คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 หนีตาย(รอบสอง)
หลังจากที่อิ่มท้องแล้วทุกคนก็พลอยสบายใจว่าอดตายแล้ว และก็รมควันปลาเก็บเอาไว้เพื่อมื้อหน้า และทุกคนก็ออกเดินทางกันต่อ โดยมุ่งหน้าไปหาท่านเทพีหมาป่า หรือว่าที่ยูคิอธิบายว่าท่านเป็นผู้ที่คอยดูแลสรรพสิ่งที่อาศัยอยู่ในป่าทางเหนือและมีอธิพลมากๆ และต้องช่วยได้แน่ๆ
"โอ๊ยยยยย หนาวโว๊ยย ยิ่งเดินยิ่งหนาวเสื้อก็ใส่แค่สองชั้นจะแข็งตายอยู่แล้ว" ยูริพูดไปบ่นไประหว่างเดินไปด้วย
"นี่ๆยูคิแปรงร่างเป็นตัวอะไรที่มันบินได้หน่อยสิ" ยูริคิดว่าอย่างน้อยยูคิก็คงพอที่จะแปรงร่างเป็นมังกรให้ขี่ได้หน่อยจะได้สะดวกขึ้น
"อืมใช่จะได้ประหยัดเวลาด้วย" วอลฟรัมเองก็เห็ฯด้วยแต่ยูคิกลับส่ายหน้า
"คงไม่ได้หรอก"
"อ้าวทำไมละ?"
"ข้อหนึ่ง คิดเหรอว่าพวกเคออสจะไม่เห็นเราถ้าบิน สอง ข้าจะแปร่งร่างเป็นคนที่ข้าเคยเห็นมาแล้วเท่านั้น ข้าไม่เคยเห็นมังกรหรืออะไรที่มันบินแต่ขี่ได้เลย เพราะฉะนั้นอย่าคิดและก็-"
ยูคิตั้งใจจะพูดว่าเดินต่อไปแต่ก็หยุดเมื่อได้ยินเสียงอีกา ร้องมาแต่ไกลและก็กำลังจะไกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ ยูคิรู้ตัวเลยว่าอีกานั้นไม่ใช้อีกาธรรมดาแต่หาว่าเป็น..."อาโอะมา" ทุกคนเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็รีบหลบไปที่ต้นไม้ที่ไกล้ที่สุดทันที
"มันไปหรือยัง?" ยูริแหงนหน้าออกไปดูแต่โดยวอลฟนัมดึงกลับมาอย่างแรก
"เจ้าบ้าอยากตายนักหรือไง
"นับถึงสามแล้ววิ่งไปอีกฝั่งนะแล้วก็รีบไปหลบหลังต้นไมเลย หนึ่ง สอง สาม
ถ้าเราแปลงร่างเป็นยูริแล้วไปล่อเขาเอาไว้ก็น่าจะได้แต่ว่าหมอนั้นนี่สิจะถูกจับเอาเพราะว่าแปลงร่างไม่ได้ ถ้าแบบนี้ก็มีอยู่วิธีเดียว
ยูคิคิดเอาไว้และก็เดินไปหายูริ "ฟังให้ดีนะนี่คือแผน! หมอบลงเร็ว!" ยูคิเป็นคนแรกที่หมอบลงและคนอื่นก็ทำตาม และจึงค่อยๆคลานไปหลบใต้ต้นไม้ที่อยู่ไกล้ที่สุด ทั้งสี่พยายามแม้กระทั้งกลั้นหายใจและที่เห็นอยู่บนท้องฟ้าก็คืออีกาสีดำที่บินวนไปวนมาข้างบน และแน่นอนมันเป็นรางไม่ดีแน่ๆ?!" เสียงของอีกาที่ยังวนเวียนอยู่นั้นยังคงไม่ไปไหน!" วอลฟรัมนำหน้าทัพและคนอื่นค่อยตามมาโดยมียูคิประกบหลังแล้วปามีดไปเล่มหนึ่งเพื่อถ่วงเวลาให้คนอื่นหนี ถึงจะรู้ว่าไม่มีทางที่จะโดนอาโอะก็จริงแต่ถ้ามันช่วยถ่วงเวลาได้สักวินาทีก็ยอม เมื่อรอดมาทุกคน อาโอะก็บินตามมาไม่ได้เพราะว่าต้นไม้หนาเกินไป ..."____________________________________________________________
