คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14 : กีฬายูเอย์ || ช่วงสโลว์ไลฟ์กับกีฬามันส์ๆ
Chapter 14 : กีฬายูเอย์ || ช่วงสโลว์ไลฟ์กับกีฬามันส์ๆ
'เอ้า5!6!7!8! เย้ยฟ้า! ท้าดิน! ได้ยิน! ถึงสวรรค์!'
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
ชิออนเดินออกมาจากห้องพยาบาลหลังได้รับผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเช็ดตาเรียบร้อย แถมยังได้คำเตือนจากเจ้าของห้องพยาบาลมาอีกว่าอย่าฝืนร่างกายมากซึ่งเธอก็ตกปากรับคำไป
เธอเดินเข้ามาในศูนย์อาหารซึ่งห่างไปไม่ไกลนั้นมีกลุ่มของพวกอุรารากะนั่งอยู่ ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวก็สังเกตเห็นเธอพอดี
"สุมิเระจังมานั่งด้วยกันสิ~"
เมื่อได้รับคำชวนจากเพื่อผู้หญิงด้วยกันชิออนก็ยิ้มแฉ่ง เดินเตาะแตะไปที่โต๊ะนั้นทันทีก่อนจะขออนุญาตนั่งลงข้างกับอุรารากะเขานั่นแหละ
"แล้วจิโร่กับยาโอโยโรสุล่ะ?"
"ไปซื้อข้าวน่ะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะนะ!"
"งั้นเหรอ"
ซักพักทั้งยาโอโยโรสุและจิโร่ก็เดินกลับมานั่งที่เพียงแต่สีหน้าของทั้งคู่ดูไม่ค่อยดีเลย โดยเฉพาะสาวหูแจ็คที่ดูลนลานแปลกๆอีก อะไรกันนะ?
"สุมิเระซังก็มาด้วยเหรอคะ สวัสดีค่ะ..."สีหน้าดูแย่สุดๆเลยแฮะ
"ทั้งสองคนเป็นอะไรไปเหรอ สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ? "สาวน้อยล่องหนถามเพื่อนสาวทั้งสองด้วยความเป็นห่วงปนความสงสัย ฝ่ายยาโอโยโรสุนั้นได้และหลบตาเลิ่กลั่กก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเอ่ยออกมา
"คือว่า..."
และแล้วช่วงเวลาพักของเหล่านักกีฬาและผู้ชมก็ได้หมดลง
[เอาล่ะ หมดเวลาพักถึงเวลาการแข่งรอบสุดท้ายแล้ว!]
พรีเซนต์ไมค์ยังทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ผู้คนเริ่มทยอยกลับมานั่งที่กันซึ่งแน่นอนว่าทัวร์นาเมนต์ช่วงบ่ายจะยังไม่จัดขึ้นแต่จะเป็นกิจกรรมขั้นเวลาสำหรับผู้เข้าแข่งขันที่ตกรอบไปก่อนหน้านี้
แต่ก็นับว่ายังมีข่าวดีให้กับเหล่าคนที่ตกรอบไปแล้ว เพราะยังไงก็ถือเป็นงานแข่งกีฬาทางโรงเรียนยูเอย์จึงเตรียมกิจกรรมสันทนาการให้ทุกคนได้เข้าร่วมด้วย
แถมยังมีกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์จากอเมริกาน่าตาจิ้มลิ้มน่ารักบ๊องแบ๊วหน้าหยิกมาสร้างสีสันภายในงานด้วย
[อะโฮ่ว!?]
[หืม...ทำบ้าอะไรกันล่ะนั่น?]
ไอซาวะพึมพำเมื่อเหล่านักเรียนหญิงห้องAที่น่ารักนั้นก้าวเข้ามาในสนามพร้อมกับ ชุดเชียร์? มากันแบบครบเซ็ทเลยด้วยแฮะ แม้สีหน้าของแต่ละคนจะไม่ได้ดูยินดีนักก็เหอะ
[อะไรกันเนี่ยห้องA? นี่มันการเซอร์วิสแบบไหนกันล่ะเนี่ย!?]
คำพูดของพรีเซนต์ไมค์ยิ่งตอกย้ำพวกเธอเข้าไปอีกว่าในสนามนั้นไม่ได้มีการ'แข่งเชียร์'อะไรนั่นแน่นอน ยาโอโยโรสุคงถูกมิเนตะกับคามินาริต้มมาจริงๆนั้นแหละซึ่งเจ้าตัวก็ตัวทรุดหมดอาลัยตายอยากไปเรียบร้อย
ตูจะบ้าตาย...
