คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 20 : งาน(บังเอิญ)นอกเวลา
Chapter 20 : งาน(บังเอิญ)นอกเวลา
'ฮีโร่ที่รับงานอื่นนอกจากการเป็นฮีโร่ ก็พอมีให้เห็นอยู่บ้างล่ะนะ00?'
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
"แฮ่ก...แฮ่ก..."ร่างบางหอบแฮ่กอยู่บนม้านั่งริมทางใจกลางโตเกียว หลังจากวิ่งออกกำลังมาตั้งแต่เช้ามืดจนครบเวลาที่กำหนดไว้ถึงมานั่งหอบเป็นเจ้าเข้าแบบนี้
"เอ้าๆไม่ไหวแล้วหรือไง?"เมียร์โกซังที่อยู่ในชุดคอสตูมฮีโร่ถามเธอ แม้เจ้าตัวจะมีเหงื่อให้เห็นอยู่ตามร่างกายทว่ากลับไม่มีอาการหอบตัวโยกแบบเธอเลยสักนิด
ข…แข็งแกร่งสุดๆ
"ว...ไหวอยู่ค่ะเมียร์โกซัง...แค่นี้เอง จิ๊บๆ"ปากว่าไปงั้นแต่ขาสั่นกึกๆราวกับเสาใกล้โค่น
พอตอบไปแบบนั้นโปรฮีโร่สาวก็ฉีกยิ้มชั่วร้ายและพาเธอมาช่วยขนของต่อยาวๆบอกอีกว่าเพื่อเสริมพละกำลังแขน
ถ้าคุณว่างั้นก็โอเคค่ะ={}=!
กล่องไม้สี่ห้ากล่องถูกยกเข้ามาในตึกสูงที่มีพื้นที่กว้างขวางพร้อมกล้องตั้งโชว์ตระหง่านและสปอร์ตไลท์จากหลายมุม
ชิออนเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังสุมหัวคุยบางอย่าง ท่าทางดูเคร่งเครียดพอตัว
"เด็กคนนั้น!!!"
หนึ่งในกลุ่มคนเผล่านั้นชี้นิ้วมาที่เธอ ดวงตาเปล่งประกายวาววับตามมาด้วยฝูงชนกุลีกุจอเข้ามาหา เห็นแบบนั้นเจ้าตัวน้อยก็กระโดดหลบหลังโปรฮีโร่สาวทันที
"ขอร้องล่ะเมียร์โกขอเด็กคนนั้นมาเป็นนางแบบให้พวกเราเถอะนะ!"
"จะให้เราจ่ายค่าเสียเวลาด้วยก็ได้ ขอร้องล่ะค่ะT^T!"
สุมิเระที่แอบอยู่ด้านหลังเมียร์โกซังชะเง้อมองเหล่าทีมงานโปรดิวเซอร์ที่แทบจะก้มกราบเท้าของโปรฮีโร่สาวอยู่รอมร่อแล้ว โดยมีนายแบบยืนมองด้วยท่าทางขำขันอยู่ไกลๆ
เพราะนางแบบที่นัดไว้ดันเกิดเบี้ยวนัดไปเสียดื้อๆ กองถ่ายก็พร้อม นายแบบก็มา อุปกรณ์ก็ครบแล้วจะมาแคนเซิลกลางคันได้ยังไง ยิ่งนายแบบเป็นคนที่จองตัวยากสุดๆแบบนี้พวกเขายอมควักหัวใจมาขยี้เล่นดีกว่าที่จะแคนเซิลงานนี้!
โชคดีที่นิตยสารคราวนี้คนเด่นที่สุดคือฝ่ายชายที่ถูกเจาะจงมาเอง ส่วนฝ่ายหญิงไม่ได้ถูกเจาะจงอะไรมากแค่ขอคนที่มีรูปร่างเล็กสมส่วนก็พอ งานรอบนี้ยังพอไปต่อได้
เพราะฉะนั้น
"ขอร้องล่ะคร้าบ/ค่า!!"
