คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01 | introduce yourself♡
“ยังไงก็ช่วยหน่อยนะจองกุก”
“ครับ”
“เดี๋ยวแม่จะรีบทำธุระแล้วรีบกลับมาช่วยดูนะ”
“ครับ”
“เด็กๆอยู่กับพี่จองกุก ห้ามดื้อห้ามซนนะคะ พี่จองกุกดุกว่าคุณน้าอีกนะ”
“ฮะ!!”
“งั้นแม่ไปแล้วนะจองกุก ดูแลตัวเองและเด็กๆให้ดีนะ”
“ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
หลังจากที่คุณแม่หันหลังเดินออกไปจาก jeon’s nursery ปิดประตูรั้วและขึ้นแท็กซี่ออกไปเรียบร้อย บรรยากาศภายในบ้านหลังเล็กๆนี่ก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาถนัดตา.. ดีขึ้นจนแบบว่าไอ้พวกเด็กที่ทำท่าจะร้องไห้เพราะคุณแม่ของเขาต้องไปต่างจังหวัดหลายอาทิตย์นี่มันหายไปไหนวะ เมื่อกี้เป็นภาพลวงตา รึกูดูผิดไปเอง.. ถอนหายใจยาวเหยียดเมื่อดูเหมือนครั้งนี้งานจะยากมากกว่าครั้งไหนๆ ปกติใน jeon’s nursery จะมีพี่เลี้ยงเด็กอยู่3คน คือแม่กับเขาและพี่ฮเยริอีกคนนึง แต่พี่ฮเยริลาคลอดแล้วแม่ก็ดันไปต่างจังหวัดแบบนี้ หน้าที่เลี้ยงดูเด็กในสังกัด(?)จึงตกมาอยู่ที่จอนจองกุกลูกชายเจ้าของเนิร์สเซอรี่อย่างช่วยไม่ได้
โชคดีเท่าไหร่แล้วที่จองกุกกำลังอยู่ในช่วงมหาลัยปิดเทอมพอดี ถ้าไม่งั้นมันคงจะวุ่นวายกว่าเก่า คงจะต้องรับสมัครพี่เลี้ยงคนใหม่กันให้วุ่นไปหมด แต่แม่ของเขาไม่อยากไว้ใจใครอีกแล้วเพราะเคยเกิดเรื่องไม่ค่อยดีเกี่ยวกับพี่เลี้ยงเด็กมาก่อน
ถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะพาร่างของตัวเองไปนั่งบนโซฟาที่มีเด็กคนนึงกำลังอ่านหนังสือเล่มหนาปึกอยู่ ดวงตากลมโตไล่มองรายละเอียดของหนังสือแล้วก็ต้องลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่..
ภาษาอังกฤษล้วน…
“อายุแค่นี้อ่านภาษาอังกฤษได้แล้วเหรอครับ เก่งจัง”
อยู่ๆจอนจองกุกก็รู้สึกกลัวเมื่อเด็กคนนี้ปรายสายตามองราวกับว่าหงุดหงิดที่เขามาขัดการอ่านหนังสือของเจ้าตัว..
“ยุ่งจัง”
“…”
พ.. พี่ขอโทษครับน้อง
น้ำตาจะไหล เลือกที่จะเลิกสนใจเด็กหน้าโหดแล้วเรียกเด็กๆอีก6คนให้มารวมตัวกัน จะว่าไปยังไม่ได้ทำความรู้จักเลย เขารู้จักแค่ปาร์คจีมินที่เขาทำหน้าที่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้วแค่คนเดียวเอง เหลือบมองคนนั่งข้างๆแล้วก็ถอนหายใจอีกครั้งและอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะอีกคนให้ความร่วมมือเหมือนจะรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร มือเล็กๆปิดหนังสือภาษาอังกฤษนั่นและนั่งตัวตรงรอให้เด็กคนอื่นๆมากันครบ
1
2
3
4
5
6
7
หืม? ฝาแฝด?
