คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 03
03
“เสร็จหรือยังยูคยอม นายทำให้ฉันสายตลอดเลยนะ”
“เสร็จแล้วครับๆ นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงครึ่งเองสายตรงไหนกัน”
“เร็วๆเถอะน่า”
แล้วก็เป็นอีกวันที่มาร์คต้องปลุกยูคยอมไปโรงเรียน แต่โชคดีหน่อยที่วันนี้รุ่นน้องตัวแสบนี่ตื่นง่ายกว่าปกติ หรือเพราะอาจจะกลัวมีรอยด้ามไม้กวาดประดับอยู่บนร่างกาย..
“พี่มาร์ค มานี่ก่อนสิ”
“มีอะไร” คนตัวเล็กเดินไปหาอย่างว่าง่าย มาร์คเงยหน้ามองคนที่สูงกว่าอย่างสงสัย เรียกเขามาแต่ไม่พูดอะไร
มือหนาสัมผัสที่แก้มขาวเนียนของคนตัวเล็กทั้งสองข้าง ผิวนุ่มมือเหมือนกับผิวของเด็กทำให้ยูคคยองเผลอเกลี่ยเบาๆก่อนจะเลื่อนใบหน้าของตนมาใกล้แล้วกดริมฝีปากลงบนกลีบปากเล็กของคนตรงหน้า
มาร์คปิดปากแน่นด้วยความตกใจ ด้วยความที่เขาไม่เคยจูบกับใครมาก่อนทำให้ไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร ยูคยอมถือเป็นจูบแรกของเขา แต่พอจูบกันทีไรคนตัวสูงก็จูบเอาๆ คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้แบบเขาก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
“พี่อย่าเม้มปากแบบนี้สิ”
ก็แล้วต้องทำยังไงล่ะ
เจ้าบ้า..
คนตัวเล็กทำหน้าไม่พอใจก่อนจะเผยอปากออกน้อยๆ ยูคยอมเลื่อนหน้ามาใกล้อีกครั้งก่อนจะกดริมฝีปากไปที่เดิม ร่างสูงดูดดุนริมฝีปากเล็กตรงหน้าจนเกิดเสียงก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากเล็กที่เผยอต้อนรับเขาตั้งแต่แรก
มาร์คหลับตาแน่นรับสัมผัสแปลกใหม่ เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ก้อนเนื้อที่อกด้านซ้ายเต้นรัวเร็ว ร่างกายอ่อนระทวยไปหมด แขนเรียวค่อยๆคล้องคอคนตรงหน้าเพื่อหาที่ยึดไม่งั้นเขาคงล้มลงไปนั่งที่พื้นแน่ๆ ถึงแม้ว่ายูคยอมจะเคยสอดเรียวลิ้นเข้ามาตอนจูบกัน แต่เขาก็คงไม่ชินได้ง่ายๆหรอก
"อื้อ.." มาร์คครางอื้ออึงในลำคอเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจหลังจากแลกจูบกับร่างสูงตรงหน้ามาได้ครู่หนึ่ง
"อา.. เราจูบกันตั้งหลายครั้งแล้วพี่ยังจับจังหวะผมไม่ถูกอีกหรอ" หลังจากผละริมฝีปากออกจากกันเจ้าเด็กดื้อนี่ก็บ่นทันที ก็ใครมันจะไปช่ำชองเรื่องพวกนี้แบบนายกัน เรื่องเรียนนายจริงจังแบบนี้บ้างไหมเนี่ย "ฮ่าๆ"
"หัวเราะอะไรของนาย"
"ก็มีความสุข" ที่ได้จูบกับเขาเนี่ยนะ...
