คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00
INTRO
ร่างสูงในชุดนักเรียน ชายเสื้อหลุดลุ่ยออกนอกการเกงเนื้อผ้าดี ผมถูกกัดสีอย่างผิดระเบียบที่ถูกเซทอย่างลวกๆ เขาอมลูกอมไว้ในปาก มือก็ลากกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ไปตามทาง เมื่อถึงที่หมายมือหนาหยิบคีย์การ์ดที่อยู่กระเป๋าเสื้อคลุมตัวนอกออกมาแตะกล่องสี่เหลี่ยมที่บานประตูตรงหน้าก่อนจะก้าวเข้าไปในห้องขนาดไม่กว้างมากนัก
เขาโยนกระเป๋าสัมภาระทิ้งเอาไว้ที่พื้น ถอดรองเท้าผ้าใบราคาแพงแล้วโยนมันทิ้งไปอย่างรำคาญก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงที่ว่างอยู่
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!” คนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้วพบกับความรกของห้องก็โวยวาย
“ผมเป็นรูมเมทของห้องนี้ พี่มีปัญหาอะไรหรอ” กดยิ้มมุมปากส่งไปให้ มันเรียกอารมณ์เดือดของอีกคนได้อย่างมาก
กฎของหอนี้คือรุ่นพี่ม.ปลายปีสามจะต้องเป็นรูมเมทกับรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาใหม่นั่นก็คือม.ปลายปีหนึ่ง ซึ่งรุ่นพี่จะต้องเป็นคนดูแลและรับผิดชอบรุ่นน้องที่เป็นรูมเมทของตน
“ฉันเป็นประธานนักเรียน และที่นี่ก็มีกฎ ฉะนั้นนายต้องทำตามกฎอย่างเคร่งครัด อันดับแรกลุกมาเก็บของเดี๋ยวนี้!”
“...”
“นายจะไม่ลุกมาดีๆใช่ไหม”
น่ารำคาญจริงๆ นี่เป็นสิ่งที่เขาคิดได้ มือหน้าหยิบมวนบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจุดสูบ ริมฝีปากหนาพ่นควันกลิ่นน่าอึดนัดนี่เต็มห้องไปหมด แต่ยังไม่ทันที่จะได้สูบควันอัดปอดอีกครั้งมือเรียวก็คว้ามันโยนทิ้งแล้วใช้สลิปเปอร์บดขยี้มันซะ
“ที่นี่ห้ามสูบบุหรี่”
“พี่นี่มันน่ารำคาญจริงๆเลย” ร่างหนายืนเต็มความสูงทำให้รู้ว่าคนตรงหน้าเขาตัวเล็กขนาดไหน จะว่าไปรุ่นพี่คนนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน หาอะไรสนุกๆเล่นหน่อยก็น่าจะดี
คนตัวเล็กจ้องหน้ากลับอย่างพยศ ในเมื่อเค้าเป็นรุ่นพี่ และเป็นประธานนักเรียนด้วย ไอ้เด็กนี่มันปีนเกลียวก็ต้องสั่งสอนกันเสียหน่อย แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากของคนตรงหน้าก็ประลงบนริมฝีปากอิ่มของร่างบางเสียแล้ว ร่างสูงไม่ได้ลุกล้ำ เพียงแค่กดริมฝีปากให้แนบแน่นอยู่อย่างนั้น
จูบนี่มันดีสุดๆไปเลย..
ชักจะติดใจแล้วสิ
“ทำอะไรของนายเนี่ย” เมื่อร่างสูงผละออกมาคนตัวเล็กก็เริ่มโวยวายทันที
“ก็พี่ไม่ให้ผมสูบบุหรี่”
“เอาอย่างนี้ไหม ถ้าพี่ยอมให้ผมจูบ ผมจะไม่สูบบุหรี่”
“ไม่โว้ยยย ที่นี่ห้ามสูบบุหรี่!!”
“ว้าา เอาอย่างนั้นหรอ” ว่าพลางหยิบบุหรี่อีกมวนขึ้นมาจุด แต่เปลวไฟจากไฟแช็กยังไม่ทันรุกก็โดนแย่งบุหรี่ในมือไปเสียแล้ว “ยอมรับข้อตกลงผมแล้วหรอ”
ร่างหนาเดินไล่ต้อนคนตัวเล็กจนแผ่นหลังบางชิดกับกำแพงเย็นเฉียด คนตัวใหญ่กว่าจัดการเท้าแขนกับผนังเพื่อกันคนข้างหน้าหนีก่อนจะก้มลงไปประกบริมฝีปากแดงอิ่มของร่างบาง คนตัวโตค่อยๆไล้ริมฝีปากไปตามกลีบปากเล็กนี่ก่อนจะดูดดุนสองสามทีแล้วผละออกมา
ร่างบางหอบหายใจถี่ ทั้งเหนื่อย ทั้งอาย และทั้งโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมให้รุ่นน้องตรงหน้านี่จูบ เพราะถ้าหากโดนจับได้ว่าสูบบุหรี่ในหอจะต้องโดนลงโทษแน่ๆ และเขาเป็นถึงประธานนักเรียน ถ้าเกิดโดนคดีแบบนี้ก็คงดูไม่มีเช่นกัน
“ผมชื่อคิมยูคยอมนะครับ อย่าลืมล่ะ”
นี่เปิดเรื่องใหม่แล้ว เรื่องเก่ายังไม่ได้แต่งต่อเลย 55555555
เรื่องนี้ไม่หน่วงนะบอกเลย ใสๆ ชิวๆค่ะ.
หวังว่าจะชอบนะคะ ^-^
แท็ก #ฟิคแค่จูบ ..
ความคิดเห็น