คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~ J U S T R E L A X ~ ::T H R E E :: 100%
~ J U S T R E L A X ~
T H R E E
แบมแบมผู้หล่อกว่ามาร์คดาร์กกว่าเจบีเซ็กซี่กว่าแจ็คสันเข็ดฟันกว่ายองแจแถมเท่ห์กว่าจูเนียร์แต่เตี้ยกว่ายูคยอม ' s P A R T
"หลังจากบริษัทเราเปิดตัว
ผลตอบรับก็ออกมาดีอย่างมาก ผมต้องขอบคุณพวกคุณจริงๆ"
"ผมว่าตอนนี้บริษัทอื่นก็คงเตรียมโปรเจคใหม่เพื่อมาเเข่งกับเราเเล้ว
ดังนั้นพวกเราก็ต้องเตรียมพร้อมเหมือนกัน
ผมว่าจะเปิดตัวคลอเลคชั่นในอีกสามเดือนหน้า"
"~~~"
"~~~"
โหยยยยยย
จะหลับละ
ง่วงจริงๆเลยครับ
ผมนั่งฟังไอท่านประธานมาร์คพูดไปเรื่อยๆโคตรน่าเบื่อ
ผมแอบชำเลืองมองนาฬิกาบนผนังหลายรอบแต่เวลาก็ไม่ได้เดินเร็วขึ้นเลย หรือ
นาฬิกาพังว่ะ เออ อันนี้ผมก็เริ่มไม่แน่ใจ ถ้าผมนั่งฟังไปอีกซักพักต้องหลับแน่ๆเลย
วิชาการเกินไป ผมไม่ถนัด
พูดถึงก็ยังช็อคไม่หายครับ
เรื่องที่ไอคุณมาร์คเป็นประธาน ด่าไปซะเยอะ ผมคงโดนหมายหัวไว้แล้วแน่
อยากจิครายยยย โลกไม่เข้าข้างแบมแบมคนหล่อเลยคุณหญิงแม่~ ซัมซุงสุดที่รักโดนทำร้ายแถมคนที่ทำยังเป็นไอคุณมาร์คประธานบริษัทที่ชอบกวนอวัยวะเบื้องล่างอีก
ฮืออออออออออออออออออออ
ผมนั่งมองไอคุณประธานพูดเรื่องนู้นเรื่องนี้
จะว่าไปไอคุณมาร์คอะไรนี้พอทำตัวมีสาระก็ดูดีเหมือนกันนะ
ทำไมปกติต้องทำตัวกวนตีนด้วยก็ไม่รู้
ไอคุณมาร์คคคคคคคคึ
มาร์ค
ต้วน...
มาร์คเคิล...
มาร์ค
ต้วน...
มาร์คเคิล
โรคจิตป่าววะ
ใครแม่งเอาชื่อตัวเองไปตั้งเป็นชื่อกางเกงใน น่าจะเพี้ยนจริงๆแหละ -..-
หลังจากที่ผมนั่งนินทาเจ้านายคนใหม่ในใจมาเนิ่นนาน
ผมก็คิดออกเเล้วว่าจะหาอะไรทำแก้เบื่อ
ผมหยิบสมุดที่ไว้จดเนื้อหาการประชุมขึ้นมาวาดรูป
ไหนๆผมก็เรียนศิลป์มา ไม่ค่อยได้วาดคนซักเท่าไหร่ขอฝึกฝีมือหน่อยละกันอิอิ
ผมลงมือวาดเจ้านายสุดที่รักของผมอย่างสนุกสนาน
ละเลงเต็มที่อ่ะ โคตรขำ555555555
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ขำอะไรเด็กใหม่"
O.o!!!
