คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : ช่วงฝึกฝนร่างกาย
Chapter 2 : ช่วงฝึกฝนร่างกาย
'Fighting Midoriya!'
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂------------
หลายเดือนที่ผ่านมา ชิออนสังเกตุได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของมิโดริยะ อิซึคุ เขาดูมีกล้ามเนื้อมากขึ้น มีออร่าบางอย่างที่ลอยอยู่รอบๆตัวของอีกฝ่าย
เมื่อเดือนที่ผ่านมา เธอได้อ่านข่าวที่มิโดริยะกับบาคุโกถูกเจ้าวิลเลินโจมตี เล่นเอาตกใจไม่น้อย
ไม่นึกว่าคนอย่างมิโดริยะจะบ้าบิ่นถึงขนาดวิ่งฝ่าเข้าไปช่วยตาหัวฟางทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่มีอัตลักษณ์อะไรเลย แต่ก็นั่นแหละ...
แค่นั้นก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เขามีความเหมาะสมที่จะเป็นฮีโร่
"ทำหน้าอะไรของเธอยัยแมวจร น่าขนลุกเป็นบ้า"มนุษย์ผมทรงเม่นเอ่ยเสียงขึ้นจมูก ทำเธอหลุดออกจากภวังค์
"เฉือกจริง"เธอบ่นอุบอิบแต่ได้ยินแน่100% บาคุโกเลือดขึ้นหน้า
ฝ่ามือหนากดลงมาที่หัวกลม"นี่เธอด่าฉันเหรอวะ!?"รอยยิ้มเหี้ยมเผยต่อหน้า ขณะที่มือก็จับหัวเธอไว้แน่นเป็นนัยว่าถ้ายังกล้ากวนประสาทอีกได้โดนระเบิดทิ้งแน่นอน
"ช่วยด้วยค่า!ว่าที่ฮีโร่ทำร้ายประชาชน แอ่ก!"หน้าผากถูกจับเคาะกับโต๊ะเบาๆด้วยฝีมือของบาคุโก คัตสึกิ
ข้อหาทำตัวน่าหมั่นไส้=_=+
เพื่อนในห้องพากันยิ้มแห้ง ช่วงนี้ขาโหดกับเจ้าแม่ประจำห้องดูสนิทกันผิดปกติ ไม่สิ...จะว่าสนิทก็พูดได้ไม่เต็มปาก ในเมื่อคนนึงก็เอ่ยวาจากวนเบื้องล่างส่วนอีกคนก็จ้องแต่จะระเบิดทิ้งลูกเดียว
เรียกเป็นคู่กัดน่าจะเหมาะกว่าแฮะ อืมๆ
แต่ก็เพราะอีกฝ่ายเอาแต่แหย่เล่น(?)อยู่กับเธอแบบนี้ล่ะมิโดริยะถึงรอดพ้นจากการถูกรังแกของคนทั้งห้อง อาจมีบ้างแต่ก็น้อยกว่าแต่ก่อนอย่างเห็นได้ชัด
แต่ก็ดีแล้วล่ะนะพอสภาพจิตใจดี มิโดริยะก็คงมีแรงใจในการฝึกร่างกายเพิ่มกว่าเดิม
แฮะ อย่าหาว่าเธอเป็นสโตกเกอร์เลยนะ
เธอไปรู้ความลับอย่างหนึ่งของมิโดริยะ กับคนๆหนึ่งที่สุดยอดมาก และคนๆนั้นก็คือฮีโร่อันดับ 1 'ออลไมท์'หรืออีกชื่อที่คนรู้จักในนาม'สัญลักษณ์แห่งสันติภาพ'
รู้ๆกันอยู่แล้วว่ามิโดริยะ อิซึคุ เป็นคนประเภท20%ซึ่งไร้อัตลักษณ์ แต่ตอนนี้เขากำลังฝึกฝนร่างกายเพื่อรับการ'ถ่ายทอดพลัง'จากฮีโร่อันดับ 1 คนนั้น
ซึ่งก็ไม่แปลกใจว่าทำไม10เดือนที่ผ่านมา เด็กชายผมสาหร่ายข้างๆเธอถึงดูมีกล้ามเนื้อมากขึ้นจากแต่ก่อนที่สามารถเรียกว่าปลาแห้งก็ยังได้เลยด้วยซ้ำ
"อรุณสวัสดิ์มิโดริยะ! คุณเทรนเนอร์!"เด็กสาวโผล่พรวดออกมาจากพอร์ทัลข้างกำแพง ทำเอาอีกสองร่างสะดุ้ง
แค่ก!
