คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3
RRRrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาด้วยรอยยิ้มของคนทั้งสองที่นานครั้งจะออกมาทานข้าวด้วยกันตามประสาพี่ชายน้องชาย จุนซูรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยไม่อยากรับ ยุนโฮสังเกตเห็นจุนซูหุบยิ้มไป จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เป็นอะไรหรือเปล่า รับไปสิ ฉันไม่ว่าอะไรสักหน่อย” ใบหน้าหวานระบายยิ้มอ่อนๆให้คนฝั่งตรงข้ามก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพราะบนหน้าจอปรากฏเบอร์ของใครบางคน ตนก็แทบอยากจะหย่อนโทรศัพท์ลงในแก้วน้ำทันที
เพื่ออะไรน่ะ คุณแจจุง
“รับสิ ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก” ริมฝีปากได้รูปเอ่ยขึ้น ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบพลางมองจุนซูที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก แต่แล้วอีกฝ่ายก็กดรับสาย
“มีอะไรหรอครับ”
‘หันมาทางขวามือสิ’
จุนซูหันไปทางขวาตามที่อีกฝ่ายสั่ง แต่แล้วก็หันกลับมาดั่งเดิม ฝ่ามืออีกข้างขยำผ้าปูโต๊ะไว้แน่นจนยับ
“ครับผมเห็นแล้ว” ยุนโฮหันไปทางซ้ายเพราะไม่อยากฟังการสนทนาของอีกฝ่ายเดี๋ยวจะหาว่าเสียมารยาท แม้จะอยากรู้ก็เถอะ
‘มาเจอฉันที่ห้องน้ำ เร็วๆ’
“ทำไมผมต้อง..”
‘เพราะฉันสั่งไง’
“ผมไม่ไป”
‘งั้นเหรอ กล้ามากนะ ถ้านายไม่ไปฉันจะลุกไปหานายเอง เอายังไง’
“อย่าทำอย่างนี้กับผมได้มั้ย” จุนซูกรอกเสียงลงไปเบาๆ เพื่อไม่ให้ยุนโฮรู้ว่าเขาคุยอะไร ซึ่งก็ดูเหมือนยุนโฮจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็กังวลอยู่ดี
‘ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ฉันจะลุกไปหาล่ะนะ’
“ไม่ต้อง...ล..แล้วเจอกัน ที่ห้องน้ำ” ประโยคท้ายดูจะแผ่วเบาลงเรื่อยๆ แต่นั่นกับทำให้ปลายสายกระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างคนมีชัย ก่อนจะเอ่ยกลับไป
‘แค่นั้นแหละ เจอกัน ที่รัก’
ตึ๊ดดด
แจจุงตัดสายทิ้งก่อนจะเฝ้ามองดูอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่งเฉย บนใบหน้าหล่อจุดยิ้มขึ้นที่มุมปาก เมื่อเห็นจุนซูทำท่าจะลุกขึ้นยืน
“พี่ยุนโฮ..ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”
“อืมไปสิ” จุนซูลุกขึ้นยืน หางตามองเฉียดไปยังอีกร่างที่นั่งยิ้มเยาะอยู่อีกมุมหนึ่งของร้านอาหาร ครั้งนี้เขาจะไม่ยอม ไม่ยอมให้แจจุงมาดูถูกหัวใจและทำเหมือนเขาเป็นของเล่นไร้ค่าอีกแล้ว
แจจุงเห็นจุนซูเดินไปแล้ว ตนจึงลุกขึ้นยืนและเดินตามไปอย่างไม่รีบร้อน ความจริงเขานัดแฟนสาวไว้ แต่อีกฝ่ายกว่าจะมาคงอีกครึ่งชั่วโมง หาอะไรแก้เซ็งคร่าเวลาไปก่อน และของเล่นชิ้นนี้ เล่นเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเบื่อซะด้วยสิ
ร่างเล็กเดินเข้าไปลึกสุดของห้องน้ำหรู สองมือจับขอบอ่างไว้แน่นราวกับหัวใจที่กำลังถูกบีบด้วยมือของคนบางคน เสียงฝีเท้าของอีกฝ่ายดังใกล้เข้ามาทุกที ก่อนจะหยุดลง ฉุดให้หัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ ใบหน้าหวานก้มลง กระจกอยู่ตรงหน้าแต่เขาไม่อยากมองเพราะมันจะสะท้อนร่างของใครอีกคนซึ่งเขาไม่อยากเห็น แจจุงเดินมาอยู่ข้างหลังของร่างที่กำลังสั่นเทาพร้อมเบียดกายให้แนบชิดกับอีกฝ่ายเหมือนที่เคยทำ ฝ่ามือใหญ่ไล้สัมผัสเนินสะโพกอวบก่อนจะไล้ขึ้นมาเรื่อยๆจนมือมาหยุดอยู่ที่ลำคอระหงษ์และเชยปลายคางสวยให้เงยขึ้นมองดูกระจก ใบหน้าหล่อก้มลงจูบซับที่ริมหูเล็กเบาๆ