"จับตัวมันมาให้ได้" อีกาที่ยังคงโบยบินอยู่บนฟ้ากำลังสั่งการพวกเคออสที่มีจำนวนไม่ต่ำกว่ายี่สิบตัว ไปตามหามาโอและพวกพ้องอยู่ โดยแยกเป็นกลุ่มสองกลุ่มกลุ่มละสิบตัว
"เอ๋ นั้นมันมาโอนิ" เคออสตัวแรกที่วิ่งเข้าได้ไม่นานก็สังเกตุเห็นเด็กผมสีดำกับตาสีดำแถมยังใส่ชุดสีดำของมาโอกำลังวิ่งไปกับวอลฟรัมอยู่ "เห็นแล้วอยู่กับเจ้าหัวทองรีบไปจับมันเลย"
ทั้งยูริและวอลฟรัมที่กำลังวิ่งอยู่ก็ยังคงไม่ทำทีท่าอะไรและยังคงวิ่งต่อไปจนโดนล้อม "หึหึ มาโอมันป้องกันตัวไม่เป็นไม่ต้องห่วงฆ่าทั้งคู่เลย"
แต่กลับผิดกับคำพูดเมื่อมาโอที่กำลังโดนตามล่าอยู่นั้นเอามีดสั้นออกมาแล้วฟันเคออสที่อยู่ไกล้ที่สุด แถมยังลุยเดี่ยวต่อด้วย!" คนที่ทุกคนนึกว่าเป็นยูรินั้นกลับเป็นยูคิที่สลับชุดกับยูริมาเพื่อล่อพวกเคออสกลุ่มหนึ่งมาเพื่อให้มุราตะกับยูริตัวจริงหนีไปก่อน!" ยูคิที่ยังอยู่ในชุดของยูริมองเห็นเคออสที่กำลังมาทางด้านซ้าย "พวกมันไม่แกร้งอย่างที่คิด แต่โดนจุดตายก็เดี้ยงแล้ว!"- -" ) ยูริ ขอให้ปลอดภัยนะ
"เป็นไปได้ไง มาโอมันสู้ไม่เป็นนิ" เคออสที่คอยสั่งการยังคงงงและตะลึง "หรือว่า แกคือ ยูคิ
"วอลฟรัมด้านซ้าย"
"รู้แล้วน่า" วอลฟรัมรักสั่งแล้วจัดการเคออสทันที และทั้งคู่ก็หันหลังเข้าหากันต่างคนต่างระวังข้างหลังซึ้งกันและกัน ราวกับว่าเป็นคู่หู (แว็ก ผีกำลังจะแย้งวอลฟนัมไปจากยูริแล้ว)
ในขณะเดียวกันยูริที่สลับชุดกับยูคิกับมุราตะก็กำลังหนีตายรอบที่สองกับกลุ่มเคออสอีกลุ่มอยู่ แต่ถึงว่าทั้งคู่จะเป็นพวกเท้าไวไฟขนานเทพเมื่อต้องเจอกับเรื่องหนีๆหรือเผ่นก็ตามก็สู้ฟีเท้าของเคออสไม่ได้ จนสุดท้ายก็ถูกล้อมอีกคน
"เป็นไรไปยูคิวิ่งไม่ออกเลยนิ" เคออสที่สั่งการกลุ่มที่สองเดินออกมาและแยกเขี้ยวให้ ก็ชั้นไม่ใช้ยูคินี่หว่า ยูริแอบนินทาในใจ แต่ก็ยังหวั่นๆอยู่ว่าจะเอาไงต่อดี
"เอาไงดีละท่านจอมปราชญ์" ยูริกระซิบข้างมุราตะมุราตะเองก็คิดอยู่ซักครู่
"ก็หัดใช้หน้าตาให้เป็นประโยชน์สิ"
"จะบ้าเหรอหน้าชั้นออกจะใสซื่อ"
"เอาน่าขนาดยูคิที่หน้าตาเหมือนนายยังทำได้เลย หน้าโหดๆนะ นึกถึงหน้าครูพละสิ" และยูริก็ทำหน้าปลงๆว่าทำไมต้องเป็นครูพละแต่ยังไงก็ตามก็ลองดูไม่งั้นตามหมดแน่
