[SGL Fiction] Golden Medal 'Queen'

ลำดับตอนที่ #3 : Golden Medal 'Queen' - [III : Dark Horse]

  Golden Medal ‘Queen’ 




Dark Horse

วันนี้มาเริ่มกันด้วยเข้าวันใหม่อันสดใส?

ซ่า…..

เสียงน้ำกระทบพื้นเป็นเวลา 20 นาทีแล้ว นัทพาดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่บ่า พันผ้าผืนใหญ่ไว้ที่เอว สภาพพร้อมอาบน้ำ กระดิกเท้ารอรูมเมทซึ่งชิ่งเข้าห้องน้ำไปก่อนไม่กี่วินาที

ครับ ได้ยินไม่ผิด ผมตื่นช้ากว่าราชินีแค่ชั่วพริบตาเดียว แม่งก็แย่งผมอาบน้ำก่อนเลย ท่าทางจะมีเรียนเช้า ซึ่งผมก็มีเหมือนกัน . . .ตอนแรกคิดว่าคงไม่นานหรอกครับ แต่หลังจากผมเคาะประตูบอกไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว และไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมมั่นใจว่าราชินีต้องตั้งใจกวนประสาทผมอย่างแน่นอน

ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ

“จมน้ำหรือตกส้วมวะพี่!! เสร็จรึยัง?!” ผมตะโกนหงุดหงิด มองนาฬิกาแขวนที่เจ้าของห้องเขาประดับตกแต่งไว้สวยงามในแบบของเขาอยู่แล้ว

แปดโมงตรง

คลาสเช้าผมเรียนแปดโมงครึ่งครับ แต่เช้าของคุณพี่เค้าเนี่ย ผมไม่รู่ว่ากี่โมง แล้วตึกที่เรียนก็ไม่ใช่ใกล้ๆ เสียด้วย!

กริบ...

ซ่า....

ไม่มีสัญญานตอบรับจากบุคคลที่อยู่ในห้องน้ำ ผมเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเป็นเท่าตัว นี่ตั้งใจจะกวนกันใช่มั๊ย? คนบ้าอะไรอาบน้ำนานชิบเป้งเลยครับ . . . ใครจะอาบนานเท่าไหร่ผมไม่รู้หรอก แต่สำหรับผม 15 นาทีก็เพียงพอแล้วในการอาบน้ำ ถูขี้ไคล สระผม ล้างหน้า แปรงฟัน โกนหนวด แต่คุณราชินีล่อไป 20 นาที ผมสายแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ!!

“พี่! ผมสายแล้วนะ เร็วๆหน่อยดิ!!” ชายโชตะโกนพร้อมเคาะประตูรัวๆ เริ่มทนไม่ไหวเข้าจริงๆ

เดี๋ยวก็พังเข้าไปสะเลย!!

แน่นอนว่าชายโชคนนี้การกระทำมักมาจากใจ ไม่ผ่านการกลั่นกรองจากสมองใดๆ เมื่อคิดได้อย่างนั้น จึงบิดลูกบิดแล้วผลักเข้าไปสุดแรง หวังให้เกิดเสียงดังเพื่อแกล้งคนในห้องน้ำให้ตกใจ

“เฮ้ยยยยย ย ย ย ยยย ย ย ย !!!”

เสียงสองเสียงประสานพร้อมกัน เมื่อสิ่งที่ทำไม่เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ . . .

ซินดึงประตูเปิดพร้อมกับที่นัทกระแทกประตูเข้ามาพอดี แรงผลักจากฝั่งนัททำให้คนตัวสูงกว่าถลำเข้าไปในห้องน้ำ ปะทะกับราชินีที่หน้าเหวอตกใจ เมื่อจู่ๆ เปิดประตูมาเจอไอ้น้องหน้าเกรียนพุ่งเข้าหาไม่ทันตั้งตัว แขนสองข้างยกขึ้นกันการกระแทกตามสัญชาติญาน แต่ห้องน้ำที่เพิ่งใช้งานเสร็จหมาดๆ แน่นอนว่า พื้นลื่นประดุจลานไอซ์สเก็ต

“เหวอออออ อ อ อ”

