ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ROBOGOT III
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
สปอยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ณ ห้องทำงานของศาสตราจารย์ คิมยูคยอม
'แอ๊ด แอ๊ด แอ๊ด"
เสียงไซเรนที่ดังลั่นห้องแลปดังทำให้ร่างบางที่แอบงีบอยู่ใต้โต๊ะต้องสะดุ้งตื่นขึ้นทันทีด้วยความตกใจ
"เชี่ย ไฟไหม้รึป่าวเนี่ย!!" เขารีบลุกขึ้นยืนเเล้วมองไปรอบๆเพื่อหาต้นเหตุของสัญญาณเตือนนั้นแล้วก็พบกับ
'EMERGENCY'
ตัวอักษรสีแดงสดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนจอซึ่งกระพริบตามจังหวะของเสียงไซเรน มันแจ้งเตือนเกี่ยวกับระบบอะไรซักอย่างซึ่งเขาก็ไม่รู้ แต่ก็ดีไปที่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เขาคิดไปเองในตอนแรก
"เห้อ กูก็นึกว่าไฟไหม้" เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อกี้เขาก็คิดว่าหมอนั่นจะผสมสารเคมีจนระเบิดไหม้แลปไปแล้วเสียอีก
"ไอยูคคคคคค!!!" ร่างบางตะโกนเรียกเพื่อนของตน
"..."
"เชี่ยยูคคคคคคค มึงอยู่หนายยยยยยย"
"อะไรมรึงงงงงงง" ยูคยอมตะโกนกลับมาแต่เสียงโดยยังไม่โผล่หน้ามาสักนิด
"มึงมาดูงานมึงดิ้" ในฐานะผู้ช่วยเขายอมสละความขี้เกียจเเล้วเดินออกมาตามมนุษย์หมีด้านนอกห้องแลป
"อะไรมึงจะโวยวายหาพ่องอยู่กันแค่นี้” ยูคยอมเดินทำหน้ามุ่ยพร้อมกับเสียงบ่นด้วยความรำคาญใจ
“ก็มึงไม่ได้ยินกูอ่ะเมื่อกี้” ร่างบางมักจะเถียงเจ้าหมีพูดได้อยู่เสมอเป็นประจำ ทำให้ยูคยอมต้องมองค้อนอย่างเอือมๆ ก่อนจะหันไปสนใจกับปัญหาตรงหน้า
นิ้วเรียวพิมนู่นพิมนี่ไปตามโปรแกรม แก้ตรงนู้นทีตรงนี้ที แต่สุดท้ายยูคยอมก็ยังหาสาเหตุของอาการเออเร่อครั้งนี้ไม่ได้
“จิ๊ อะไรวะเนี่ย” ยูคยอมเอามือขยี้หัวของตัวเองจนยุ่งด้วยความโมโห ทำให้เรียกความสนใจของอีกคนที่นั่งเล่นเกมรอ
“เป็นห่าอะไรละมึง งานแก้ไม่ได้หรอ” เขาถามในฐานะเพื่อนและลูกมือที่ดี
“เออดิ ก็หุ่นยนต์ที่กูพึ่งส่งไปให้พี่มาร์คแม่งเออเร่ออ่ะ กูปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น ไม่รู้เป็นอะไร”
“อ่าวแล้วทำไงอ่ะ”
“ก็คงต้องไปเอากลับมาซ่อมอะแหละ”
“อ่อ... มึงจะไปเอาตอนนี้ป้ะ กูจะได้เตรียมรถ”
“อืมตอนนี้เลย แต่...”
“แต่อะไร” ร่างบางที่เกือบจะก้าวพ้นประตูไปต้องหันชะงักกลับมาทันที
“มึงต้องไปขโมยกลับมาให้กูและกูจะไม่ไปด้วยเพราะกูยังมีงานสำคัญที่ทำค้างอยู่เมื่อกี้” คำตอบของคิมยูคยอมทำเอาอีกคนต้องเถียงทันที
“เพื่อ? หุ่นยนต์ก็หุ่นยนต์มึงจะไปขโมยมาทำไม”
“ก็เดี๋ยวเสียชื่อกูหมดว่าหุ่นยนต์กูทำงานพลาด”
“เอ้า พี่มาร์คอะไรนั่นก็เพื่อนมึงไม่ใช่หรอ”
“ก็นั่นแหละ แต่พี่มาร์คก็เป็นช่องทางการขายของของกูเหมือนกันเว่ย กูไม่อยากเสียเครดิต”
“เอ้าแล้วถ้าหุ่นยนต์พี่เขาหาย เขาก็ตามหาแย่เลยสิมึง"
“ก็เดี๋ยวกูจะทำเป็นว่าใช้ระบบติดตามตามเจอไง วินวินใสใส”
“อี๋ตอแหลวะมึงอ่ะ”
“หยุดบ่นได้แล้วอ่ะมึงอ่ะ อยู่บ้านกูก็อยู่ฟรีๆ มีอาหารเลี้ยงครบทุกมื้อ กูใช้ทำอะไรก็เชื่อฟังหน่อย”
“จ้าาาาาา เห็นแก่บุญคุณนะมึง กูกลับมาอย่าลืมเลี้ยงข้าวกูมื้อใหญ่ด้วยละ” ว่าจบร่างบางก็เดินออกไปจากห้องแลป พลางเปิดเเผนที่เพื่อศึกษาทางไปบ้านพี่มาร์คอะไรนั่นด้วย
“เอ้ยมึงระวังตัวด้วยละมึง อย่าให้พี่มาร์คจับได้นะ ‘แบมแบม’ "
เราจะทำตามสัญญาขอเวลาอีกไม่นาน
แล้วความฟินที่งดงามจะคืนกลับมา55555555555555
ช่วยนี้ติดสอบเข้านะเออ ขอคอนเซนเทรดกับการเรียนแพรพพพพพ
ไม่มีอะไรจะแก้ตัวเราเองแหละที่แอบอู้ไปนาน
ถ้าสอบเข้าอะไรเสร็จแล้วหรือว่าง
หรืออะไรก็ตามแล้วแต่คนอัพก็จะมาอัพนะจ๊ะ5555555555555
เราไม่ได้แต่งดีอะไรมากพอเป็นงานอดิเรก
แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ ชอบคอมเม้นทุกคอมเม้น อ่านแล้วปลื้มใจ
รักคนอ่านนะจุ๊บบบบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น