ชิออนยิ้มกว้างมองเพื่อนร่วมห้องกับชายผอมแห้งตรงหน้า แสร้งเมินกุมควันที่ลอยอยู่รอบๆตัวชายวัยกลางคน
อ้อ ยังไม่บอกสินะว่าเธอเก็บเงียบเรื่องที่เธอล่วงรู้ความลับของคนตรงหน้าไว้ทำให้ออลไมท์ซึ่งมีร่างกายบึกบึนรีบเปลี่ยนร่างกายให้กลายเป็นชายวัยกลางคนผอมแห้งแทนซะอย่างงั้น
จริงๆก็อยากจะบอกไปนะว่าไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนร่างทุกครั้งที่เจอเธอก็ได้ เห็นแล้วสงสาร...
แต่เห็นออลไมท์ให้ความสำคัญกับความลับนี้ ชิออนก็พร้อมจะทำตัวเป็นแมวโง่ ไม่รู้เรื่องราวต่อไปละกัน
"อ...อา อรุณสวัสดิ์ครับสุมิเระซัง ผ...ผมมาวิ่งจ๊อกกิ้งน่ะครับ!"เด็กชายละล่ำละลักตอบเธอไม่เป็นภาษา
ชิออนหัวเราะ"รู้อยู่แล้วล่ะ ถึงได้มาวิ่งด้วยไง"ไม่ว่าเปล่า เธอหมุนตัวโชว์ไปหนึ่งรอบเผยเครื่องแต่งกายที่ดูกระฉับกระเฉงเหมาะแก่การออกกำลัง ก่อนหันไปยิ้มแฉ่งให้กับออลไม-ไม่สิ คุณเทรนเนอร์ของมิโดริยะ
"สุมิเระ ชิออน ขอความกรุณาด้วยนะคะ"
"อ่า...ได้สิ"เห็นรอยยิ้มเจิดจ้าของเด็กสาวแล้วก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปฏิเสธ ตบปากรับคำไป
อีกไม่ถึงอาทิตย์การสอบเข้ายูเอย์ก็จะมาถึง ชิออนจึงเริ่มฝึกร่างกายตั้งแต่เข้าเดือนแรก
ถึงปกติจะวิ่งแถวๆบ้านแต่ก่อนหน้านั้นดันเห็นร่างของมิโดริยะแบกของวิ่งโดยมีออลไมท์(ร่างผอมแห้ง)ขี่สกู๊ตเตอร์นำอยู่
น่าสนุกอ่ะ!
มาวันนี้เธอตัดสินใจตื่นแต่เช้ามาดักรอทั้ง2คน เผื่อได้รับการฝึกจากสัญลักษณ์แห่งสันติภาพขึ้นมาคงเป็นบุญไม่น้อย
ออลไมท์เหล่มองเด็กสาวที่วิ่งคู่กันมากับหนุ่มน้อยมิโดริยะ ดูเผินๆอาจไม่ทันได้สังเกตุ แต่พอได้เห็นการขยับร่างกายของหนูน้อยสุมิเระแล้วก็ได้รู้ว่าเธอมีสมรรถภาพทางกายที่ดีเกินคาด
เอาไปเทียบกับเด็กผู้หญิงวัยเดียวกันแล้ว หนูน้อยสุมิเระนั้นมีมากกว่าพอสมควร
เป็นเด็กที่น่าสนใจไม่น้อยเลย
หลังจากนั้นเธอก็มาวิ่งจ๊อกกิ้งกับมิโดริยะแทบทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้ทั้ง2คนลำบากมั้ย เพราะตลอดเวลาที่เธออยู่ด้วย ออลไมท์จะไม่ยอมคืนร่างเดิมเลย
อาจมีบางครั้งที่อีกฝ่ายใช้เธอไปซื้อเครื่องดื่มให้ เพื่อคืนร่าง แต่นอกนั้นเจ้าตัวก็เก็บความลับได้สนิทไม่มีพิรุจใดๆทั้งสิ้น
ถ้าเธอไม่รู้มาก่อนหน้าอยู่แล้วก็คงไม่เอะใจอะไรเหมือนกัน
"นี่หนูน้อยสุมิเระช่วยไปซื้อน้ำมาทีสิ คราวนี้ฉันขอชามะนาวที่ผลิตวันที่25นะ"
บางทีก็รีเควสได้กวน**นไปนะออลไมท์==
ออลไมท์คงมีเรื่องอยากจะพูดกับมิโดริยะถึงได้หาเรื่องให้เธอออกไปห่างๆ โดยการตั้งเงื่อนไขในการซื้อน้ำที่ดูจะเกินเหตุไปสักนิด
อย่างการรีเควสวันผลิตของน้ำแบบคราวนี้ไง!
"อย่าลืมว่าห้ามใช้อัตลักษณ์นะ!"