เมียร์โกกอดอกเชิดหน้าขึ้น"ฉันไม่มีสิทธิ์บังคับเด็กฝึกงานในเรื่องแบบนี้ย่ะ ถ้าอยากนักก็ขอร้องเจ้าตัวเองซะสิ!!"
เมียร์โกซัง!!!
กรีดร้องในใจเมื่อโปรฮีโร่สาวโพล่งขึ้นมาแบบนั้น พริบตาเดียวเหล่าทีมงานในกองรวมถึงโปรดิวเซอร์ก็พุ่งเป้ามาที่เด็กสาวราวกับซอมบี้กระหายเนื้อจนเธอสะดุ้ง
กลัวแล้วค๊าT[ ]T!!
"นี่ๆๆสาวน้อยเธอคงรู้จักเขาสินะ'ยามาดะ ฮิซาชิ'คนของวงการบันเทิงอันโด่งดังนั่นไงล่ะ ถ้าเธอตอบตกลงก็เท่ากับว่าเธอจะได้ใกล้ชิดกับเขาหนึ่งวันเต็มเลยนะ!"โปรดิวเซอร์กระซิบบอกรัวๆ(ภาพมิโดริยะซ้อนเลยทีเดียว)แถมยังเอาคนดังมาล่ออีกต่างหาก แต่น่าเสียดายที่ชิออนไม่ใช่คนติดตามพวกดาราวงการบันเทิงเท่าไหร่
ใครล่ะนั่น!?
ชิออนยกสเตปปางห้ามคน(?)ทันที
"ค...คือ คิดว่าไม่ไหวหรอกค่ะพอดีหนูไม่มีพื้นฐานเรื่องแบบนี้เลย แถมถ้าคนที่บ้านรู้ว่ามาถ่ายแบบนิตยสารโดยไม่ขออนุญาตก่อนมีหวังโดนดุแน่ๆ"
เหตุผลข้อแรกเป็นเรื่องจริงแต่ข้อหลังนี่ข้ออ้างล้วนๆ เพราะก็มีบ้างที่พวกโปรฮีโร่จะมีงานเพิ่มจากงานฮีโร่ปกติซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือพวกงานวงการบันเทิงแบบนี้ซึ่งชิออนไม่อยากเข้าไปยุ่งสักเท่าไหร่
จังหวะนี้ยกอะไรมาอ้างได้ก็ยกมาเถอะ
"Don't worry little girl~"
จู่ๆก็มีชายร่างสูงโปร่งเดินแหวกฝูงชนเข้ามา ผมสีทองของเขายาวสยายไปกับแผ่นหลังกว้าง นัยน์ตาเป็นสีเขียวมรกตสดใสอย่างที่ยากจะพบเห็น
"เรื่องพื้นฐานอะไรนั่นไม่จำเป็นหรอก ส่วนเรื่องทางบ้านเดี๋ยวให้พวกช่างแต่งหน้าเขาจัดการก็ได้"เสียงทุ้มดังออกจากปากบุรุษตรงหน้า เสื้อที่เขาสวมเป็นเสื้อเชิ้ตขาวปลดกระดุมบน รองเท้าบูทหนังสีดำยาวจนเกือบถึงเข่า
ออร่า...ความหล่อฟุ้งเลยแฮะ
อีกฝ่ายคงจะเป็นนายแบบที่ว่าสินะ เพราะดูจากสวัสดิการและการเทคแคร์ของพวกทีมงานทั้งหลายที่ดูจะเอาใจเจ้าตัวเป็นอย่างดี
เขาเสนอให้เธอลองแต่งตัวดูก่อนก็ได้ ให้ดูสักนิดว่าตรงตามคอนเซ็ปหรือเปล่า ถึงตอนนั้นถ้าเธอไม่สะดวกก็สามารถกล่าวปฏิเสธได้
ด้วยเหตุนั้นเด็กฝึกงานของโปรฮีโร่เมียร์โกจึงมาอยู่ในห้องแต่งตัวโดยมีเหล่าพี่ๆช่างแต่งหน้ารุมล้อมหน้าหลังกันยกใหญ่ กางเกงหนังเป็นแบบรัดรูปสีดำ
"ต๊าย! น่ารักจริงๆเลย ไม่ต้องห่วงนะสาวน้องเจ๊จะแปลงโฉมให้เราเพิ่มระดับความงามขึ้นไปอีกขั้นเองจ้ะ!"
