ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    krislay dark curse

    ลำดับตอนที่ #2 : อู๋ คริส

    • อัปเดตล่าสุด 9 เม.ย. 57


         ร่างสูงใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้น่วมตัวใหญ่ ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ลอดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างห้องนอนสะท้อนกับดวงตาสีฟ้า ร่างบอบบางนอนอยู่บนเตียงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่อยู่ในสายตาสีฟ้านั้น หลังจากที่ร่างบางสลบอยู่ในอ้อมกอด เขาพาร่างบางมาที่คฤหาสน์ของตัวเอง เมื่อสามวันก่อนระหว่างที่เขานั่งรถผ่านย่านการค้าชื่อดังของเกาหลี สายตาที่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างท่ามกลางผู้คนมากมาย ใบหน้าที่เขาจดจำได้อย่างดี แม้เวลาจะผ่านมาแสนนาน ดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่มสีชมพู ใบหน้าที่เขาเคยรักอย่างสุดหัวใจและเป็นผู้ที่ทำให้เขาต้องทนทุกข์มาหลายร้อยปี หลังจากวันนั้นเขาให้คนไปสืบประวัติของร่างบางและเขาก็จับตาดูร่างบางมาตลอดสามวันมานี้ ทั้งงานพิเศษ เส้นทางที่ร่างบางใช้เป็นประจำ เขารู้หมดจนสุดท้ายก็พาร่างบางมาที่นี่

    “อืมมม” เสียงของร่างบางบนเตียงทำให้ร่างสูงหลุดจากภวังค์ความคิด ร่างบางลุกขึ้นนั่งบนเตียง

    “รู้สึกตัวแล้วเหรอ”เสียงทุ้มกล่าวขึ้นที่ปลายเตียง แสงจันทร์ตกกระทบกับเสี้ยวหน้าคมทำให้ร่างสูงยิ่งดูลึกลับเข้าไปอีก ดวงตาสีฟ้านั่นเขาจำได้ดีก่อนที่เขาจะสลบไปเขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา และเขาก็สบตากับดวงตาสีฟ้านั่นก่อนจะไม่รู้สึกตัวอีก

     วืด!!

    ร่างสูงลุกขึ้นเต็มความสูงและเคลื่อนตัวเข้าประชิดเขาด้วยความรวดเร็ว ยังไม่ทันที่จะกระพริบตาร่างสูงกดตรึงเขาไว้กับเตียง แรงที่กดข้อมือบางเอาไว้มากซะจนต้องนิ่วหน้าร่างสูงยิ้มแสยะยิ้ม ดวงตาสีฟ้าจ้องเขาอย่างดุดัน แฝงไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายแต่ที่เห็นชัดมันไม่ใช่สายตาที่เป็นมิตรแน่นอน ทั้งดุดันและเย็นชาแฝงไปด้วยความแค้น

    “เธอคือเลย์สินะ”เสียงทุ้มเย็นเหยียบเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาสีฟ้านั่นสะท้อนแสงวูบหนึ่งพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก

    “ฉันชื่อ อู๋คริส”




    ต้องขอโทดด้วยจริงๆน่ะค่ะ ที่มันอัพช้าแบบนี้เราขอพูดตรงๆเลยว่า จนมุม อย่างรุนแรงค่ะ ไม่รู้จะเขียนยังไงต่อเล่นเขียน intro ซะซับซ้อนกะจะหลอกรีดเดอร์ แต่เหมือนจะกลายเป็นว่าเราหลอกตัวเองแทนแล้ว เขียนเองงงเอง ฮือ!!!! ตอนนี้ทั้งสั้นทั้งป่วง ไม่น่าตื่นเต้นเลย ยังไงก็ช่วยติชมเราหน่อยน่ะค่ะ ติดขัดตรงไหน ด่า เราเลยน่ะค่ะเราอยากรู้จะได้เอาไปแก้ไขปรับปรุง เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเรา ต้องมีติดขัดก็อยากให้รีดเดอร์ทุกคนอย่าเพิ่งทิ้งเราไป ช่วยให้คำแนะนำเราหน่อยเราจะได้รู้ข้อบกพร่องของตัวเอง ยังไงก็ช่วยคอมเม้นให้เราหน่อยน่ะ ขอบคุณทุกคนที่สนุบสนุนเราน่ะค่ะ บายยยยย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×