สุภาพบุรุษสุดหื่น

ลำดับตอนที่ #3 : ความสาวที่ต้องสูญเสียไป P2

“นี่สรุปวันนี้แกว่างใช่มะ ถึงได้มากวนถึงที่เนี่ย วันเน้ชั้นไม่ว่างนะยะไปก่อนหล่ะ...นัดลูกค้าไว้แล้ว”

จัดปาย เอาซะตัวเองเสียหายเลย (คนสวยๆบอกว่านัดลูกค้า...แล้วทำให้คุณคิดว่าเธอทำอาชีพ...)

น่านหล่ะ ไปก่อนดีกว่าไม่อยากถูกประณามไปมากกว่านี้แล้ว ว่าแล้วฉันก็เดินออกไปอย่างไม่แคร์!

            สายตานับร้อยๆคู่จับจ้องมาที่ฉัน ซึ่งนั่งอยู่ในตู้กระจก การประมูลเริ่มต้นขึ้นแล้ววว... ฉันจะใช้ความสาว ความสวย และความสด พิชิตใจคนพวกนั้นเพื่อเงินก้อนโตที่ฉันกำลังจะได้รับเมื่องานประมูลเสร็จสิ้นลง แต่ตอนนี้ฉันก็ทำได้แค่ชายตามองผู้ชายตัณหามากพวกนี้ ทุ่มเงินมาเพื่อซื้อตัวฉัน และฉันก็จะเป็นอิสระ จากคนพวกนี้ซะที แต่งงานไปให้รู้แล้วรู้รอดซะเลยยย... ว่าแต่ว่าการประมูลยังไม่สิ้นสุดอีกหรอเนี่ย ค่าตัวฉันพู่งสูงขึ้นถึง เจ็ดหลักแล้วนะ

“เอาหล่ะครับทุกท่าน ค่าตัวของนางฟ้าตนนี้ จะจบที่เท่าไหร่ ลุ้นดูนะครับ เพราะตอนนี้ค่าตัวเธอกำลังพู่งกระฉูดสุดๆ รีบๆส่งราคามานะครับ เวลากำลังจะหมดลงแล้ว” นั่นเสียงพิธีกรดังขึ้นเตือน เป็นศึกชิงนางที่ดุเดือดจริงๆ โอยๆลุ้นจนตัวโก่งแล้วววว.... อยากรู้ๆ

“เอาหล่ะครับ หมดเวลาแล้วนะครับสำหรับการประมูลนางฟ้า ตอนนี้เราจะมาประกาศรายชื่อผู้ที่ชนะในการประมูลครั้งนี้กันนะครับ...” ใครกันนะ ตึกๆๆๆ

“คุณ...” ตึกๆๆๆๆ

“คุณ....”  ตึกๆๆ ลุ้นจนเมื่อยแล้วนะ รีบๆบอกหน่อยเซ่...

“คุณ ปรเมษฐ์ เป็นผู้ชนะในการประมูลครั้งนี้นะครับ” ใครกันนะ จะหล่อมั้ยน้า อยากรู้จัง ถึงยังไงเขาคงจะรวยน่าดูเลย แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว  และแล้วเสียงพิธีกรกล่าวปิดงานก็ดังขึ้นปลอบใจ คนที่แพ้การประมูล

“ส่วนท่านใดที่แพ้การประมูลก็ไม่ต้องเสียใจครับครั้งหน้าจะมีนางฟ้ามาให้ท่านเลือกสรรอีกแน่นอน ขอบคุณครับ” จากนั้นฉันก็ถูกนำลงมาจากตู้กระจก แล้วก็เป็นอิสระ ฉันไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ค่อยคิดหาทางปลีกตัวออกจากหมอนี่ทีหลังก็แล้วกัน

พอฉันได้เจอหน้าเขาแล้ว ก็ต้องเปลี่ยนใจทันทีเพราะเขาหล่อมากแถมยังรวยมากด้วย ฉันคงต้องจับเขาให้อยู่หมัดซะแล้ว หล่ะเนี่ย แค่คิดก็สนุกขึ้นมาซะแล้วหล่ะ ถ้านี่มันเป็นเกม ฉันก็คือผู้กำหนดมันขึ้นมายังไงหล่ะ ต่อให้งานนี้ต้องเดิมพันด้วยชีวิต ฉันก็ต้องเอาหัวใจของเขามาครองให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!! เอาหล่ะนะ เริ่มเลยละกัน

 “สวัสดีค่ะคุณปรเมษฐ์ ดิฉันชื่อมีนารัตน์ค่ะ เรียกสั้นๆว่ามีนาก็ได้ค่ะ คุณสินะคะที่ทำให้ฉันเป็นอิสระ จากซ่องแห่งนั้น ขอบคุณมากๆค่ะ  คืนนี้คุณชอบแบบไหนคะเดี๋ยวมีนาจัดให้ค่าาา...”

