ท่านปีศาจที่รักกับสาวน้อยตัวป่วน

ลำดับตอนที่ #2 : ปีศาจกับภูติสาว

บทที่1 (ปีศาจกับภูติสาว)

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาสามวันแล้ว ฮาคุริวกับเมย์ค่อยข้างมีปัญหากันหลายๆอย่างอย่างเช่นเรื่องการนอนหรือเรื่องการใช้ห้องน้ำ อาจเป็นเพราะว่าเด็กสาวอยู่ในบ้านหลังนี้เพียงลำพัง เธอจึงไม่ค่อยจะระวังตัวเท่าไหร่ อย่างเช่น อาบน้ำไม่ ล็อกประตู หรือว่าอยู่ๆก็ลากเขาขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกันซะเฉยๆถึงจะเป็นเด็กยังไงก็เถอะแต่ยังไงก็เป็นผู้หญิง ทำให้เขาถึงกับหัวหมุนกันเลยทีเดียวกับการที่ต้องมาคอยระวังตัวแทนในส่วนของเด็กสาว ดังนั้นวันนี้เขาจึงคิดจะเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการออกไปเดินเล่นข้างนอกบ้าง(อย่างน้อยก็ช่วยลดปัญหาหนักใจในชั่วเวลาหนึ่ง)

“อืมมมม น่าแปลก พอไม่ได้อยู่ใกล้ๆเด็กคนนั้นแล้วข้าก็พูดได้ตามปกติดีนี่นา”ชายหนุ่มยืนรุ่นคิดสักพักก่อนจะตัดสินใจว่า ‘ช่างมัน เอาไว้ค่อยคิดทีหลังก็ได้’ 

ชายหนุ่มเดินดูรอบๆตัวบ้านแล้วก็พบว่าสิ่งที่เค้าคิดว่าคือบ้านของเด็กสาวมาตลอด แท้จริงแล้วคือต้นไม้ขนาดยักษ์! ที่พื้นที่รอบบ้านถูกกั้นจากภายนอกด้วยบ่อน้ำที่ถูกขุดเป็นรูปวงแหวนรอบต้นไม้ห่างจากตัวบ้านไปได้ประมาณห้าเมตรและมีสะพานเล็กๆเป็นทางผ่านออกไปได้แค่ทางเดียว

“ฮะ ฮะ ฮะ เป็นบ้านที่แปลกจริงๆ ชักอยากจะเห็นหน้าคนออกแบบแล้วซิ” ฮาคุริวเดินข้ามสะพานออกมาไม่กี่ก้าวเขาก็ต้องหันกลับไปอีกครั้งอย่างประหลาดใจ

“เขตแดน???!!! นี่มันไม่ตลกแล้วนะ เด็กตัวเล็กๆแบบนั้นจะไปสร้างเขตแดนที่แข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง นี่มันระดับที่เทพชั้นสูงบางตนยังเข้าไปไม่ได้ด้วยซ้ำ...อ๊ะ....เดี๋ยวก่อนนะ...ฮะ...ฮะๆๆๆๆ เพราะแบบนี้เองซินะ ข้าถึงสามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจมาตลอดสามวันโดยไม่มีเจ้าพวกแมลงน่ารำคานนั่นมากวน ”ฮาคุริวหัวเราะพร้อมกับมองรอบบ้านอย่างเคร่งเครียด เขาเริ่มรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง

“ดูเหมือนว่าข้าคงต้องการข้อมูลมากกว่านี้อีกหน่อย ถ้าหากมีภูติอยู่แถวนี้ซักตัว.....”พูดยังไม่ทันขาดคำ ชายหนุ่มมองเห็น ภูติสาวตนหนึ่งกำลังบินมาทางนี้

“.....เมย์~~ข้ามา.......กรี๊ดดด! ทำไมถึงมีพวกปีศาจมาอยู่ที่นี่ได้!!!”ภูติสาวดูท่าทางจะตกใจมากเมื่อสังเกตเห็นถึงชายหนุ่ม

“ใจเย็นก่อน ข้าไม่ทำร้ายท่านหรอก ดูเหมือนว่าท่านจะรู้จักกับนางนะ”ฮาคุริวมองเข้าไปยังตัวบ้าน

“ท่านกำลังพูดถึงเมย์?”ภูติสาวสงบสติลงเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มไม่คิดจะทำร้ายตนแต่ก็ยังคงระวังตัวอยู่

“ข้าถูกเด็กคนนั้นช่วยไว้”

“ตายจริง หมายความว่าท่านเป็นแขกของนาง? ข้าต้องขอโทษที่เสียมารยาทกับท่านจริงๆ”ภูติสาวลอยต่ำลงและย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย

“ข้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนสร้างเขตแดนนี้”

“เขตแดน? อ้อ นี่ท่านเจ้าป่าเป็นคนสร้างไว้ เมื่อก่อนเมย์มักถูกพวกภูตินิสัยไม่ดีกลั่นแกล้งเอาบ่อยๆท่านเจ้าป่าเป็นห่วงก็เลยมาสร้างเขตแดนกันเอาไว้ให้ หากใครไม่ได้รับอนุญาตก็จะไม่สามารถเข้าไปได้ หากใครคิดร้ายต่อนางก็ไม่สามารถไปได้เช่นกัน”ภูติสาวยิ้มน้อยๆ

“อืม เพราะอย่างนั้นเขตแดนก็เลยแข็งแกร่ง แต่นางอยู่ที่นี่เพียงคนเดียวแล้วพ่อแม่ของนาง?หละ”

“เรื่องนั้นข้าเองก็รู้ เมื่อสี่ปีก่อนพวกเราพบนางนอนสลบอยู่ที่นี่ ตอนนั้นท่านเจ้าป่ากำลังบ่นว่าเบื่อๆอยู่พอดีก็เลยรับนางเป็นลูกบุญธรรม แล้วพวกเราก็ช่วยกันเลี้ยงมาจนตอนนี้นางอายุได้สิบปีเต็มแล้ว โฮ๊ะๆ อีกไม่นานนางก็จะโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ยยย เฮ้อออ เวลานี่ผ่านไปรวดเร็วจริงๆ ท่านเห็นด้วยไหม?”

“ข้าก็คิดเช่นนั้น สำหรับปีศาจที่มีช่วงอายุยืนยาวอย่างข้า ช่วงเวลาของพวกมนุษย์นั้นช่างสั้นจริงๆ”

“นั่นซินะ บางทีข้าก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเวลาที่สนุกสนานเหล่านี้ไม่จบลงไปได้ก็ดี พวกเราที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้ต่างก็รักนาง นางเป็นเหมือนน้องสาวแท้ๆของข้า”ภูติสาวมองเข้าไปยังตัวบ้านด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

“ตายจริงแย่จังนี่ข้าเกือบจะร้องไห้แล้วนะเนี่ย”ภูติสาวซับน้ำตาที่เอ่อคลอขึ้นมาเล็กน้อยของตน

“เข้าไปข้างในกันเถอะ”ภูติสาวหันมาชวนชายหนุ่ม

“พอดีข้าคิดว่าอยากจะเดินดูรอบๆอีกหน่อย เชิญท่านตามสบายเถอะ”

“ถ้าท่านไม่เข้าไปตอนนี้ระวังจะพลาดขนมหวานฝีมือของนางนะ มันอร่อยมากเลย หุหุ ข้าคิดว่าท่านควรจะลองชิมดูซักครั้ง แต่คิดอีกทีบางทีตอนที่ท่านกลับมามันอาจจะไม่เหลือถึงท่านแล้วก็ได้นะ”

“ฮะๆ เขาว่ากันว่าขนมหวานเป็นของที่คู่กับเด็กผู้หญิง ที่ไหนมีขนมหวานอร่อยๆที่นั่นก็จะมีผู้หญิงเรื่องนั้นเห็นทีว่าจะจริง”

“ของอร่อยว่าใครก็อยากลอง ข้าจะบอกไว้ก่อนว่าข้าจะไม่เหลือให้ท่านแน่นอน จริงซิ!ข้ายังไม่รู้จักชื่อท่านเลย ไม่ทราบว่าท่านมีนามว่าอะไร”

“ข้า ฮาคุริว ”

“ส่วนข้า เฟริโอน่า หวังว่าพวกเราคงจะได้พบกันอีก”

“เช่นกัน” หลังจากที่ทั้งสองจบบทสนทนา ภูติสาวก็เดินตรงเข้าไปยังบ้านของเด็กสาว

“พี่เฟริน! ข้ารอพี่ตั้งนาน!”เด็กสาวเปิดประตูออกมาต้อนรับภูติสาว ทั้งสองทักทายกันเล็กน้อยก่อนจะหายเข้าไปยังตัวบ้าน

“ข้าเองก็ควรจะไปทำตามเป้าหมายของข้าได้แล้วมั้ง”ชายหนุ่มยักไหล่ และเดินออกไปสำรวจพื้นที่ตามเป้าหมายเดิม (ถึงแม้ตอนนี้จะมีเป้าหมายเพิ่มเติมมาแล้วก็เถอะ)