ร่างบึกบึนของช่างแต่งหน้ากล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ ซึ่งตัวเธอก็ได้แต่ยิ้มรับเท่านั้น
"หนูโชคดีม๊ากมากเลยนะที่ได้มีโอกาสมาถ่ายงานร่วมกับยามาดะซัง นางแบบบางคนอยากมาแทบตายก็กินแห้วกันไปหลายรายแล้ว"สะดีดสะดิ้งยกใหญ่ แน่นอนสุมิเระตอบกลับได้แค่'ค่ะ' 'อ่อ'เท่านั้น
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงสุมิเระเดินออกมาจากห้องเมคอัพด้วยนัยน์ตาเหม่อลอย โดยเธอนั้นสวมเดรสดำยาวผ่าข้าง ไหล่ถูกพาดด้วยขนเฟอร์สีขาวสะอาดเพื่อพลางช่วงไหล่ที่ดูโชว์เนื้อหนังเกินควร ไม่ได้ดูเซ็กซี่จัดเต็มแต่ก็ดูดีกว่าที่คิด
ลำคอบางใส่โชคเกอร์มีระบายสีดำ และมือสวมถุงมือสั้นสีดำมีระบาย
ผมที่ปกติจะปล่อยให้สยายไปกับแผ่นหลังถูกจับเกล้าลงต่ำ ประดับดอกกุหลาบในส่วนที่มีผมชี้ฟูขึ้นมา(ตอนแรกไม่มี แต่เพราะชิออนค้านหัวชนฝาว่าจะไม่ยอมถ่ายเด็ดขาดถ้าไม่มีอะไรมาปิดมันไว้ผลจึงเป็นแบบนี้)และผ้าแพรบางๆห้อยลงปิดครึ่งหน้าเพื่อกันคนจำเธอได้
ดวงตาถูกแต่งเติมด้วยมาสคาร่าและอายชาโดว์โทนสีชมพูส้มแต้มผงทองเล็กน้อยขับให้ดวงตากลมนั่นดูเรียวคมเสริมเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกแต้มด้วยลิปสติกสีแดงกุหลาบ
นับว่าพวกพี่ช่างแต่งหน้ามีฝีมือมากพอสมควรถึงได้เนรมิตรูปลักษณ์เธอออกมาได้ขนาดนี้
"Oh~little girl ออกมาดูดีใช่เล่นนะ~"คนผมทองกล่าวชม ซึ่งเด็กสาวก็โค้งหัวรับ
ถึงจะชมไปก็เท่านั้นแหละนะ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะตกลงรับงานสักหน่อยเพราะยามาดะซังก็บอกแล้วว่าเธอสามารถเลือกที่จะไม่ถ่-!?
ชิออนชะงักเมื่อภาพตรงหน้าคือเหล่าโปรดิวเซอร์ที่จัดฉาก แสง มุมกล้องกันเรียบร้อย แถมยังพูดกันไม่ขาดปากอีกว่าถ้าไม่ได้เด็กคนนั้นช่วยคงแย่แน่ๆ ทำคำปฏิเสธที่จะพูดในตอนแรกนั้นจุกอยู่ที่คอกันเลยทีเดียว
โดนหลอกเข้าแล้วไง!
