ่งหาไปเรื่อยๆเท่านั้น
"สุดยอดเลย การเคลื่อนไหวคล่องแคล่วสุดๆยังกับแมวแหน่ะ"คามินาริซึ่งอยู่ในสนามเดียวกันกับเธอพูดขึ้น
"โอ้"แม้แต่ออลไมท์ยังหลุดอุทานออกมา
ตอนนี้ความเร็วของเธอนับได้ว่าเกือบเป็นอันดับหนึ่งของกลุ่มแล้ว ใช่ แค่'เกือบ'แต่ยังไม่เร็วที่สุด
"ขอบคุณและยินดีด้วยหนุ่มน้อยบาคุโก!"ออลไมท์กล่าวพร้อมยื่นสายคล้องให้
"เหอะ!"
ที่หนึ่งเขายืนหัวตั้งอยู่นู้นน่ะค่ะ...
แล้วก็อีกสองกลุ่มที่เหลือก็ทำกันออกมาได้ดี ทุกคนล้วนมีพัฒนาการก้าวหน้าอย่างชัดเจน
จบคาบพื้นฐานฮีโร่พวกเราต่างแยกย้ายไปเปลี่ยนชุดกัน ซึ่งก็มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นมามิเนะพยายามจะส่องเข้ามาที่ห้องแต่งตัวฝั่งผู้หญิงโชคดีที่จิโร่จัดการได้โดยการจิ้มตาเจ้าตัวด้วยสายแจ็ค(เจ็บน่าดู)
หลังจากวันนั้นอาจารย์ไอซาวะก็เริ่มจริงจังกับเนื้อหาการสอนมากขึ้น รวมถึงคณะอาจารย์คนอื่นคงเพราะเวลาการสอบปลายภาคใกล้เข้ามาแล้ว
"วันนี้ก็พอแค่นี้แล้วกัน"อาจารย์ไอซาวะนำใบงานการเรียนการสอนของวันนี้มาถือไว้
"อีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงวันสอบปลายภาคแล้วกลับไปทบทวนบทเรียนกันดีๆคิดว่าน่าจะรู้อยู่แล้วว่าข้อสอบมีทั้งข้อเขียนและภาคปฏิบัติเตรียมพร้อมมาทั้งร่างกายและสมอง แค่นี้"
"ยังไม่ได้อ่านอะไรเลยโว้ยยย/จ้าาา"คามินาริกับอาชิโด้พร้อมใจกันร้องประสานเสียงท่าทางดูวิตกกังวลสุดๆ
ก็พอเข้าใจล่ะนะก็สองคนนั้นครองอันดับโหลกับรองโหลในการสอบกลางภาคเลยนี่นา(คามินาริ21/21, อาชิโด้ : 20/21)
"ก็จริง มีแต่กิจกรรมขั้นเวลาเต็มไปหมด"แม้แต่โทโคมยามิผู้ดูเคร่งขรึมอยู่ตลอดยังแสดงท่าทีวิตกกังกลออกมา(โทโคยามิ : 15/21)
"ช่วงสอบกลางภาคคงเพราะพึ่งเปิดเทอมเนื้อหาดูไม่เยอะเท่าไหร่เลยพอไหวอยู่ แต่พอมีกิจกรรมติดๆกันแล้วมาสอบเลยมันมันก็..."ชายร่างใหญ่อย่างซาโต้(ซาโต้ : 13/21)หันไปพูดกับโกดะที่พยักหน้าเห็นด้วยรัวๆ(โกดะ 12/21)
"ที่น่ากังวลก็คงเป็นสอบภาคปฏิบัติล่ะนะ"มิเนตะกล่าวอย่างหนักใจทว่าท่าทีกลับส่วนไปคนละทาง(มิเนะตะ : 9/21!?)อันดับคะแนนการสอบกลางภาคที่ชวนตะลึงของเจ้าตัวทำเอาคามินาริและอาชิโด้รู้สึกเหมือนถูกหลอกลวง(?)
"พยายามเข้านะทั้งสองคน!"
"ในฐานะหัวหน้าห้อง ฉันอยากจะเห็นทุกคนในการเข้าค่ายครั้งนี้นะ!"
"ถ้าเข้าเรียนทุกคาบยังไงก็สอบผ่านอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?"