ตายแน่ครับ ราชินีเจ้าของสถิติมหาวิทยาลัย ล้มตายคาห้องน้ำ เหตุลื่นหงายหลังหัวกระแทกพื้น

พาดหัวข่าวเห็นชัดในหัวสมองของผมเนื่องจากภาพตรงหน้าคือร่างๆขาวๆ ขาวโคตรเลยครับ ขาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผู้ชายอะไร ผิวโคตรดี ขาวยังกะจะเรองแสงออกมาในความมืด

เฮ้ย! ไม่ใช่เวลามาชื่นชม ถ้าหลังกระแทกลงไปเป็นอันอัมพาตกินแน่ครับ ชายโชผู้มีสัญชาตญานสุภาพบุรุษพุ่งพล่านในร่างกายรีบคว้าแขนราชินีดึงเข้าหาตัว ขณะที่แขนอีกข้างก็ช้อนหลังไม่ให้กระแทก

แม่ง ยังกะนิยายรักหวานซึ้ง ละครหลังข่าวอะไรอย่างนั้นเลย!

ฟู่ว!

นัทถอนหายใจโล่งอก . . . ราชินีปลอดภัยดีในอ้อมแขนของผมเองครับ หวิดฆาตกรรมเสียแล้ว

สาบานได้ว่าผมคิดแค่นั้นจริงๆ!!! แต่ไม่รู้ว่าราชินีคิดไปถึงไหนครับ เพราะหน้าแดงเถือกเชียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“ปล่อย”

เสียงพูดรอดไรฟันของพี่ซินเป็นน้ำเสียงที่ต้องอดทนอดกลั้นกับผมมากเหลือเกินครับ แล้วอะไรที่ทำให้เขาขัดใจได้ มีหรือชายโชจะไม่ทำ

“ไม่..ปล่อย” ผมลอยหน้าลอยตากวนประสาท

แหมมมมม ได้กวนประสาทด้วย ได้แตะผิวนิ่มๆ ด้วย และที่สำคัญ.... ผมก้มลงไปสูดกลิ่นหอมจากผมยาวเปียกลู่ที่เพิ่งสระเสร็จหมาดๆ แบบว่าต่อหน้าต่อตาเจ้าตัว ดมดัง ฟื้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~

“ห๊อมมมมมมมมมมมมมมหอมมมมมม” ผมหลับตาพริ้ม นึกหน้าอารมณ์ดีของตัวเองที่คงกลายเป็นหื่นกามในสายตาของรุ่นพี่ตัวแสบ

ผมลืมตามาก็เห็นหน้าแดงๆ ของคนหน้าสวย โอ้โห.. ใกล้ขนาดนี้ เป็นนักบวชมาจากไหนใจก็เต้นละครับ!! ยิ่งได้กลิ่นหอมๆ จากแชมพูอาบน้ำเด็กยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าพี่ซินเหมือนผู้หญิงไปกันใหญ่

ไม่ได้! ไอ้โชติวุฒิ! พี่เค้าเป็น ...ผู้ชาย !!!!

“ไม่ปล่อยใช่มั๊ย?”

ผมยิ้มสวยๆ ให้คุณโชติวุฒิที่ทำหน้าหื่นกามใส่ผมในสภาพล่อแหลม ตัดสินใจกระแทกเข่าขึ้นไปยังหว่างขาของรุ่นน้องตัวแสบ

จะว่าผมแสบ มันก็พอกันละครับ!!

“โอ๊ยยย!!!!!”

ชายโชปล่อยร่างเล็กแรงถึกนั่นแทบไม่ทัน! มือกุมนัทน้อยทรุดลงไปนั่งกับพื้นหน้าเขียวหน้าแดงเป็นที่สะใจของราชินียิ่งนัก เงยหน้ามองราชินีตัวแสบที่กอดอกยิ้มกระหย่อง เชิดหน้า มองต่ำลงมาที่เค้าอย่างผู้เหนือกว่า

ยกนี้ฉันชนะ!

สายตาราชินีมันว่างั้นครับ!!!

