คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02
02
เมื่อคืนมาร์คหลับไปทั้งๆที่ยูคยอมยังไม่กลับเข้ามาในห้อง แต่พอตอนเช้าเขาก็พบกับร่างหนานอนหลับอยู่ในชุดนักเรียนบนเตียงข้างๆนี่แล้ว ร่างบางเดินไปเพื่อจะไปปลุกรุ่นน้องตัวเองแต่ก็ต้องถอยออกมาเมื่อนึกถึงเมื่อวานที่ตนไปปลุก
อาา ไอ้เด็กนี่มันอันตราย..
มาร์คเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กพันปิดช่วงล่างไว้ มือบางหยิบชุดนักเรียนที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าแล้วเข้าไปใส่ในห้องน้ำเช่นเดิม ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงจะแต่งตัวมันตรงนั้น แต่ตอนนี้ไอ้เด็กยักษ์นี่มันมาอาศัยอยู่ด้วยก็ต้องระวังตัว ขืนมันตื่นขึ้นมาเห็นเข้าล่ะแย่แน่ๆ
หลังจากแต่งตัวเสร็จ คนตัวเล็กก็ไปหยิบไม้กวาดที่แขวนหวังที่มุมห้อง มาร์คเดินไปที่เตียงของยูคยอมก่อนจะใช้ด้ามไม้กวาดสะกิดที่แขนของคนที่นอนอยู่บนเตียง
“ตื่นๆ ตื่นได้ละ”
ทำไมเขาต้องมาปลุกไอ้เด็กนี่ด้วยเนี่ย
ตื่นเองไม่ได้หรือไง
“จะตื่นไม่ตื่น” ร่างบางใช้ด้ามไม้กวาดเขี่ยแรงขึ้น ยังไงมันก็ต้องรู้สึกตัวบ้างแหละ
แต่ก็ไม่เป็นผล คนตัวโตยังนอนหลับไม่รู้หนาวรู้ร้อนเช่นเดิม เมื่อหมดความอดทนมาร์คเลยจัดการใช้ด้ามไม้กวาดฟาดไปที่แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อนั่น
“โอ้ย พี่มาตีผมทำไมเนี่ย นั่นไม้กวาดเลยนะ” ยูคยอมตื่นขึ้นมาลูบแขนตัวเองป้อยๆ
“ก็นายไม่ยอมตื่นสักที ฉันปลุกนายนานแล้วนะ”
“ผมได้ยินพี่พูดแค่สามประโยคเอง”
“นี่นายได้ยินแล้วไม่ยอมตื่นเนี่ยนะ” มันน่าโมโหไหมล่ะ ได้ยินเขาปลุกแท้ๆแต่ไม่ยอมลุกขึ้นมา มันน่าจะตีสักทีสองที หึ่ย!
“โอ้ย พี่อย่าตีดิผมเจ็บนะ วันหลังปลุกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องใช้ไม้กวาดเลย”
“ไม่ นายมันอันตราย” ถ้าฉันไม่ใช้ไม้กวาดก็เสียเปรียบนายน่ะสิ
“กลัวผมจูบหรอ” รอยยิ้มนี้อีกแล้ว.. ถึงมันจะดูดียังไงแต่ในสายตาเขามันดูกวนประสาตชะมัด และไม่มีวันหลงรอยยิ้มของไอ้เด็กนี่ด้วย
20%
“ไปอาบน้ำโว้ยยยย”
.
.
.
.
.
เขาไม่ได้เหนื่อยตอนเช้ามานานแค่ไหนแล้วนะ ตั้งแต่ยูคยอมเข้ามาชีวิตอันสดใสยามเช้าของเขาก็วุ่นวายกับการปลุกไอ้เด็กหมีนี่ตลอด จริงๆที่มาร์คคิดไว้เขาควรจะตื่นเช้าพร้อมรูมเมท ทานอาหารเช้าพร้อมกัน ไปโรงเรียนด้วยกัน กลับมานั่งทำงาน เขาคอยสอนการบ้านน้อง แต่นี่อะไร.. ทำไมเขาต้องมาคอยปลุกทุกเช้า ตอนเย็นก็ไม่กลับหอ เหอะ..
ยูคยอมมเดินออกมาจากห้องน้ำ บนลำตัวมีหยดน้ำเกาะประปราย กล้ามหน้าท้องบางๆของเด็กผู้ชายวัยกำลังโตทำให้มาร์คไม่สามารถละสายตาไปไหนได้
“พี่ลวนลามผมทางสายตาอยู่หรอ” สติกลับมาเลย.. ไอ้เด็กบ้านี่
“ลวนลามบ้านแกดิ แต่งตัวไปเลย!”