"เจ้าพวกบ้าเอ้ย!"พู่สำหรับใช้ในการเชียร์ถูกขว้างออกจากมือสาวเอียร์โฟนแจ็ค ดูก็รู้ว่าเจ้าหล่อนคับแค้นใจกับ2คนนั้นแค่ไหน
แต่บรรยากาศตึงเครียดก็คลายลงด้วยคำพูดของสาวล่องหนฮากาคุเระที่บอกให้ผ่อนคลายและสนุกไปกับกิจกรรม
แต่ก่อนจะเริ่มช่วงสันทนาการ มิดไนท์ได้ขึ้นมาอธิบายกติกาในการแข่งรอบต่อไปซึ่งผู้เข้าแข่งรวมทั้งหมดจะต้องมี16คนจาก4ทีมที่ผ่านสู่รอบสุดท้าย มาต่อสู้กันแบบ1-1
และทำการจับคู่ต่อสู้ให้กับเหล่าผู้เข้ารอบ แต่ว่ามิบุจิซังที่ยืนเงียบอยู่นานก็ยกมือขึ้นมาขัดไว้ก่อน
"ขออนุญาตครับ ถ้าขอถอนตัวจะได้มั้ย?"
เกิดเสียงฮือฮาขึ้น ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีคนขอถอนตัวทั้งๆที่อุตส่าห์ฝ่าฟันอุปสรรคจนมาถึงรอบนี้ได้แท้ๆ
"มิบุจิซัง ทำไมล่ะ?" เธอถามออกไปเพราะก็ไม่เข้าใจการกระทำของเจ้าตัวเหมือนกัน
เจ้าตัวยิ้ม"อัตลักษณ์ของฉันน่ะมีขีดจำกัดอยู่นะสุมิจัง ถ้าให้ฝืนใช้อีกคงได้มีเลือดตกย่างออกแน่"
"เพราะงั้นฉันขอถอนตัว แล้วผลักดันคนข้างหลังที่ยังมีแรงใจจะก้าวต่อไปแทนยังดีซะกว่า"เป็นประโยคที่หนักแน่นอย่างน่าเหลือเชื่อ ด้านมิดไนท์ใช้ดวงตาสีครามไล่มองมิบุจิซังตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจพทำการตัดสิน
[...ไอ้คำพูดโลกสวย วัยรุ่นนั่นน่ะ...เจ๊ชอบมาก! ขออนุมัติให้มิบุจิ โคโคะทำการถอนตัวได้!]
"ขอบคุณค่า~^^"
เอาความชอบส่วนตัวมาตัดสินแบบนี้จะดีเหรอ=_=?
เพราะเหตุนี้ทำให้คนขาดหายไปจึงต้องทำการเพิ่มคนจากทีมอื่นเข้ามาในส่วนที่หายไป ซึ่งก็คืออันดับ5อย่างทีมเคนโด้ ทว่าทีมเจ้าตัวกลับปฏิเสธพร้อมเหตุผลที่ว่าทีมที่สมควรมากกว่าคือทีมเท็ตสึเท็ตสึที่รักษาคะแนนมาได้ตลอด(ไม่ติดว่าโดนชิงแต้มไปจนเหลือ0ตอนท้ายเกมน่ะนะ...)
สรุปก็คือเป็นเท็ตสึเท็ตสึและหญิงสาวผมเถาวัลย์ชิโอซากิได้เข้าร่วมทัวร์นาเมนต์รอบสุดท้าย
จอโฮโลแกรมฉายตารางคู่ต่อสู้ในแต่ละรอบให้ได้ยลกันทั่วหน้าซึ่งแมตช์แรกเป็นของคู่ชินโซและมิโดริยะ
แมตช์2คือโทโดโรกิปะทะเซโระ อืม...ไม่ได้ดูถูกเจ้าของอัตลักษณ์เทปหรอกนะแต่ทำไมเธอถึงคิดว่าเขาจะไมีมีทางชนะโทโดโรกิ โชโตะได้กันนะ?
คามินาริเจอกับเด็กสาวผมเถาวัลย์จากห้องBเป็นแมตช์ที่3
คุณหัวหน้าห้องพบกับเด็กสาวจากสาขาซัพพอร์ต
โทโคยามิเจอกับยาโอโยโรสุและคิริชิมะเจอกับเท็ตสึเท็ตสึสองคนนี้รู้สึกจะมาคู่กันตลอดเลยแฮะ...
