FIC [KKM] Yuuram เงากระจก จ้า ^^

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 โฮชิ ดวงดาวแห่งความหวัง

อันที่จริงแล้วตอนทีี่ 11 ผีเขียนใหม่ถึง3รอบคะ รอบแรกมันไปโดนBackspaceเลยกลับไป ครั้งที่สองเน็ตหลุด อารมณ์เสียมากๆเลย แต่ผีอาจอัพช้าไปสัหน่อย แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวโรงเรียนผีจะหยุดตั้งแต่สันที่ 17-27 ช่วงนั้นผีจะอัพเยอะๆเลย ^^ ตอนนี้โชคมันไม่ค่อยเข้าข้างสักเท่าไหร่ เพราะโน๊ตบุกดันเสียสะนี่ - - เลยต้องใช่คอมที่โรงเรียนกับคอมส่วนรวมที่บ้าน
-------------------------------------

เสียงฝีเท้าและดาบที่กระทบกันเริ่มเบาๆไประหว่างที่ยูริกับลังวิ่ง ระยะระหว่างเขาและยูคิที่อยู่ข้างล่างเริ่มถอยห่างไปเรื่อยๆจนกระทั้งไม่ได้ยินแล้ว ไม่มีใครรู้ถึงชะตากรรมของยูคิเลยแม้แต่คนเดียว ถึงจะรู้ก็คงมีแค่มุราตะคนเดียวเท่านั้น

"ยูคิจะไหวไหมนะ" ยูริถามมุราตะที่วิ่งตามมาติดๆและมองกลับไปยังเส้นทางที่วิ่งมา หวังว่ายูคิจะจะโผล่มาแต่ก็ไม่มีวี่แววเลยแม้แต่เงา

"เชื่อในตัวเขาหน่อยสิ เขานะเป็นคู่แฝดกับนายนะ" มุราตะพูดและเดินนำหน้าต่อไป "คิดว่าคงมาไกลพอแล้วละ หยุดรอยูคิหน่อยละกัน" แต่เขาคงไม่มาหรอก ไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่าด้วยซ้ำ

หลายชั่วโมงผ่านไป ยูคิก็คงยังไม่กลับมา ปล่อยให้ทุกคนรอตั้งนาน จนยูริกับวอลฟรัมทนไม่ไหวและตัดสินใจจะลงเขาไปตามหายูคิ แต่ก็โดนมุราตะห้ามเอาไว้

"จะให้นั่งรออยู่แบบนี้เหรอ นี่มันจะบ่ายแล้วนะยูคิยังไม่กลับมาเลย!" วอลฟรัมตะโกนใส่แต่ก็โดนมุราตะปิดปากเพราะกลัวว่าจะมีคนได้ยินเข้า "ข้าไม่รอแล้ว!" ด้วยความใจร้อนวอลฟรัมเดินไปเส้นทางเก่าทันที และเคออสสองตัวที่สุ่มอยู่ข้างๆพุ่มไม้ก็กระโจนออกมาทักทายทันที

"ไปไหนเหรอจ๊ะหนูน้อย~" และไม่ทันใด เคออสที่อยู่ข้างล่างทั้งหมดก็มารวมตัวกันข้างบนหมดและล้อมทุกคนเอาไว้ ลูเซียแม่ทัพของเคออส เดินเข้ามาในวงพร้อมกับ ชายผู้หนึ่งที่มีดวงตาสีฟ้าแต่มีผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำ ทุกคนดาออกเลยว่าคนๆนั้นคืออาโอะอย่า่งแน่นอน และเคออสตัวหนึ่งก็ลากยูคิที่มีแต่บาดแผลและเลือดเต็มตัว ถังอาการจะดูเหมือนสาหัสแต่เจ้าตัวก็คงยังมีชีวิตอยู่และมองไปยังพักพวกของตัวเองอย่างหมดหวัง

"ยูคิ!"

"ข้าไม่เป็นไร ดูเหมือนอาการหนักก็จริงแต่ข้านะไม่เป็นไรหรอก" ยูคิพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าและอ่อนแอ ดูเหมือนเจ้าตัวเขาจะไม่เจ็บปวดแม้แต่น้อย แต่เหมือนจะเหนื่อนมากกว่า ทันใดนั้น อาโอะก็เดินออกมาข้างหน้าทันที