เลิกคิ้วขึ้นพลางมองเด็กผู้ชายสองคนที่หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ ก่อนหน้านี้ก็ไม่ทันได้สังเกต นึกว่าคนเดียวกันเสียอีก รู้สึกว่างานยากขึ้นอีกเท่าตัวเลย จองกุกเคยได้เคสเด็กฝาแฝดมาก่อนหน้านี้ แล้วพอจำชื่อสลับกันก็ร้องไห้กันใหญ่ กว่าจะปลอบได้ก็ใช้เวลานานโขเชียว แถมยังต้องซื้อขนมง้ออีก
“เอาล่ะ เรามาทำความรู้จักกันหน่อยนะครับ ยกเว้นน้องจีมิน ทุกคนแนะนำตัวเองให้พี่ฟังหน่อย”
พอได้ยินแบบนั้นเด็กๆก็แย่งกันพูดจนเสียงดังไปหมด
“ชื่อโฮ–”
“ชื่อน้องจินฮะ!”
“โง้ยยยย อย่าแย่งได้มะจินนี่!”
“ก็ฮปพูดช้าเองง่ะ!”
“โง้ยยยยยยยยย”
“ชื่อแทแทฮับ!”
“วี”
“ช.. ชื่อยุ–”
“ยุงกิๆๆๆๆๆๆ แฟนฮป!”
“ม่ายช่ายนะ!”
“หว่าย ยุงกิเปนตู๊ด”
“ม่ายช่ายน้าจิน!”
ดวงตากลมโตของพี่เลี้ยงเด็กปิดลงช้าๆ โอเค.. ผิดที่เขาเอง โอเค.. จองกุกเอ็งควรจะถามทีล่ะคนนะโว้ย..
“เงียบหน่อยสิ” เป็นเด็กคนข้างๆที่พูดออกมา จองกุกลืมตาก่อนจะหันมองอีกคนที่ขมวดคิ้ว สีหน้าดูเคร่งเครียด เออแปลกคนดีนะ ดูขรึมๆแต่เด็กเลยอ่ะ
“เห็นมะจินนี่ ม่อนดุเลย”
“ม่อนดุฮปอ่าแหละ”
“พอก่อนๆ” จองกุกห้ามทัพอีกรอบ “เมื่อกี้ฟังไม่รู้เลย แนะนำตัวทีล่ะคนสิ เริ่มจากเราก่อนละกัน” ก่อนจะหันไปพูดกับคนข้างๆที่ดูจะพูดรู้เรื่องที่สุด
“นัมจุน คิมนัมจุนฮะ แต่จินกับโฮซอกเรียกม่อน”
จองกุกพยักหน้ารับ แล้วชี้ไปที่เด็กชายสามคนที่เถียงกันก่อนหน้านี้ “เราต่อเลย”
“ชื่อโฮซอกค้าบ”
“ส่วนผมชื่อซอกจินนนน”
“มินยุนกิคับ”
“แล้ว..?” สุดท้ายก็เหลือแค่ฝาแฝดที่ดูตื่นเต้นกับการแนะนำตัว จนจองกุกเห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ อยากพูดใจจะขาดเลยสินะ
เอ่อ ในที่นี้หมายถึงคนเดียวนะ อีกคนนี่เงียบกริบ
“คึคึ เค้าชื่อคิมแทฮยองฮะ! ม๊าเรียกแทแท พี่ต้องเรียกเค้าว่าแทแทด้วยนะ!”
“วี”
“อ.. โอเคครับ น้องแทแทกับน้องวีนะ” ปั้นหน้ายิ้มกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ น้องแทแทก็น่ารักดีออกแต่น้องวีนี่คนละขั้วเลย ฝาแฝดจริงปะวะเนี่ย
สุดท้ายการแนะนำตัวของเด็กๆก็จบลง จีมินดูจะดีใจมากที่ได้เพื่อนเพิ่มมาอีกเยอะแยะ นัมจุนซอกจินโฮซอกแล้วก็ยุนกิเป็นเด็กที่แม่ของเขาดูแล ส่วนคู่แฝดเป็นเด็กในความดูแลของพี่ฮเยริ เพราะงั้น4คนนั้นเลยดูสนิทกันมาก แต่ก็ดีที่ไม่ปิดกั้น เพราะก่อนหน้านี้ก็เห็นเล่นด้วยกัน เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“แล้วพี่ชื่อไรเหยอ”
เป็นน้องซอกจินที่ถามออกมา จองกุกยิ้มอ่อนให้ก่อนจะบอกให้จีมินแนะนำตัวให้เขา
“ชื่อพี่จองกุกแหละ พี่จองกุกใจดีมากๆๆๆเลยน้าพี่จิน”
“แต่มะกี้ขุ่นน้าบอกว่าดุไม่ใช่เหยอ”
“แต่พี่จองกุกไม่เคยดุใส่จีมินน้า”
“เพ่กุกเก้ชอบจีมิงเปล่าอ่ะ เหมือนที่โฮปชอบยุงกิไงคึๆๆๆๆ”
“แค่กๆๆๆๆๆ”
จอนจองกุกรู้สึกสำลักอากาศ..