เล่นมาพูดกันแบบนี้แล้วใครที่ไหนมันจะไปปฏิเสธได้กันเล่า!! อยากจะตะโกนออกไปแบบนั้นแต่ก็ทำได้เพียงแค่กรีดร้องอยู่ในใจ
และแล้วการถ่ายแบบครั้งแรกในชีวิตของเด็กสาวตระกูลสุมิเระก็เริ่มขึ้นซึ่งเริ่มมาก็ทำเธอหัวหมุนแล้ว
ไอ้ตอนแรกๆก็แค่ยืนถ่ายคู่กันเฉยๆหรอก แต่คอนเซ็ปที่ลูกค้าต้องการนั้นเป็นรูปที่ดูเซ็กซี่เห็นแล้วหัวใจโดคิโดคิ
สุมิเระถูกสั่งให้ขึ้นไปนั่งคร่อมตักของยามาดะซังที่นั่งก่ายแขนอยู่บนโซฟา ซึ่งเธอก็โค้งหัวขออนุญาตเจ้าตัวเบาๆและยกตัวคร่อมต้นขาของเขาไว้
ฝ่ายยามาดะเพียงส่งยิ้มมาให้ มือหนายกขึ้นโอบเอวของเธอไว้ซึ่งสุมิเระไม่ได้ตกใจอะไรมากเพราะตอนบรีฟงานโปรดิวเซอร์ก็มีเตือนไว้แล้วว่าอาจมีถึงเนื้อถึงตัวบ้างแต่ไม่เกินเลยแน่นอน
"ตื่นเต้นเหรอสาวน้อย"เขาถามซึ่งตัวเธอนั้นยิ้มแห้งพยักหน้าหงึกๆ
"ไม่เคยคิดว่าจู่ๆจะต้องมาเป็นนางแบบน่ะค่ะ ถึงจะตัวแทนก็เถอะ"
ยามาดะซังเลิกคิ้วทั้งๆที่ยังยิ้มอยู่ นัยน์ตาสีเขียวไล่สำรวจโครงหน้าของเด็กสาวอย่างที่ปกติไม่เคยทำ เอาความจริงคือทำไม่ได้มากกว่า...เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของเขาได้ลากคอไปหาFBIด้วยมือตัวเองแน่
เมื่อสำรวจจนพอใจจึงถามคำถามเด็กสาวเป็นการฆ่าเวลาระหว่างรอเหล่าทีมงานเตรียมฉากและพร็อพเพิ่ม"เธอก็ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ไม่ลองมาเป็นนางแบบเต็มตัวดูล่ะโปรฮีโร่ที่เดินสายนี้ก็เพิ่มฐานแฟนคลับได้เยอะเลยนะ"
"ไม่ใช่ทางน่ะค่ะ ไม่ได้สนใจงานจำพวกวงการบันเทิงอยู่แล้วด้วย"
"Oh..."
พวกเราพูดคุยกันสักพักทีมงานก็เข้ามาบอกรายละเอียดที่ลูกค้าต้องการมาให้ ซึ่งสิ่งที่ลูกค้าย้ำนักย้ำหนาเลยก็คืออยากให้คุณนายแบบยามาดะดูหล่อเซ็กซี่สไตล์หนุ่มเพลย์บอย
โดยลูกค้าอยากให้มีรอยลิปสติกอยู่บริเวณส่วนใดส่วนหนึ่งบนใบหน้าของเขาเพื่อเพิ่มความเซ็กซี่คูณสอง
ใจเย็นค่ะนาย!
แม่หนูสอนให้รักนวลสงวนตัวเน้อ=^=!
เมียร์โกหูกระดิก ดีดตัวจากที่นั่งกิติมศักดิ์ทันที"มากไปแล้วย่ะ!"
โปรดิวเซอร์ส่ายมือเป็นพัลวัล"ไม่ได้จะให้จูบกันครับ! ค..แค่ให้มีรอยลิปบางๆบนใบหน้า ใช่ๆ!ที่แก้มก็ได้"
"เอานาๆคิดซะว่าได้หอมแก้มคนดัง เหมือนพวกงานแฟนคลับไง"เจ้าตัวหัวเราะหึท่าทางไม่ซีเรียสกับหัวข้องานที่ได้มา(ก็มืออาชีพนี่นะ)ก่อนหันแก้มเนียนใสมาให้เธอ
สุมิเระล่อกแล่กไม่รู้จะเอายังไงดี แต่พอยกเหตุผลและผลขึ้นมาก็นับว่ายังพอรับได้ไม่ได้ผิดข้อตกลงที่ให้ไว้
เธอสูดหายใจเข้าเฮือกก่อนกดปากลงที่แก้มของชายร่างโปร่ง แช่ไว้ครู่หนึ่งจึงผละออกเผยให้เห็นรอยลิปสติกสีแดงบริเวณแก้มของยามาดะซังชัดเจน
พอเห็นแบบนี้ก็เขินเหมือนกันแฮะ...