"เอาเบอร์กับไลน์นายมา ถ้านายไม่กลับหอจะได้ตามตัวได้"
"โหหห นี่ขอเบอร์ผู้ชายก่อนด้วยอ่ะ"
"ย๊า! เมมๆมาเหอะน่า"
เป็นอีกวันที่กว่าจะมาโรงเรียนได้ก็เกือบจะสาย เพราะไอ้เด็กบ้านี่แท้ๆ ทำให้เขาต้องมาสายตลอดเลยตั้งแต่เปิดเทอม ไหนจะสร้างปัญหาให้เขาโดยการไปมั่วสุมหลังโรงเรียนอีก ซึ่งเขาต้องยอมเปลืองตัวเพื่อไม่ให้เด็กนี่กลับไปทำอะไรแบบนั้นอีก ถ้าโดนจับได้อีกครั้งครูฝ่ายปกครองคงต้องเรียกเขาไปคุยแน่ๆในฐานะที่เป็นประธานนักเรียนและรุ่นนพี่รูมเมทที่ต้องคอยดูแลเจ้านี่
JUST KISS
50%
“อ่าวมาร์ค นายจะออกไปไหนน่ะ”
ยังไม่ทันจะก้าวออกไปพ้นห้องกรรมการนักเรียนก็โดนเพื่อนร่วมงานทักเสียก่อน เขาว่าจะแอบออกไปหายูคยอมตามนัดเงียบๆ เพราะกลัวว่าเด็กนั่นจะแอบกลับไปทำอะไรแบบนั้นอีก แต่ก็โดนจับได้เองเสียก่อน
“อ่อ.. จะออกไปเข้าห้องน้ำน่ะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย รอแปปนะเก็บของก่อน”
อา...
ทำไงดีล่ะทีนี้
“มาร์ค หายไปไหนล่ะเนี่ย”
มาร์คอาศัยช่วงแจบอมกำลังก้มลงเก็บของวิ่งหนีออกมา ก่อนจะวิ่งไปทางหลังโรงเรียนตามข้อตกลงที่พูดกันเมื่อเช้า .. ทำไมเขาต้องทำอะไรที่มันเปลืองตัวแบบนี้นะ แล้วทำไมเด็กนี่ต้องมาเป็นภาระเพิ่มให้เขาอีก ลำพังแค่งานของโรงเรียนก็หนักหนาเกินพอแล้ว
“ว้าวว ไม่คิดว่าพี่จะมานะครับเนี่ย” ร่างสูงที่ยืนพิงกำแพงอยู่พูดขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กเดินเข้ามา
“เร็วๆนะ ฉันรีบ”
“อื้อ.....”
ยังไม่ทันได้ตั้งตัว กลีบปากบางก็ถูกช่วงชิงความหอมหวานจากร่างสูงตรงหน้า มาร์คหลับตาพริ้มรับสัมผัสวาบหวามอย่างไม่เต็มใจนัก ริมฝีปาบางค่อยๆคลายและเผยอออกช้าๆเพื่อให้ลิ้นร้อนของรุ่นน้องแทรกเข้ามาให้โพรงปาก ลิ้นหนาไล่ต้อนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่สั่นน้อยๆและพยายามที่จะขยับหนีอย่างไม่ประสีประสา
ให้ทายก็รู้
ว่าคนตัวเล็กตรงหน้านี้ไม่เคยจูบกับใคร
แลกจูบกันนานเท่าไหร่แล้วไม่อาจทราบได้ รู้สึกตัวอีกทีแผ่นหลังบางก็แนบชิดกับกำแพงเย็นๆของอาคารเรียนเก่า มือบางกำเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมของคนตรงหน้าไว้แน่นเป็นที่ยึดร่างกาย
“ฮื่อ.. พอก่อน” แล้วก็เป็นมาร์คที่ขอผละออกมา
“สงสัยผมต้องจูบพี่บ่อยๆแล้วสิ จะได้จับจังหวะผมถูกซักที” ร่างสูงพูดออกมายิ้มๆ แต่ก็ทำให้คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีได้ไม่น้อย “หมดเวลาพักแล้วนะ”