มิโดริยะ(มิโดริยะ : 4/21)อีดะ(อีดะ : 2/21)และชายผมสองสีเจ้าของอัตลักษณ์ครึ่งร้อนครึ่งเย็น(โทโดโรกิ : 5/21)ต่างเข้าไปให้กำลังใจทั้งสองคนซึ่งเหมือนจะทำให้แย่กว่าเดิม=^=
ส่วนคะแนนสูงสุดในการสอบปลายภาคก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยาโอโยโรสุ โมโมะผู้ครองอันดับหนึ่งของห้อง1-Aและเจ้าตัวยินดีที่จะช่วยติวเสริมให้แก่ทุกคน
ความเมตตาอย่างหาที่เปรียบมิได้ของเจ้าตัว มีหลายคนเข้าไปขอรับความช่วยเหลือทั้งจิโร่(จิโร่ : 7/21)เซโระ(เซโระ : 18/21)และโอจิโร่(โอจิโร่ : 8/21)
และก็มีบางคนที่ยังสามารถทำทองไม่รู้ร้อนได้อย่างน่าอัศจรรย์(อาโอยามะ : 19/21)ทำเอาคนเป็นห่วงเพื่อนอย่างโชจิไปไม่เป็น(โชจิ : 11/21)
สุมิเระมองกลุ่มเพื่อนที่นัดแนะกันเรื่องไปติวหนังสือที่บ้านของยาโอโยโรสุ จริงๆก็อยากไปขอร่วมส่วนบุญด้วยแต่คนเยอะไปคงลำบากไม่ใช่น้อย
"แต่ตอนสอบกลางภาคสุมิเระก็ได้ตั้งอันดับ10ไม่ใช่เหรอ?"คิริชิมะที่นั่งหันหน้าเข้าหาเธอถามหญิงสาวที่ตอนนี้ฟุบหน้าลงกับโต๊ะแทบจะแปรสภาพเป็นของเหลวแล้ว(คิริชิมะ :16/21, สุมิเระ : 10/21)
เธอบ่นอุบอิบ"มันไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆนะ ก่อนหน้านั้นก็ติวเกือบตาย"
ชิออนไม่ใช่คนหัวดีอะไรขนาดนั้น แต่เพราะการติวก่อนสอบอย่างหนักจนเลือดตาแทบกระเด็นนั่นแหละถึงสามารถทำคะแนนดีๆออกมาได้ตลอด
"งั้นพวกเราก็หาคนช่วยติวมั้ยล่ะ ฉันเล็งคนเจ๋งๆไว้แล้วล่ะ"คำพูดของคนผมแดงทำเธอตาเป็นประกายพยักหน้ารับหงึกๆ ในที่สุดเธอก็จะได้ออกไปจากขุมนรกนี่-!
"ห๊า!?"
เพื่อไปอยู่นรกอีกขุมนึง...
"ก็อย่างที่ว่าแหละ ฝากนายด้วยนะ"
คนถูกร้องขอให้เป็นติวเตอร์ให้ขมวดคิ้วแน่นและยิ่งแน่นขึ้นไปอีกเมื่อเห็นเด็กสาวผมม่วงทำท่าจะเดินกลับไปนั่งที่โดยปล่อยความคิดที่จะหาติวเตอร์ไว้ตรงนี้ด้วยใบหน้าแหย่ๆ
หมับ!
"หน้าตาแบบนั้นหมายความว่าไงวะยัยแมวจร!"(บาคุโก : 3/21)เจ้าตัวจับคอเสื้อเธอยกจนตัวลอย ร่างน้อยดิ้นดุ๊กดิ๊กอย่างต้องการเอาตัวรอด
"ปล่อยนะ ฉันไม่อยากติวกับน๊ายยยย!"
การกระทำนั้นอยู่ในสายตาของคนทั้งห้อง โอชาโกะจัง(อุรารากะ : 14/21)กระซิบถามชายใบหน้าตกกระเบาๆ
"สองคนนั้นเคยมีประเด็นอะไรกันหรือเปล่าน่ะเดกุคุง?"
มิโดริยะหัวเราะแห้งเล่าย้อนกลับไปในช่วงม.ต้นแรกๆที่อาจารย์ไหว้วานให้คัตจังเป็นคนติวข้อสอบให้กับสุมิเระซัง(ซึ่งตอนนั้นคะแนนดิ่งจวบจนจะถูกเด้งอยู่รอมร่อแล้ว)แต่หลังจากติวได้วันเดียวสุมิเระก็งอแงไม่ติวกับคัตจังอีก เข้ามาเกาะขอให้มิโดริยะติวให้แทนซะงั้น
จนปานนี้ก็ยังไม่รู้ว่าสุมิเระซังไปเจออะไรมาถึงได้ค้านหัวชนฝาเวลาจะไปติวกับคัตจัง พอถามก็ไม่ตอบด้วยนี่สิ
"อาการของคนมีแผลใจเลยนะนั่น"สาวล่องหนนึกภาพตามก็รู้สึกเอ็นดูขึ้นมาแปลกๆ(ฮากาคุเระ : 17/21)
ซึยุจังทำท่าครุ่นคิด"บางทีการสอนของบาคุโกจังจะหนักเกินไปสำหรับสุมิเระจังก็ได้นะ"(อาซุย : 6/21)
บาคุโกที่กำลังจับคอเสื้อเธออยู่ยกยิ้มเหี้ยม"หยุดงี่เง่าแล้วมาติวซะ สมองแบบเธอมันต้องเจอกับฉันนี่!!"