"กระชิบอะไรกันอยู่นะเตรียมตัวตายได้แล้ว" เคออสที่มองดูทั้งสองกระซิบกันเริ่งสงไสและหมดความอดทนแล้วแต่ก็กลับหยุดเมื่อได้ยินเสียงเย็นชาที่ดูเหมือนเสียงของยูคิ
"เจ้าพวกโง่ที่คิดว่าตัวเองเก่งนักหนาเอ๋ย คิดเหรอว่าจะเอาชนะข้าที่เคยเป็นแม่ทัพพวกเจ้าได้ เจ้าเองก็รู้นิว่าข้ามีความสามารถยังไง" ยูริเองพยายามปลอมเสียงให้เหมือนร่างมาโอขอวตัวเองให้มากที่สุด เล่นเอาพวกเคออสตัวสั้นไปตามๆกัน "เอ้าเข้ามาเลยข้าจะลากไส้พวกเจาออกมาจากท้องเลย" พวกเคออสที่ได้ยินคำพูดนั้นก็พากันถอยทัพไปหมดพอไปหมดแล้วยูริกลับมาเป็นเหมือนเดิม
"โห ยูริไหนชิโระบอกว่านายแสดงละครไม่เก่งไงสนใจเข้าชมรมละครโรงเรียนไหม?" มุราตะพูดเล่นและชวนยูริวิ่งหนีต่อไป ส่วนพวกเคออสที่พากันถอยนั้นก็เจอคนสองคนที่กำลังจะไปหายูริ
"จะหนีไปไหน? " ยูคิพูดและจักการเศษที่เหลือทันที
หลายนาทีผ่านไป เห็นได้ชัดว่าอาโอะถอยทัพเพราะขาดลูกน้องพวกยูริก็รอดตายมาได้ครั้งที่สองโดยอาศัยประโยชน์จากหน้าตาของยูริและยูคิที่มีหน้าตาเหมือนกันเป็นตัวล่อ
"เฮ้อ หนีกันมาพอหรือยังเนี่ย" ยูริบ่นและนั่งพักเหนื่อยและหายใจให้เต็มปอดระหว่างที่ทุกคนเองก็พักเหนื่อยเหมือนกัน
"เอาเหอะมาแลกชุดคืนเหอะ ชุดของมาโอเนี่ยน่ารำคาญจังเลย ไม่เหมาะต่อการใส่จริงๆ" ยูคิพูดและเดินไปหายูริและสลับชุดกัน (นี่คุณผีไม่แต่งให้คุณแลก กกน
"จะว่าไปและวอลฟรัมเองก็เก่งเรื่องดาบเหมือนกันนะเนี่ย" ยูคิหันมาชมวอลฟรัมก่อนที่จะสลับกัน
"นายเองก็เก่งกว่าข้าสะอีกนะ" วอลฟรัมที่ไม่คุ้นกับการถูกคนอื่นชมสักเท่าไหร่ก็หน้าแดงขึ้นมายูริเองก็เริ่มทำหน้าไม่พอใจขึ้นมาแล้ว
"ขอบคุณนะที่ชม" ยูคิเองมือไปลูบหัวยูคออย่างเอ็นดู ยูริเองก็เกือบเดินไปห้ามแล้วแต่ก็โดนมุราตะดึงเอาไว้สะก่อน วอลฟรัมเองก็เริ่มอายมากๆและขอตัวไปล้างหน้าซะก่อน ยูริยังคงทำหน้าหึงและอารมณ์เสียอยู่เหมือนเคย ยูคิมองวอลฟรัมที่ค่อยๆหายไปจากสายตาเรื่อยๆ ทำไมละ ทำไมถึงคอยปัฏิเสธข้า ทั้งๆที่ข้ากับยูรินั้นไม่แตกต่างอะไรกันเลย แค่ข้าเปลี่ยนชุดกับเปลี่ยนชื่อ ข้าก็เหมือนยูริแล้ว และทำไมเจ้าถึงรักยูริมากกว่าข้าละ วอลฟรัม
. (ไม่โดนยูริต่อยก็บุญแล้ว >////<)___________________ตัวอย่างตอนต่อไป
"วอลฟรัม" ยูคิที่ตอนนี้อยู่กัวอลฟรัมสอนคนในป่าถึงโอกาศนี้บอกอะไรกับวอลฟรัม "ข้ามีอะไรจะบอกนะ"
"หืม?"
"ยกเลิกการหมั่นหมายกับมาโอแล้วมาอยู่กับข้าเถอะ"
ความคิดเห็น