ชิบหายผมขำดังขนาดนั้นเลยหรอ
ผมว่าผมกลั้นละนะ เออแต่มันตลกจริงๆนะ
"เอ่ออ...ปล่าวครับ"
"ก็ฉันเห็นอยู่ว่านายขำ"
ผมนั่งก้มหน้า
ไม่กล้าสบตาไอคุณมาร์คตอนนี้เลย โคตรดุอ่าาา เหมือนโดนครูด่าตอนเรียนเลย
เคยเป็นกันป้ะ เออแม่งไม่ได้กลัวนะ แต่กูเกรงใจ
"นายขีดๆอะไรในสมุด
แล้วได้ฟังฉันรึป่าว"
"คือออ..ผ"
"หลังประชุมไปพบฉันเป็นการส่วนตัวด้วย"
ไม่ทันที่ผมจะหาข้อแก้ตัวร้อยเเปดมาอ้าง
คุณมาร์คก็สั่งให้ผมไปพบเป็นที่เรียบร้อย ตายแน่แบมแบม
ขออย่าให้โดนไล่ออกหรือหักเงินเดือนเลยยยยย สาธุ !
"โอเควันนี้เลิกประชุมได้
แล้วจินยองผมฝากคุณติดต่อเรื่องพรีเซนเตอร์คนใหม่ของเราด้วยนะ"
พี่แจ็คแรพโย่ว ' s P A R T
ผมสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ
เหมือนที่ทุกคนในสมัยนี้มักจะทำกันเป็นประจำ ผมนั่งหาทวิตเตอร์ของคนคนนึงอยู่ครับ
และเบาะเเสเเรกผมว่าไอมาร์คต้องฟอลแน่ๆ
ขอเกริ่นก่อนละกันนะครับ
ผม 'หวัง แจ็คสัน' เป็นเพื่อนสนิทไอมาร์คและก็พรีเซนเตอร์ให้กับบริษัทมันด้วย
ถามว่าผมกำลังหาใครล่ะก็...
~ย้อนไป 3 เดือนที่แล้ว~
"คุณแจ็คสันโพสไปเรื่อยๆนะครับ
ใส่อารมณ์ให้คนที่เห็นรู้สึกว่าอยากใส่มาร์คเคิลอ่ะครับ"
ผมทำตามคำสั่งของช่างภาพ
แน่นอนครับผมมืออาชีพอยู่แล้ว วันนี้ผมมาถ่ายแบบที่บริษัทไอมาร์ค ซึ่งก็แปลกนะครับ
ปกติแล้วผมก็จะไปถ่ายแบบตามสตูดิโอแต่ที่บริษัทไอมาร์คกลับมีสตูดิโอเป็นของตัวเอง
มีช่างภาพของบริษัทเอง ผมเคยถามมันว่าทำไมไม่จ้างบริษัทโฆษณา
มันบอกว่ามันอยากจะใส่ใจในทุกรายละเอียดของกางเกงในมัน-..-
แม่งทำเหมือนกางเกงในเป็นเรื่องอ่อนโยนมาก เว่อร์จริงๆเพื่อนกู
ผมใช้เวลาถ่ายเเบบทั้งหมดประมาณสองชั่วโมง
เสร็จครบทุกคลอเล็คชั่น
ผมเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะได้กลับบ้าน
"เห้ยยยยย!!!"
ผมรีบหันขวับไปหาทางต้นเสียง
"ไอโรคจิต!!!
แก้ผ้าเดินเเบบนี้ได้ยังไง!! ไอ้บ้าาาา!! นี่มันที่สาธารณะนะ!!
นายไม่ควรจะมาทำอะไรแบบนี้!! ไอ้โรคจิต!! ไอ้บ้า!! หน้าตาก็ไม่ใช่ว่าแย่
มาทำอะไรแบบนี้!! พ่อแม่ไม่รักหรอ!! ขาดความอบอุ่นงั้นสิ!! หรือ ปัญญาอ่อน!!
สมองไม่มีให้คิดไง!! มาทำอะไรแบบนี้!! น่าเกลียดที่สุด!! ไอบ้า!! ไอโรคจิต!!"
อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาแล้วอยู่ดีๆก็เข้ามาด่าผมซะงั้น
ด่าซะ โอ้โห ไม่มีจังหวะให้ผมได้อธิบาย ผมนี่เถียงไม่ทันเลยครับ
"เอ้าฉันพึ่งถ่ายแบบกางเกงในเสร็จแล้วพึ่งเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวไง
ด่าซะ ทำอย่างกับผมไปฆ่าใครตายงั้น" -..-
"ฮึ่ย
ทุเรศที่สุด!! ไม่อายบ้างรึไง!! ไร้ยางอายชะมัด!!" อีกคนโวยวายใส่ผมทั้งที่ยังคงเอามือปิดตาอยู่
"เอ้าอะไรของนายอีกเนี่ย" ผมถามด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
ก็อยู่ดีๆก็เดินเข้ามาเองเเล้วยังมาด่าผมอีก แล้วด่าซะ อื้อหือ
"เเก้ผ้าอยู่ได้
แต่งตัวให้เรียบร้อยซักทีสิ!!!"
"เอ้าก็นายเข้ามาในห้องแต่งฉันเองอ่ะ
อยากเห็นของฉันก็บอก ไม่ต้องทำเป็นปิดตาหรอก
แหมปิดตาแต่แอบเปิดช่องระหว่างนิ้วเอาไว้ล่ะสิ ฉันรู้นะ"
ผมเถียงอีกคนไป
เหอะๆ
"ไอบ้า!!
ไอโรคจิต!! นาย!! ใครจะไปอยากดูของนายกัน!! ห้ะ!! นายมัน!! บ้า!!
บ้าที่สุด!!"
ผมขี้เกียจฟังเจ๊เขาบ่นจึงคว้าผ้าขนหนูข้างมาพันไว้รอบเอวก่อนจะเดินไปใกล้ๆอีกคนแล้วดึงมือของเขาที่ปิดตาอยู่ออก
แต่อีกฝ่ายกลับยื้อมือผมแน่น ไม่ยอมเปิดออก
"เอ้าจะถ้ำมองอีกนานมั้ย
ฉันไม่โป๊แล้ว"
มือบางค่อยๆเลื่อนมือออกแต่กลับเห็นผมไม่โป๊เพียงแค่ท่อนล่าง
จึงรีบหลับตาปี๋อีกครั้ง แก้มเนียนเริ่มมีสีเเดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ
ทำให้ผมเห็นแล้วคลี่ยิ้มออกมา น่ารักวะ แต่เหมือนจะไปทางตลกซะมากกว่า
"พี่มาร์คให้นายไปหาน่ะ!!"
พูดจบ
ร่างบางก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที โดยไม่สนใจเสียงเรียกของผม นายแม่งตลกดีวะ
~กลับสู่ปัจจุบัน~
ผมแม่งหาไม่เจอซักทีวะ
ผมนั่งไล่ดูทุกแอคเค้าที่มันฟอลก็ไม่เจอซักอัน
หลังจากวันนี้ผมไปหาไอมาร์คแต่ก็ไม่เห็นร่องรอยของคนคนนั้น
ผมก็ลืมถามไอมาร์คว่าเขาเป็นใคร
ผมตัดสินใจกดออกจากทวิตเตอร์แล้วไปที่รายชื่อแทนเพื่อกดโทรหามาร์ค
.
.
.
"(ฮัลโหลครัย
ตอนนี้คุณมาร์คติดประชุมอยู่ครับ)"
O.o!! เสียงคุ้นๆ
"นั่นนายคนที่ด่าฉันรึป่าว!!
"..."
"ห้ามหนีไปไหนนะ
เดี๋ยวฉันจะเข้าไปหา!!"
~ J U S T R E L A X ~
เขยไทย's PART
ไอตัวเล็กเดินคอตกตามหลังผมมาจนมาถึงห้องทำงานของผม ผมเดินไปนั่งบนโต๊ะทำงานแล้วจ้องคนตัวเล็ก ขอเก๊กท่าดุๆหน่อยละกัน อิอิ
"วันนี้ฉันพูดเรื่องอะไรบ้าง" ผมยกมือขึ้นมากอดอก แล้วถามคนตรงหน้าที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
"ค...คือ..." คนตัวเล็กเอาแต่อ้ำอึ้ง หึ ไม่ได้ฟังละสิ
"เอาสมุดที่นายขีดๆมาดูเดี๋ยวนี้!!"