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ไอ้บอยขำดังลั่นโรงอาหาร ผมเอาเท้าสวยๆประเคนใส่มันจนเก้าอี้หงายดังโครม เป็นที่โดดเด่นกันไป ถ้ามันจะขำขนาดนี้ ต่อจากนี้จะไม่เล่าอะไรให้มันฟังแล้วครับ แม่ง เพื่อนทรยศ มันยุผมให้จีบพี่เค้าอยู่ได้ ยุได้ทั้งวี่ทั้งวัน

“เฮ้ย ไอ้นัทๆๆๆๆๆๆ”

เสียงพี่โอ้ตตะโกนดังลั่นโรงอาหารวิ่งมาหาผมแต่ไกล อะไรอีกวะครับ ตั้งแต่ได้ตำแหน่งเจ้าชาย วันๆ แทบไม่สงบสุขเลยจริงๆ

สงสัยราหูจะเข้า!

วิ่งมาถึงโต๊ะที่ผมนั่งก็หอบแฮ่กเป็นหมาลิ้นห้อย โถ พี่ครับ ไม่ได้ดูสังขารตัวเองเล้ยยยย

“ไงพี่โอ้ต มี’ไร”

ชายโชถามหน้าเหวี่ยง ยังอารมณ์เสียกับเพื่อนไม่เลิกน่ะดิครับ พี่โอ้ตไม่พูดอะไร ยื่นไอโฟนในมือให้ผมดู .. ไอ้ผมก็รับมาแบบงงๆ อะไรหว่า?

“เหยดดดดดดดด เชี่ยนัท กูว่ามึงดังแน่งานนี้!!!!”

เสียงไอ้บอยที่เพิ่งลุกขึ้นจากพื้นแล้วมายื่นหน้าดูจอไอโฟนตั้งสติได้ก่อนผมเสียอีก

ก็จะอะไรล่ะครับ! ยอดกดไลค์รูปชิงตำแหน่งราชาของผมแม่งเยอะพุ่งทะลุเป้าไปอันดับ 2 ไม่ถึงอันดับ 1 เพราะมีตัวเต็งจากคณะบัญชีปี1 นาม นิชคุณ แต่ก็แซงตัวเต็งอย่างบาส เจ้าชายจากคณะสาปัตย์ ปีสอง ไปฉิวเฉียด ถึงจะไม่ขาดลอย แต่นี้วันที่สองแล้วครับ พรุ่งนี้หกโมงเย็นจะปิดโหวต

ดูจากคะแนนกดไลค์ ยังไงผมก็เข้าสิบคนสุดท้าย !!

“เป็นไปไม่ได้”

ผมไม่เชื่อ! ไอ้หน้าโจรใจทรามไม่มีมารยาทไร้สมบัติผู้ดีอย่างไอ้รูมเมทจอมหื่นกามนามโชติวุฒิเนี่ยนะ ขึ้นอันดับ 2 !!! ให้ตายคุณชายทศพรคนนี้ก็ไม่เชื่อ!!!

“เป็นไปแล้วซิน ทำใจเถอะ รูมเมทแกแม่งมาแรงว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” แพทตี้เพื่อนสนิทคนเดิมและคนเดียวหัวเราะน่ารักน่าหมั่นไส้ก็งานนี้ละครับ

ให้ตายเถอะโรบิ้น! ใครหน้ามืดตามัวไปกดไลค์ให้เจ้าชายคณะศิลปกรรมเยอะแยะขนาดนั้น!! ผมทั้งซูมทั้งพลิกทั้งย่อรูป ไม่ว่าจะแบบไหน ไอ้เจ้าชายโชมันดูดีก็จริง แต่จากเจ้าชายผู้เข้าชิงตำแหน่งเกือบร้อย มันได้ที่ 2 ได้ไงวะฮะ!! โกง มันต้องโกง ไม่ก็จ้างคนมากดไลค์แน่ๆ !!

“แกก็ไลค์ให้มันใช่มั๊ยแพทตี้” ผมหรี่ตามองเพื่อนที่ยิ้มรับหน้าบาน

“ใช่” เสียงเล็กน่ารักตอบเร็วทันใจ “ชั้นสมัครใหม่อีก 5 เฟสไปกดไลค์ให้ด้วย” ยังคงยิ้มหน้าบาน ผมแทบสำลักน้ำ!!

“เฮ้ย! เป็นเอามาก! อะไรจะขนาดนั้นวะ!” 