“ไหนตอบมาซิ ทำไมช่วงนี้ไม่มาหาฉัน แล้วยังปิดเครื่องอีก หืม” ร่างสูงจงใจกระซิบกระซาบพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดรินอยู่ริมหูนั้นมันทำให้จุนซูรู้สึกวูบไหว หายใจไม่ทั่วท้อง แจจุงรู้สึกสะใจนิดๆเมื่อเห็นร่างตรงหน้าที่เขามองผ่านกระจกบานนี้ สายตาคู่นี้กำลังต้องการเขามากแค่ไหน
“คุณแจจุง ผ..ผมไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว มันไม่ควร คุณมีคนรักอยู่แล้ว ฮึ่ก” ทั้งเสียงที่เอ่ยออกมาและลมหายใจมันเริ่มติดขัด จุนซูพยายามดันกายออกห่างจากคนข้างหลัง แต่ร่างกายมันไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ทุกสัมผัสและน้ำเสียงของแจจุงนั้นทำให้เขาแทบอยากจะหันหน้าไปเผชิญและตอบรับทุกสัมผัสที่แจจุงจะมอบให้โดยไม่สนอะไร ต้องทนข่มความต้องการ ข่มเสียงเรียกร้องของหัวใจมันทรมานแค่ไหน หยุดเสียทีเถอะ คุณควรจะเบื่อร่างกายที่ไร้ค่าอย่างผมได้แล้ว
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” พูดพลางสูดดมกลิ่นหอมรัญจวนยังซอกคอขาวเนียน จุนซูเอียงคอรับสัมผัสโดยไม่รู้ตัว เพราะร่างกายไม่อาจต้านความรู้สึกที่ต้องการอีกฝ่ายได้เลย สัมผัสและกลิ่นกายที่คุ้นเคยพาเอาความวาบหวามมาสู่กลางใจ ดวงตาคู่สวยพริ้มหลับก่อนจะลืมขึ้นมองตนเองที่สะท้อนอยู่ในกระเงาอย่างนึกสมเพช
ไหนว่าจะปฏิเสธเขาไงล่ะ แต่ดูในดวงตาของนายสิคิมจุนซู ทำไมถึงมีแต่คิมแจจุง
“พี่ยุนโฮ...น่ะเหรอ พี่ชายผมเอง ทำไม”
“แน่ใจ?” ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองไปยังกระจกตรงหน้า ต่างฝ่ายต่างมองกันและกันที่สะท้อนอยู่ในกระจกบานนั้น จุนซูไม่ตอบเพราะมันคือความจริงแม้จะเป็นพี่เขย แต่พี่ยุนโฮก็คือพี่ชายคนหนึ่งของเขาที่รู้สึกเคารพ
มือเล็กยกขึ้นทาบทับบนฝ่ามือของแจจุงที่จับต้นคอตนไว้ เมื่ออ่านสีหน้าของจุนซูในตอนนี้ว่าเรียกร้องต้องการเขามากแค่ไหน ชายหนุ่มจึงจับกายบางให้หันมาเผชิญ ใบหน้าของคนทั้งสองเหมือนถูกดึงดูดเข้าหากันโดยธรรมชาติ ริมฝีปากประกบจูบกันอย่างดูดดื่มท่ามกลางห้องน้ำที่ว่างเปล่าเพราะยังไม่มีคนเข้ามา วงแขนแกร่งสอดรั้งสะโพกอวบไว้และบดเบียดกายเข้าหากันแนบชิด วงแขนเล็กโอบล้อมรอบลำคอแกร่งไว้เพราะหากไม่มีที่ยึดเหนี่ยวตนอาจจะหลอมละลายและลงไปกองกับพื้นก็เป็นได้
ชายหนุ่มดันร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำริมสุด
ปึง!
แกร๊ก...
FOXGLOVE NC -17
(ตัดให้ขาดเลยชับๆๆๆๆๆๆๆ)
นายเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาฉัน ถ้า... “หากคนที่จะเป็นฝ่ายไป ต้องเป็นฉัน ไม่ใช่นาย”
ร่างทั้งร่างเหมือนถูกกระทืบซ้ำให้จมมิดลงไป ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลง เมื่อหัวใจได้หมดรักใครคนหนึ่ง แต่สำหรับคนบางคนกำลังร้าวรานอย่างสุดกำลัง เมื่อแผ่นหลังนี้ที่อยากแนบกอดให้ลึกซึ้งอย่างสุดหัวใจ แต่กลับทำได้เพียงยืนมองทั้งน้ำตา มือที่จะเอื้อมคว้าแน่นิ่งกลางอากาศ ได้แต่ปล่อยคนตรงหน้าเดินจากไป โดยไม่รั้งไว้...
เอี๊ยดด...ปึง
ภายในห้องน้ำที่เคยร่วมกันใช้เมื่อครู่ หากแต่ในตอนนี้กลับหลงเหลือเพียงแค่คนเดียว
................
อ้าวๆๆ ปิดประตูห้องน้ำไปแล้ว ใครจะเข้าประตูห้องน้ำตามไปดู ทิ้งเมลไว้นะคร้า
เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วเน้ออออ ^^
ความคิดเห็น