“ไม่ต้องมาโวยวายกลบเกลื่อนหรอก พี่อยากลูบมันไหมล่ะ”
“บอกให้แต่งตัวไปไง”
ร่างสูงหัวเราะน้อยๆแล้วเดินไปหยิบเสื้อยืดมาใส่เป็นเสื้อทับข้างใน ก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตมาใส่ทับอีก
แต่งตัวเป็นเด็กเกเรจริงๆ
“เมื่อคืนหายไปไหนมา”
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ ไม่ต้องสนใจหรอก”
หลังจากแยกย้ายกันไปเรียน มาร์คก็เดินมาที่ห้องคณะกรรมการนักเรียน เขาวางกระเป๋าไว้ข้างโต๊ะทำงาน ก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารมากองไว้บนโต๊ะ
“มาร์ค”
“มีอะไรหรอแจบอม”
“ก็เมื่อคืนมีเด็กนักเรียนไปมั่วสุมกันอยู่หลังตึกพละ ครูเลยสั่งให้พวกเราไปล่ารายชื่อมา” มั่วสุม? เมื่อคืนงั้นหรอ หวังว่าคงไม่มีเด็กนั่นด้วยหรอกนะ
“งั้นหรอ นายมีวิดีโอไหม”
แจบอมเปิดวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดให้มาร์คดู พวกนี้น่าจะเป็นเด็กปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่ เพราะตรงนั้นค่อนข้างลับหูลับตา คงนึกไม่ถึงว่าจะมีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่
“แจบอมหยุดตรงนี้หน่อย ช่วยซูมไปที่เด็กคนนี้ด้วย” ดูไปซักพักเขาก็เริ่มสังเกตเห็นสีผมที่เด่นกว่าใครเพื่อน ร่างบางเลยสั่งให้เพื่อนกดหยุดวิดีโอแล้วซูมไปที่เด็กคนนั้น.. ยิ่งซูมก็ยิ่งชัดเจน “ฉันรู้จักเด็กคนนี้”
60%
.
.
.
.
.
เย็นวันนั้นมาร์ครีบกลับมารอยูคยอมที่หอ ยังไงเขาก็จะต้องเค้นเอาคำตอบจากร่างสูงให้ได้ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่รอได้ไม่นานยูคยอมก็เดินเข้ามาในห้อง
“เมื่อคืนหายไปไหนมา”
“พี่ถามผมไปแล้วนะเมื่อเช้า”
“ไปมั่วสุมมาใช่ไหม?” ยูคยอมหยุดแล้วหันมามองหน้ามาร์คนิ่ง เขาไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้าลงต่ำมองพื้น จะเรียกว่าเป็นการหลบสายตาแข็งกร้าวที่จ้องมาตอนนี้ก็ได้ “จริงๆใช่ไหม นายทำแบบนี้ทำไม ไหนสัญญาว่าจะไม่สูบบุหรี่แล้วไง”
“แล้วตอนนั้นพี่อยู่ให้ผมจูบหรือไง”
มาร์คลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไปชิดตัวยูคยอม มือบางกระชากคอเสื้อเชิ้ตของรุ่นน้องลงมาก่อนจะประกบปากที่ริมฝีปากหนาของคนตรงหน้า มาร์คไม่รู้ว่าต้องทำยังไงก็เลยได้แต่กดริมฝีปากค้างไว้อย่างนั้น แต่เหมือนอีกคนจะถูกใจ ยูคยอมจูบตอบ ลิ้นหนาส่งออกไปแตะที่ริมฝีปากเล็กก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปข้างไหน ร่างบางเบิกตากว้างด้วยความตกใจและพยายามที่จะผละออก แต่มือหนาดันท้ายทอยของเขาไว้ลิ้นเล็กพยายามหลบหลีกลิ้นหนาที่เข้ามาเกี่ยวกระหวัดภายในปากของเขา มือเล็กกำเสื้อของคนตรงหน้าแน่นด้วยความกลัว สุดท้ายยูคยอมจึงผละออกมา
มือหนาเอื้อมไปเช็คน้ำใสที่ไหนเลอะมุมปากของคนตัวเล็ก ก่อนจะส่งยิ้มให้ด้วยความพึงพอใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่
“เอางี้ ถ้าพี่ไม่อยากให้ผมสูบบุหรี่ พี่ต้องจูบผมตอนเช้า ตอนพักมาหาผมที่หลังโรงเรียน และตอนเย็น”
มันข้อตกลงอะไรกัน
มันมีแต่เขาที่เสียเปรียบ
เด็กนี่มันร้าย..
“แต่ตอนเย็นนายต้องกลับหอพร้อมฉัน”
“ตกลงครับ”
รอตอนนี้กันนานไหม YY
มีคำผิดแจ้งด้วยค่าา
TAG. #ฟิคแค่จูบ
เรื่องนี้จะดำเนินต่อไปขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของนักอ่านค่ะ
ความคิดเห็น