คนตัวเล็กรีบซ่อนสมุดไว้ข้างหลังทันที ผมจึงรีบเอื้อมมือไปคว้าทันที
ผมเปิดไปหน้าสมุดที่ผมถูกคั่นไว้แล้วก็เจอ...
ฟห้ัห่ากกนกวหหาหาหววหยฤใาหวหวหสหสหาหสหหวหวสหาหีหาหสๆหวหวหสหหหวหวหวหนกาาไรกืหืไรผรหาๆาไนหาหืหายฟสๆาๆาหนหสๆมหมหาหาาืๆทๆีหาหส
"นายวาดอะไรของนายเนี่ยย!!!! ฉันไม่ใช่มนุษย์หัวเกาลัดนะเว้ย"
ผมไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไงดี ไม่รู้จะขำการวาดรูปของตัวเล็กหรือจะเสียใจที่ตัวเล็กเห็นผมเป็นมนุษย์เกาลัด เหมือนตรงไหนครับถามจริง ทรงผมของผมก็ออกจะดูดี หล่อแมน แอนด์แฮนซั่ม
"ค..คือ...มันไม่ใช่เกาลัดครับ มันเป็นติ่มซำแฮะๆ" ตัวเล็กยิ้มแหย๋ๆให้ผมพร้อมยกมือไปเกาที่ท้ายทอยเป็นการเเก้เก้อ
เหอะ!! ติ่มซำ ผมเนี่ยนะ!! เหมือนติ่มซำตรงไหนไม่ทราบ
"ฉันเหมือนติ่มซำตรงไหนห้ะ!!" ผมถามคนตัวเล็กอย่างหัวเสีย เสื้อแทบระเบิด ควันก็จะออกหู ผมออกจะหล่อ ไม่มีใครเคยมาทำอะไรแบบนี้กับผม สองรอบละนะไอตัวเล็ก กวนตีนนะนายอ่ะ =3=
ตัวเล็กไม่ได้ตอบคำถามอะไรผม เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ผมก็ไม่อยากจะโมโหอะไรมาก พึ่งเข้ามาใหม่ไม่อยากให้ใจแป่ว แต่ก็อยากจะกวนนะ ก็ตัวเล็กทำหน้ากลัวๆผมแบบนั้น แม่งก็น่ารักดีว่ะ ฮ่าๆๆๆ
"งั้นนายตั้งใจฟังฉันดีๆละกัน ฉันไม่อยากอธิบายหลายรอบ"
ร่างเล็กพยักหน้าตอบผม ผมจึงเริ่มอธิบายโปรเจคใหม่อีกรอบ
คนตัวเล็กตั้งใจฟังผมเป็นอย่างดี สงสัยสลดฮ่าฮ่าฮ่า ไอเด็กซัมซุงเอ้ยยย555
"...ต่อไปนี้นายต้องมาฝึกงานกับฉัน"
O.o!!
คนตัวเล็กทำสีหน้าตกใจใส่ผม ทำไมเว้ผมก็จบดีไซน์นะขอบอก ระดับไหนแล้ว นี่ใครครับ นี่มาร์ค ต้วนนะครับผม
"คือไม่เอาอะครับ ผมไม่อยากรบกวนคุณมาร์ค"
"ดีไซน์เนอร์ที่นี่ผ่านฝึกงานกับฉันทุกคน ฉะนั้นนายก็ต้องมาฝึกงานกับฉันเหมือนกัน"
"คือผม...ค.."