ผมบ่นกับตัวเอง ถ้ามีผู้หญิงบ้ารสนิยมแปลกๆ อย่างแพทตี้อีกสักร้อย ก็คงจะเป็นไปได้ละครับ แต่เอาเถอะ ถึงจะเข้ารอบยังไง ตำแหน่งราชานั้น หนึ่งในกรรมการตัดสิน ก็ต้องเป็นราชินีคนนี้อยู่ดี

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงหัวเราะมารร้ายในสมองมันดังอย่างสะใจราชินีทศพร หน้าตาฉายแววมารทำเอาแพทตี้มองเพื่อนแบบไม่แน่ใจว่ายังสติดีอยู่รึเปล่า

พักนี้บ้าขึ้นทุกวันวุ้ย!

และทันทีที่ผลโหวตอันน่าตกใจแพร่สะพัดไปทั่วมหาวิทยาลัย โชติวุฒิ หรือ เจ้าชายโชแห่งศิลปกรรม ก็ไม่สามารถใช้ชีวิตปกติได้อีกต่อไป

“เฮ้ย ไอ้บอยหลอกไปทางนู้นดิวะ!” นัทกระซิบบอกเพื่อน และออกตัวพร้อมกันจากซอกตึกเรียน

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่นัทๆๆๆๆๆ”

“พี่นัทขา..ขอถ่ายรูปหน่อยค่า~~~~~~~~~”

“พี่นัททททททททท ว๊ายยยยยยยยยยย”

“พี่นัทหล่อม๊ากกกกกกกกกกกก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เช็ดแล้วครับ เกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งรู้สึกหล่อก็วันนี้ละครับ พวกผู้หญิงนี่โคตรน่ากลัวเลย! ผมว่าอุปทานหมู่สุดๆ

อุปทานหมู่.. ก็คิดเออออตามกันไปน่ะสิครับ คนนึงว่าหล่อสักพักว่าหล่อตามๆกันหมด

ผมวิ่งมาราธอน อาบเหงื่อต่างน้ำ เห็นประตูห้องเรียนอยู่ตรงหน้าเหมือนประตูสวรรค์ ..

เปิดประตูเข้าไป เป็นการเข้าเส้นชัยอย่างสวยงาม

รอดตาย เฮ้อ!

.

.

.

ซินนั่งวาดรูปเรื่อยเปื่อยอยู่ภายในห้องศิลปะของหอพักหอคอย

หอพักหอคอยมิใช่เพียงแต่รวบรวมคนหน้าตาดีเท่า และห้องพักหรูหรากว่าปกติเท่านั้น แต่ยังมีห้องสมุด ห้องอ่านหนังสือ ห้องดนตรี ฟิตเนส ห้องจัดกิจกรรม ห้องมัลติมีเดีย และอีกหลากหลายห้อง รวมถึงห้องครัวส่วนตัวเมื่อต้องการสั่งอาหารทานภายในตึกด้วย แม้ทั้งหมดนี้จะปิดเวลาเที่ยงคืน แต่หากมีการขออนุญาตใช้เป็นกรณีพิเศษก็สามารถเปิดได้

และหากคุณเป็นราชา ราชินี ก็เช่นกัน

นาฬิกาบอกเวลาเกือบตีหนึ่ง ใบหน้าสวยขมวดคิ้วยุ่งไม่พอใจ

ไอ้รูมเมทจอมแหกกฏยังไม่กลับมา! เมื่อวานก็หักคะแนนไปแล้ว สงสัยจะมัวแต่หลงระเริงกับชื่อเสียงแล้วก็สาวๆ ที่รุมล้อม เหมือนแมลงวันตอมขี้สินะ!! วันนี้เห็นวิ่งตามกันเป็นกองทัพแล้วน่าขัดใจจริงๆ!!

ราชินีบ่นในใจ หงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อเจ้าตัวยังไม่กลับ พอใจไม่สงบ รูปที่วาดก็ออกมาไม่เป็นที่น่าพอใจ ซินขยำกระดาษทิ้ง ปิดไฟห้องศิลปะแล้วเดินไปยังห้องโถง

นั่งรอเฉยๆ น่าจะเวิร์คกว่า!

ตีสอง..

