My love in My life รักสบายๆ ของนายโอตาคุ

My love in My life รักสบายๆ ของนายโอตาคุ

บทนำ

     ในที่สุด...วันเปิดเทอมอันแสนน่าเบื่อก็มาถึงซักที-_-;

ขอพูดตามตรงเลยนะครับ ผมไม่ค่อยชอบวันเปิดเทอมเท่าไหร่เลย..... 

ผมชอบที่จะนอนดูอนิเมะ หรือเล่นเกมอยู่ที่บ้านมากกว่า...

ใช่แล้วหล่ะครับ! ผมเป็น ‘โอตาคุ’ ยังไงหล่ะครับ!

จริงสิ! เกือบลืมไปแล้วสิครับ ผมชื่อ “กาย” เป็นนักเรียนชั้นม.ปลายปีสอง ที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง...

ซึ่งผมจะไม่ขอเอ่ยนามแล้วกันนะครับ^___^

ส่วนเรื่องอัตชีวประวัติของผม ก็ไม่ได้มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่ กิน นอน อ่านการ์ตูน ดูอนิเมะไปวันๆ อย่างกะคนที่ไม่มีอะไรทำก็เท่านั้นเอง...

ส่วนเรื่องเพื่อนที่ ร.ร.ของผมน่ะหรอ?  ก็ไม่ได้มีมากมายหรอกครับ -_-;

เพราะในทุกๆวันผมจะชอบนั่งอ่านการ์ตูนเงียบๆคนเดียวเสียมากกว่า...

แล้ว ผมก็ไม่ค่อยสนใจผู้คนรอบข้างมากเท่าไหร่หรอกครับ...

แหงหล่ะ ใครจะเป็นยังไงก็ช่างเขาสิครับ ขอแค่เว็บหรือพวกช่องทางดูอนิเมะของผม ไม่โดนแบนก็เพียงพอแล้วหล่ะครับ^___^

……..

ในขณะที่ผมกำลังครุ่นคิดเรื่องมังงะเล่มใหม่ที่เพิ่งออกวางขายไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้วอยู่นั้น... ก็มีมือๆหนึ่งมาสะกิดผมจากทางด้านหลัง...

 “เฮ้ย! กายๆ นั่งเหม่ออะไรอยู่คนเดียววะ?” ใครอีกหล่ะนั่น ขัดจังหวะความคิดผมเสียจริง เหอะๆ

“อ๋อ! เปล่าๆ แค่คิดอะไรเพลินๆ ว่าแต่...มึงมาตอนไหนฟระ?” ผมถามไอ้บ้านั่นออกไป

“ก็กูมาตั้งนานแล๊ววว... มีแต่มึงนั่นแหล่ะ มัวแต่นั่งเหม่อทำเหี้... อะไรอยู่คนเดียว?-_-” มันตอบกลับพร้อมทั้งทำหน้า ทะเล้นใส่ผม-_-;

“กูขอโทษครับ-___- กูไม่ทันเห็นมึง” ก็คนมันไม่เห็นจริงๆอ่ะครับ-___-

“ช่างเห๊อะ....” ว่าแล้วมันก็เดินจากไป...(ทั้งอย่างนั้น) ให้มันได้งี้สิ! เพื่อนกูT_T

หลายคนคงอยากจะถามผมหล่ะสิครับ! ว่ามันเป็นใคร?

ไอ้คนที่คุยกับผมไปเมื่อสักครู่นี้ คือ ‘ภู’ เพื่อนสมัยม.ต้นของผมเองครับ

ซึ่งผมกับมันก็ไม่ได้สนิทกันมากมายนักหรอกครับ เพราะเราต่างอยู่คนละห้องกัน...

แต่นับจากนี้ไป เราก็จะกลายเป็นเพื่อนร่วมห้องกันแล้วหล่ะครับ!

ตามความคิดของผมนะครับ....

ผมก็ไม่ค่อยชอบมันสักเท่าไหร่หรอกครับ เพราะมันดูขี้เก๊กยังไงชอบกลอยู่...แถมมันยังกวนตีนโคตรๆอีกด้วย...

แต่ถึงจะเห็นอย่างนั้นก็เถอะครับ

มันก็ค่อนข้างป๊อปปูลาร์ ในหมู่รุ่นพี่ รุ่นน้อง หรือแม้แต่รุ่นเดียวกัน พอสมควรเลยที่เดียว...

ว่าแต่......ทำไมผมจะต้องมาสารยายเรื่องพวกนี้ ให้พวกคุณฟังด้วยก็ไม่รู้สินะ?

คงเป็นเพราะ มัน...เป็น ‘เพื่อน’ ของผมหล่ะมั้งครับ-___-;

 

       แหมๆ เปิดเรื่องด้วยความรักแบบเพื่อนนี่ก็ไม่เลวเลยแฮะ เนื่องจากไรเตอร์ก็ไม่ค่อยถนัดแต่งฟิคแนวนี้เท่าไหร่ (อ่านเป็นอย่างเดียว) แต่ถึงยังไงไรเตอร์ก็จะพยายามแต่งก็แล้วกันนะ^-^ อาจจะไม่ค่อยฟินเท่าไหร่ แต่ก็... ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับผ้มมมม!!