คนที่เธอเป็นห่วงจริงๆคงไม่พ้นอุรารากะต้องมาเจอกับหมาบ้าบาคุโกนี่สิ จากการหยอกล้อ(?)ที่ผ่านมาของเธอและนายหัวฟูยามปกติก็คงพอเดาได้ว่าหมอนั้นไม่สนหรอกว่าคู่ต่อสู้จะเป็นหญิงหรือชาย ถ้าต้องขึ้นสังเวียนเดียวกันเจ้าตัวก็พร้อมบึ้มหมดนั่นแหละ
ส่วนตัวสุมิเระนั้นได้คู่ต่อสู้เป็นสาวผิวชมพูมินะผู้ใช้อัตลักษณ์กรด ซึ่งเจ้าตัวก็ส่งยิ้มพร้อมชูสองนิ้วมาให้เข้าใจกันสองคนว่า'สู้ๆ'
เมื่อการอธิบายรอบทัวร์นาเมนต์จบลง ก็ถึงเวลาคลายความเครียดของช่วงสันทนาการ
กิจกรรมต่างๆดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนานของทั้งผู้เล่นและผู้ชม ส่วนเกมที่ชิออนให้ความสนใจที่สุดก็คือ'แข่งยืมของ'มีผู้เข้าร่วมกิจกรรมมากมายจนในสนามวุ่ยวายไปหมด
ไม่รอช้าชิออนวิ่งเตาะแตะหวังไปร่วมกิจกรรมเช่นกัน ถ้าไม่ติดที่ขาทั้งสองข้างนั้นลอยขึ้นเหนือพื้นทำให้เหมือนกับว่าเธอเดินอยู่บนอากาศยังไงหยั่งงั้น
เฮ๊ะ(゜▽゜)?
หันหลังกลับไปมองก็พบเข้ากับนัยน์ตาแดงก่ำวาวโรจน์เหมือนสัตว์ร้ายจ้องตะครุบเหยื่อกับเส้นเลือดข้างขมับที่เต้นตุบๆจนกลัวว่ามันจะระเบิดออกมาของคนผมสีฟางชี้ฟู
"ว่าไงบาคุโก?"
"คิดจะไปไหนไม่ทราบ..."
"แข่งยืมของ(★∇★)!!"ตาเป็นประกายมือก็ชี้ไปข้างหน้ายิกๆแสดงเป็นนัยๆว่าเจ้าหล่อนอยากเล่นเกมนี้มากกก
บาคุโกคิ้วกระตุกฉับพลันเสื้อพละของเธอถูกตวัดสวมเขามาอย่างไม่ค่อยจะอ่อนโยนนัก เด็กสาวส่งเสียงประท้วงเพราะในตอนนี้ทัศนียภาพรอบตัวเธอถูกเนื้อผ้าปิดบังมิด
"ขี้เหร่ก็ขี้เหร่ อกก็แบน พุงก็พลุ้ยยังจะวิ่งออกไปโต้งๆอีก!"เขายิ้มกัดฟันมองก้อนดิ้นดุ๊กดิ๊กพยายามหาทางออกจากเสื้อพละตัวหนา จนเขาต้องช่วยดึงมันลงให้เจ้าหล่อนถึงโผล่หัวออกมาได้
สภาพของเด็กสาวในตอนนี้คือใส่เสื้อพละของโรงเรียนตามปกติ ทว่าส่วนล่างกลับเป็นกระโปรงสั้นของชุดเชียร์ ก็ไม่ได้ดูแย่เท่าไหร่
หลายชีวิตนอกสนามต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับการกระทำของพ่อคนหัวร้อนประจำห้อง1-A
'ทำได้ดีมากบาคุโก...'
คราวนี้เด็กสาวได้เข้าร่วมกิจกรรมสมใจอยาก เธอล้วงมือหยิบฉลากที่ด้านในมีข้อความเอาไว้ให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมไปหามา
"สุมิเระจังสู้ๆ!"
"สุมิเระสู้ตาย!"
เสียงเชียร์ของเหล่าสาวๆห้องAร้องเชียร์ให้กับชิออนที่หันซ้ายหันขวาเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่างพร้อมกระดาษคำใบสีขาวในมือ
แต่แล้วจู่ๆร่างบางก็ใช้อัตลักษณ์ของตนเองเปิดพอร์ทัลขึ้นกลางสนาม สร้างความสงสัยให้ผู้ชมไม่น้อย
[เอ๋? นั่นสุมิเระกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ หรือว่าจะไปขอยืมของจากคนนอกกันน-]
"พรีเซนต์ไมค์คะ! ช่วยมาด้วยกันหน่อย!"
