คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กักขัง 100%
“ไปกับฉัน” คริสเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ พร้อมกับคว้าข้อมือของเลย์เอาไว้และลากออกจากเคาร์เตอร์ไป เลย์ต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังร่างสูงไป ความเจ็บที่ข้อมือแสดงให้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ออมแรงเลย เลย์พยายามสะบัดมือออกจากการแกะกุมของร่างสูงแต่ลำพังแรงของเขาไม่สามารถสู้ร่างสูงได้
“ออกรถ”คริสพูดเสียงเรียบเมื่อลากเลย์เข้ามาในรถได้ เลย์กำลังจะดิ้นรนแต่เพราะสายตามุ่งร้ายของร่างสูงทำให้เขาต้องฝืนนั่งนิ่งไปตลอดทาง รถคันหรูเล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ข้อมือเล็กถูกกระชากลงจากรถอย่างแรง เสียงโอดโอยของร่างเลย์ดังคลอไประหว่างทาง เมื่อร่าสูงลากเขามาหยุดที่ห้องใต้บันได สัญชาติยานของร่างเล็กบ่งบอกถึงอันตราย เลย์อาศัยจังหวะที่ร่างสูงเผลอสลัดข้อมือหลุดออกจากการเกาะกุมของร่างสูง ร่างบางวิ่งใกล้จะถึงประตูคฤหาสน์ร่างสูงก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเขาเสียก่อน เลย์ถูกคริสลากกลับไปที่ห้องใต้บันได แต่ครั้งนี้กลับรุนแรงจนร่างบางต้องอกรีดร้องออกมา ร่างบอบบางถูกลากไปกับพื้นอย่างโหดร้าย
“โอ๊ย!! อย อย่า ปล่อยผมน่ะ” ร่างเล็กขืนตัวสุดกำลังจนร่างสูงทนไม่ไหว เกี่ยวเอวร่างบางขึ้นจากพื้นแล้วจับโยนเข้าห้องใต้บันไดไปทันที บานประตูที่ปิดลงบ่งบอกว่าอิสระของร่างเล็กได้จบสุดเช่นกัน
“ไม่! ปล่อยผมออกไป คุณคริส! อย่าทำแบบนี้ ฮึก ฮ ฮืออ”เลย์ทุบประตูจนมือบางช้ำ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าประตูจะเปิด สุดท้ายร่างเล็กก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างสิ้นหวัง ผิดกับร่างสูงที่ยืนอยู่อีกฝากของประตู ที่ยิ้มเยาะให้กับความทรมานของร่างบาง
“จางอี้ชิง จากนี้ไปเจ้าต้องชดใช้ให้สาสมให้กับความทรมานของข้าตลอด 400 ปี”ร่างสูงเค้นเสียงออกมาเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนของคฤหาสน์ไป
50% ต่อ
ผ่านมาค่อนคืนที่ร่างเล็กนั่งหลังพิงประตูไม่ขยับไปไหน หวังลึกๆว่าประตูจะเปิดออกแต่ดูมันจะริบหรี่เต็มที ห้องใต้หลังคาที่มืดมิด มีเพียงแสงลอดผ่านหน้าต่างเล็กๆ ใบหน้าหวานเปราะไปด้วยน้ำตา ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหลอีกต่อไป ร่างบอบบางยันกายขึ้นจากพื้นมองสำรวจรอบตัวโดยอาศัยแสงจันทร์สลัวๆ ในห้องไม่มีอะไรมาก เป็นเหมือนห้องเก็บของขนาดใหญ่ มีฟูกเก่าๆอยู่กลางห้อง ร่างเล็กล้มตัวลงนอนบนฟูกกลิ่นอับและฝุ่นทำให้ร่างเล็กเบ้หน้า ตอนนี้เขาคงไม่มีทางเลือกนอกจากล้มตัวลงนอนด้วยความหมดแรง เลย์สะอื้นเบาๆก่อนจะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
เช้าวันต่อมา
แสงแดดลอดผ่านช่องหน้าตาไม่ได้ส่งผลให้ร่างบอบบางตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา นัยน์ตาคมมองที่ร่างเล็กที่หลับอยู่บนฟูกเก่าๆมองสักพัก เริ่มมีแววของความหงุดหงิดร่างสูงหันไปพูดกับพ่อบ้านที่ยืนเยื้องห่างจากตนเล็กน้อยด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“คุณพ่อบ้าน ไปเอาน้ำมาสิ”พ่อบ้านค่อมหัวให้เจ้านายตนเล็กน้อยก่อนจะออกจากห้องไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมน้ำเย็นหนึ่งแก้ว ร่างสูงรับแก้วน้ำมาถือไว้ เพียงชั่วอึดใจร่างบอบบางก็สะดุ้งตัวขึ้นจากที่นอนด้วยความตกใจจากความเย็นของน้ำที่สาดเข้าใส่เต็มใบหน้าหวาน