โชติวุฒิมึนมาก! เนื่องด้วยผลโหวตดีเกินคาด ทุกคนเลี้ยงฉลองกับตำแหน่งราชาในอนาคตของนัท จนเจ้าตัวนึกได้ว่าต้องกลับหอคอย บอยเพื่อนสนิทจึงอาสาแว๊นมาส่งด้วยถ้าให้เขาขับมาเองคงไม่รอดชีวิตไปรับตำแหน่งราชาเป็นแน่แท้

ผมเดินเซๆ เขาไปในห้องโถง วันนี้ห้องโถงมืดสนิท สงสัยราชินีหลับไปแล้วละครับ ตีสองแล้ว เมื่อคืนที่ผมกลับมาแค่เที่ยงคืนครึ่ง สงสัยวันนี้จะรอไม่ไหว

ผมในใจ สงสัยต้องกลับเวลานี้ จะได้ไม่ปะทะคารมกัน หึหึ

พรึ่บ!

“เฮ้ย!”

โคมไฟเปิดเอง!! ไฟสีส้มดวงเล็กบริเวณโซฟาสว่างขึ้นกระทบใบหน้าเรียบของราชินีคนสวย แววตาดุๆ ส่มาให้ผมอีกแล้ว

โอย จะอดทนรอทำไมครับ คุณหนู~~

“หักสิบคะแนน กลับหอเกินเวลา” เสียงเรียบๆ พูด เทปกรอเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด แน่นอน เมื่อเธอคนสวยเดินมาใกล้จนได้กลิ่นเหล้า แม้จะมืดแต่ผมพอคิดออกว่ารูมเมทอนามัยของผมต้องหน้ามู่และเตรียมตัดคะแนนอีกแน่ๆ 

แต่ให้ตายเถอะ ผมว่ากลิ่นเหล้าผมแรงแล้วนะ หมอนี่มาใกล้ๆ ทีไร กลิ่นเอกลักษณ์ของเขาชัดเจนในโสตประสาทของผมเหลือเกิน

“กินเหล้ามาหักอีกสิบคะแนน”

“หอม”

“หือ?”

 
ไม่รู้อะไรดลใจ หรือใจผมดลปาก ไอ้ที่คิดว่าตัวราชินีมันหอมฉุย ก็พูดออกไปสะงั้น อีกฝ่ายเค้าคงงงมั้งครับ เพราะผมพูดสวนไปจนแทบจะกลืนกับประโยคที่เขาหักคะแนนผมไม่ทันจบ แต่มีหรือจะพูดซ้ำสองให้กระจ่างใจ เดินโซซัดโซเซขึ้นห้องไปก่อนปล่อยราชินียืนงง

ผมก็งงครับ งงตัวเอง..

.

.

.

จากอาการเมามายชายโชนอนที่พื้นที่นอนประจำของตน ทั้งที่ยังไม่ได้อาบน้ำ กว่าจะตื่นขึ้นเช้าวันใหม่ก็สิบโมงกว่าแล้ว เขาลุกขึ้นนั่ง สมองตึบๆ ทั้งที่ไม่ถึงกับเมาแต่ก็หนักหัวใช่ย่อย!

ผมจะยันตัวลุกขึ้นจากพื้น มือไปทับโดนกระดาษแผ่นเล็กข้างตัว..

‘ตามกฏต้องกินนมก่อนนอน แต่ถ้าเมามาขนาดนี้ คงได้แค่กินนมก่อนตาย’

เขียนแช่งขนาดนี้ มีไอ้พี่ซินคิดได้คนเดียว!

เหลือบไปเห็นแก้วนมวางที่พื้นค่อนข้างไกล ผมแขยงขึ้นมาทันที พาลให้สงสัยว่าใส่ยาพิษไว้ด้วยรึเปล่า

แล้วอย่างนี้ควรกินมั๊ยครับเนี่ย ชายโชโคตรไม่ไว้ใจ!!

TBC






Talk!

เย้!!! ตอนนี้เขียนสนุกมากไม่แพ้ตอนอื่นจริงๆ อิอิ

ขอบคณสำหรับการติดตามนะคะ 
อย่าลืมไปโหวตผู้เข้ารอบ 5 คนสุดท้ายของตำแหน่งเจ้าชายนะคะ ในกรุ๊ปFB เลยยยย

ขอบคุณค่า :))