ช่างภาพกดชัตเตอร์รัวๆทุกท่วงท่าของทั้งสองเพื่อนำไปคัดเลือกอีกที แต่ครั้งก็นับได้ว่าดูดีกว่าที่คิดไว้มากโข บางครั้งถ่ายกับมืออาชีพยังต้องบรีฟงานกันตั้งหลายรอบ
สรุปแล้วรูปที่ได้ออกมาเพื่อขึ้นปกนิตยสารคือรูปยามาดะซังนั่งบนโซฟาหรูมือข้างหนึ่งโอบเอวของสุมิเระอีกข้างวางพาดไว้กับหัวโซฟา ส่วนมือของเธอทั้งสองข้างเกาะไหล่ของเขาเอาไว้
ผมบางส่วนปรกหน้าลงมาบวกกับตะข่ายทำให้เห็นเพียงแค่ช่วงริมฝีปากเรียวสีกุหลาบของเด็กสาวเท่านั้น
ดวงตาสีมรกตของนายแบบคนดังนั้นเหล่มองกล้อง จงใจให้เห็นรอยลิปสติกสีเดียวกับริมฝีปากของเด็กสาวพอดิบพอดี
ซึ่งลูกค้าถูกใจมากพาลให้เหล่าทีมงานร้องเฮกันเป็นแถว ถือว่างานถ่ายแบบ(จำเป็น)ของสุมิเระวันนี้เป็นอันเสร็จสมบูรณ์
ชิออนเดินออกมาโดยกลับมาใส่คอสตูมฮีโร่เดังเดิม แต่แล้วจู่ๆยามาดะซังก็เดินเข้ามาหาท่ามกลางเหล่าทีมงานทั้งหลายแหล่
"ทำได้ดีเลยนี่สำหรับครั้งแรก"
"เพราะยามาดะซังเป็นคนนำมากกว่าค่ะ"เธอเกาท้ายทอย
"หึหึ...My little girl ถ่อมตัวกว่าที่คิดนะ~"เจ้าตัวหัวเราะขบขันก่อนชูโทรศัพท์ขึ้นบอกจะส่งรูปที่ถ่ายในวันนี้ให้ทางเมล
ถึงตัวชิออนจะไม่ได้อยากได้อะไร แต่ถ้าปฏิเสธก็คงเสียมารยาทเพราะแบบนั้นจึงตบปากรับคำ
เมียร์โกซังและลาคุน่าเดินทางกลับสำนักงานในช่วงบ่ายของวัน เพราะวันพรุ่งนี้ก็ถึงเวลาที่เธอต้องกลับโรงเรียนยูเอย์แล้ว พอมาแบบนี้ก็อดใจหายไม่ได้เหมือนกัน
เพราะแบบนั้นโปรฮีโร่สาวจึงพาเธอมาเลี้ยงส่งท้ายสักหน่อย สบโอกาสอธิบายพัฒนาการของเด็กสาวไปด้วย
"จากที่ประเมินการฝึกของเธอมาตลอด ฉันจะอธิบายจุดที่เธอควรแก้ไขเพิ่มเติมจากที่รู้อยู่แล้วซะ"มือสีแทนยกขึ้นเท้าคาง
"ค่ะ"
"อัตลักษณ์ของเธอน่ะ..."
??