โฆษกทั้งสองในห้องกระจายเสียงสะดุ้งโหยง เมื่อเด็กสาวที่กำลังใช้อัตลักษณ์อยู่กลางสนามนั้นมาโผล่อยู่ข้างหลังพวกเขานี่เอง
เจ้าของชื่อชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆพร้อมสงสายตาออดอ้อนเต็มที่ทำเอาพรีเซนต์ไมค์ยิ้มแหย
เอาวะ เด็กมันลงทุนมาขอถึงนี่แล้วจะปฏิเสธก็คงเป็นตราบาปไปตลอดชีวิต
เด็กสาววิ่งออกมาจากพอร์ทัลอันเดิม เพิ่มเติมคือมีโปรฮีโร่สายเอนเตอร์เทนอย่างพรีเซนต์ไมค์ขวัญใจเด็กและสาวเล็กสาวใหญ่ติดมือมาด้วย
"ตอนนี้สุมิเระกำลังนำผมไปที่จุดวางของแล้ว อีเรเซอร์นายเห็นฉันม้ายยย!!"เจ้าตัวที่แม้จะไม่มีไมค์กระจายเสียง แต่ก็ยังสามารถแหกปากพากย์สดบรรยายสถานการณ์ได้อย่างชิว...สมกับชื่อวอยซ์ฮีโร่
คนถูกเรียกคิ้วกระตุกยิก
ขอให้สะดุดอากาศหัวฟาดพื้นไปซะ...
วิ่งมาถึงเส้นชัยเรียบร้อยร่างของเธอหอบนิดๆขณะที่คนอายุมากกว่าไม่มีอาการใดๆเลย
พรีเซนต์ไมค์ยกยิ้มก้มตัวกระซิบถาม"นี่ คำใบ้นั่นเขียนว่าอะไรเหรอ บอกหน่อยได้มั้ย?"
เด็กน้อยสุมิเระเบิกตากว้างเห็นแว๊บๆว่าร่างกระตุกไปวูบหนึ่ง ดวงตาสีม่วงสดใสนั่นเบนไปทางอื่นอย่างคนมีพิรุจ ในมือกำแผ่นกระดาษซึ่งเป็นคำใบ้ไว้แน่น
'นกกระตั้ว'
ใครมันจะไปบอกกันเล่า! ว่าพอเห็นทรงผมของวอยซ์ฮีโร่ทีไรก็พาลนึกถึงผมสีเหลืองตั้งตรงของเจ้านกกระตั้วทุกที
กรรมการให้ผ่านนี่ก็บุญเท่าไหร่แล้ว!
เธอหลับตาปี๋ ขย้ำกระดาษคำใบ้เป็นก้อนกลมก่อนยัดมันเข้าปากเคี้ยวหยับๆอย่างไวทำลายหลักฐานให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เล่นซะชายผมทองเอียงคอเอ๋อเลยทีเดียวเชียว
จบการแข่งยืมของชิออนก็เปิดพอร์ทัลเพื่อส่งเจ้าตัวกลับเข้าห้องกระจายเสียง ซึ่งด้านพรีเซนต์ไมค์นั้นแม้จะยังสงสัยในคำใบ้ของเด็กสาวแต่เมื่อเจ้าหล่อนยัดมันเข้าไปในแก้มป่องๆนั่นแล้วจะทำไงได้
เวลาผ่านไปช่วงเวลาของกิจกรรมสันทนาการก็จบลง ถึงเวลาของทัวร์นาเมนต์ใหญ่สุดอลังที่หลายๆคนเฝ้ารอค่อย
ทัวร์นาเมนต์รอบสุดท้ายที่จะวัดเส้นทางการเป็นฮีโร่ของแต่ละคน
และตัวช่วยให้เธอได้ใกล้ชิดกับครอบครัว!
------------꧁༺°•✮•°༻꧂-------------
น้องชิออนยังยืน1ของการรั่วแบบเด๋อๆ????
คิดมาตลอดว่าทรงผมของวอย์ฮีโร่พรีเซนต์ไมค์นี้มันเหมือนนกกระตั้วจริงๆนะ!
1 คอมเมนท์ 100 กำลังใจ
เมนท์กันเยอะๆนะ~
ความคิดเห็น