"Yes sir!!!"
ชิออนวิ่งออกไปยังย่านการค้าของอีกเมืองโดยไม่ใช่อัตลักษณ์ตามที่อีกฝ่ายสั่ง ใช่ 'อีกเมือง'เธอคิดว่าบางที่ออลไมท์ก็ใจร้ายไปนะ ที่รีเควสของที่ต้องวิ่งมาซื้อใกล้ถึงเมืองข้างๆ
แต่อีกฝ่ายอ้างว่าเป็นการเพิ่มกำลังขาให้กับเธอ
เขาว่ามางั้นก็โอเค๊
ใช้เวลาพอสมควร ในที่สุดชิออนก็มาถึงย่านการค้านี้ค่อนข้างแออัด เพราะมีวัตกุดิบสำหรับทำอาหารที่หลากหลายและแปลกใหม่ เหล่าแม่บ้านมักมาเดินช้อปที่นี่กันซะส่วนใหญ่
โอ๊ะ นั่น...?
เด็กสาวเรือนผมสีม่วงเดินเข้าไปชิดตัวชายอายุน่าจะราวๆ27-29ปี ก่อนจะเลยเข้าไปหาหญิงชราที่กำลังเลือกซื้อของสดอยู่ไม่ไกล
"คุณยายคะ กระเป๋าหล่นค่ะ"ยิ้มก่อนยื่นกระเป๋าสตางค์ให้กับอีกฝ่าย มือเหี่ยวย่นยื่นมือมารับด้วยอาการตกใจปนซาบซึ้ง"ระวังไว้หน่อยนะคะ แถวนี้'วิลเลินกระจอก'มันเยอะ"
เอ่ยพลางหันไปสบตากับเจ้าหัวขโมยกระจอกที่คิดจะล้วงกระเป๋าคนอื่นกลางย่านการค้าแบบนี้
คนถูกจ้องสะดุ้ง เอ่ยเลิกลั่ก"ม..หมายความว่าไง คิดจะใส่ร้ายกันเหรอ!?"
"เอ๋ พูดจริงๆนะคะ คุณก็ระวังไว้เถอะค่ะวิลเลินสมัยนี้มันมีเยอะมากจริงๆจะมาแอบล้วงกระเป๋าเราตอนไหนก็ไม่รู้"แสร้งทำท่าทางเป็นกังวัลก่อนจะ ปลีกตัวออกมา
ฝ่ายชายวัยกลางคนเมื่อรู้สึกได้ถึงดวงตาหลายคู่ที่จับจ้องมาก็รีบเร่งเดินออกไป จนมั่นใจว่าไกลพอแล้วจึงล้วงมือควานหากระเป๋าสตางค์เพื่อไปซื้อบุหรี่มาสูบแก้เครียดสักซอง
แต่ทว่า...
"กระเป๋าตังฉันหายไปไหนวะ!!?"
แหม ก็บอกไปแล้วไงว่าให้ระวังน่ะ:)
"เครื่องดื่มมาแล้วค่า~"
"มาแล้วเหรอ ดีเลย มาเอาเงินไปสิ"'ยางิ โทชิโนริ'หรืออีกชื่อก็คือออลไมท์ผละจากการสอน ทำท่าจะล้วงหยิบกระเป๋าของตนเพื่อคืนเงินให้กับเด็กสาว แต่ก็ถูกห้ามไว้ก่อน
"ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่า'ชิออน'เลี้ยงก็แล้วกัน ถือเป็นการตอบแทนที่ช่วยฝึกร่างกายให้ด้วย!"เด็กสาวแย้ง เพราะยังไงเงินที่ใช้ไปก็ไม่ใช่ของเธออยู่แล้วด้วย
โดยไม่ทันสังเกตุสรรพนามที่ตนใช้ไปเลยสักนิด
ออลไมท์สะดุ้งกับสรรพนามที่อีกฝ่ายใช้ เพราะที่ผ่านมาหนูน้อยสุมิเระไม่เคยแทนตัวด้วยชื่อมาก่อนดูน่ารักน่าเอ็นดูสุดๆ
เล่นเอาใจเต้นไปเลยนะเนี่ย
และก็กลับมาฝึกกันต่อโดยที่ออลไมท์ต้องเจอกับการแทนตัวแบบนั้นไปตลอดทั้งวัน ทำเอากระอักเลือดไปหลายครั้ง หัวใจคนมีอายุมันนุ่มฟู
"มิโดริยะนี่มาเก็บขยะที่ชายหาดทุกวันเลยเหรอ?"ชิออนที่นั่งอยู่บนราวกั้นก้มมองเด็กชายผมสาหร่ายที่จนป่านนี้ก็ยังวิ่งขนของต่อไปแบบไม่พักไม่ผ่อน
ออลไมท์กลับไปนานแล้วแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่คิดจะหยุด เธอจึงมานั่งเฝ้าดูอีกฝ่ายอยู่แบบนี้
พรุ่งนี้ก็ถึงวันสอบแล้วด้วยสิ เดี๋ยวก็ไม่มีแรงหรอก(Ծ‸Ծ)
ชิออนเท้าคาง"ให้ช่วยมั้ย?"