พักได้ไม่ถึงนาทีก็โดนรุ่นน้องตรงหน้าประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ครั้งนี้ยูคยอมค่อยๆไล้ริมฝีปากบนกลีบปากบางช้าๆ เพราะกลับว่าคนตัวเล็กจะหายใจไม่ทันเอาได้ ลิ้นชื้นแตะลงบนริมฝีบางเบาๆเป็นเชิงบอกว่าเขาจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปแล้ว
จูบครั้งนี้หอมหวาน นุ่มนวล ไม่ร้อนแรงเหมือนครั้งก่อนๆ อาจจะเพราะยูคยอมค่อยๆเปิดทางให้คนตัวเล็กช้าๆ ซึ่งมาร์คก็ตอบรับและจับจังหวะจูบของเขาได้เป็นอย่างดี ทั้งสองแลกจูบกันอยู่เนิ่นนาน ร่างบางเริ่มหมดปัญหาการหายใจติดขัด จากจูบที่นุ่มนวลก็ค่อยๆร้อนแรงขึ้น คนตัวสูงดูดดุลกลีบปากของรุ่นพี่จนเสียงดังจ๊วบจ๊าบ
เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อความต้องการภายในร่างกายมันเพิ่มมากขึ้น ร่างสูงผละออกมาจากริมฝีปากหอมหวานตรงหน้า ก่อนจุซุกไซ้ไปตามซอกคอขาวที่โผล่พ้นคอเสื้อนักเรียน น้ำหอมกลิ่น musk ที่มาร์คใช้อยู่ประจำ และนี่ก็เป็นกลิ่นโปรดของเขายิ่งทำให้ความต้องการเพิ่มขึ้นมากอีก ฟันคมขบลงไปเบาๆที่ซอกคอของรุ่นพี่ ก่อนจะดูดดุนเบาๆจนขึ้นสีแดงจางๆ
“ทำอะไรน่ะ” มือบางผลักคนตรงหน้าที่กำลังยุ่มยามกับร่างกายของตนอยู่ ก่อนจะลูบเบาๆที่ต้นคอของตัวเอง “นี่มันไม่ใช่ที่ตกลงกันไว้นี่”
“ผมขอโทษ น้ำหอมกลิ่น musk ของพี่มันห้ามไว้ไม่อยู่”
“ฉันจะกลับแล้ว”
“ให้ผมไปส่งไหม”
“ไม่ต้อง” มาร์คกระชับคอเสื้อให้ชิดคอ ก่อนจะวิ่งออกมาจากบริเวณนั้นทันที
ร่างบางวิ่งมาที่ห้องน้ำแถวๆนั้น ก่อนจะปลดเน็กไทด์และคอเสื้อออกเพื่อส่งกระจกดูต้นคอของตนที่ถูกเด็กบ้านั้นกระทำ เพราะผิวขาวๆเลยทำให้รอยแดงจางๆสอง-สามจุดบนต้นคอเขามันเด่นเกินไป
แล้วจะทำยังไงกับรอยบ้านี่ดีเนี่ย..
แต่ถึงยังไงเขาก็คงไม่ปฏิเสธว่าสัมผัสก่อนหน้านี้ทำให้เขารู้สึกดี
โชคดีที่ห้องน้ำตึกนี้ไม่มีใคร อาจจะเพราะเป็นอาคารเก่าเลยไม่ค่อยมีนักเรียนเข้ามาใช้อาคารนี้กันเท่าไหร่ จะมีก็แต่เด็กเกเรที่มักจะให้สถานที่แห่งนี้มั่วสุม รวมถึงเซ็กส์..
ถ้าหากมีใครรู้ว่าประธานนักเรียนอย่างเขามาทำอะไรที่นี่ แล้วเอาเรื่องพวกนี้ไปพูดล่ะก็เขาต้องแย่แน่ๆ
แม้อาคารนี้จะไม่ค่อยมีคน
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใคร
“ถึงว่ามาทำอะไรในที่แบบนี้”
มาอัพละฮับบ หายไปนานเลยลืมเรื่องนี้กันไปหรือยัง ;-;
หวังว่าจะยังมีคนรออ่านอยู่นะ ฮรึก
ขอบคุณทุกคอมเม้นฮะ จะพยายามมาอัพฟิค.... จะพยายาม
ยังไม่ได้ตรวจคำผิดฮะ มีผิดตรงไหนแจ้งด้วย ._.
ความคิดเห็น