คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ยูริอีกคน
"Shape shifter ที่นายพูดถึงคืออะไรนะ?" ยูริเมื่อเจอศัพท์สูงๆหน่อยก็งงเป็นตุเป็นตะ
"Shape shifter ก็คือสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครเคยเห็นรูปร่างของมันเพราะมันจะคอยแปรงร่างเป็นคน สัตว์หรือสิ่งของเพื่อหลอกตาคนอื่น จะพูดว่ามันไม่ร่างที่แท้จริงของมันก็ได้นะ มันก็คล้ายกับผีนั้นแหละ" กุนเทอร์อธิบาย มุราตะก็หยักหน้าเพื่อสฃแสดงบ่งบอกว่ากุนเทอร์พูดถูกแล้ว
"แต่ตามปรกติแล้วมันจะไม่ทำร้ายเผ่าปีศาษนะ แต่แล้วทำไมมันถึงต้องฆ่าพวกทหารละ"วอลฟรัมถามมุราตะ
"เรื่องนั้นแม้แต่ตัวฉันเองก็ยังไม่รู้แต่ที่รู้แน่ๆ ดูเหมือนว่ามันจะเกลียดนายเป็นพิเศษเลยนะชิบูยะ มันบอกอะไรกันนายเอาไว้งั้นหรือ" ทกคนต่างกันมองไปที่ยูริเหมือนกับว่าเป็นตัวต้นเหตุที่ยังคงทำหน้างุนงงและหน้าใสซื่อราวกับว่าเรื่องทั้งหมดไม่ได้เคยเกิดขึ้น
"มันบอกว่าเอาอะไรคืนนี่แหละ" อยู่ดีๆวอลฟรัมก็เดินเข้าไปหายูริและก็บีบคอ
"เจ้าคนนอกใจเดี๋ยวนี้หัดไปมีอะไรกับใครจนทำให้แม้กระทั่งผีมันยังตอามมาอาฆาตเชียวเหรอ!"
"ฮะ-เฮ้ยยยยย เดี๋ยวดิ ฉันจะไปทำไรอย่างนั้นทำไมเล่าก็ฉันหมั่นกับนายแล้วนี่นา!"แค่นั้นแหละวอลฟรัมหยุดเลยเพราะไม่นึกว่ายูริจะพูดอะไรแบบนั้นออกมาโดยปรกติ คนที่ต้องพูดอะไรทำนองนั้นคือวอลฟรัม เมื่อได้ยินยูริพูดแบบนั้นก็หน้าแดงและเผ่นออกจาห้องทันที
"เขาโมโหอะไรนะ?"ยูริถามทุกคนที่อยู่ในห้องแต่ก็ต่างกันส่ายหัวเพราะไม่กล้าบอกหรือไม่ก็อยากให้ยูริไปถามตัวเองก่อนเถอะว่าไอที่พูมาเมื่อกี้นั้นมันตั้งใจหรือพูอให้วอลฟรัมหยุด
* * * * * * * * * * * *
เช้าวันต่อมาวอลฟรัมตื่อสายเหมือนเคยแต่ที่น่าแปลกใจก็คือยูริยังอยู่ข้างๆเขาทั้งๆที่ปรกติตอนเช้ายูริจะออกไปวิ่งเล่นกับคอนราทแท้ๆ วอลฟรัมก็เลยคิดว่าสงไสวันนี้คงไม่ได้วิ่งละมั้ง เพราะคงกลัวพวกหมาป่าพวกนั้น วอลฟรัมเลยออกจากห้องเพื่อไปเปลี่ยนเสี้ผ้า (กรุณาอย่าบังคับให้ดิฉันเขียนตอนที่หนูวอลกำลังเปลี่ยนเสี้อ - -") เมื่อ 2นาทีผ่านไป และวอลฟรัมก็ออกมาจากห้องน้ำปุ๊ป ก็เห็นยูริกำลังวิ่งอยู่กับคอนราท มีเหงื่อท่วมใบหน้า แค่สองนาทีเนี่ยนะ? บางทีฝนอาจตกแต่โทษทีอากาศวันนี้แจ่มใส ด้วยความสงไสจึงไปถามยูริดู
"ตื่นสายแล้วยังจะวิ่งอีกแถมยังไม่ได้กินข้าวเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก" ทั้งยูริและคอนราทก็ต่างทำหน้างงๆและสงไสว่าวอลฟรัมพูดอะไร
"วอลฟรัม ฝ่าบาทท่านตื่นบรรทมตั้งแต่ตอนที่พระอาทิตย์ยังไม่ได้ขึ้นเลยนะและก็วิ่งมาแล้วเกือบสองชั่วโมงด้วย"คอนราทอธิบายคำตอบนั้นยิ่งทำให้วอลฟรัมตะลึง ถ้ายูริวิ่งมากับคอนราทมาเกือบสองชั่วโมงแล้วละก็ แล้วยูริที่นอนอยู่ข้างๆเขาตอนเมื่อสองนาทีที่แล้วละ!?