“อ อ๊ะ ค แค่ก แค่ก!!” ร่างบางสำลักหน้าจนตัวโยน เสียงหัวเราะในลำคอดังเยาะเย้ยให้กับท่าทางอ่อนแอของร่างบอบบาง
“ค คุณทำบ้าอะไรเนี่ย!!”เลย์ตะคอกเสียงสั่น ร่างสูงของคริสตรงเข้ามากระชากร่างเล็กขึ้นจากฟูกที่นอนอย่างแรง จนร่างเล็กร้องโอกโอยด้วยความเจ็บ
“นายมีงานต้องทำเพื่อเป็นการใช้หนี้”คริสพูดเสียงเหี้ยม เลย์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ร่างสูงเหวี่ยงร่างเล็กไปล้มไปกองตรงหน้าผู้ชายสูงวัยคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นพยุงร่างเล็กขึ้นเบาๆแล้วยิ้มให้อย่างใจดี
“ต่อไปนี้นายต้องรับผิดชอบงานบ้านทุกอย่างในบ้าน โดยจะมีคุณพ่อบ้านเป็นคนคอยควบคุม”ร่างสูงพูดขึ้นเสียงเข้ม
“วันนี้เป็นวันแรกฉันใจดี ฉันจะให้นายตัดหญ้าในสวนอย่างเดียว”ร่างเล็กหันไปมองร่างสูงอย่างงุนงง แต่ยังไม่ทันเข้าใจอะไรร่างสูงของคริสอู๋ก็เดินผ่านหน้าเขาออกไป
“คุณจางครับ เชิญทางนี้เลยครับผมจะพาไปที่สวน”คุณพ่อบ้านเดินนำร่างบางไปทางหลังคฤหาสน์ เมื่อมาถึงสวนของคฤหาสน์ร่างเล็กกลับต้องตกใจเพราะสวนที่ร่างสูงให้เขาตัดหญ้ามีขนาดประมาณหนึ่งไร่ได้ พื้นที่กว้างขว้างมีหญ้าขึ้นสูงเล็กน้อยแต่ดูก็เหมือนได้รับการดูแลดีอยู่แล้ว คุณพ่อบ้านเดินหายไปสักพักก็เดินกลับมาพร้อมกรรไกรตัดหญ้า ร่างเล็กรับมาด้วยความท้อใจแบบนี้ร่างสูงตั้งใจจะกลั่นแกล้งเขาชัดๆ
“นายท่านจะกลับมาตอนเย็น นายท่านสั่งไว้ว่าคุณจางต้องตัดหญ้าให้เสร็จก่อนท่านกลับมานะครับ”คุณพ่อบ้านพูดขึ้นช้าๆ แต่แววตาบอกถึงความสงสารที่ส่งมาถึงร่างเล็ก เลย์พยักหน้ารับอย่างนอบน้อมก่อนจะลงมือตัดหญ้าทันที ร่างเล็กค่อยๆตัดหญ้าไปช้าๆจนเที่ยงแดดร้อนเผาผิวขาวให้ขึ้นสีแดงจนเหมือนเป็นไข้ แต่เลย์ก็ยังทนทำงานต่อไม่แสดงอาการอะไร คุณพ่อบ้านเดินเอาน้ำหวานมายื่นให้
“ดื่มน้ำก่อนน่ะครับ เดี๋ยวผมจะไปทำธุระให้นายท่านก่อนนะครับ” เลย์รับแก้วน้ำมาพร้อมกล่าวขอบคุณเบาๆ ร่างของคุณพ่อบ้านเดินลับไปร่างเล็กก็เริ่มเดินสำรวจตามรั้วสูงของคฤหาสน์ ร่างเล็กสูดหายใจก่อนจะปีนต้นไม้ใหญ่แต่ยังไม่ทันที่จะข้ามกำแพงสูงได้ บอดี้การ์ดที่กำลังเดินเข้ามาในสวนก็เห็นเขาเข้าให้ซะก่อน เสียงแอะอะดังขึ้น เลย์รีบกระโดดข้ามกำแพงสูงอย่างเร่งรีบ
“รีบไปรายงานนายท่านเดี๋ยวนี้!!” เสียงดังแว่วมาจากข้างหลัง บอร์ดี้การ์ดวิ่งตามหลังร่างเล็กมาติดๆ เลย์วิ่งด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ร่างเล็กเจอรถแท็กซี่ผ่านมารีบวิ่งขึ้นรถไป โดยมีบอร์ดี้การ์ดร่างใหญ่วิ่งตามมาแต่ไม่ทันกาลแล้วเมื่อรถแท็กซี่แล่นออกไปจากตรงนั้นไกลแล้ว
มาแล้วค่ะตามคำเรียกร้อง ไม่อยากให้รีดเดอร์ต้องรอนาน ตอนหน้า nc จะมาแล้วน่ะค่ะ เตรียมทิชชู่ไว้กันน่ะค่ะ แต่จะใช้ซับอะไรอันนี้ไรเตอร์ก็ไม่รู้น่ะค่ะ ฮิๆ เม้นๆด้วยน่ะค่ะ ถือว่าเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น่ะค่ะ
ความคิดเห็น