คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : too late สายแล้ว
7
“ทำไมพี่ไม่ปลุผมมมมมมม” ผมโวยวายหลัาที่รู้สึัวว่านี่มันะแปโมแล้ว และผม็ำลัะสายแล้ว้วย เวรรรมเพราะเมื่อืนผมมัวแ่นึถึเรื่อนั้นแท้ๆ -_-^
“็ันมีเรียนบ่ายนี่หว่า รีบๆไปเลยไป สายแล้ว” พี่ฟอร์มยัปาท่อโ๋ใส่ปาผม ผมว้าอใ้ทั้หม รวมทั้เสื้อฟอร์มสีำสนิทอวิทยาลัย่าะวันออมา แล้วเรียมัวะวิ่ออาบ้าน
“นายะรีบไปไหน” น้ำเสียุ้นๆัึ้นที่หน้าบ้านผม
“เฮ้ย นาย!? หมายถึ แฟร์มาทำอะไร” ผมสะุ้ทันทีที่เห็นแฟร์โผล่มาอยู่หน้าบ้านผม นายนี่มาโผล่อยู่หน้าบ้านผมทำไมนะ >_<
“เฮอะ นึว่าะไม่เรียื่อันะแล้ว” ผมแอบเห็นนะว่าเายิ้มที่มุมปานินึ -////-
“สสัยว่าแฟร์ะริัับารเรียื่อริๆสินะ” ผมหัวเราะับัวเอเบาๆ
“็นิหน่อย ไหนว่าเ็โมไ แล้วรู้ไหมอนนี้รถินาไหน แล้วันะไปวิทยาลัยทันไหม -__-” สีหน้าึๆอแฟร์มอมาที่ผม เาี่บ่นเหมือนันเนอะว่าไหม แล้วไอ้รอยยิ้มเมื่อี้มันหายไปไหนนะ -_-?
“็มันื่นสายนี่นา >O<”
“นอนไม่หลับเพราะันล่ะสิ” รอยยิ้มแห่ัยนะอเาเผยึ้น ราวับว่าเาอ่านใผมอออย่านั้นแหละ
เออ ใ่ เพราะนายนั่นแหละ ทำเอาผมนอนไม่หลับทั้ืนเลย >////<
“ใ่ที่ไหนัน -_-//” เ๊ไว้ๆ
“เฮอะๆ อให้เป็นอย่าที่พูริๆ็แล้วัน” ผมเห็นนะว่าเาแอบหัวเราะผมอีแล้ว
แ่เี๋ยว่อน ูาเวลาแล้ว ถ้าให้ผมเินไปเอ หรือไปเรียมอเอร์ไ์หน้าปาอยเสียเวลา ผมะไปสอบไม่ทันแน่ๆ ไหนๆ็ไหนๆแล้ว
“แฟร์ ไปส่ผมหน่อย” ผมรีบเินไป้อนท้ายมอเอร์ไ์อแฟร์ทันที
“นายะให้เฮะวันออไปส่เฮะวันรึไ ใ้อะไริฮะ!?” แฟร์หุบยิ้มและหันมาะอใส่ผม แ่ในะเียวันผม็ึ้นร่อมรถมอเอร์ไ์เอเาเรียบร้อยแล้ว
“เอาหน่า วันเียวเอ ใส่หมวันน๊อเอาไว้ ไม่มีใรรู้หรอหน่ะ ไม่นาย็ถอเสื้อฟอร์มะวันออออะสิ” นี่ผมเอาอะไริเนี่ย ไปสั่ให้เ็่าถอเสื้ออปเนี่ยนะิไ้ไัน ที่สำัเ็่านนี้มันระับหัวหน้าวิทยาเเลยนะ -_-;;
“เฮอะ! ิว่านายเป็นใร ะมาออำสั่ันน่ะ -__-++” แฟร์มอนิ่ๆมาที่ผม สายาอเาูน่าลัวมาๆในสายาอผม
“เอ่อ ผมไม่วนแฟร์็ไ้ แฟร์ไปเรียนเถอะ แฮะๆ ^-^;;” ผมหัวเราะเผื่อว่าสถานาร์มันะีึ้น
“ฮึ ัวลีบเป็นมเียวนะ ัน็พูไปั้นแหละ ยัไะัน็ะไปส่นายอยู่แล้ว ^-^” แฟร์หันมามอหน้าผม ่อนที่ะสวมหมวันน๊อสำรออเาลบนหัวผม สายาสีน้ำเินเ้มูอันรายลับลายเป็นสายาที่แสนมีเสน่ห์ เินว่าที่ผมะห้ามใไ้ -////-
นายทำันใเ้นแรอีแล้วนะ นายแฟร์ >////<
…
เอี๊ย!!!
“ถึแล้ว รีบๆลไปไ้แล้ว แล้วราวหลัอย่ายำเสื้อันแบบนี้อี ันไม่ไ้ับเร็วมามายอะไรนานั้น -__-” สีหน้าึๆอนายนี่ลับมาอีแล้ว ปรับอารม์ไม่ทันแฮะ เมื่อี้ยัยิ้มอยู่เลย หรือว่าเามีแ่สอหน้าันนะ -_-;
“ั้นันไป่อน อบใที่มาส่ ^O^” ผมรีบลามอเอร์ไ์อแฟร์และวิ่ไปยัึเรียน
“เฮ้ เี๋ยว! ืนหมวั้นน๊อันมา้วย” ผมเพิ่ะนึออว่าอนนี้ผมยัสวมหมวั้นน๊อนั่นอยู่เลย ถ้าถามว่าอายไหม ผมอบเลยว่ามา! -_____-+
“เอ้า เอาไป” ผมเอาแ่้มหน้า้มหน้าหลบสายาสั่นระริอเา นี่เาหัวเราะผมอีแล้วใ่ไหม เฮอะ!
“ั้ใสอบนะรับ ^^” รอยยิ้มอนสุท้ายอประโยทำเอาโลทั้ใบแทบะหยุหมุน นผมลืมไปแล้วว่า ผมำลัรีบไปสอบอยู่นะ!!
"COMMENT" นิ "COMMENT" หน่อย ไม่เสียหาย
เพื่อ"ำลัใ"นะ
ความคิดเห็น