คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SlavesInLove:1 20%
SlavesInLove:1
“ใรใ้ให้แเปลี่ยนผ้าม่านในห้อันเป็นสีน้ำาลห๊ะ!”แบฮยอนะหวาใส่แม่บ้านอย่าโมโห หลัาเ้ามาในห้อ็พบว่าผ้าม่านห้อนเปลี่ยนไป
“ันสั่ให้หล่อนเปลี่ยนเอ”เสียารประูัึ้นทำให้แบฮยอนและแม่บ้านหันไปมอานั้นแม่บ้าน็เินออาห้อไปเพื่อให้วามเป็นส่วนัวแเ้านาย
“แฮยอนุะเปลี่ยนทำไม แบไม่อบสีนี้เลย”ร่าบาเอ่ยออมาอย่าเอาแ่ใแล้วนั่ลไปโฟาในห้ออน
“สีสวยี ผมนึว่าแบะอบะอี เี๋ยวผมให้นมาัารให้ีไหม”แฮยอนนั่ล้าๆร่าบาแล้วอไปที่เอวอร่าบา
“ไม่เป็นไรหรอ อะไรทีุ่ทำให้แบมันีหมแหละ แบรัุมานะ”ร่าบาพูพลาหอมเ้าที่แ้มอแฮยอนหนึ่ที
“แบรับ ถ้าแบรัผมแบทำอะไรให้ผมอย่าหนึ่สิ”
“อะไรหล่ะฮะ แบสามารถทำใหุ้ไ้ทุอย่าเลยอแุ่บอมา”
“ผมอยาไ้โรแรมที่ฮ่ออระูลปาร์”
“ระูลมาเฟียนะหรอ แล้วะให้แบทำไหล่ะ”ร่าบาพูอย่าเอาใอีน
“แ่เล่นละรนิหน่อย หึหึ”
.......................................................................................................................................................
ผับแห่หนึ่ในใลาโลึ่เป็นอระูลปาร์ ระูลมาเฟียที่ยิ่ให่ที่สุอเาหลีใ้ มีนัท่อเที่ยวยามลาืนมามายำลัสำราันในผับแห่นี้
“ุานยอล่ะ ลู้าั้นVIPโ๊ะ10อยารู้ัุ่ะ เอ่อ ุานยอละไปพบเารึป่าว่ะิันะไ้ไปบอเา”พนัานในผับเอ่ยบอุายนโอระูลปาร์
“ันะไปพบเา บาทีมันอาน่าสนใ”านยอลอบลับ ทำไมเาะไม่รู้ว่าลู้านนั้นอยาเอเาเพื่ออะไรถ้าไม่ไ้สนใะเล่นสนุับเา
“สวัสีฮะุานยอล นั่ื่มับผมหน่อยสิ”ทันทีที่านยอลเินไปถึโ๊ะ ลู้า็พูทัทายพลาส่สายามาให้เา
“นายื่ออะไร”านยอลถามอีนหลัานั่ล
“แบฮยอนฮะ บยอนแบฮยอน”
“ยินีที่รู้ั แบฮยอน นายัน่าสนใแล้วสิ”านยอลพูพลาใ้มือสัมผัสที่ใบหน้าออีน
“น่าสนใ? แล้วุไม่ลอหน่อยหรอฮะ”
ฤหาสน์ระูลปาร์มีพื้นที่ว้าสุลูหูลูา มีอไม้นานานิปลูประับแ่ไว้เพื่อวามสวยามภายในฤหาสน์ถูแม่บ้าน่าเร่มือัโ๊ะอาหารันอย่าไม่ไ้ว่ามือ
“เยินพี่านยอลไ้ยบอรึป่าวว่าะพาพี่แบฮยอนมาถึอนไหน”ยอูลูายนลาอระูลปาร์ถามแม่บ้านที่อยู่้าๆพลาทำอาหารเ้าไป้วย
“ุายให่เธอบอเยินว่าอีไม่นานะมาถึ่ะุหนู”หล่อนอบยอูลับไป ไม่ใ่เรื่อแปลที่แม่บ้านหรือแม้แ่บอี้าร์เรียยอูึ่เป็นลูายนลาอุปาร์ว่าุหนูเพียนเียว เพราะุปาร์บอไว้ว่ายอูไม่เหมาะที่ะให้เรียว่าุาย
“อ๊ะ เหมือนเสียรถุายให่ะมาถึแล้วนะ่ะุหนู”หล่อนบอยอูทันทีที่ไ้ยินเสียรถแล่นเ้ามาภายในฤหาสน์
“เธอมาัาร่อที ันะไปหาพี่านยอล”ุหนูอบ้านเรียแม่บ้านให้มาทำอาหาร่อาที่นทำไว้
“่ะุหนู”
“สวัสีฮะพี่แบ ยอีใัที่พี่แบมาทาน้าวเ้าที่บ้าน วันนี้ยอลมือทำเอเลยนะฮะ”ทันทีที่ยอูเอานยอลและแบฮยอนำลัวแนันเ้ามาภายในห้อโถ็พูบอแบฮยอน้วยเสียที่ร่าเริ
“อบใมานะยอที่ลมือทำเอเลย”
“แหม พี่แบมาทาน ้าวเ้า้วยันทั้ที ฮ่าๆๆ”
หลัาืนวันนั้นที่ผับวามสัมพันธ์อานยอลและแบฮยอน็ีึ้นเรื่อยๆ นระทั้อนนี้ 2 เือนแล้วที่เาทั้สอเอัน แ่วามสัมพันธ์อทั้สอ็ยัไม่ัเนเพราะพวเายัไม่ไ้ลปลใที่ะบัน แบฮยอนเ้าับทุนในบ้านอานยอลไ้ี ไม่ว่าะเป็นยอูหรืออินน้อายนเล็อานยอลทั้สอให้วามเารพแบฮยอนและรัแบฮยอนมา แุ่ปาร์และุนายปาร์ที่อนนี้อยู่ที่ี่ปุ่น็ยัไม่รู้เลยว่าลูายนโอนำลัมีนเ้ามารอบรอหัวใลูมาเฟียนนี้
ทั้สามนนั่ลโ๊ะอาหารเพื่อร่วมันทานอาหารเ้าที่ถูัเรียไว้หลานิ ไม่ว่าะเป็นอาหาราวหรืออาหารหวาน็าม ยอูพยายามมอหาน้อายอนที่อนนี้ยัไม่มีวี่แววะลมาทาน้าวัที
“พี่ยอลับพี่แบทานไป่อนเลยนะฮะ เี๋ยวยออไปามไอ้น้อายี้เา่อน”
“อืม พี่็ว่าอยู่ทำไมไม่เห็นหัวมันเลย ฝา้วยนะยอ”านยอลอบลับพลาัอาหารไปใส่านอแบฮยอน.
“ฮะ”พูบยอู็วิ่ึ้นไปั้นสออบ้านทันที
“เี๋ยวล้มนะยอ”านยอละโนไล่หลัน้อายอน
“ูเหมือนยอละห่วยอมาเลยนะฮะ”ร่าเล็ที่นั่อยู่้าๆถาม
“ะไม่ให้ห่วไ้ไ ยอน่ะนิสัยเ็ว่าอินะอี”
“ิิ เี๋ยวแบ็ฟ้อยอะหรอ”
“หยุเลย อะ ทานเยอะๆนะที่รัอผม”
“ย๊า ิมอินไปเปลี่ยนุเี๋ยวนี้”
“มันสิทธิ์อผม โอ๊ยยยย พี่ยอผมเ็บนะ”
...............................................
ความคิดเห็น