รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่รัก(ฉบับแก้ไข)

ควินท์ ภัควินท์

ผมมักจะฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งอยู่บ่อยๆ เป็นเวลาหลายปีแล้ว จนจำหน้าตาของผู้ชายคนนี้ได้เหมือนกับเค้ามีตัวตนจริงๆ ผิวสีน้ำผึ้ง แววตาคมสวย มีเสน่ห์ น่าค้นหา แต่ที่น่าเเปลกใจก็คือ สถานที่ ที่ผมฝันเห็นผู้ชายคนนี้บ่อยๆมันไม่คุ้นตาเลย เหมือนกับนิทานในเทพนิยายยังไงยังงั้น  ผมเป็นนักศึกษาปี3 ของมหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ อยู่กับแม่เพียงสองคน ด้วยฐานะทางบ้านไม่ได้ลำบาก ไม่ถึงกับรวยมาก แต่ก็มีกินมีใช้ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน ผมดันขับรถเกือบชนแมวนี่สิครับ แค่เกือบนะครับไม่ได้ชน แต่ที่ผมเห็นตอนเเรกผมว่าไม่ใช่แมวแน่ๆ แต่เป็นคน พอลงไปดูทำไมกลายเป็นแมวไปได้ล่ะ  และมันเป็นแมวที่หยิ่งมากๆด้วย ชอบวางมาดนิ่งๆ แน่นอนว่ามันต้องไม่ถูกชะตากับผม คิดว่าผมชอบมันนักรึไง ที่เลี้ยงเพราะขัดแม่ไม่ได้หรอก(มันมักจะข่วนผมประจำเวลาที่เข้าใกล้มัน) มันจะขี้อ้อนมากเวลาอยู่กับแม่ของผม กลายเป็นเเมวเชื่องๆไปทันทีที่อยู่กับแม่ อย่าเผลอละกัน เพราะสักวันถ้าผมหมดความอดทนผมจะเอามันไปปล่อย  เห็นเรียกว่ามันๆแบบนี้ แต่จริงๆแมวตัวนี้ก็มีชื่อนะครับมันชื่อสกาย( ผมเป็นคนตั้งให้เองแหละ)

รามิล

ผมชื่อรามิลครับ เป็นองค์ชายองค์เล็กของเมือง เมืองหนึ่ง แต่ถูกพ่อมดที่อยู่ชายป่าท้ายวังสาปให้เป็นแมว เพราะปฏิเสธที่จะแต่งงานกับลูกสาวของพ่อมดตนนี้ ผมน่าจะเชื่อท่านพ่อกับท่านแม่ที่ห้ามไม่ให้ไปที่นั่น เพราะโดนห้ามด้วยละมั้งเลยเกิดความอยากรู้ว่ามันมีอะไร จึงเเอบหนีออกไปตอนที่พวกท่านพาพี่ชายของผมไปดูดัวเจ้าหญิงของเมืองใกล้เคียง เพื่อที่จะให้พี่ชายได้อภิเษกกับเจ้าหญิงองค์นั้น  และพอผมเข้าไปที่นั่น ผมก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมองมาที่ผมตลอด แต่ผมไม่ได้สนใจ และวันฉลองครบรอบอายุ18ปีของผม ผู้หญิงคนนั้นก็มาปรากฏตัวในงานวันเกิดของผม แน่นอนว่าเรื่องวุ่นๆได้ตามมา เพราะพ่อของเธอต้องการให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ ผมปฏิเสธ เลยโดนสาปให้กลายเป็นแมว นั่นแหละที่ผมได้รู้ว่าพวกเขาเป็นพ่อมด แค่นั้นยังไม่พอ ผมถูกกลุ่มของพ่อมดกลุ่มนี้ตามล่า ระหว่างนั้นที่ผมพยามหนีช่วงที่จะโดนจับได้อยู่แล้ว อยู่ๆก็เกิดแสงสว่างรอบตัวผม และผมก็หายไปจากจุดนั้นทันที

เอี๊ยด!!

'ที่นี่ที่ไหน ทำไมสถานที่มันถึงได้ดูแปลกๆแบบนี้....เจ็บ'

"เฮ้ยย...แมว?"

เสียงใครสักคน 'ช่วยด้วย' ผมร้องขอความช่วยเหลือเพราะเจ็บไปหมดทั้งตัว แต่ชายคนนั้นจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพยายามจะบอกรึเปล่า ก็ผมดันอยู่ในร่างแมวนี่สิ

"เมี๊ยวว"