"อีกอย่างจากเรื่องวันนี้ ฉันจะลงโทษนายโดยการย้ายมาทำงานที่ห้องฉัน ไม่งั้นฉันก็จะไม่รู้ว่านายจะอู้งานอีกรึป่าว"
"มะ..ไม่เอา ผมต้องใช้แรงบันดาลใจในการออกแบบ ผมนั่งในนี้ไม่มีเเรงบันดาลใจหรอก"
นายไม่อยากอยู่กับฉันขนาดนั้นเลยหรอ แรงบันดาลใจ หึหึ ที่จริงผมก็เป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบกางเกงในให้ตัวเล็กได้นะJ
"หนิออกแบบกางเกงในของนายต้องใช้แรงบันดาลใจแบบไหนกันถึงทำในห้องนี้ไม่ได้ "
"..."
อีกคนเลือกที่จะเงียบอีกแล้ว ดื้อจริงๆเลยนายเนี่ย หาข้อแก้ตัวไม่ได้ก็เงียบทุกที ผมละอยากรู้จริงๆอะไรคือแรงบันดาลใจในการออกแบบกางเกงในของตัวเล็ก...
"อย่าบอกนะว่าเเรงบันดาลใจสิบแปดบวก ถ้าเป็นอย่างนั้น นายก็อยู่ในห้องนี้กับฉันสองคนก็ได้นะ"
"บ้าหรอคุณมาร์ค ผมไม่มีจิตอัปมงคลแบบคุณหรอก"
"นายนี่แม่ง..."
~ครืด ครืด ครืด~
ผมยังไม่ทันโต้ตอบกับตัวเล็กที่หาว่าผมมีจิตอัปมงคล โทรศัพท์ของผมที่บนโต๊ะซึ่งความจริงจะต้องอยู่กับยองแจ ว่าเเต่ยองแจหายไปไหน ตอนผมเดินเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นนะ
เอ้ยยยยเดี๋ยวค่อยคิดรับโทรศัพท์ก่อน
ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมาแล้วกดรับสายของเเจ็คสันทันที
"ฮัลโหล"
"(มึงว่างป้ะเดี๋ยววันนี้กูไปหา)"
"ว่างๆ จะมาก็โมงอ่ะ"
"(อีกซักพักน่าจะมาถึงอ่ะ)"
"อ่าๆ โอเคๆ"
ผมวางสายจากเเจ็คสันแล้วหันมาจัดการกับตัวเล็กต่อ
"สรุปว่าพรุ่งนี้นายต้องมารอฉันที่ห้องนี้ก่อนที่ฉันจะเข้าบริษัทนะ เป็นอันว่าตกลง" พูดจบ ผมก็ทำท่าจะไปทำงานต่อ แต่ตัวเล็กก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน
"โหหหหห...คุณมาร์คอ่ะ" ตัวเล็กทำท่างอแงเป็นเด็ก คิดว่าน่ารักมากหรอ บอกเลยครับว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกก
"อย่าดื้อกับฉัน" ผมบอกด้วยนำ้เสียงดุๆทำให้ตัวเล็กเบะปากขัดใจ ก็ยังน่ารักอยู่ดี
"กลับไปทำงานได้แล้ว แล้วพรุ่งนี้เอามาให้ฉันดูด้วย"
"คร้าบบบ" ตัวเล็กกวนผมด้วยการลากเสียงยาวๆ แต่ก็ยังคงความน่ารักไว้อยู่ดีนั่นแหละน่ะนะ
"อ่อเดี๋ยว"
"หือ?"
"นายชื่ออะไรนะ กานพีมุก?"
ชื่อเรียกยากชิบ
"เอ่อกันต์พิมุกต์ครับ เรียกแบมแบมก็ได้ครับ"
"แบมแบม?"
"ครับ"
"ชื่อน่ารักดีนะ"
แต่ถ้ามีต้วนต่อท้าย คงจะน่ารักกว่านี้ล้านเท่า
ตัวเล็กก้มหน้างุดแล้วก็รีบเดินออกไปจากห้องผม ฮ่าๆ ดูท่าทางจะรีบมากสะดุดที่เก็บร่มซะงั้น ผมแอบเห็นแก้มตัวเล็กแดงด้วยนะ ทำตัวน่ารักอีกล้ะ
1 0 0 P E R C E N T
S C R E A M T A G :: #ฟิค
@SQWEEZ
ความคิดเห็น