"ไม่ครับ!!"
คนด้านล่างเอ่ยกลับมาเสียงดังลั่น ชิออนสะดุ้งแต่ยังสัมผัสได้ถึงความหนักแน่นและความเพียรพยายามในน้ำเสียงนั้น
มิโดริยะเลิ่กลั่ก"ข...ขอโทษที่ตะคอกใส่นะครับ เพียงแต่ผมอยากจะทำมันด้วยตัวเอง เพื่อพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้ตัดสินใจผิ-"
"เข้าใจแล้วล่ะ"
เสียงหวานขัดก่อนจะลงจากราวเหล็กแล้วเดินหายไป ทำใจดวงน้อยของเขาตกไปอยู่ตาตุ่ม
นี่เขาทำอะไรลงไป เธอเพียงแค่อยากช่วยเท่านั้น แต่เขากลับตะคอกใส่เธอ....
มิโดริยะโยนตู้ไมโครเวฟทิ้งเพื่อวิ่งไปตามร่างของเพื่อนร่วมห้อง ควบตำแหน่งสาวที่แอบปลื้มแต่ก็ต้องหยุดฝีเท้าจนหัวโยกแทบจูบพื้นทราย
"มิโดริยะFighting!"
ชิออนปรากฏตัวอีกครั้งพร้อมพู่เชียร์ในมือ ร่างบางกระโดดโลดเต้นพร้อมโบกพู่นั่นไปด้วย ปากก็ร้องเชียร์เขาไม่หยุด ดูๆไปก็เหมือนเชียร์ลีดเดอร์ตามงานกีฬายังไงหยั่งงั้น
เธอขยิบตา"ถ้าช่วยขนของไม่ได้ งั้นฉันจะเอาใจช่วยอยู่ตรงนี้น่า!"
มิโดริยะ อิซึคุสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆที่คลอกันอยู่ที่ขอบตาของเขา มองรอยยิ้มของอีกฝ่ายที่วันนี้ก็ฝึกมากพอๆกับเขาแท้ๆ แต่ก็ยังมากระโดดโลดเต้นเชียร์เขา
"ครับ!"
และที่ชายหาดในคืนนั้นก็มีร่างของเด็กชายวิ่งขนของขึ้นลงบรรได กับเด็กสาวอีกคนที่ยืนกระโดดโลดเต้นร้องเชียร์ไม่ขาดปาก
และในที่สุดวันเข้าสอบของโรงเรียนยูเอย์ก็มาถึง
ณ วันที่26 กุมภาพันธ์ เวลา 06.00 น.
ชายสวมโค้ทตัวใหญ่เดินลงมาจากรถกระบะ ออลไมท์แอบถอนหายใจ สุดท้ายก็ไม่ทันเวล-!!!
"หนูน้อยสุมิเระ?"เด็กสาวที่ตอนนี้อยู่ในรูปโฉมใหม่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ก่อนจะหันมาแจกรอยยิ้มเหมือนทุกครั้ง
"หนูพึ่งแต่งตัวเสร็จน่ะค่ะ กำลังจะไปโรงเรียนอยู่แล้วแค่แวะมาดูมิโดริยะนิดหน่อย"ว่าพลางเหล่ไปข้างหลัง
โทชิโนริเดินไปตามที่เด็กสาวคะยั้นคะยอเป็นโอกาสเหมาะที่ชิออนจะปลีกตัวออกไปจากบริเวณนี้
การถ่ายทอดพลังของฮีโร่อันดับ 1 ต้องเป็นความลับสิ เธอไปยืนเป็นกว้างขวางคออยู่แบบนั้นมีหวังมิโดริยะไม่ได้อัตลักษณ์กันพอดี
ไว้เจอกันที่ยูเอย์นะมิโดริยะ
-------------꧁༺°•✮•°༻꧂-------------
ถึงจะลักเล็กขโมยน้อยแต่ก็ยังอยากเป็นฮีโร่อยู่นะ
เริ่มเห็นแววคุกมาอีกแล้ว หรือจริงๆแล้วไรท์เป็นโอจิค่อน? ไม่หรอกคิดไปเองแหละ¬^¬
1 คอมเมนท์ 100 กำลังใจ
เมนท์กันเยอะๆนะ~
ความคิดเห็น