เธอเอียงคอเมื่อโปรฮีโร่สาวเงียบไปราวกับกำลังเรียบเรียงคำพูดอยู่"ช่วงนี้เธอเริ่มใช้มันได้คล่องกว่าแต่ก่อนแล้วสินะ แต่ก็ยังมีจุดด้อยตรงความเสี่ยงที่ต้องใช้มือแหวกพอร์ทัลออกอยู่ดี"
"ถ้าหาอะไรมาปิดจุดนั้นได้เธอจะพัฒนาไปได้อีกก้าวกระโดดเลยล่ะ"นัยน์ตาสีแดงจ้องมาที่เธอฉายแววจริงจัง
จริงอย่างที่เมียร์โกซังว่าร้อยเปอร์เซ็น ตัวเธอเองก็ใช่ว่าไม่คิดเรื่องนี้แต่เพราะยังหาวิธีแก้ไขไม่ได้ต่างหาก พอร์ทัลของเธอมันไม่สามารถเลือกเปิดได้ดั่งใจขนาดนั้นมันยังคงมีความเสี่ยงสูงกับการที่เธอต้องเข้าประชิดตัวศัตรู
แต่คิดแล้วคิดอีกก็ยังคิดไม่ออกถึงแนวทางในการแก้ปัญหานี้เลย
วันต่อมา ถึงเวลากลับโรงเรียนยูเอย์
สุมิเระเดินเข้ามาในสำนักงานและคงเป็นครั้งสุดท้่ยถ้าเมียร์โกซังไม่คิดจะเรียกตัวเธอมาต่อในช่วงปี2หรือ3 ใบหน้างามประดับรอยยิ้มแบบฉบับไว้
แต่ภายในใจกลับตื่นตระหนกกับความที่พึ่งได้อ่านเมื่อตอนตี5นี้เรื่องของมือสังหารฮีโร่ซึ่งตอนนี้ถูกจับกุมเข้าคุกไปแล้ว
ทว่าเรื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่สุมิเระตกใจแต่เป็นข้อความที่มิโดริยะส่งมาต่างหาก บอกตำแหน่งที่มีเหตุการณ์มือสังหารฮีโร่แบบนี้คงไม่ใช่ว่ามีเรื่องนะ...
ชิออนเดินมาที่ห้องเจ้าของสำนักงานหรือก็คือห้องของเมียร์โกซังนั่นแหละ ซึ่งพอเปิดเข้าไปก็พบกับแม่สาวกระต่ายป่านั่งเอาขาพาดโต๊ะทำงานตามองโทรศัพท์ส่งเสียงหัวเราะคิกคักชวนน่าสงสัยอีก
"เมียร์โกซัง?"
แรบบิทฮีโร่หันมาตามเสียงแต่ก็หลุดหัวเราะออกมาอีก เธอพองแก้มหน้ามุ้ยจนสาวผิวแทนต้องยกมือยอมแพ้
"อุ๊บ! ดังใหญ่แล้วนะลาคุน่า~ฮ่าๆ"เจ้าตัวกล่าวเสียงทะเล้นพลางยื่นมือถือมาตรงหน้าเธอ
'ไวรัลดังชั่วข้ามคืน หญิงสาวปริศนาที่ถ่ายนิตยสารคู่กับนายแบบชื่อดัง'
'ค้นหาตัวตนของหญิงสาวปริศนา!'
'ตะลึง สาวน้อยใหญ่ร่วมกันหาข้อมูลสาวปริศนา'
OMGอะไรวะเนี่ย!?
อ้าปากค้างกับเนื้อหาข่าวแต่ละข่าว ไหงแค่คืนเดียวมันถึงได้กลายมาเป็นไวรัลได้เล่าห๊าไม่เคยเห็นคนถ่ายรูปคู่กันหรือไง!?
"อย่าให้ถูกจับได้ล่ะลาคุน่า ฮ่าๆๆ!"
มันน่าขำขนาดนั้นเลยเหรอคะเมียร์โกซังT^T?
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
เป็นฮีโร่มันก็ต้องมีบางแหละที่ไปรับงานอย่างอื่นทำบ้าง(แต่อันนี้โดนมัดมือชกไง=^=!)
ลองคิดภาพที่ช่างแต่งหน้าวิ่งกันวุ่นเพื่อหาพร็อพมาปิดผมให้น้องแล้วขำแห้งเลย
1 คอมเมนท์ 100กำลังใจ
เมนท์กันเยอะๆนะ~
ความคิดเห็น