"สายันสวัสดีครับ ท่านมาโอ" อาโอะพูดแล้วโค้งตัวเล็กน้อยเป็ฯการทักทายแบบดูสุภาพแต่แววตาของเขาไม่ได้โชว์ท่าทีของการเคารพเลย และลูกน้องของอาโอะกับจับตัวทุกคนเอาไว้ โดยแยกมุราตะกับวอลฟรัมออกมาแล้วให้ยูรินั้นอยู่ตรงกลาง อาโอะสั่งให้ยูคิลุกขึ้นและยื่นดาบของยูคิให้

"ถ้าแค้นข้านักก็ฆ่าข้าไปเลยสิ เจ้าพวกนั้นนะไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะ" ยูคิพูดอย่างประชดประชัน และไม่ยอมรับดาบของอาโอะ

"ไม่ได้หรอกนะยูคิ เพราะว่าข้ายังมีงานสุดท้ายให้เจ้าทำ ฆ่ามาโอไง" อาโอะเอาดาบของยูคิไปใส่มือและพลักยูคิไปข้างหน้ายูริ

"หรือต้องให้ข้าบังคับเอาหรือไง" อาโอะพูดและก็หันไปหาวอลฟรัมที่ยังคงถูกจับอยู่และเอาดาบชี้ไปที่วอลฟรัมทันที

"วอลฟรัม!"

"ถ้าไม่อยากให้หมอนี้ตายละก็ฆ่ามันซะสิ" ยูคิจ้องมองวอลฟรัมและยูริ คิดว่าต้องทำอย่างไรต่อไป

"อย่านะยูคิ ให้มันฆ่าข้าซะดีกว่า" วอลฟนัมตะโกนจากอีกฝากหวังว่ายูคิจะรับฟัง

"จัดการมันด้วยดาบเดียวเลยสิยูคิ ฆ่าคนที่ทำให้นายเป็นแบบนี้สิ ฆ่ามาโอสะ" เสียงของอาโอะดังลั่นท่ามกลางป่า ระหว่างที่ยูคิกำมีดของตัวเองไว้ในมือสะแน่นและยกขึ้นอย่าไม่ลังเลแล้ว และในตอนที่ยูคิกำลังเอาดาบลงนั้นเอง ยูริก็กลายเป็นมาโอทันที แสงสีฟ้าและมังกรน้ำที่เป็นเอกลักษณ์ของมาโอก็โผล่ออกมาทำให้ทุกคนต้องถอย

"พวกเศษสวะที่ไม่รู้จักยางอาย จับผู้ที่ไม่มีทางสู้เป็นตัวประกันและบีบคั้นให้ฆ่าคนอื่น การกระทำของพวกเจ้านั้นให้อภัยไม่ได้ ถึงการหลั่งเลือดจะไม่ใช่สิ่งที่ข้าชอบ แต่ข้าก็จะบั้นคอพวกเจ้าซะ ลงฑันท์!" และมังกรน้ำที่มาโอสร้างขึ้นมาก็ปัดกวาดพวกเคออสออกไปหมดทันที อาโอะและลูเซียเองก็หายไปด้วยเช่นกัน และมาโอก็กลับร่างเป็นยูริเหมือนเดิม

"วอลฟรัม มุราตะ ยูคิไม่เป็นไรใช่ไหม?" ยูริพอกลับร่างเดิมก็ถามหาเพื่อนของตัวเองทันที และดูท่าทางทุกคนก็สบายดี ยกเว้นยูคิู ิ "ขอบใจนะยูคิ"

"ยังจะมาขอบคุณข้าอีกข้านะเกือบฆ่าเจ้านะ"

"แต่ถ้ายูคิไม่ทำแบบนั้น ยูริก็กลายเป็นมาโอไม่ได้ใช่ไหม" มุราตะอธิบายสั้นและก็ช่วยยูริพยุงยูคิขึ้นมา "เดินกันต่อเถอะ อีกนิดเดียว ก็ถึงและ และจนถึงเย็น ทั้งสี่ก็เดินลงเขากัน ยูคิเองก็เริ่มรักษาตัวเองได้ทีละน้อยเพราะว่าร่างกาบของเขาเป็นน้ำ จนถึงอีกฝากหนึ่งของภูเขา ยูคิก็หายเป็นปลิดทิ้ง