"แงง! ฉันไม่ติวอะไรทั้งนั่นนนนน!"
แต่สุดท้ายก็ต้องมาจนได้...
สุมิเระในชุดคอเต่าสีม่วงทับด้วยเอี๊ยมกระโปรงสั้นสีขาว สร้อยเงินรูปหัวใจคล้องกันเส้นเล็กและถุงน่องสีทึบกับรองเท้าผ้าใบเข้าคู่กันอีกทั้งบนศีรษะยังมีหมวกบีนนี่ขาวลายหน้าน้องหมีอีกด้วย
นอกจากนั้นเส้นผมที่เคยเรียบตรง ณ ตอนนี้กลับหยักเป็นลอนสวยซึ่งถูกเด็กสาวจับมัดเป็นแกละสองข้างชวนให้น่าเอ็นดูเป็นที่สุด
เธอยืนอยู่หน้าร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยากหนังสือเรียนของแต่ละวิชาถูกยัดใส่กระเป๋ามาเรียบร้อย
เอาจริงพวกเราเคยนัดติวกันที่ห้องสมุด ทว่าสุดท้ายก็ถูกไล่ตะเพิดออกมาเพราะเสียงด่า- เอิ่ม...เพื่อให้ดูเบาลงเอาเป็นเสียงต่อว่าของบาคุโกที่ดังลั่นจนพาลให้คนอื่นเขาอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องนั่นล่ะเลยเปลี่ยนแผนมาติวกันที่คาเฟ่นี้แทน
"โฮ้ยยย สุมิเระรอนานมั้ย?"ร่างของสองหนุ่มเดินเข้ามาหา
ได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะพากันเดินเข้าไปในคาเฟ่โดยเธอและคิริชิมะนั่งคู่กันส่วนบาคุโกจะนั่งฝั่งตรงข้ามเพื่อให้ง่ายต่อการติวเนื้อหา
"ฉันบอกแกแล้วว่ามันต้องใช้สูตรนี้!!"หนังสือที่ถูกม้วนฟาดไปบนหัวของคิริชิมะปักๆตามอารมณ์ของผู้สอน ไม่นานก่อนเจ้าตัวจะชี้มาที่หน้ากระดาษของเธอ"ไอ้ค่าxเวรนี่มันมาได้ยังไงห๊ะยัยแมวจร ก็บอกว่าต้องตัดมันออกไม่ใช่หรือไง!"
ชิออนเกาหัวแกรกๆเริ่มทำใหม่อีกครั้งซึ่งแน่นอนก็ยังมีข้อผิดพลาดชวนให้คนสอนพ่นไฟอยู่ตลอด ทำเอาคนในคาเฟ่เหล่มองกันเป็นว่าเล่น
โดนัทที่สั่งไว้ก็ไม่ได้กินเพราะถูกเจ้าของอัตลักษณ์ระเบิดยึดไป บอกว่า'ถ้าทำข้อนี้ไม่ถูกก็อย่าหวังจะได้กิน!'
ใจร้าย! ปีศาจอ่าT[]T!!