"เดี๋ยวก่อนสิไม่จริงน่าก็เมื่อสองนาทีที่แล้วยูริยังนอนอยู่เลยนี่นาก็ข้าเห็นนอนอยู่ตอนที่ข้าตื่นอยู่เลยแล้วทำไม"
"นายอาจยังสลึมสลือเพราะพึ่งตื่นก็ได้เลยมองผิดไป"ยูริบอกด้วยรอยยิ้มแต่ในใจก็ยังคงสยองับสิ่งที่วอลฟรัมพูดอยู่เพราะว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปอญุ่ที่เดียวกันสองที่
"อืม-อาจจะนะ" ก็ขอให้เป็นอย่างที่นายว่าเหะวอลฟรัมคิดในใจ แต่มันเหมือนจริงมากเลยนะ
* * * * * * * * * * * *
"เฮ้อ เจ้าไก่อ่อนบ้านั้นหายไปไหนของมันนะ" ณ ห้องสมุดตามหาเจ้าไก่อ่อนที่ตอนนี้ไปอยู่หนใดก็ไม่มีใครทราบ แล้วห้องสมุดก็ใช่ว่าจะเล็ก แถมยังมีตู้หนังสือสูง2เมตรบังอีก แล้วอย่างนี้จะหาเจอไหมเนี่ย ในระที่กำลังหายูริขณะที่กำลังเดินวนเวียนอยู่นั้นเองก็เห็นกุนเทอร์กำลังอ่านหนังสืออยู่คนเดียว
"กุนเทอร์เห็นยูริบ้างไหม?"
"ถัดจากตู้นี้ไป5ตู้เลียวซ้ายหลังชั้นที่วางหนังสือวรณกรรมของริชารด"กุรเทอร์ตอบอย่างห้วนๆและก็อ่านหนังสือต่อไป วอลฟรัมจึงสงไสว่าทำไมกุนเทอร์ถึงดูอารมณ์ไม่ค่อยดี ดูท่าทางพึ่งจะทะเลาะกับท่านพี่มา และที่สังเกตุง่ายที่สุดคือปรกติกุนเทอร์จะติดตามยูริเหมือนผึ้งกับน้ำหวานแต่กลับอยู่แน่นิ่ง วอลฟรัมเห็นท่าไม่ค่อยดีจึงไปตามที่กุนเทอร์บอกและก็เจอยูรินอนหลับคาหนังสือ หลังจากที่สัดไปหนึ่งรอบก็จูงมือยูริออกจากห้องหนังสือ ระหว่างทางก็ผ่านกุนเทอร์ที่ยังคงอ่านหนังสือเล่มเดิม วอลฟรัมจึงบอกขอบคุณกุนเทอร์
"อ้อ จริงสิกุนเทอร์ วันนี้มีเรียนหรือป่าว" ยูริถามหวังว่าจะได้หยูดบ้างเพราะวิชาบ้าๆบอๆของกุนเทอร์นั้นยิ่งเพลงกล่อมเด็กเสียอีก
"ไม่มีขอรับ"
"เย้!!!" ยูริตะโกนซะดังลั่นห้องสมุดโดยไม่เกรงใจคนอื่น (อ่า อันที่จริงมันก็มีแค่สามคนนั้นแหละ)
"ตะโกนอยู่ได้เกรงใจคนอื่นบ้างสิยูริ" ระหว่างที่กำลังจะออกไปจากห้องสมุดนั้นเอง กุนเทอร์อีกคนก็ระเบิดเข้ามาในห้องสมุด
"ฝ่าบาท พระองค์หายไปไหนมาได้เวลาศึกษาต่อแล้วขอรับ" กุนเทอร์ที่พึ่งมาพูดทันที แต่ที่ยูริและวอลฟรัมตกใจไม่ไช้การเรียนแต่เพราะทั่งคู่พึ่งจะคุยกับกุนเทอร์ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ตรงตู้เก็บหนังสือเลยนิ แล้วก็ไม่เห็นกุนเทอร์ออกจากห้องเลยด้วย กุนเทอร์จะเข้ามาในห้องสมุดอีกได้ยังไง
"กุนเทอร์ นายเข้ามาได้ยัง เมื่อกี้นายเข้ามาอ่านหนังสือเป็นชั่วโมงแล้วไม่ใช้เหรอ" วอลฟรัมคิดว่าคราวนี้เขาไม่ได้ตาฝาดไปอีกแน่ๆเพราะมียูริที่เป็นพยานอยู่ด้วย และดูท่าทางเรื่องเมื่อเช้าก็จะเป็นจริงสะด้วย
"ข้าไม่ได้เข้ามาในห้องนี้เลยนะขอรับ วอลฟรัมเจ้าไม่สบายหรือเปล่า เมื่อเช้าข้าเองก็ได้ยินมาว่าเจ้าก็ตาฝาดไป" คำตอบของกุนเทอร์ทำให้ทั้งคู่ขนลุกซู่เมื่อรู้ว่ากุนเทอร์ตัวจริงไม่ได้เข้ามาในห้องสมุดเลยแม่แต่น้อง และกุนเทอร์ที่ทั้งคู่เจอละ?!