"ป่านี้นะเหรอ?" ยูริมองไปรอบๆป่าที่เป็นที่อยู่ของเทพีหมาป่าที่คอยปกปักรักษาเอาไว้ ดูเหมือนป่าทั่วไปแต่รู้สึกเลยว่าที่นี้นั้นมีกลิ่นไอแห่งความบริสุทธฺ์อยู่ และเมื่อทุกคนเริ่มออกเดินอีกรอบ ก็มีเสียงฝีเท้าเดิมตามมา ทุกคนไม่แน่ใจเลยลองเดินและหยุดกระทันหนันอีกรอบเพื่อความแน่ใจ และก็อย่างที่คิด มีเสียงฝีเท้าเกินมาเก้าหนึ่ง เมื่อเห็๋นเป็นสัญญานที่ไม่ดีก็เลยรีบวิ่งหนีกันสุดชีวิตเพราะคิดว่าเป็นพวกอาโอะ แต่ที่กระโดดออกมาขวางนั้นเป็นหมาป่าทั่วไป แต่ตัวมันใหญ่กว่าหมาป่าที่โลกมนุยษ์เป็นหลายเท่า และก็มีหมาป่าสีดำอีกตัวกระโดตรงมาหายูคิจ้องหมายจะเอาชีวิตทันที ยูคิเองก็ไม่เสียท่าแปร่งร่างเป็ฯหมาป่าและสู้กันอย่างดุเดือด แต่ก็โดนจับกดติดกับพื้นและคืนร่างเดิม ดวงตาของยูคิจ้องมองหมาป่าตัวนั้นเหมือนกับเคยรู้จักมาก่อน

"โฮชิ?" หมาป่าตัวนั้นเมื่อโดนเรียกชื่อก็ถอยออกมาและคืนร่างเดิมและที่ทำให้ทุกคนตกใจก็คือ เด็กคนนั้นมีรูปร่างและหน้าตาเหมือนกับมุราตะราวกับแกะ! มุราตะก็รู้ว่าตัวเองก็เกิดมาโดยการอาศัยร่างคนอื่นเหมือนยูริ จะไม่แปลกที่ตัวเองจะมีคนที่หน้าตาเหมือนกันเหมือนยูริและยูคิ

"ยูคิ? งั้นเหรอ นี่แกยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ!" และก็อย่างที่คิด เสียงของโฮชินั้นเหมือนมุราตะไม่ผิด "จับตัวมันเอาไว้เลย"

แทนที่จะขัดขืน ยูคินั้นกลับยอมให้จับแต่โดยดีอย่าไม่มีข้อแม้ โฮชิ หันไปหายูริและคนอื่นๆ "ท่านมาโอ ท่านจอมปราชญ์ คงเหนื่อนสินะครับ ต้องขอประทานโทษนะครับ แต่เชิญมาทางนี้ครับ" โฮชิไม่แสดงท่าทีคิดที่จะฆ่ามุราตะเหมือนกับยูคิตอนแรกเลยแม้แต่น้อย และดูเหมือนว่าจะไม่ตกใจอะไรเลยด้วย

"ผมมีชื่อว่าโฮชิครับ เหมือนกับหมอนั้นแหละครับแต่ร่างกายของผมสร้างมาจากกระดาษครับ" หลังจากทีเดินมาได้สักครูก็ถึงลานกวัางแห่งหนึ่ง ที่มรหมาป่าล้อมรอบและก็มีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ตรงกลาง ใต้ต้นไม้มีคนสองคนนั้งอยู่เก้าอี้ที่ดูเหมือนกับว่าจะเป็นบัลลังอะไรสักอย่าง และเสียงของคนสองคนนั้นก็ทำให้ทุกคนตกใจอีกรอบ

"อ้าว เจ้าบื้อกับเจ้าแว่น ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีไหม หรือว่าจะให้เรียกว่า ท่านมาโอกับท่านจอมปราชญ์ดีละ" เมื่อเข้าไปไกล้ๆก็เห็นเด็กผู้หญิงสองคน คนหนึ่งมีผมสีขาวและตาสีดำ อีกคนมีผมสีดำและดาวตาสีขาว ทั้งคู้ใส่ชุดเหมือนกับนักฆ่าชั้นสูงโดยคนผมดำขาวใส่สีดำส่วยคนผมดำใส่สีขาว ทั้งสองดูแล้วมีอายุราว 15ปี

"ชิโระกับคุโระเหรอ!"

----------------------------------

อ่าอย่าพึ่งงงเดี๋ยวมันจะกระจ่างในตอนหน้านี่แหละคะ ยังไงก็ขอยคุณมากๆเลยคะที่ติดตามและเดี๋ยวก็ไกล้จะถึงตอนจบแล้วคะ ^^

ตอนต่อไป

"คงสงไสสินะที่ว่าทำไมเทพอย่างชั้นถึงได้มาอยู่ในสภาพแบบนี้ นี่นะเป็นบทลงโทษไงละ เมื่อ4000ปีก่อนนะพวกเราเองนี่แหละ ที่เป็นคนปล่อยให้โชชูออกมาอาลวาด"


ตอนต่อไป พี่ชาย...