แล้วยิ่งรู้สึกอยากฆ่าไอ้เด็กฟันเหยินนั่น.. เมื่อเจ้าตัวพูดประโยคนั้นออกมาแล้วมองหน้าเขาอย่างมีเลศนัย………. มันมีเลศนัยแน่นอนค่ะหัวหน้า มันมีเงื่อนงำ สายตาแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้นมันไม่เหมาะกับเด็กแปดขวบเลยนะเว้ย!
“เพ่กุกเก้เป็นไรเหยอ อิอิ”
ไอ้เสียงหัวเราะอิอินั่นก็ด้วย…
“เง้อ แทแทงง” (วีพยักหน้าเห็นด้วย)
“ยุงกิก็เริ่มง่วงแล้วนะ”
“มานอนในจัยโฮปมั้ยง่ายุงกิ”
“น้องยุนกิเอากระโถนมั้ยครับ” คุณพี่เลี้ยงเด็กยกยิ้มอย่างมีชัยเมื่อโฮซอกตวัดสายตามองเขาอย่างขุ่นเคือง “เผื่ออยากจะอาเจียนน่ะ”
พูดก็ยังไม่ชัด อย่าริอาจมาเล่นกับพี่..
ในขณะที่คนโดนถามเอียงคออย่างสงสัย “เอากาโถนมาไมเหยอ ยุงกิเปล่าปวดอึนะ ไม่ได้อยากอ้วกด้วยอ่ะ”
“อย่าไปฟังเพ่กุกเก้เลยยุงกิ เพ่กุกเก้เพ้อเจ้อ”
“งืมม”
เด็กสมัยนี้แก่แดดไม่พอ แม่งกวนตีนด้วย
โดยเฉพาะเด็กที่ชื่อจองโฮซอก!
และแล้วในที่สุดการแนะนำตัวของเขาก็จบลง(สักที) ใช้เวลานานไปครึ่งปีแสง นานจนน้องยุนกิน้องแทแทแล้วก็น้องวีหลับในขณะที่เขาเถียงกับไอ้เด็กโฮซอกอย่างเอาเป็นเอาตาย จีมินดูตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นเขาในโหมดนี้ ส่วนซอกจินก็ดูจะสนุกสนานแล้วเชียร์ให้พวกเขาต่อยกันเสียที และนัมจุนที่ลุกหนีไปอ่านหนังสือที่อื่นตั้งแต่ที่เขาเถียงกันแรกๆ
พอตกเย็นผู้ปกครองของเด็กๆก็มารับกลับบ้าน เกือบจะเดินไปตบกะบาลจองโฮซอกเข้าให้แล้วเมื่อตอนก่อนออกจากเนิร์สเซอรี่เจ้าตัวหันมาหาเขาก่อนจะเอานิ้วป้อมๆนั่นทำท่าปาดคอตัวเอง โคตรท้าทายพี่จองกุกอ่ะบอกเลย
“บ้ายบายน้าพี่กาตุ่ย”
“พี่จองกุดไว้เจอกันพรุ่งนี้น้า”
แต่เด็กคนอื่นๆน่าร้ากกกกกก ถึงจะเรียกชื่อเขาแบบพิสดารๆไปหน่อยก็เถอะ
“พี่จองกุกเหนื่อยมั้ยอ่า”
ตอนนี้ก็เหลือแค่จองกุกกับน้องจีมินแค่สองคน พ่อกับแม่ของจีมินเลิกงานค่อนข้างเย็นเลยมักจะมารับตอนเกือบหนึ่งทุ่มเสมอๆ เจ้าตัวเล็กปีนขึ้นมานั่งบนโซฟาก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมูที่เขาซื้อให้ในวันเกิด(อยากจะซื้อ)มากอดไว้เหมือนทุกครั้ง