ทั้งคู่ส่งสายตามองกันและก็รู้เลยทันทีว่าคิดแบบเดียวกันและก็วิ่งไปตรงที่เจอกุนเทอร์ตัวปลอมมาเมื่อกี้ ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลย วอลฟรัมเดินไปหยิบหนังสือที่เขาเห็นกุนเทอร์อ่านและมาจับดู
"ยังอุ่นๆอยู่เลย มีคนที่หน้าตาเหมือนกุนเทอร์มาอยู่ตรงนี้จริงๆด้วย แต่มันก็ไม่น่าจะเหมือนขนาดนั้นนะ"
"หรือว่าจะเป็น ผะ ผะ ผะ ผี?!" ยูริเริ่มกลัวขึ้นมาเสียแล้ว
" จะ เจ้าบ้าผีอะไรกลางวันแสกๆ"
"วอลฟรัมที่จริงนายก็กลัวใช่ไหม"
"มะ ไม่ไช่สักหน่อย ข้าไม่กลัว ผะ ผีหรอก" เพราะว่าเขาบอกกันว่าถ้าผีทักอย่างทักกลับ วอลฟรัมไปทักกลับตั้งสองรอบ
"ชิบุยะ! โทษทีนะแต่ช่วยมากับฉันหน่อยวอลฟรัมด้วยพอดีมีเรื่องจะคุยด้วยนะ" มุราตะหรือท่านนักปราช์ญผู้ยิ่งใหญ่ที่มาเกิดใหม่เดินเข้ามาในห้องด้วยสัหน้ายิ้มแย้มและลากตัวทั้คู่ออกจากห้องสมุด
"ทั้งคู่คงเห็นแล้วสินะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าวอลฟรัมไม่ได้ตาฝาดไปแต่มีคนไปนอนตรงนั้นจริงๆ" ทั้งคู่พยักหน้า "เรื่องในห้องสมุดก็เหมือนกันเพราะว่าหนังสือที่กุนเทอร์ตัวปลอมจับนั้นยังอุ่นอยู่เลย ที่จริงไม่ได้มีแค่พวกนายเท่านั้นหรอกนะแต่ทั่วทั้งปราสาทมีแต่คนเจอมาหมดทั้งนั้นเลย" ยูริกับวอลฟรัมยิ่งเสียวเข้าไปใหญ่และก็ต่างคนต่างคิดว่าผีมันอาลวาดแน่ๆ
"แต่ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ผีหรอกนะแต่คิดว่ามันน่าจะเป็น Shape shifterที่แปลงร่างมาเป็นคนอื่นมากกว่า"นั้นก็คงอธิบายเหตุผลที่ว่าทำไมถึงดูเหมือนกันมากๆ "จากคำให้การของทุกคนทำให้รู้ว่าทุกคนเห็นคนสองคนในเวลาที่แตกแต่งกันไปทำไห้รู้ว่ส Shap shifter มีแค่ตัวเดียว" มุราตะพูดและก็ใช้นิ้วดันแว่นตาที่ไหลลงมาขึ้นไป แสงอาทิตย์สะท้อนกระจกของแว่นทำให้ซ่อนดวงตาเอายิ่งดูลึกลับ แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงของมุราตะอีกคนหนึ่งตะโกนมากับฝีเท้าอีกหลายเท้า
"ชิบูยะ! ลอร์ด วอลฟรัม! ถอยมาจากหมอนั้นเร็วเข้า! มันคือ Shape Shifter!" มุราตะอีกคนตะโกนสุดเสียง และวิ่งมาพร้อมกับ คอนราท เกวนเดล และกุนเทอร์ พร้อมกับทหารอีกหลายคน ยูริและวอลฟรัมที่ยังคงอยู่กับมุราตะตัวปลอมก็ยังคงแยกไม่ออกว่าคนไหนตัวจริงหรือตัวปลอม แต่พอนึกออกก็สายไปเสียแล้วเมื่อมุราตะที่เป็นตัวปลอมหยิบมีดสั่นขึ่นมาจี้คอทั้งคู่
"อย่าขยับจะดีกว่านะเพราะไม่อย่างงั้นมีดเล่มนี้ได้เจาะทะลุคอพวกแกแน่ๆ" Shape Shifterที่ยังคงอยู่ในร่างของมุราตะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและน่ากลัว ไม่เหมือนมุราตะเลยแม้แต่น้อย "พวกนายเนี่ยมันหลอกง่ายเสียจริงเลย"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮือๆคนอ่านน้อยจังเลย T^T ยังคงรอคะ ช่วยเม้นให้ด้วยคะ ผีตะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้นคะ ^^
ความคิดเห็น