เวลาผ่านไปสุมิเระยื่นสมุดแบบฝึกหัดที่เจ้าตัวเป็นคนคิดโจทย์ให้กับเจ้าตัว บาคุโกคว้าไปไล่สายตาดูสักพักก่อนส่งเสียง'เหอะ'แล้วส่งมันกลับคืนมาให้
"หึ ถ้าจะทำก็ทำได้หนิ"
จานโดนัทถูกเลื่อนมาตรงหน้าชิออนตาลุกวาวคว้าเข้าปากไปเต็มคำเคี้ยวหงุบๆ ความเหนื่อยล้าเหมื่อนจะสลายหายไปในพริบตา
ขนมหวานทำให้ความเครียดคลายลงเสมอ ทั้งเธอและคิริชิมะต่างนั่งดูดน้ำผลไม้และสวาปามขนมกันราวกับอดอยากมาจากไหน
ฝ่ายบาคุโกทำเพียงนั่งมองเด็กสาวตรงหน้ากินขนมไป นัยน์ตาสีโกเมนจับจ้องไปที่แก้มป่องๆนั่นไม่วางตาราวกับกำลังพิจารณาอะไรบางอย่าง
"สุมิเระนี่ชอบโดนัทงั้นสินะ ท่าทางมีความสุขซะขนาดนั้น"คิริชิมะที่นั่งจ้องไม่ต่างกันเอ่ยออกมา ไม่รู้สิพอเห็นคนข้างๆกินด้วยท่าทางมีความสุขขนาดนั้นก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
ชิออนกระพริบตาปริบก่อนจะชิ้นเนื้อแป้งราดแยมสตอเบอรี่ชิ้นขนาดพอดีคำยืนไปตรงหน้าอีกฝ่าย
"ท่าไม่คิดมาก จะลองชิมดูก็ได้นะ"
...อึก!
คนถูกเชิญชวน(?)กลืนน้ำลายดังอึกพยักหน้ารับก่อนจะอ้าปากรับชิ้นขนมเข้าไปในปาก
คิริชิมะไม่สามารถรับรสเปรี้ยวของตัวแยมที่ทางร้านผสมได้เลย เพราะในตอนนี้เขาสัมผัสได้แค่รสหวานละมุนบางอย่างที่ไม่ทราบที่มาที่ไปเท่านั้น
อ่า ไม่อยากกลืนเลยให้ตาย
ปึง!
จู่ๆก็มีเสียงตบโต๊ะดังลั่นจนสองร่างสะดุ้ง ขนมที่ละเมียดละไมในตอนแรกไหลลงคอโดยอัตโนมัติ
"เอ๊ะ๏^๏?"
เปิดโอกาสให้คนลงมืออย่างบาคุโกสามารถกระชากจานขนมกลับไปได้ พร้อมรอยยิ้มหวานอาบยาพิษส่งมาให้
"หมดเวลาพัก"
พักสั้นชิบ!
"บาคุโกขอพวกฉันพักอีกสักนิดไม่ได้เหรอ?"คิริชิมะร้องขอเสียงอิดโรย
"อย่าต่อรองเฟ้ย!"
แล้วก็กลับมานั่งติวกันต่อซึ่งเป็นการแก้โจทย์ที่บาคุโกเป็นคนคิดเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าคราวนี้เจ้าตัวจงใจทำโจทย์ลวงเพื่อเพิ่มระดับความยากขึ้นมาอีก
ใช้เวลาจนหมดกับการติวทั้งคิริชิมะและเธอสภาพไม่ต่างจากมนุษย์ที่ถูกสูบวิญญาณไปแล้ว
คิริชิมะ"ติวหนักชะมัดยาด"
"ติวหนักแล้วก็รอดูผลรับของตัวเองไปแล้วกัน!"บาคุโกตะโกนอัดหน้า
เราทั้งสามพากันแยกย้ายกลับ โดยบาคุโกและคิริชิมะไปทางเดียวกันเหมือนขามาเด๊ะๆส่วนตัวชิออนก็เหนื่อย(สมอง)เกินกว่าจะใช้อัตลักษณ์แล้วตัดสินใจเดินเท้ากลับบ้านเช่นเดียวกัน
ตอนนี้เธอค่อนข้างมั่นใจกับเนื้อหาในห้องเรียนแล้วการสอบข้อเขียนคงไม่ขนามือ แต่ก็ต้องมารอลุ้นกับการสอบภาคปฏิบัติด้วยล่ะนะ
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
อัตลักษณ์ของชิออนจังมาคิดๆดูก็เป็นอัตลักษณ์ที่ฉีกกฎฟิสิกส์จริงๆนั่นแหละ
คุณครูเค้าเป็น'ไรอ่ะ? ทะเลาะกันมันไม่ดีเน้อค่อยๆพูดค่อยๆจากัน//ทำตาไสยซื่อ
นอกจากฝีมือจะไม่ได้เทพแล้ว หัวน้องยังอยู่ในระดับกลางๆถึงขั้นวิกฤติด้วย! จะสอบที่ก็ต้องติวชนิดเลือดตาแทบกระเด็น เพราะฉะนั้นทุกคนต้องหมั่นทบทวนบทเรียนกันให้มากๆนะ
ขนมอร่อยมั้ยคะคุณเรด ไรออท? //คิริชิมะ : สุดๆ...
1 คอมเมนท์ 100กำลังใจ
เมนท์กันเยอะๆนะ~
ความคิดเห็น