พูดให้ดูเป็นมืออาชีพหน่อยสิ ชั้นมันแย่จริงๆเลย อย่าให้เค้าจับไต๋ได้ก็แล้วกันว่าเรายังเวอร์จิ้นอยู่

“ว่าไงคะคุณ ปรเมษฐ์ ดิฉันจัดเจนทุกท่าเลยค่า” นั่นตอกเข้าอีกดอก นายนั่นอึ้งไปเลย ไม่นึกว่าเราจะกล้าขนาดนี้หล่ะสิ “เอ่อ คือ...ผม...อยากได้ทุกท่าเลยครับ!!”(สีหน้าดูหื่นขึ้นมาทันตาเห็น) อ้าว!ซวยแล้วสิ เคยกับเค้าซะที่ไหนกันหล่ะเนี่ย

 “........(ทำไงดีหล่ะเนี่ย)”

“ว่าไงครับ ผมขอคืนนี้...ทั้งคืนได้มั้ยครับ!” สารภาพออกมาแบบไม่นึกถึงใจคนอื่นบ้างเล้ย ไม่ไหวเลยนายนี่ หล่อซะเปล่า แต่หื่นสุดๆ

“......(พูดไม่ออกเลยสิคะT^T)” ไอ้บ้า หื่นกาม ไม่เอาด้วยแล้วโว้ยยย... เตรียมตัวเดินหนี อย่างเดียวเลย

“อ้าว!...จะไปไหนครับนั่นน่ะ ห้องนอนไปทางนั้นนะครับ” โอ้ยยย ไปให้พ้นนายไง คนบ้า หื่นได้ตลอดเชียว ไม่รู้จักกาลเทศะเลย ว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ที่ ร้านอาหารT^T ดูสิคนมองเต็มเลย ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะยะ

“นี่คุณ จะไปไหนน่ะ รอผมด้วยสิ ยังไงคืนนี้คุณก็คงเสร็จผมอยู่ดี!”  อ้าว เห้ยย นายนั่นตะโกนกลางร้านอาหารเลย ตรูอายแทนเลยฟระ

“ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่รู้จักคุณ!” นั่น ตอบไป กลบเกลื่อนความอาย

“อย่างแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเลยน่า คืนนี้คุณไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว หึ หึ” หื่น ตลอดเลยนายนี่เนี่ย

กระซิบ “นี่ นายช่วยพูดให้มันเบาๆ ได้มะ ฉันอายคนนะ และที่นี่ก็เป็นร้านอาหารด้วย”

เสียงดัง “นี่ผมจะไม่มีสิทธิ์ประกาศเลยรึไง ว่าคืนนี้ผมจะนอนกับคุณน่ะ” ทุกสายตาในร้านอาหารจับจ้องมาที่คู่เรา อย่างสอดรู้

“ไม่ได้โว้ยยยย  ฉันก็อายเป็นนะคุณ”

“หน้าอย่างคุณ อายเป็นด้วยหรอครับ” อ้าว ปากหม... แบบนี้ต่อยกันมะ

“ก็หน้าฉันมันไม่ได้หนาหนา เหมือนคุณนินา แล้วเก็บปากหมาๆของคุณไปซะก่อนที่ ฉันจะฆ่าคุณทิ้ง” โหดว่ะ แม่นี่ ก็ช่วยไม่ได้นินา (O-o)

“เก็บแรงไว้...นอนกับผมดีกว่านะครับ”( -_ -;) น่านอีกแระ เหนื่อยจริงๆเลยถียงกะนายนี่น่ะ

“ฉันว่า เรากลับกันเถอะค่ะ ฉันไม่อยากถูกสายตาคนจ้องมองมากกว่านี้อีก” และหน้าเขาก็ดูหื่นขึ้นมา