เออก็รู้หรอกว่าเด็กมันไม่รู้เรื่อง แต่ขอยิ้มโปรยเสน่ห์ใส่หน่อยก็แล้วกัน วันนี้เปิดเผยด้านดาร์ก(ตอนเถียงกับโฮซอก)ไปเยอะมาก ที่แอ๊บๆเป็นคนพูดเพราะไว้ตอนแรกนี่หายไปในพริบตาเชียว
“ก็เหนื่อยครับ แต่ยังไหว”
ยิ้มให้อีกทีเป็นของแถมเผื่อน้องจีมินจะตกหลุมพรางของพี่
“จีมินไม่ชอบเลยๆๆๆ ที่พี่จองกุกทะเลาะกับพี่โฮซอกๆๆ” จีมินพูดพร้อมกับเบะปาก “ไม่เอาแบบนั้นแล้วน้า”
“พี่ว่าน้องจีมินต้องไปบอกไอ้– อ่า.. น้องโฮซอกเอาเองนะครับ” เกือบจะพลั้งปากไปว่าไอ้เหยินแล้วมั้ยล่ะ
“อืออ เด่ะพรุ่งนี้จีมินจะไปบอกพี่โฮซอกกก” พี่จองกุกฉีกยิ้มกว้างก่อนจะรวบตัวจีมินให้ขึ้นมานั่งตัก อีกคนดูไม่ตกใจเพราะเขาทำบ่อย(ทุกวัน) ..
“แล้ววันนี้น้องจีมินเป็นไงบ้างครับ” ถามพร้อมกับเนียนกดจูบลงบนกลุ่มผมนุ่ม “คนอื่นๆเป็นไงบ้าง”
“ทุกคนน่ารักกก แทแทน่ารักมากๆๆๆเลย วีก็น่ารักนะแต่มะค่อยพูดเลย พี่ยุงกิเอาแต่นอนอย่างเดียว แต่วันนี้จีมินยังไม่ได้คุยกับพี่นัมจูนเลยอ่า” เสียงใสบ่นเจื้อยแจ้วพร้อมกับเล่นตุ๊กตาในอ้อมกอดไปด้วย จองกุกยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะยีหัวอีกคนเบาๆ รู้สึกว่าตัวเองลืมเรื่องวุ่นๆกับเด็กกวนประสาทไปได้เสียสนิท
น้องจีมินโคตรน่ารักเลยให้ตาย..
แม่ครับ ผมชักจะทนน้องเขาไม่ไหวแล้วนะ
To be continue♡
พี่จองกุกนี่หลายบุคลิกจริง5555555555555555555555555555555555555555
โฮปเด๊นเด่นเนาะ ก็เราเมนโฮป… เลยจะให้โฮปกวนประสาทพี่จองกุกเยอะที่สุดค่ะ เย้55555
แต่ตอนต่อไปจะเป็นตอนเดี่ยวๆของแต่ละคนแล้วนะคะ เริ่มที่พี่นัมจุน ; w;
ตอนอินโทรที่บอกว่าเลี้ยงเด็ก7คนไม่ได้หลงลืมนะคะ แต่7คนจริงๆเห็นมั้ย55555555555555
เป็นไรไม่รู้คลั่งวีแทแทมากเลย เลยจับให้มาเป็นฝาแฝดกันซะ5555555555555
ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ เม้น+สกรีมติดแท็กได้ที่ #พี่จองกุกtheseries
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ <3
ปล.เราพิมพ์ผิดจนเรายังหงุดหงิดตัวเองเลยค่ะ แต่เด็กๆอ่ะเนอะ ก็ต้องพูดไม่ชัดเป็นธรรมด๊า
ความคิดเห็น